The Dictionaryรักร้ายนายเย็นชา
-
เขียนโดย Theeye1712
วันที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 02.03 น.
3 บท
0 วิจารณ์
5,786 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 เมษายน พ.ศ. 2558 10.59 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) นี่หรือรัก(1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ณ โรงอาหารยามบ่าย 5สาวได้เดินมาซื้ออาหารทานกันด้วยความหิว
"คนเยอะ หมดอารมณ์"แอนดี้บ่นด้วยสีหน้าหงุดหงิด
"แอนดี้ ยัยปากไม่ตรงกับใจ มะกี้ฉันยังได้ยินเสียงท้องเธอร้องอยู่เลย"เดลี่พูด
"ไปซื้ออาหารตามสั่งก่อนนะ ฝากอะไรไหม"เบลล์พูดยิ้มๆแต่ไม่มีใครตอบ
"งั้นเดี๋ยวมานะ"เบลล์เดินจากไป
"ฉันจองโต๊ะให้เอง"บลูพูดก่อนจะนั่ง
"งั้นเดียวพวกเรามานะ เอาอะไรไหมอ่ะ"เปียน่าหันมาถาม
"ข้าวมันไก่ ก็ได้"
"นั้นสิ ไม่ควรถามเลย เธอกินข้าวมันไก่ทุกวันอยู่แล้วนี่นา55"
"เงียบเลย นะ แอนดี้"บลูบ่นๆๆๆๆ
"อะๆๆ ไปละๆหิว"แอนดี้จึงเดินจากไป
"ไหนไม่หิวฟะ"บลูแลบลิ้นใส่แอนดี้ที่เดินจากไป
ระหว่างรอเพื่อนๆบลูก็มองดูผู้คนในโรงอาหารที่เดินไปเดินมา ดูวุ่นวาย โดยไม่สังเกตุถึงใครบางคน
"เฮ้!! บลู"
"ใคร?"บลูหันไปทางต้นเสียง
"อ้าวเอเทอร์มีอะไรหรอ"
"โต๊ะเธอพอมีที่ว่างไหม สำหรับฉันและเคสเลอร์น่ะ พวกเราหาที่นั่งไม่ได้เลย นะๆๆๆๆ"เอเทอร์อ้อนวอนเหมือนเด็กๆ
"หือ เคสเลอร์"บลูคิดในใจ
"ปฏิเสธไปคงน่าเกลียดแน่เลย"
"อ่ะๆได้สิๆ ตามสบาย"บลูยิ้มแต่ก็ลังเลเหมือนกันว่าคิดดีแล้วหรอ
"เฮ้!! เคสเลอร์ มานี่เร็วพวก"เอเทอร์โบกมือเรียกเคสเลอร์ ที่กำลังถืออาหารเดินมา
"ฉันทำอะไรอยู่นี่T T"บลูคิดในใจ
"บลูเธอนี่ใจดีจังเลย"เอเทอร์แซวๆ
"ไม่หรอก ก็เพื่อนกัน ต้องช่วยกันสิ"บลูยิ้มจืดๆ
"ถ้าไม่พอใจ ก็ไม่ต้องฝืนหรอก"เคสเลอร์พูดขึ้นมา
"ห๊ะ นายว่าอะไรนะ"
"หูหนวกรึไง บอกว่าถ้าไม่พอใจก็ไม่ต้องฝืน"เคสเลอร์เน้นเสียง
"อย่าไปสนใจไอ้เคสเลยนะบลู มันคงหงุดหงิดเพราะหิวน่ะนะ555"เอเทอร์รีบพูดขึ้นเพราะเขารู้ว่าถ้าไม่ทำอะไรสักอย่าง โรงอาหารพังแน่
"ฉันจะคิดว่าไม่ได้ยินละกัน"บลูจิกตาใส่เคสเลอร์ ทั้งๆที่ในใจนั้น ฉันทำบ้าอะไรลงไป!!!!!
"อ้าว พวกนายมานานรึยัง"เบลล์เดินมา
"ก็ไม่นานหรอกจ้า"เอเทอร์ยิ้ม เพื่อนๆมาพอดี
"ยัยบลูเบอร์รี่ อ่ะ ข้าวมันไก่"แอนดี้ยื่นจานข้าวให้
"ขอบใจ"บลูรับจานข้าวมา
ในขณะที่ทุกคนกำลังทานอาหารกัน พูดคุยกันบนโต๊ะอาหาร มีเพียงบลูที่ได้แต่เขี่ยข้าวไปมา
ฉันทำอะไรลงไปนี่ ฉันไม่น่าพูดแบบนั้นเลย เคสเลอร์คงเกลียดฉันหนักกว่าเดิมแน่ตอนนี้ ตายๆ แค่เรื่องเมื่อ2ปีก่อนเขาก็เกลียดฉันจะแย่แล้ว ตอนนี้ฉันก็ดันไปยั่วโมโหเขาซะได้
"นี่บลู ไม่อร่อยหรอ"เบลล์ถามขึ้นเพะราะเห็นบลูแปลกๆไป
"อ่อ เปล่าๆมันอร่อยมากๆเลย ฉันแค่คิดอะไรเพลินๆน่ะ"บลูรีบยิ้มกลบความรู้สึก
ฉันรู้นะว่าเธอคิดอะไรเพื่อนบลู แอนดี้กับเปียน่าคิดเหมือนกันเด๊ะๆ
"คนเยอะ หมดอารมณ์"แอนดี้บ่นด้วยสีหน้าหงุดหงิด
"แอนดี้ ยัยปากไม่ตรงกับใจ มะกี้ฉันยังได้ยินเสียงท้องเธอร้องอยู่เลย"เดลี่พูด
"ไปซื้ออาหารตามสั่งก่อนนะ ฝากอะไรไหม"เบลล์พูดยิ้มๆแต่ไม่มีใครตอบ
"งั้นเดี๋ยวมานะ"เบลล์เดินจากไป
"ฉันจองโต๊ะให้เอง"บลูพูดก่อนจะนั่ง
"งั้นเดียวพวกเรามานะ เอาอะไรไหมอ่ะ"เปียน่าหันมาถาม
"ข้าวมันไก่ ก็ได้"
"นั้นสิ ไม่ควรถามเลย เธอกินข้าวมันไก่ทุกวันอยู่แล้วนี่นา55"
"เงียบเลย นะ แอนดี้"บลูบ่นๆๆๆๆ
"อะๆๆ ไปละๆหิว"แอนดี้จึงเดินจากไป
"ไหนไม่หิวฟะ"บลูแลบลิ้นใส่แอนดี้ที่เดินจากไป
ระหว่างรอเพื่อนๆบลูก็มองดูผู้คนในโรงอาหารที่เดินไปเดินมา ดูวุ่นวาย โดยไม่สังเกตุถึงใครบางคน
"เฮ้!! บลู"
"ใคร?"บลูหันไปทางต้นเสียง
"อ้าวเอเทอร์มีอะไรหรอ"
"โต๊ะเธอพอมีที่ว่างไหม สำหรับฉันและเคสเลอร์น่ะ พวกเราหาที่นั่งไม่ได้เลย นะๆๆๆๆ"เอเทอร์อ้อนวอนเหมือนเด็กๆ
"หือ เคสเลอร์"บลูคิดในใจ
"ปฏิเสธไปคงน่าเกลียดแน่เลย"
"อ่ะๆได้สิๆ ตามสบาย"บลูยิ้มแต่ก็ลังเลเหมือนกันว่าคิดดีแล้วหรอ
"เฮ้!! เคสเลอร์ มานี่เร็วพวก"เอเทอร์โบกมือเรียกเคสเลอร์ ที่กำลังถืออาหารเดินมา
"ฉันทำอะไรอยู่นี่T T"บลูคิดในใจ
"บลูเธอนี่ใจดีจังเลย"เอเทอร์แซวๆ
"ไม่หรอก ก็เพื่อนกัน ต้องช่วยกันสิ"บลูยิ้มจืดๆ
"ถ้าไม่พอใจ ก็ไม่ต้องฝืนหรอก"เคสเลอร์พูดขึ้นมา
"ห๊ะ นายว่าอะไรนะ"
"หูหนวกรึไง บอกว่าถ้าไม่พอใจก็ไม่ต้องฝืน"เคสเลอร์เน้นเสียง
"อย่าไปสนใจไอ้เคสเลยนะบลู มันคงหงุดหงิดเพราะหิวน่ะนะ555"เอเทอร์รีบพูดขึ้นเพราะเขารู้ว่าถ้าไม่ทำอะไรสักอย่าง โรงอาหารพังแน่
"ฉันจะคิดว่าไม่ได้ยินละกัน"บลูจิกตาใส่เคสเลอร์ ทั้งๆที่ในใจนั้น ฉันทำบ้าอะไรลงไป!!!!!
"อ้าว พวกนายมานานรึยัง"เบลล์เดินมา
"ก็ไม่นานหรอกจ้า"เอเทอร์ยิ้ม เพื่อนๆมาพอดี
"ยัยบลูเบอร์รี่ อ่ะ ข้าวมันไก่"แอนดี้ยื่นจานข้าวให้
"ขอบใจ"บลูรับจานข้าวมา
ในขณะที่ทุกคนกำลังทานอาหารกัน พูดคุยกันบนโต๊ะอาหาร มีเพียงบลูที่ได้แต่เขี่ยข้าวไปมา
ฉันทำอะไรลงไปนี่ ฉันไม่น่าพูดแบบนั้นเลย เคสเลอร์คงเกลียดฉันหนักกว่าเดิมแน่ตอนนี้ ตายๆ แค่เรื่องเมื่อ2ปีก่อนเขาก็เกลียดฉันจะแย่แล้ว ตอนนี้ฉันก็ดันไปยั่วโมโหเขาซะได้
"นี่บลู ไม่อร่อยหรอ"เบลล์ถามขึ้นเพะราะเห็นบลูแปลกๆไป
"อ่อ เปล่าๆมันอร่อยมากๆเลย ฉันแค่คิดอะไรเพลินๆน่ะ"บลูรีบยิ้มกลบความรู้สึก
ฉันรู้นะว่าเธอคิดอะไรเพื่อนบลู แอนดี้กับเปียน่าคิดเหมือนกันเด๊ะๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ