I'm sorry รักนี้ไม่ได้ตั้งใจ

ณ โรงเรียน ...........(ไม่รู้คิดไม่ออก)~_~;
เป็นวันที่เเสนจะน่าเบื่อสำหรับชั้น อ้อลืมเเนะนำตัวชั้นชื่อ มิยาโนะ นัตสึมิ เเค่ชั่วโมงเเรกก็ทำให้ชั้น
เเทบอยากโดดตึกตาย ถึงชั้นจะชอบวิชาคณิตเเต่เกลียดมิสอลิซโครตชอบทำหน้าซังกะตายมา
สอนนักเรียนเเต่ก็ไม่ได้มีผลอะไรกับฉันเพราะชั้นคือนักเรียนดีเด่นประจำชั้นม.5 อยู่เเล้ว
5555     (หลงตััวเองชะมัด:โซระจัง)หุบปาก แล้วไปเเต่งต่อเดี๋ยวนี้ ยัยโซระ(จ้าาา:โซระจัง)  
"มิยาโนะ นัตสึมิ"ชั้นสะดุ้งเฮือกเมื่อคนที่มายืนตรงหน้าชั้นคือมิสอลิซครูเค้ามองหน้าชั้นปาน
จะกินชั้นอยู่แล้วToTน่ากลัว                                                                           "คะ...ค่ะ" 
 "ก็จริงอยู่ที่เธอเรียนเก่งเเต่นี่เล่นมองออกไปนอกหน้าต่างโดยไม่ฟังอะไรเลยมันหมายความว่ายังไงค่ะ"มิสอลิสพยามเก็บอารมณ์ความโกรธ                                                                
"ขอโทษค่ะ"ฉํนขอโทษมิสอลิชอย่างไม่เต็มใจ                                                           
พักกลางวันเเล้วจ้าาา>_<                                                                                 
"นัตสึมิ ทางนี้"เสียงเพื่อนสุดที่รักของฉันเรียก อ้อเธอชื่อ มินามิ มิกิ เพื่อนคนสำคัญถึงขั้นชั้นไป
ขอพ่อเเม่มิกิให้ไปอยู่บ้านเดียวกันเลยล่ะ"ว่าไงมิกิ"ฉันยิ้มให้เธอนิดๆเเล้วก็พากันไปที่ดาดฟ้าที่
ประจำของเราสองคน                                                                                         
"นัตสึมิ คุณลุงโทรมาบอกเมื่อเช้าว่าให้เราลาออกจากโรงเรียนนี้เเล้วไปเรียนที่ปารีสกับพี่นัตสึเมะ"
เสียงยัยมิกิดูร่าเริงเป็นพิเศษ ซึ่งชั้นรู้ดีว่าเพราะมิกิน่ะอยากไปหาคนสำคัญของเธอเป็นใครโปรดติดตามD_< 
"เฮ้ย ได้เวลาเข้าเรียนเเล้วนะ" เสียงมิกิบอก
"เเล้วไง "ฉันตอบเสียงเรียบ
"ก็ชั่วโมงต่อไปมัน...."มิกิยังไม่ทันพูดจบชั้นก็ขัดขึ้น
"ชั่วโมงพละ เธอก็รู้ว่าชั้นมีอคติกับครูพละเพราะฉะนั้นชั้นไม่เรียน"เเละนี่ก็ไม่ใช่ครั้งเเรกหลอกนะ
ที่ชั้นโดดเรียนวิชานี้
"เออ ก็ได้เเต่ชั้นไปล่ะนะเดี๋ยวโดนหักคะเเนน"มิกิพูดพร้อมวิ่งลงไปชั้นล่างอย่างเร็ว
ก็คงกลัวอาจาร์ด่าล่ะมั้ง
เเต่ในความคิดชั้นมนุษย์น่ะมีเเต่เรื่องน่าเบื่อ ชอบจับกลุ่มเเละคุยเเต่เรื่องไร้สาระไปวันๆโดยไม่
คำนึงถึงผลข้างเคียงเพราะฉะนั้นฉันเลยมีเพื่อนเเค่ไม่กี่คนจะร่าเริงฉะเพราะตอนท่ี่มีเพื่อนอยู่
ที่เหลือก็เอาเเต่นอนมองฟ้าเเละปล่อยเวลาให้มันผ่านไปนั่นเเหละชีวิตประจำวันของชั้น