Love&Like

 
" นาย นาย เป็นอะๆไรไหม " ฉันถามกลับไปด้วยความเป็นห่วง เพราะสีหน้าเขาดูไม่จืดเลย
" ผมน่ะไม่เป็นไรหลอก แต่เธอน่ะสิเป็นอะไรหรือเปล่า "
" แค่นี้สบายมาก ว่าแต่นายเถอะเป็นไงบ้าง แล้วไปทำยังไงให้พวกมันมารุมนายอย่างนี้ "
" ผมไมรู้ ผมจำอะไรไม่ได้เลย พอรู้ตัวอีกทีพวกมันก็มารุมผมแล้ว "
" เอ่อ แล้วชื่อของนายล่ะ พอจะจำได้มั้ย "
" ไม่ครับ ผมจำอะไรไม่ได้เลย ผมจะทำยังไงดี " เขาทำหน้าตาอย่างหมดหวัง ก็พอเข้าใจหรอกนะแต่ว่าจะให้ฉันทำไงอ่ะ
" เอ่อ จะให้ฉันช่วยยังไงล่ะ ฉันเป็นแค่นักเรียนมัธยมปลายธรรมดาๆ ที่อยู่ตัวคนเดียวเองนะ " ฉันบอกเขาไป
" งั้นให้ผมไปอยู่ด้วยได้ไหมครับ ผมทำได้ทุกอย่างเลยนะ ให้ผมอยู่ด้วยเถอะ ผมไม่มีที่จะไปแล้ว บ้านผมก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน คุณให้ผมอยู่ด้วยนะครับ" เขาอ้อนวอนอย่างหน้าสงสาร แต่ฉันนี่สิจะทำยังไงดี
" เอ่อ แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ.."ฉันที่กำลังที่จะปฎิเสธไปแต่เขาก็พูดอะไรออกมาซะก่อน
" แม้แต่เรื่อง ความรัก ผมก็สามารช่วยคุณได้นะครับ " เขาพลางเหลือบมองหนังสือที่ฉันซื้อมา
" แต่.." เอาไงดีอ่ะ หรือจะรับเขาไว้เพราะเงินฉันก็มีเหลือกินทั้งชาติ
" งั้นก็ได้ " ฉันจำใจต้องตกลงไปและให้เขามาอยู่ที่คอนโดของฉัน
" โห ใหญ่จังนะเนี่ย แล้วคุณอยู่คนเดียวจริงๆเหรอครับเนี่ย " เขาถามฉัน
" ก็ใช่น่ะสิ แต่ว่านายหน่ะพูดธรรมดาดีกว่านะ ไม่ต้องพูดครับ หลอก " ฉันบอกไปเพราะว่าปกติฉันก็คุยกับคนอื่นแบบ ธรรมดาเหมือนกัน จะให้พูดคะ ขา มันคงจั๊กจี้ปากน่าดู
" ครับ " เฮ้อ.. โอเคๆ ช่างมันเหอะ
" งั้นเข้าเรื่องเลยดีกว่า นายน่ะจะช่วยฉันเรื่องนั้นจริงๆนะเหรอ " ฉันถามไปอย่างจริงจัง
" ใช่ " เขาตอบมาอย่างห้วนๆ อย่างที่ฉันขอให้เขาไม่พูดเวอร์เกินไป แต่อย่านี้ก็ดีและหละ
" แล้วนับต่อจากนี้ไป ผมจะมาเป็นกูรูเรื่องความรักให้คุณเอง " เขาบอกและหันมาสบตาฉันอย่างจริงจัง