สาวโรคจิต
9.3
เขียนโดย นางฟ้าน้อยแสนสวย
วันที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 22.40 น.
14 ตอน
40 วิจารณ์
19.78K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2558 19.38 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) สาวน้อย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"นี่แหน่ะๆๆ!!"
ภาพของเด็กนักเรียนกลุ่มหนึ่งกำลังสาดน้ำหมึกสีแดงใส่เสื้อผ้าของเด็กสาวที่ไร้ทางสู้อย่างสนุกสนาน
"ฮึกก..อย่านะ.." เด็กสาวสะอื้นและอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร
"เหอะ!สมน้ำหน้า!" โรบิ้นพูดออกมา
"เนอะแกสมเพชอีนี่จังอีดอกกก!!" จุ๊บแจงกล่าว
"พอเถอะๆเลิกเรียนและเราไปหาอย่างอื่นทำกันดีกว่า.." พลอยพูดก่อนที่ทุกคนจะเดินเก็บข้าวของออกจากห้องไป
เหลือเพียงเด็กสาวที่ยืนร้องไห้ในสภาพที่หมึกเต็มเสื้อและหัวยุ่งเหยิงกันไปหมด
เด็กสาวเก็บข้าวของและออกจากห้องตามไป..
"ทำไมแกมอมแมมขนาดนี้เนี่ยอีไกด์!" แม่ของเด็กสาวเอ่ยขึ้น
"หนูเดินสะดุดล้มค่ะหมึกเลยเต็มตัวเลย แฮะๆๆ.."
"เพี๊ยย!!"
แม่ของเด็กสาวตบไปที่หน้าของลูกตัวเองอย่างแรง
"แกรู้มั้ย? เดี๋ยวนี้อะไรๆมันก็แพงไปหมด! หยุดควายได้แล้ว!"
เด็กสาวเงียบไปก่อนที่จะหันหลังเดินขึ้นไปที่ห้องตัวเอง..
"ฮึกก..ฮืออออ" เด็กสาวร้องไห้โฮออกมาอย่างไม่หยุดหย่อนเธอโดนกระทำแบบนี้มาตลอดโดยที่ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกของเธอสักนิด
เช้าวันต่อมมา...
ไกด์เดินเข้ามาในห้องเรียนในสภาพเสื้อผ้ายับเยินและผมยุ่งเหยิงเต็มไปหมด
"........"
ทั้งห้องเงียบสงัดทันทีเมื่อไกด์เดินเข้ามา
ไกด์เดินไปที่นั่งของตัวเองที่มีข้อความเขียนเต็มไปหมด
'อีดอก'
'ขอร้องน้องอย่าแรด'
'อีสำออยตอแหลชอบร้องไห้'
"เห้อออออ" ไกด์ถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนที่จะนั่งเก้าอี้
"แหมะ!"
ไกด์นั่งลงก็ต้องลุกขึ้นทันทีเมื่อนั่งทับซากเครื่องในของกบ
"ฮะ..อะ..." ไกด์ถึงกับค้างและพูดอะไรไม่ออกเลย
"ฮ่าๆๆๆ!!"
"แม่งสมน้ำหน้าว่ะ!"
"ควาย! ควายจริงๆ"
เสียงทุกคนในห้องต่างรุมด่าและหัวเราะเยาะกันอย่างสะใจ
"สนุกกันมากสินะ...." ไกด์เอ่ยขึ้นมาเบาๆและก้มหน้าไว้
"ก็แน่นอนอ่ะแกล้งคนอย่างมึงเนี่ยสนุกดี" จุ๊บแจงพูด
"เหอะ! กูไปทำอะไรให้พวกมึงนักห๊ะ!? กูเคยแกล้งมึงกันมั้ย?ทำไมต้องแกล้งกูกันนัก! ฟังนะกูจะไม่ยอมพวกมึงอีกแล้ว!"
"โหวววว" ทั้งห้องต่างพากันส่งเสียวล้อเลียนถึงแม้พวกเขาจะไม่เคยเห็นไกด์ในสภาพดุขนาดนี้มาก่อนก็เถอะ
พักเที่ยง...
"เอ่อ...น้องครับ?"
"......."
"น้องครับ!"
"ค่ะ"
"คือ....เอ่อ...นี่ครับ!!"
ชายหนุ่มยื่นดอกกุหลาบให้กับไกด์และเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
ไกด์มองกุหลาบอย่างเฉยชาก่อนที่จะวางมันลงและเดินหนีไป...
"เหอะบังอาจมาแย่งบัทของกูหรอ!"
โรบิ้นที่เหห็นเหตุการ์ณบุกตรงเข้ามาหาไกด์ทันที
"เพี๊ยยยยย!!"
ไกด์หันหลังกลับและใช้ฝ่ามือตบเข้าไปที่หน้าของบิ้นทันที
"มึงกล้าทำกูหรอ?!!" บิ้นตะโกนด้วยความเดือด
"........." ไกด์เงียบและทำแววตาที่แสนเย็นชา
"มึงท้าทายก็มากนะ!"
บิ้นวิ่งเข้าใส่ไกด์ก่อนที่จะ...
"อั่กกกกก!!"
ไกด์ถีบบิ้นลงไปนอนกับพื้นก่อนที่จะขึ้นค่อมและตบอย่างไม่ยั้งมือ
"แกก็ท้าทายฉันมากเกินไปนะ..."
"ฉันบอกแล้วนะว่าฉันจะไม่ยอมแกอีก..."
ไกด์ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบและเฉยชา
ก่อนที่จะลุกขึ้นและเตะหน้าโรบิ้นไปอีกทีและเดินจากไป...
ทุกคนต่างอึ้งกับภาพตรงหน้า...
สาวน้อยที่ทุกคนแกล้งและไร้ทางสู้
ลุกขึ้นมาตบชายหนุ่มหุ่นควายได้
โปรดติดตามตอนต่อไป....
ภาพของเด็กนักเรียนกลุ่มหนึ่งกำลังสาดน้ำหมึกสีแดงใส่เสื้อผ้าของเด็กสาวที่ไร้ทางสู้อย่างสนุกสนาน
"ฮึกก..อย่านะ.." เด็กสาวสะอื้นและอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร
"เหอะ!สมน้ำหน้า!" โรบิ้นพูดออกมา
"เนอะแกสมเพชอีนี่จังอีดอกกก!!" จุ๊บแจงกล่าว
"พอเถอะๆเลิกเรียนและเราไปหาอย่างอื่นทำกันดีกว่า.." พลอยพูดก่อนที่ทุกคนจะเดินเก็บข้าวของออกจากห้องไป
เหลือเพียงเด็กสาวที่ยืนร้องไห้ในสภาพที่หมึกเต็มเสื้อและหัวยุ่งเหยิงกันไปหมด
เด็กสาวเก็บข้าวของและออกจากห้องตามไป..
"ทำไมแกมอมแมมขนาดนี้เนี่ยอีไกด์!" แม่ของเด็กสาวเอ่ยขึ้น
"หนูเดินสะดุดล้มค่ะหมึกเลยเต็มตัวเลย แฮะๆๆ.."
"เพี๊ยย!!"
แม่ของเด็กสาวตบไปที่หน้าของลูกตัวเองอย่างแรง
"แกรู้มั้ย? เดี๋ยวนี้อะไรๆมันก็แพงไปหมด! หยุดควายได้แล้ว!"
เด็กสาวเงียบไปก่อนที่จะหันหลังเดินขึ้นไปที่ห้องตัวเอง..
"ฮึกก..ฮืออออ" เด็กสาวร้องไห้โฮออกมาอย่างไม่หยุดหย่อนเธอโดนกระทำแบบนี้มาตลอดโดยที่ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกของเธอสักนิด
เช้าวันต่อมมา...
ไกด์เดินเข้ามาในห้องเรียนในสภาพเสื้อผ้ายับเยินและผมยุ่งเหยิงเต็มไปหมด
"........"
ทั้งห้องเงียบสงัดทันทีเมื่อไกด์เดินเข้ามา
ไกด์เดินไปที่นั่งของตัวเองที่มีข้อความเขียนเต็มไปหมด
'อีดอก'
'ขอร้องน้องอย่าแรด'
'อีสำออยตอแหลชอบร้องไห้'
"เห้อออออ" ไกด์ถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนที่จะนั่งเก้าอี้
"แหมะ!"
ไกด์นั่งลงก็ต้องลุกขึ้นทันทีเมื่อนั่งทับซากเครื่องในของกบ
"ฮะ..อะ..." ไกด์ถึงกับค้างและพูดอะไรไม่ออกเลย
"ฮ่าๆๆๆ!!"
"แม่งสมน้ำหน้าว่ะ!"
"ควาย! ควายจริงๆ"
เสียงทุกคนในห้องต่างรุมด่าและหัวเราะเยาะกันอย่างสะใจ
"สนุกกันมากสินะ...." ไกด์เอ่ยขึ้นมาเบาๆและก้มหน้าไว้
"ก็แน่นอนอ่ะแกล้งคนอย่างมึงเนี่ยสนุกดี" จุ๊บแจงพูด
"เหอะ! กูไปทำอะไรให้พวกมึงนักห๊ะ!? กูเคยแกล้งมึงกันมั้ย?ทำไมต้องแกล้งกูกันนัก! ฟังนะกูจะไม่ยอมพวกมึงอีกแล้ว!"
"โหวววว" ทั้งห้องต่างพากันส่งเสียวล้อเลียนถึงแม้พวกเขาจะไม่เคยเห็นไกด์ในสภาพดุขนาดนี้มาก่อนก็เถอะ
พักเที่ยง...
"เอ่อ...น้องครับ?"
"......."
"น้องครับ!"
"ค่ะ"
"คือ....เอ่อ...นี่ครับ!!"
ชายหนุ่มยื่นดอกกุหลาบให้กับไกด์และเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
ไกด์มองกุหลาบอย่างเฉยชาก่อนที่จะวางมันลงและเดินหนีไป...
"เหอะบังอาจมาแย่งบัทของกูหรอ!"
โรบิ้นที่เหห็นเหตุการ์ณบุกตรงเข้ามาหาไกด์ทันที
"เพี๊ยยยยย!!"
ไกด์หันหลังกลับและใช้ฝ่ามือตบเข้าไปที่หน้าของบิ้นทันที
"มึงกล้าทำกูหรอ?!!" บิ้นตะโกนด้วยความเดือด
"........." ไกด์เงียบและทำแววตาที่แสนเย็นชา
"มึงท้าทายก็มากนะ!"
บิ้นวิ่งเข้าใส่ไกด์ก่อนที่จะ...
"อั่กกกกก!!"
ไกด์ถีบบิ้นลงไปนอนกับพื้นก่อนที่จะขึ้นค่อมและตบอย่างไม่ยั้งมือ
"แกก็ท้าทายฉันมากเกินไปนะ..."
"ฉันบอกแล้วนะว่าฉันจะไม่ยอมแกอีก..."
ไกด์ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบและเฉยชา
ก่อนที่จะลุกขึ้นและเตะหน้าโรบิ้นไปอีกทีและเดินจากไป...
ทุกคนต่างอึ้งกับภาพตรงหน้า...
สาวน้อยที่ทุกคนแกล้งและไร้ทางสู้
ลุกขึ้นมาตบชายหนุ่มหุ่นควายได้
โปรดติดตามตอนต่อไป....
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ