Love&Like

10.0

เขียนโดย Thongfah0927

วันที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 22.14 น.

  8 ตอน
  8 วิจารณ์
  10.65K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 เมษายน พ.ศ. 2558 22.56 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

6) วางแผน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

ณ เซ็นทรัลพลาซ่า

" นายอยากจะกินอะไรอ่ะ " ฉันถามเขาพลางมองหาร้านที่จะกินไปด้วย

" ผมกินอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ คุณเป็นผู้หญิงคุณก็เลือกสิ "

" อืม.. งั้นเอาเป็น MK ดีไหม เพราะฉันชอบกินแต่ผัก ไม่อยากกลับไปอ้วนอีกแล้ว " ฉันพูดก็ย้อนนึกไปถึงวันก่อนๆที่ฉันเคยเป็น ยัยหมูตอนพยูนเผือก แต่เรื่องมันผ่านไปแล้วก็ช่างมันเถอะ ตอนนี้เวลานี้ฉันเป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว

" ก็ได้ " เขาตอบมาสั้นๆ

" สวัสดีค่ะ " พนักงานตอนรับกล่าวสวัสดีฉันกับนายไบรท พร้อมกับเปิดประตูเข้ามาให้

" มากันสองที่ใช่ไหมคะ "

" ค่ะ ใช่ค่ะ " ฉันตอบกลับไป ( จริงๆก็เห็นอยู่แล้วว่ามาสองคน นี่นา )

" นี่เมนูอาหารค่ะ " พนักงานยืนเมนูให้ฉันกลับนายไบรทคนละเล่ม

" งั้นฉันขอเป็น อันนี้ แล้วก็อันนี้นะคะ "

" แล้วนายจะกินอะไรอ่ะ อยากกินอะไรก็สั่งเลยไม่ต้องเกรงใจฉันหรอก " ฉันบอกเขาไป ก็เห็นยังไม่สั่งอะไรสักอย่านี่นา

" งั้นผมเอาหมูทรงเครื่อง... แล้วก็น้ำแตงโมปั่นครับ " เขาสั่งอาหารสัก 7-8 อย่าง แต่ก็ช่างเถอะฉันมีเงินจ่าย โฮะๆ ก็คนมันรวย ^^"

" นี่นายไบรท นายจะช่วยฉันได้จริงๆหรอ "

" เรื่องไหนล่ะ " เขาตอบมา พอพูดอย่างนี้มันดูห้วนๆยังไงแปลกๆแหะ

" เอ่อ ก็เรื่องความรักไง " ฉันตอบไปอย่างอายๆ แหมก็คนมันเขิลนินา เกิดมายังไม่เคยมีแฟนสักคน แต่จะให้ไป ( จับ ) เอ้ยไปทำความรู้จักกับผู้ชายก่อนได้ยังไงล่ะ

" อืม ได้สิ อย่างแรกที่ต้องทำก็คือ เล่าเรื่องทั้งหมดมาให้ผมฟังเคล้าๆ แล้วกันแล้วผมจะช่วยเธอเอง " จากนั้นฉันก็อธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟัง

" อืม ผมพอจะเข้าใจและ " เขาพูดพลางใช้ความคิดอะไรสักอย่าง ระหว่างท่เขาคิดก็..

" ขออนุญาติเสริฟ ค่ะ" พนักงานก็เอาอาหารมาเสริฟ จากนั้นเราก็รับประทานอาหารกันจนเสร็จ

" นี่เงินทอน 250 บาทค่ะ "

" เอาเก็บไว้เถอะค่ะ ^^ " ฉันบอกไปพนักงานคนนั้นก็ยิ้มดีใจจนแก้มจะฉีกถึงใบหู

" นายไบรท แล้วนายจะทำยังไงต่ออ่ะ จะอยู่คอนโดฉันเฉยๆ หรือว่าจะยังไง " อืมลืมคิดเรื่องนี้ไปซะสนิทเลย

" ผมจะไปเรียนกับคุณในฐานะลูกพี่ลูกน้อง คุณพอจะช่วยได้ไหม " เขาถามฉันอันที่จริงมันก็ได้นะเพราะบ้านฉันก็ไม่ขัดสนเรื่องเงิน ทำไมจะช่วยไม่ได้หล่ะ

" ได้สิ เพื่อนของฉันคนนึง เขาเป็นลูกสาวของ ผอ. น่าจะช่วยได้นะ " อืมถ้าเค้าจะมาเรียนที่โรงเรียนฉันก็แสดงว่าเขาก็อายุพอๆกับฉันน่ะสิ แต่มองๆไปเขาก็เหมือนเด็กมัธยมปลายธรรมดาๆคนนึ่งอ่ะนะ แต่ที่ทำให้เขาไม่เหมือนก็คือ นิสัยของเขานี่แหละ

" งั้นก็ต้องไปซื้อชุดให้นาย สินะ ที่สยามมีร้านอยู่ร้านนึงที่เป็น ร้านของโรงเรียนโดยเฉพาะ จะไปกันเลยมั้ย"

" อืม ไปสิ " เขาตอบมา และเราก็มุ่งหน้าเดินไปยังร้าน ขายเสี้อผ้าของโรงเรียน

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา