Love&Like

10.0

เขียนโดย Thongfah0927

วันที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 22.14 น.

  8 ตอน
  8 วิจารณ์
  10.87K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 เมษายน พ.ศ. 2558 22.56 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

8) ร้องเพลง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ



พักกลางวัน
หลังจากที่เรียนเสร็จคาบเช้ายัยเพื่อน 4 หน่อของฉัน ก็พามาที่ห้องชมรมของพวกเขา เอ่อๆ ขอเล่าหน่อย ฉัน( ท้องฟ้า )
เป็นนักร้องของโรงเรียน ยัยบี้เป็นเด็กนาฎศิลป์ ดรีมเล่นคีบอร์ด เล็กเล่นฟรุต ส่วนเนสสึเล่นกลองรวมๆแล้วก็จัดอยู่ในหมู่ของดนตรีนาฏศิลป์ เลยมักจะเข้ามาปรึกษากันในชมรม ( พอและๆ ต่อเลยแล้วกัน )

" ฟ้าอธิบายมาซิ ฉันไม่เห็นแกเคยเล่าให้ฟังเลยว่ามีลูกพี่ลูกน้องหล่อขนาดนี้ " เล็กถามก่อนที่ฉันจะตอบบี้ก็แทรกขึ้นมาซะก่อน

" ใช่ แกไม่เคยเห็นจะเล่าให้พวกเราฟังเลยนะ "

" ใจเย็นก่อนสิ พวกแกเล้นยิงคำถามมาซะลัวขนาดนี้" ฉันบ่นไปพลาดมองหน้านายไบรทที่ทำเหมือนแบบว่า ' มองอะไรเธอก็อธิบายไปสิ ' เฮอะ อีตา นายไบรท

" คืออย่างนี้นะ นายไบรทน่ะเป็นญาติห่างๆของฉัน เราเลยไม่ค่อยได้เจอกันตั้งแต่เด็ก และก็มาเจอกันอีกทีล่าสุดก็เมื่อวานนี้เขาพึ่งกลับมาจาก อเมริกาเลยนะ " ช่วยปรบมือหน่อยค่ะ ตีบทแตกมากดันหลอกเพื่อนๆไปซะแล้วซิ ขอโทษนะ T_T

" จริง เหรอคะ ไบรท " ยัยเล็กเอ้ยยย เอาอีกแล้วไอ้นิสัยเห็นผู้ชายเป็นไม่ได้เนี่ย ฮึ่ย ! พึ่งจะรู้จักกันแม้ๆแต่ดันเรียกไบรทคะไบรทขา โถ่ ยัยเพื่อนเบื้อก ( เอ่อๆ นี่เธอจะขึ้นทำไมยัยท้องฟ้าเธอเป็นอะไรกับเขาเหรอถึงได้ขึ้นขนาดนี้ )

" เอ่อ ครับ ผมพึ่งกลับมาจากอเมริกาเมื่อวานนี้เอง ยังไงผมก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ" เขาพูดพลางก้มหัวนิดหน่อยพอเป็นมารยาท

" แหม ได้ค่ะจะ 'รับฝากเนื้อฝากตัว' ให้ดีที่สุดเลยค่ะ " ยัยเล็กพูดอย่างมีเลศนัย

" เฮ้ยๆ ไอ้เล็ก พอๆได้แล้ว ทำอย่างกะจะกินเขาอย่างนั้นแหละ เดี๋ยวอีกหน่อยผู้ชายก็หนีหมดหรอก " 555 ยัยเล็กโดนบี้เล่นเลย สมน้ำหน้า ( เอ๊ะๆ แล้วนี้ฉันเป็นอะไรตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้วเนี่ย พอๆหยุดเลย )

" หืม บี้ละก็ แค่นิดๆหน่อยๆเองอ่ะ โถ่ "

" เออๆ พอสักที ตกลง ไบรทเป็นญาติห่างๆของฟ้าสินะ แล้วพวกนายอยู่ด้วยกันเหรอ ??? " ยัยดรีมเปิดบท

" เอ่อคือ.. พวกเรา " นายไบรทอ้ำอึ้งจนฉันต้องตอบแทน

" อันนั้นมันก็ใช่ แต่เราไม่ได้นอนห้องเดียวกันซะหน่อย อีกอย่างเราก็เป็น ญ.. ญาติกันด้วย "ฉันพูด

" เออ เอาเหอะๆ ไหนๆก็มาห้องชมรมแล้วสักเพลงไหมไอ้ฟ้า " เนสคุงที่เงียบอยู่ตั้งนานเปิดบทขึ้นมา แต่ก็ดีเหมือนกันเดี๋ยวนี้ฉันไม่ค่อยได้จับไมค์เลยด้วยสิ มัวแต่ลดน้ำหนักทั้งวันทั้งคืน เฮ้ออ

" อือ เอาดิ แต่กีต้าร์ไม่มีคนเล่นอ่ะดิ " ฉันพูดอย่าเสียดาย เฮ้อ จะไม่ได้ร้องแล้วสินะ T_T

" ฉันเล่นเป็นนะ " นายไบรทเสนอตัวขึ้นมา แต่คนความจำเสื่อมนี่เขา สามารถจำคอร์ด หรือหลักการเล่นได้ด้วยเหรอ ??

" แน่ใจนะว่าเล่นได้ " ฉันบอกไปอย่างไม่อยากจะเชื่อ

" อืมได้สิ จริงๆฉันร้องเพลงก็ได้นะ " พูดเสร็จฉันก็ส่งคอร์ดเพลงให้เขา

" หืม ที่หนึ่งในหัวใจเธอ.. นี่เธอกำลังจะสื่ออะไรหรือเปล่า "

" ป่ะ เปล่าซะหน่อย " ฉันพูดปัดไป แต่ที่เขาพูดมันก็ถูกอ่ะนะ เฮ้ออ

" อ่ะๆ มาเริ่มกัน " เนสพูด 1 2 3


ก็เท่าที่ฉันมีอยู่ ก็ให้เธอหมดแล้ว
เพื่อคําว่ารัก ฉันทุ่มหมดตัว ไม่เคยจะกลัวเสียใจ
แต่ดูเหมือนทุกสิ่ง มันยิ่งเลือนราง
สิ่งที่หวังทําไมหนทางยิ่งไกลแสนไกล
บอกเลยฉันนั้นท้อ ก็เหนื่อยเหลือเกิน
เธอไม่ยอมให้เดินเข้าไปถึง
ทุ่มเทให้เท่าไร ก็ไม่ใช่ที่หนึ่ง ในหัวใจเธอสักที
ฉันไม่เหลือไม่มีหนทาง นี่คือหมดทุกอย่างที่ฉันมี
ต้องทําแค่ไหนทําอย่างไรช่วยบอกที
ให้ฉันคนนี้พอมีหวัง ยังต้องทําอีกแค่ไหน…ให้เธอรัก…
ก็เพราะเธอคือทุกอย่าง ก็รักเธอหมดใจ
ต้องแลกสิ่งไหน ฉันพร้อมเสมอ ขอแค่เธอนั้นเห็นใจ
แต่ดูเหมือนทุกสิ่ง มันยิ่งเลือนราง
สิ่งที่หวังทําไมหนทางยิ่งไกลแสนไกล
บอกเลยฉันนั้นท้อ ก็เหนื่อยเหลือเกิน
เธอไม่ยอมให้เดินเข้าไปถึง
ทุ่มเทให้เท่าไรก็ไม่ใช่ที่หนึ่ง ในหัวใจเธอสักที
ฉันไม่เหลือไม่มีหนทาง นี่คือหมดทุกอย่างที่ฉันมี
ต้องทําแค่ไหนทําอย่างไรช่วยบอกที
ให้ฉันคนนี้พอมีหวัง ยังต้องทําอีกแค่ไหน…ให้เธอรัก…
แต่ดูเหมือนทุกสิ่ง มันยิ่งเลือนราง
สิ่งที่หวังทําไมหนทางยิ่งไกลแสนไกล
บอกเลยฉันนั้นท้อ ก็เหนื่อยเหลือเกิน
เธอไม่ยอมให้เดินเข้าไปถึง
ทุ่มเทให้เท่าไร ก็ไม่ใช่ที่หนึ่ง ในหัวใจเธอสักที
ฉันไม่เหลือไม่มีหนทาง นี่คือหมดทุกอย่างที่ฉันมี
ต้องทําแค่ไหนทําอย่างไรช่วยบอกที
ให้ฉันคนนี้พอมีหวัง ยังต้องทําอีกแค่ไหน…
ให้เธอรัก…ให้เธอรัก…

" สุดยอด นี่เธอร้องเพลงเพราะขนาดนี้เลยเหรอ " นายไบรทถามฉันอึ้งๆ ทำไมหน้าอย่างชั้นจะร้องเพลงเพราะไม่ได้ไง!??

" แหม ก็ท้องฟ้าเป็นถึงนักร้อง ร.ร. นี่นา ทำเป็นเหมือนไม่รู้เลยนะคะไบรท " ยัยเล็กอีกละ นะคะไบรทๆ อยู่ตลอดน่าเบื่อ!!

" คะ.. ครับๆ รู้สิครับแต่ว่า.." ก่อนที่นายไบรทจะพูดจบฉันก้มมองนาฬิกา ฮะ.. เห้ย นี่มัน บ่ายโมงครึ่งแล้วหนิ !!! ตายๆๆคาบสุดท้ายกำลังจะเริ่มแล้ว ต้องรีบไป

" พวกแกนี่มัน บ่ายโมงครึ่งแล้วอ่ะ รีบไปกันเหอะ ต่อไปต้องเรียนของ Mrs. วาวา ยัยเจ้คอนกรีดด้วย " ฉันรีบบอก ทำไม
Mrs. วาวา ถึงได้ฉายาว่าเจ๊คอนกรีดน่าเหรอ 555 ก็ทุกๆวันเจ๊แกจะแต่งหน้ามาสอน กรีดอายไลน์เนอร์ก็ไม่เท่ากัน
เขียนคิ้วยังกับปลิงทะเล ทาสีแดงแจ๋ยังกับไปขโมยไก่ใครเขามากิน อย่างไงอย่างงั้นเลยอ่ะ

" เออ ไปกัน " บี้คุงพูด

 

* เพลง ที่หนึ่งในหัวใจเธอ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา