Secret Security Company

      ในความงดงามของแสงสีในเมืองใหญ่นั้น แฝงไปด้วยอันตรายมากมาย เกิดเหตุร้ายแทบทุกคืน...แล้วก็..ในคืนนี้ด้วย 
 หญิงสาวเดินออกจากผับในสภาพเมา เดินเซซ้ายเซขวาไปที่รถของตนเอง สองมือล้วงหากุญแจในกระเป๋าของเธอ ด้านหลังมีชายกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาหาเธอและมีชายคนหนึ่งจับข้อมือของเธอไว้
"เย้ เจอสาวสวยแล้ว เอากุญแจมานี่น่าาา เดี๋ยวพี่ขับเอง" ชายคนนั้นพูดกับเธอด้วยสีหน้าที่ใครดูก็รู้ว่า....มาไม่ดีแน่นอน
ปล่อยเธอคนนั้นซะ.... เสียงปริศนาที่ดังขึ้นด้านหลังของเหล่าชายฉกรรจ์นั้น พวกเขาหันไปหาต้นเสียงทันที พบเป็นหญิงสาวผมบ๊อบ ดาบไม้พาดบ่าของเธอไว้ ก่อนจะเดินแทรกกลางเข้ามาในวงอย่างเป็นธรรมชาติ
"ปล่อยก็ได้ แต่แลกกัน สาวแบบเธอน่าสนกว่ายัยนี่อีก ฮ่าๆๆๆๆๆ" ชายคนนั้นปล่อยมือของหญิงคนนั้นจากนั้นจึงมาจับมือหญิงผมบ๊อบแทน
"ไปเลยไหมคุณน้องผมบ๊อบ"
"ขอโทษนะ ฉันคงไปกับพวกนายได้แค่รอยแผล" เธอใช้ดาบไม้ฟันชายคนนั้นจนล้มลงอย่างรวดเร็ว แล้วชี้ปลายดาบไปทางคนที่ืเหลือ
"แล้วอีกอย่าง....ฉันชื่อมาร์ชา จำไว้ด้วย" คนที่เหลือพากันทำสีหน้าเหลอหลา รีบพาร่างของสมาชิกออกไปทันที
"คุณ...มาร์ชาสินะคะ ขอบคุณคะ" เธอกล่าวขอบคุณมาร์ชาแล้วไขประตูรถเข้าไป มาร์ชาจับเธอไว้ก่อนจะเข้าไปนั่งที่คนขับแทนเธอ
"สภาพคุณเมาแล้ว คงขับรถไม่ไหวเชิญนั่งคะ เดี๋ยวฉันไปส่ง"
"เอ่อ......ขอบคุณคะ"
"ไม่เป็นไรคะ มันเป็นงาน"
----------------------------------------------------------
มาร์ชาเดินเข้ามาในซอยเปลี่ยว อันเป็นที่ตั้งของ secrect security company เป็นตึกเก่าๆที่ลอมรอบด้วยป่าหญ้ารกๆ วันดีคืนดีก็มีแขกมาทักอย่่างไม่ได้ตั้งใจ(งู)    
มาร์ชาเปิดประตูเข้าไปแล้วทิ้งตัวลงนอนหลับที่โซฟาห้องรับแขก
ภายในความมืดรอบๆตัวเธอนั้น มีเงาปริศนาเคลื่อนเข้ามาใกล้ๆเธอ....จากนั้นก็.....
"กระโดด" ใส่เธอทันที
"มาร์จังกลับมาแล้วววว มาร์จังมาแล้ววว"เงานั้นกอดเธอแล้วพูดเช่นนั้นไปมา
"เชี้ยไรว่ะ!!!"มาร์ชาตกใจถีบเงานั้นออกไปแล้วรีบวิ่งไปหาสวิตช์ไฟเปิด
"คามิล......"เงาปริศนาที่กระโดดใส่เธอตอนแรกกลายเป็นคนที่เธอรู้จักซะนี่ คามิลยิ้มเจื่อนๆ
"กลับมาแล้วเหรอประธาน....กลับดึกจังนะ" คราวนี้เป็นเด็กสาวเดินเข้ามาในห้องรับแขก ในมือกอดตุ๊กตาหมีสองสีไว้
"ลูเซีย ไปนอนได้แล้วล่ะ ลูเซียสกับเอเรนละ"
"พี่ลูเซียสกับพี่เอเรนนอนเล่นเกมอยู่ในห้อง  ลูเซียขอไปนอนก่อน" ลูเซียหาวสองสามครั้งก่อนเดินไปที่ชั้นบน
"มาร์จัง..ไม่ลงโทษเค้าใช่ไหม"คามิลนั่งลงที่พื้นมองหน้ามาร์ชาด้วยสายตาอ้อนวอน
"ไม่หรอกคะรุ่นพี่ แต่...งานหน้ารุ่นพี่ทำคนเดียวนะ" มาร์ชาเดินขึ้นไปบนห้องแล้วล็อกประตูนอนทันที ปล่อยให้คามิลยืนงงอยู่คนเดียว
-----------------------------------------------------------
ยามเช้าของบริษัท(?) ลูเซียลุกมาทำอาหารเช้าเตรียมไว้โดยมีลูเซียสคอยช่วยจัดโต๊ะให้
มาร์ชาเดินลงมาตามกลิ่นอาหารที่หอมลอยไปเตะจมูกเธอ
"หอมจังงง มีอะไรกินเหรอลูเซีย"มาร์ชานั่งลงที่โซฟาข้างๆเอเรน หยิบหนังสือการ์ตูนออกมาอ่าน
"ลูกพี่ พรุ่งนี้ไปสวนสนุกกันไหม"เอเรนถามมาร์ชาพร้อมกับชูตั๋วสวนสนุกให้ดู
"ว้าวว ไปๆ ชวนคนอื่นยัง"
"ผมชวนลูเซียสกับลูเซียแล้ว เหลือแต่ลูกพี่กับคามิล"
คามิลเดินลงมาแล้วตรงไปที่ตู้เย็นทันที มือเปิดตู้เย็นหยิบไอติมที่แช่ไว้ออกมากิน
"คามิลไม่ต้องชวนมันหรอกเอเรน เขาไม่ว่าง"
"พี่ว่างนะเอเรนๆๆๆ ให้พี่ไปนะ"คามิลได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่ วิ่งมาพูดทั้งๆที่ไอติมเต็มปาก
"ลูเซียส ฉันขอดูตารางงานหน่อยได้ไหม" มาร์ชาตะโกนถามลูเซียสที่อยู่ห้องครัว 
"แปปนะครับลูกพี่ ขอผมทำนี่แปป"ลูเซียสบอกมาร์ชา จากนั้นเขาหยิบบันทึกมาส่งให้มาร์ชา
มาร์ชาเปิดสมุดดูตารางงานแล้วยิ้มร่าใส่คามิล ปากบอกว่า"เสียใจด้วยคะ พรุ่งนี้มีงาน"
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย คามิลทรุดลงกับพื้นแล้วร้องออกมา "อุตสาห์จะได้เที่ยวกับมาร์จังแล้ว"
เอเรน มาร์ชาและลูเซียสหัวเราะพร้อมกัน ในท่าทางของคามิลที่ดูจะผิดหวังอย่างมาก
---------------------------จบEp.1-----------------------------------
สัมภาษณ์ตัวละคร 
ลูเซียส:ทำไมผมไม่มีบทเลยอ่ะ 
เอเรน:พวกตัวประกอบนะเงียบไป  ฉันนี่พระเอก
มาร์ชา:นายก็ด้วยเอเรน....
----------------------------------------
Sensoji:ตอนนี้สั้นหน่อยแต่ก็ฝากติดตามกันด้วยนะครับบ