เด็กคนนี้...คือลูกของนายนะ!!!

Chapter 8.

หลังจากที่ทำงานเสร็จบาสกับพันไมล์ก็กลับไปที่คฤหาสน์พร้อมกัน วิสกี้ที่นั่งอ่านนิตยสารอยู่ในห้องโถง เมื่อได้ยินเสียงรถของพันไมล์ก็รีบวิ่งออกมาต้อนรับทันที เธอส่งยิ้มหวานให้กลับพันไมล์พร้อมกับถลาตัวไปกอดแขนพันไมล์แน่น โดยมีบาสยืนมองด้วยสายตาที่ค่อนข้างจะไม่พอใจ วิสกี้มองบาสอย่างเย้ยยันก่อนจะพาพันไมล์ไปนั่งที่ห้องโถง บาสมองตามตาละห้อย ถอนหายใจหนึ่งเฮือกแล้วเดินขึ้นไปข้างบนห้อง ไม่ชอบผู้หญิงคนนั้นเลยจริงๆ... บาสละสายตามองจะระเบียงชั้นบน ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องตัวเอง จะกลับไปอยู่หอเหมือนเดิมที่ไหมเนี่ย..ในสมองห้วนคิดไปถึงเรื่องวิสกี้ ยัยนั่นถึงกลับต้องการที่จะเอาชีวิตเขาเลยเหรอเนี่ย ร่างบางนอนราบไปกับเตียง มือก่ายหน้าผากพร้อมกับหลับตาพริ้ม แต่ถ้าไม่อยากเสียพันไมล์ไป...เขาจะต้องอยู่ที่นี่

ร่างสูงของพันไมล์ที่ผละจากวิสกี้มาแล้วเดินเข้ามาในห้องนอน มองร่างบางของบาสนอนหลับตาพริ้ม แต่ใบหน้ากลับฉายชัดถึงความไม่สบายใจ จะย้ายบาสไปอยู่คอนโดดีไหมนะ พันไมล์เดินไปนั่งลงข้างๆบาส พร้อมกับเอื้อมมือไปลูบหัวบาสอย่างแผ่วเบา บาสที่สัมผัสได้ถึงไออุ่นจึงค่อยๆลืมตาขึ้น เขาพบกับพันไมล์ที่นั่งส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้

" พี่พันไมล์ " บาสเรียกชื่อคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

" พรุ่งนี้...ย้ายไปอยู่คอนโดฉันนะ "

" จริงเหรอฮะ " บาสรีบสะดิ้งตัวเองลุกขึ้นนั่ง พลางมองพันไมล์ตาเป็นประกาย ดีจัง...ทั้งลูกและเขาจะได้ปลอดภัย

เมื่อตกลงเรื่องที่จะย้ายออกจากที่นี่ไปอยู่คอนโดในวันพรุ่งนี้ พันไมล์ก็ขอตัวไปอาบน้ำ ส่วนบาสก็กะว่าจะออกไปสูดอากาศที่สวนหลังบ้าน แต่ทว่า ในขณะที่บาสกำลังจะก้าวลงบันได จู่ก็มีมือปริศนาตรงเข้ามาผลักหลังบาส จนร่างของบาสร่วงลงไปตามขั้นบันไดและนอนไปกองกับพื้นชั้นล่าง วิสกี้เหยียดยิ้มกับฝีมือของตัวเอง ยิ่งได้เห็นเลือดสีแดงสดไหลออกมาจากช่องหว่างขาบาสก็ยิ่งสะใจ

บาสกุมท้องตัวเองพลางมองเลือดที่ไหลออกมา เจ็บท้อง...ลูก!!! น้ำตาไหลอาบแก้ม ใจหายลงไปถึงตาตุ่ม ยิ่งมองขึ้นไปข้างบนก็เห็นวิสกี้ยืนส่งยิ้มที่แสนเลวร้ายมาให้

" บาส!!!! " พันไมล์ที่โพล่ออกมาจากห้อง ตะโกนลั่นบ้าน ก่อนจะรีบเดินลงมาประคองร่างบาสไว้ มองเลือดที่ค่อยๆไหลออกมา

" ลูก...พี่พันไมล์...ลูก " น้ำเสียงแหบพร่ากับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด

พันไมล์ไม่พูดพร่ำทำเพลงรีบอุ้มบาสไปที่รถและขับออกไปทันที วิสกี้ที่แอบมองอยู่ห่างๆทำเสียงฟึดฟัดอย่างขัดใจ คุณนายเซลลี่ที่พึ่งลงมาจากข้างบน มองเห็นคราบเลือดถึงกับผงะ

" นี่เลือดใคร!!!! "

" คุณบาสตกบันไดค่ะ ตอนนี้คุณพันไมล์พาไปโรงพยาบาลแล้วค่ะ " สาวใช้ที่กำลังจะเช็ดเลือดของบาส หันมาบอกกับคุณนายเซลลี่

" ว่าไงนะ!!!! บอกให้คนเตรียมรถด้วย " คุณนายเซลลี่ทำสีหน้าเคร่งเครียดก่อนจะสั่งให้คนขับรถเตรียมรถไปที่โรงพยาบาล

โรงพยาบาล

บาสถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉินไปแล้ว ส่วนพันไมล์ก็นั่งรอด้วยความรู้สึกว้าวุ่น เป็นห่วงทั้งบาสและไอ้ตัวเล็กที่กำลังจะเกิดมา ทำไมทุกอย่างถึงเป็นแบบนี้ ถ้ารู้ว่าบาสจะเกิดอุบัติเหตุแบบนี้ น่าจะบอกให้บาสรอเขาอยู่ในห้อง ยิ่งหวนคิด..ภายในใจก็ยิ่งรู้สึกผิด ระหว่างรอให้หมอออกมา ร่างของคุณนายเซลลี่ก็โพล่มาพร้อมกับผู้หญิงที่ชื่อวิสกี้ วิสกี้ตีหน้าซื่อเข้าไปจับบ่าพันไมล์ พร้อมกับถามคำถามด้วยน้ำเสียงเสแสร้งแกล้งทำ

" บาสเป็นยังไงบ้างค่ะพันไมล์ "

" ยังไม่ออกมาจากห้องฉุกเฉินเลย " พันไมล์ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย พลางมองเธอด้วยสายตาที่ไม่ไว้วางใจ

หลังจากนั้นคุณหมอก็ออกมาจากห้องฉุกเฉิน พันไมล์ผละจากวิสกี้รีบตรงดิ่งไปหาคุณหมอทันที

" หมอครับ!!! ลูกเมียผมเป็นไงบ้าง "

" เอ่อ...เด็กปลอดภัยดีค่ะ โชคดีที่นำส่งโรงพยาบาลได้ทัน ไม่งั้น...พวกคุณอาจจะต้องเสียเด็กไป "

คำรายงานของคุณหมอทำเอาพันไมล์โล่งใจไปมาก ดีแล้ว...ที่ทั้งสองไม่เป็นอะไร แต่บาสก็ต้องพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลประมาณสองสามวัน พันไมล์เดินไปยังห้องพักที่คุณหมอบอก

แอดดดด....

พันไมล์เปิดประตูเข้าไป พบกับร่างของบาสนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง จึงเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆเตียงคนไข้ พันไมล์เอื้อมมือไปคว้ามืออันบอบบางของตรงหน้าเข้ามากุมไว้ เสียงลมหายใจที่ดังอย่างสม่ำเสมอ ใบหน้าที่ดูซีดเซียว บาส..นายคงไม่ได้ซุ่มซามถึงกับตกบันไดเองใช่ไหม...

วิสกี้รอบมองพันไมล์ที่นั่งกุมมือบาสอย่างหงุดหงิด ไอ้เด็กในท้องนี่ก็หัวแข็งจริง ทำไมถึงไม่แท้งไปนะ!! วิสกี้นึกใน พลางในหัวก็คิดค้นวางแผนหาทางกำจัดบาสใหม่ แต่ในขณะที่กำลังนึกอะไรเพลินๆ จู่ๆคุณนายเซลลี่ก็ตรงเข้ามาแตะไหล่วิสกี้เบา จนเจ้าตัวถึงกับสะดุ้งเฮือก

" ทำไมไม่เข้าไปข้างในหล่ะ หนูวิสกี้ ^^ "

" เอ่อ...กลัวไปรบกวนพันไมล์เขาน่ะค่ะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะค่ะ " วิสกี้ว่าจบก็เดินจากไป คุณนายเซลลี่มองตามแผ่นหลังของวิสกี้ไปอย่างไม่วางตา ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป ก็พบกับลูกชายตัวเองกำลังกุมมือลูกสะใภ้อย่างเป็นห่วง

" พันไมล์...แม่ว่าระวังหนูวิสกี้ไว้หน่อย็ดีนะ "

" ผมก็ว่างั้น "

เมื่อเซจิได้รับข่าวว่าบาสเข้าโรงพยาบาลเขาก็รีบบึ่งรถมาที่โรงพยาบาลทันที ว่าแล้ว!!!ไปอยู่บ้านไอ้หมอนั่นมีแต่อันตราย เซจิก็คงทำได้แค่สบถในใจ หลังจากที่มาถึงโรงพยาบาลเซจิก็รีบตรงไปที่ห้องพักของบาสทันที แต่พอเปิดประตูเข้าไปก็พบกับพันไมล์ คิโด้ และบาสที่นอนอยู่บนผู้ป่วยซึ่งมองมาที่เขาแล้วส่งยิ้มให้ เซจิละสายตาจากบาสหันไปมองพันไมล์ ก่อนจะกระชากคอเสื้อพันไมล์ มองด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร

" เอาเพื่อนกูไปอยู่ด้วย ทำไมไม่ดูแลดีๆวะ!!! " เซจิตะหวาดใส่พันไมล์เสียงดัง บาสที่เห็นเพื่อนทำแบบนั้นก็อยากจะลุกขึ้นไปห้าม แต่ลุกไปไม่ไหว คิโด้ที่มองอยู่ห่างๆเห็นบรรยากาศเริ่มไม่ดี ก็รีบตรงเข้าไปแยกตัวเซจิออกมา ซึ่งไอ้คนตัวเตี้ยชอบซ่านี่ก็ดิ้นไปดิ้นมา

" ไม่เอาน่าเซจิ มันเป็นอุบัติเหตุ " บาสแก้ต่างให้พันไมล์ พร้อมกับบอกเพื่อนให้ใจเย็นๆ

" ชิ!!! มึงไม่เป็นอะไรใช่ไหมบาส "

" อื้อ ปลอดภัยทั้งกูและลูก "

บาสตอบพร้อมกับส่งยิ้มไปให้เพื่อนตัวเอง ในหัวก็นึกโกรธผู้หญิงที่ชื่อวิสกี้ไม่หาย ยิ่งได้เห็นรอยยิ้มที่แสนจะสะใจตอนที่เห็นเขาตกบันไดด้วยน้ำมือของเธอ บาสก็ยิ่งโกรธ นี่คิดจะฆ่าลูกเขาเลยหรือไง บาสยังคงเก็บเรื่องนี้ไว้ไม่บอกพันไมล์ วิสกี้...ฉันคงต้องเอาคืนเธอบ้างแล้วหล่ะ

" ฉันขอคุยกับทุกคนหน่อยนะ " คิโด้บอกกับบาสจบ ก็ลากทั้งเพื่อนตัวเองและเซจิออกมาจากห้องพักถึงแม้สองคนนี้จะไม่ค่อยเต็มใจที่จะมาด้วยกันสักเท่าไร

" มีอะไร!!!! " เซจิกับพันไมล์พูดออกมาพร้อมกัน

" ฉันว่า...วิสกี้เป็นคนทำ " คิโด้ว่าพลางสบตาทุกคนด้วยสายตาจริงจัง " ยัยนั่นต้องการที่จะกำจัดบาส "

" หา!!! มีคนปองร้ายบาสเหรอ!! " เซจิพูดขึ้นอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง พันไมล์เริ่มเปลี่ยนสีเป็นเรียบตึง

" ฉันจะพาบาสไปอยู่คอนโด วิสกี้...คงไม่คิดจะทำไรแล้วหล่ะ "

" อย่าวางใจไป ยัยนั่นน่ะตัวร้ายของจริง "

เมื่อหาลือกันเสร็จสรรพ ทุกคนก็กลับเข้าไปในห้องนอน โดยมีวิสกี้เจ้าเก่าแอบมองอยู่ห่างๆ นี่ทุกคนคงรู้สินะ...ว่าเรื่องทั้งหมดเป็นฝีมือฉัน วิสกี้นึกในใจ พลางมองไปที่หน้าห้องของบาสอย่างเกลียดชัง คุณนายเซลลี่ก็ไล่ให้เธอกลับไปอยู่ที่บ้านตัวเอง ทำหน้าชิงชังได้ไม่นาน สีหน้าเธอก็เริ่มเปลี่ยนเป็นเหยียดยิ้ม เมื่อนึกแผนอะไรบางอย่างได้ ยังไงซะ...พันไมล์ก็ตรงกลับมาเป็นของฉัน ไม่ว่าจะวิธีใดก็ตาม เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์โทรหาใครบางคน

" ฉันมีงานให้แกทำ เรามาคุยข้อตกลงกันดีกว่า "