ลาฟลอร่าขีดเขียน ร.ร.ป่วนก๊วนนักเขียน

9.4

เขียนโดย Jassamine

วันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 19.46 น.

  14 คลาส
  108 วิจารณ์
  18.36K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 20.20 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

13) การปรากฏโฉมของฮอรัส!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ณ   ลาฟลอร่าขีดเขียน  สถาบันฝึกการเขียนนิยายทีอยู่ตรงข้ามกับคำว่าลึกลับ(และที่สำคัญที่สุด  ไม่ได้อยู่ที่เมดิเตอร์เรเนียนด้วย)

 

มิน//วันนี้สงบจริงๆ

การ์ตูน//เหรอ...  แล้วทำไมพวกเรา3คนถึงต้องมาอัดกันอยู่ในห้องเธอด้วย...

แก้มใส//ชู่วววว  การ์ตูน  เธอกำลังทำลายพิธีการหลอกตัวเองของยัยมินอยู่นะ

การ์ตูน//อุ๊บลืมตัว

 

ทำไมเรา3คนถึงต้องมาอุดอู้อยู่ในห้องนอนแคบๆของมินน่ะเหรอ...เพราะเสียงประกาศอันน่าตื่นตระหนกของครูมีราและผอ.ไง!

ผอ.//ไวรท์เตอร์ทุกคนโปรดทราบ  ตอนนี้มีชายนิรนามลึกลับแฝงตัวเข้ามา  ลักษณะ หัว(สี)เขียว

ครูมีรา//ท่านผอ.ใจเย็นๆค่ะ คนนะคะไม่ใช่แมลงวัน

ผอ.//เอ้อ...ก็นั่นแหละ ครูมาขัดทำไมคะ  ยังอธิบายไม่จบ

ครูมีรา//อุ๊ย!ขออภัยค่ะท่านผบ.

ผอ.//ผอ.ค่ะ  ลักษณะ หัว เอ้ย ผมสีเขียว ผมยาว ผิวคล้ำๆ รูปร่างสูง  ทางคณะครูและสายลับร.ร.คาดว่าน่าจะเป็นผู้ที่มีจุดประสงค์อะไรบางอย่างเกี่ยวกับ บุคคล? สถานที่? ร.ร.? ค่ะ!

 

 

นี่แหละ เหตุผลที่กฎเคอร์ฟิวครูมีราจะต้องหยิบยกมาใช้อย่างฉุกเฉินในวันนี้   ถึงผอ.จะไม่ได้ชอบใจกับกฎโหดๆนี้นัก แต่เพื่อความปลอดภัยจึงต้องยอมแต่โดยดี

 

ถึงเล่ามาจนจบนี้แล้ว ก็คงคิดกันสินะ ไหนล่ะฮอรัส? อย่าเพิ่งหันซ้ายขวาหน้าหลังเพื่อมองหาเขา  แค่อ่านต่อไปก็เจอนะ

 

ณ   มุมมืดมุมหนึ่ง  แสงเทียนสลัวถูกจุดขึ้นด้วยไม้ขีดก้านสุดท้ายในกล่อง "อียิปต์ ไม้ขีดราคาถูก"

ฮอรัส หนุ่มผมยาวจากอียิปต์ยิ้มมุมปากที่ดูมีเลศนัยอยู่ครู่นึงก่อนจะทิ้งก้านไม้ขีดในมือ

ฮอรัส//ได้เวลาอันสมควรแล้วสินะ

เขามองไปยังหน้าปัดนาฬิกาเรือนน้อยบนข้อมือแล้วเงยหน้าหันซ้ายหันขวา  เมื่อเห็นว่าไม่มีคนอยู่แถวนั้นก็สวมผ้าคลุมสีดำที่ถักทอด้วยฝ้ายจากบ้านเกิดอย่างปราณีตแล้วกระโจนหายวับไปกับตา

เขาช่างดูพิลึกชอบกลนักนะ

แต่สิ่งสิ่งหนึ่งที่ร่วงหล่นคอยคนมาพบเป็นหลักฐานคือ จี้สร้อยดอกเหมยสีทองสง่าที่หลุดออกมาจากกระเป๋าเสื้อคลุมสีดำ  มันร่วงลงโดยที่เขาไม่รู้และไม่ได้ตั้งใจ  มีเพียงเสียงแก๊ง!ที่กระทบกับทางเดินหินเท่านั้น  เหตุที่ฮอรัสเก็บมันไว้อย่างมิดชิดตลอดเวลาก็เพราะใจอดหวนคิดถึงเธอไม่ได้...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ช่วง  นักเขียนTalk

สวัสดีอีกครั้งค่ะรีดเดอร์ทุกท่าน! ก็อย่างที่เห็นนะคะ มีคนอ่าน300กว่าคนแล้วก็อดดีใจไม่ได้  แต่ไวรท์เตอร์ยอมรับเลยว่าเรื่องนี้รู้สึกว่าไม่ได้อัพมาเป็นศตวรรษแล้ว  เพราะความขี้เกียจ+สมองมันคิดเนื้อเรื่องไม่ออก+ท้อบ้างดีบ้าง+ใกล้จะเปิดเทอม+เรียนพิเศษ+โหลดเกมใหม่แล้วเห่อ+ติดการปั่นจักรยานอย่างบ้าคลั่งเพราะอยากสูงงงงงง  ก็อย่างที่อ่านๆมา (ซึ่งก็ไม่รู้ว่าคนอ่านอยากอ่านมั้ย)ทำให้รู้ว่าตัวเองเริ่มเครียดซะแล้ว  พอปั่นจักรยานเสร็จ เงยหน้ามองนาฬิกา โอ้ววว  หกโมงห้าสิบ! เดี๋ยวสามทุ่มก็ต้องไปดูทีวีแล้ว  ม่ายยยยยยยย   บางวันกลับมาช้าเลยไม่ค่อยมีเวลามาอัพเรื่อง  ขอโทษที่ทำให้ต้องผิดหสังไปตามๆกันนะคะ  โรคขี้เกียจนี่สุดจะกำเริบโดยแท้  ขอตัวไปร้องไห้แปป 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา