ตัวสุดร้ายหัวใจเเสนรัก

ณ.บ้านรมิตาราชประชาธิป
'บ้านหรือวังบ้านหรือวังห้าา!!!'ในหัวฉันคิดได้เเค่นี้ทันทีที่เห็นบ้านหรือวังหลังนี้ใหญ่มากมากมากเเละสวยสุดยอดเเต่บ้านเขาจะใหญ่ไม่ใหญ่มันก็ไม่เกี่ยวกับฉันนี่เขารวยให้ตายฉันก็ไม่ได้ใช้เงินร่วมกับเค้าT^Tอยากจะบ้าตายเเค่จะกดออดหน้าบ้านฉันยังทำไม่ได้เลยเเรงไม่มีพอให้กด..................สุดท้ายฉันก็กำมือเเล้วทุบอ่านดีดีทุบทุกปุ๊บเสียงดังเเก้วหูเเถบขาดเเต่ก็ไม่มีใครมาเปิดประตูเลย...
.
.
.
ไม่ไหวเเล้วรอให้ใครมาเปิดไม่ไหวคงต้องโทรเรียกน้องมาย(เปลืองค่าโทรศัพย์ชะมัด)
"น้องมายพี่มาถึง(ตั้งนานเเล้ว)มาเปิดประตูให้หน่อยจะ"
เเล้วกดวางอิอิคุยไม่ถึง1นาทีไม่เสียเงิน^^ที่เหลือก็เเค่รอน้องมายมาเปิดประตูถ้าโทรหาตั้งนานคงไม่ต้องมาตากเเดดให้ตัวดำเเบบนี้"เธอคือลินใช่ไหม"ชายหนุ่มหน้าตาหล่อมากถึงมาดที่สุดเเต่ฉันไม่ได้เรียกเขาฉันเรียกมาย"เอ่อฉันเรียกมายอะค่ะ"พูดไปตามที่คิดคือนิสัยอีกหนึ่งชนิดของฉัน"มายไม่ได้รับโทรศัพย์"เเล้วใครละใครรับอ๋อยนายยี่สินะถ้าจำไม่ผิดนายคือ..."มิก"ฉันพูดไปตามใจคิดที่รู้เพราะมายบอกนะว่ามีพี่ชายไม่มีอะไรหรอก...
.
.
.
หลังจากที่คุยกับนายนี่ค่าเวลาก็รู้ว่านายมิกเนี่ย กวน ขี้เล่น ซึ่งไม่เหมือนใบหน้าเข้มๆของเขาเลยเเม้เเต่นิดมายเมื่อไรเธอจะกลับมาสักทีไปนานจังเลยอ่าาา