ตัวสุดร้ายหัวใจเเสนรัก
-
เขียนโดย ช็อกโกเลตชิพ
วันที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 07.53 น.
2 ตอน
0 วิจารณ์
4,288 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 27 เมษายน พ.ศ. 2558 08.41 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) พรมลิขิต หรือ กรรมลิขิต
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความรัก...คำนี้มีความหมายว่าอะไรรั้งเอาไว้ หรือ ปล่อยไปกันเเน่
เฮ้ย...เฮ้อ...ไม่ใช่เสียงหมาหอนที่ไหนเเต่เป็นเสียง....ฉัน!เองอันที่จริงถ้ามีความสุขชีวิตhappyคงไม่มานั่งถอนหายใจเหมือนหมาอึไม่ออกเเบบนี้ตื่นเช้ามาเช้าอันสดใสของฉันก็ต้องดับ!ดับจริงๆใบเเจ้งหนี้เต็มตู้จดหมายไม่ใช่ของใครของพ่อฉันเองนี่เเหล่ะส่วนคนเคลียหนี้พวกนี้ใครเหรอเคลียฉันนี่เเหล่ะคนเคลียหนี้พวกนี้จะบ้าตาย T^T
หนี้สามเเสนคราวก่อนเคลียหมดก็เเทบตายคราวนี้เก้าเเสนเตรียมจองศาลาให้ฉันได้เลยไม่รอดเเน่ๆเก้าเเสนจะใช้หนี้เก้าเเสนภายใน1ปีเป็นไปไม่ได้เเน่ๆทำงานอะไรจะได้เงินมากขนาดนี้เห็นมีเเต่งานผิดกฏหมาย เช่น นักฆ่า ส่งยาบ้า ซึ่งถ้าทำงานพวกนี้คืนต่อไปคงได้นอนในห้องขังหรือง่ายๆคุกค่ะคุกบ้านไม่รวยส่งฉันเรียนจบปริญญาเอกก็บุญโขเเล้ว(ตัวฉันนี่เเหล่ะส่งตัวเองเรียน)
ตอนนี้มืดร้อยด้านคิดไม่ออกว่าใครจะช่วยให้คำเเนะนำฉันได้ไม่เห็นจะ ..มีมีเเล้วคนที่ช่วยฉันได้ยัยมายไงยัยมายเย้
(รุ่นน้องสมัยเรียนที่ไว้ใจได้อะนะ)บัดนี้โทรศัพย์ที่ฉันไม่เคยเห็นค่าฉันได้หยิบมันขึ้นมาเเล้วโทรหาใยมายทันที
ตื๊ด...ติ๊ด...
"ว่าไงพี่ลินโทรหามายมีเรื่อวอัไรค่ะ"
"มีค่ะมีเเน่"พูดเหมือนฉันจะหาเรื่องน้องเค้ายังไงไม่รู้
"เอ่อ...คุยทางโทรศัพย์ไม่ค่อยจะสะดวกพี่ลินมีเรื่องอะไรมาหามายที่บ้านนะค่ะ"
"อะจะ"
ตื๊ต.......
ไม่ได้ไปบ้านยัยมายตั้งนานเคยไปครั้งเดียวใหญ่อย่างกลับวังชักอย้างเห็นเเล้วสิ...
เฮ้ย...เฮ้อ...ไม่ใช่เสียงหมาหอนที่ไหนเเต่เป็นเสียง....ฉัน!เองอันที่จริงถ้ามีความสุขชีวิตhappyคงไม่มานั่งถอนหายใจเหมือนหมาอึไม่ออกเเบบนี้ตื่นเช้ามาเช้าอันสดใสของฉันก็ต้องดับ!ดับจริงๆใบเเจ้งหนี้เต็มตู้จดหมายไม่ใช่ของใครของพ่อฉันเองนี่เเหล่ะส่วนคนเคลียหนี้พวกนี้ใครเหรอเคลียฉันนี่เเหล่ะคนเคลียหนี้พวกนี้จะบ้าตาย T^T
หนี้สามเเสนคราวก่อนเคลียหมดก็เเทบตายคราวนี้เก้าเเสนเตรียมจองศาลาให้ฉันได้เลยไม่รอดเเน่ๆเก้าเเสนจะใช้หนี้เก้าเเสนภายใน1ปีเป็นไปไม่ได้เเน่ๆทำงานอะไรจะได้เงินมากขนาดนี้เห็นมีเเต่งานผิดกฏหมาย เช่น นักฆ่า ส่งยาบ้า ซึ่งถ้าทำงานพวกนี้คืนต่อไปคงได้นอนในห้องขังหรือง่ายๆคุกค่ะคุกบ้านไม่รวยส่งฉันเรียนจบปริญญาเอกก็บุญโขเเล้ว(ตัวฉันนี่เเหล่ะส่งตัวเองเรียน)
ตอนนี้มืดร้อยด้านคิดไม่ออกว่าใครจะช่วยให้คำเเนะนำฉันได้ไม่เห็นจะ ..มีมีเเล้วคนที่ช่วยฉันได้ยัยมายไงยัยมายเย้
(รุ่นน้องสมัยเรียนที่ไว้ใจได้อะนะ)บัดนี้โทรศัพย์ที่ฉันไม่เคยเห็นค่าฉันได้หยิบมันขึ้นมาเเล้วโทรหาใยมายทันที
ตื๊ด...ติ๊ด...
"ว่าไงพี่ลินโทรหามายมีเรื่อวอัไรค่ะ"
"มีค่ะมีเเน่"พูดเหมือนฉันจะหาเรื่องน้องเค้ายังไงไม่รู้
"เอ่อ...คุยทางโทรศัพย์ไม่ค่อยจะสะดวกพี่ลินมีเรื่องอะไรมาหามายที่บ้านนะค่ะ"
"อะจะ"
ตื๊ต.......
ไม่ได้ไปบ้านยัยมายตั้งนานเคยไปครั้งเดียวใหญ่อย่างกลับวังชักอย้างเห็นเเล้วสิ...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ