I'm sorry รักนี้ไม่ได้ตั้งใจ

ณ โรงเรียน ...........(ไม่รู้คิดไม่ออก)~_~;

เป็นวันที่เเสนจะน่าเบื่อสำหรับชั้น อ้อลืมเเนะนำตัวชั้นชื่อ มิยาโนะ นัตสึมิ เเค่ชั่วโมงเเรกก็ทำให้ชั้น

เเทบอยากโดดตึกตาย ถึงชั้นจะชอบวิชาคณิตเเต่เกลียดมิสอลิซโครตชอบทำหน้าซังกะตายมา

สอนนักเรียนเเต่ก็ไม่ได้มีผลอะไรกับฉันเพราะชั้นคือนักเรียนดีเด่นประจำชั้นม.5 อยู่เเล้ว

5555     (หลงตััวเองชะมัด:โซระจัง)หุบปาก แล้วไปเเต่งต่อเดี๋ยวนี้ ยัยโซระ(จ้าาา:โซระจัง)  

"มิยาโนะ นัตสึมิ"ชั้นสะดุ้งเฮือกเมื่อคนที่มายืนตรงหน้าชั้นคือมิสอลิซครูเค้ามองหน้าชั้นปาน

จะกินชั้นอยู่แล้วToTน่ากลัว                                                                           "คะ...ค่ะ" 

 "ก็จริงอยู่ที่เธอเรียนเก่งเเต่นี่เล่นมองออกไปนอกหน้าต่างโดยไม่ฟังอะไรเลยมันหมายความว่ายังไงค่ะ"มิสอลิสพยามเก็บอารมณ์ความโกรธ                                                                

"ขอโทษค่ะ"ฉํนขอโทษมิสอลิชอย่างไม่เต็มใจ                                                           

พักกลางวันเเล้วจ้าาา>_<                                                                                 

"นัตสึมิ ทางนี้"เสียงเพื่อนสุดที่รักของฉันเรียก อ้อเธอชื่อ มินามิ มิกิ เพื่อนคนสำคัญถึงขั้นชั้นไป

ขอพ่อเเม่มิกิให้ไปอยู่บ้านเดียวกันเลยล่ะ"ว่าไงมิกิ"ฉันยิ้มให้เธอนิดๆเเล้วก็พากันไปที่ดาดฟ้าที่

ประจำของเราสองคน                                                                                         

"นัตสึมิ คุณลุงโทรมาบอกเมื่อเช้าว่าให้เราลาออกจากโรงเรียนนี้เเล้วไปเรียนที่ปารีสกับพี่นัตสึเมะ"

เสียงยัยมิกิดูร่าเริงเป็นพิเศษ ซึ่งชั้นรู้ดีว่าเพราะมิกิน่ะอยากไปหาคนสำคัญของเธอเป็นใครโปรดติดตามD_< 

"เฮ้ย ได้เวลาเข้าเรียนเเล้วนะ" เสียงมิกิบอก

"เเล้วไง "ฉันตอบเสียงเรียบ

"ก็ชั่วโมงต่อไปมัน...."มิกิยังไม่ทันพูดจบชั้นก็ขัดขึ้น

"ชั่วโมงพละ เธอก็รู้ว่าชั้นมีอคติกับครูพละเพราะฉะนั้นชั้นไม่เรียน"เเละนี่ก็ไม่ใช่ครั้งเเรกหลอกนะ

ที่ชั้นโดดเรียนวิชานี้

"เออ ก็ได้เเต่ชั้นไปล่ะนะเดี๋ยวโดนหักคะเเนน"มิกิพูดพร้อมวิ่งลงไปชั้นล่างอย่างเร็ว

ก็คงกลัวอาจาร์ด่าล่ะมั้ง

เเต่ในความคิดชั้นมนุษย์น่ะมีเเต่เรื่องน่าเบื่อ ชอบจับกลุ่มเเละคุยเเต่เรื่องไร้สาระไปวันๆโดยไม่

คำนึงถึงผลข้างเคียงเพราะฉะนั้นฉันเลยมีเพื่อนเเค่ไม่กี่คนจะร่าเริงฉะเพราะตอนท่ี่มีเพื่อนอยู่

ที่เหลือก็เอาเเต่นอนมองฟ้าเเละปล่อยเวลาให้มันผ่านไปนั่นเเหละชีวิตประจำวันของชั้น