Steal my Boy

ตอนบ่ายเราก็เรียนกันตามปกติ คาบปกติยางคาบก็เปลี่ยนสลับคาบบ้าง
 
แต่คาบจะเป็นแบบนี้ตลอดไปจนถึงสิ้นเทอม1
 
ใกล้จะหมดคาบสุดท้ายแล้วเลือกไม่กี่นาทีเท่านั้น
 
 
          ไลน์อิงงง !!
 
 
     " ของใคร "
 
อาจารย์ถาม
 
เสียงไลน์ของไนล์ ดัง
 
ไนล์ลืมปิดเสียงโทรศัพท์ระหว่างเรียนจนทำให้าจารย์ผู้สอนตักเตือนบ้างเล็กน้อย
 
     " ขอโทษครับ "
 
     " วันหลังอย่าลืมปิดอีกนะ ไม่งั้นครูจะยึด "
 
     " ครับ ขอโทษครับ "
 
ใครกันนะไลน์มาตอนนี้ รู้ทั้งรู้ว่าเรายังเรียนไม่จบก็ยังจะส่งมา
 
ไนล์หยิบโทรศัพท์จากใต้โต๊ะมาดูว่าใครไลนมาตอนนี้ทั้งๆที่ไม่ใช่เวลาเลิกเรียน
 
พ่อแม่ก็รู้อยู่แล้วว่าเลิกเรียนตอนไหน คงไม่ไลน์มาตอนนี้หรอก
 
 
          ' DaddyLiam '
 
 
พี่เลียมอีกแล้วหรอ
 
มีอะไรอีกนะทำไมต้องไลน์มาป่านนี้ เลิกเรียนแล้วหรือไง ถึงว่างมาไลน์หาคนอื่นทั้งๆที่เราก็เรียนอยู่ พี่เลียมนะพี่เลียม
 
          กริ๊งงงงงง !!!
 
 
สัญญาออดดังเตือนว่าหมดคายสุดท้ายของชั้นม.4ทุกห้องแล้ว
 
ม. 5 เลิกเรียวเร็วพอๆกับม.4 แต่่อาทิตย์นึงเรียนน้อยกว่าม.4 ไม่กี่คาบเอง
 
ไนล์เลื่อนเปิดดูข้อความที่พี่เลียมส่งมาในคาบแตไนล์ไม่ได้เปิดดู ไม่งั้นมีหวังโดนอาจารย์ยึดแน่ๆ
 
     ' เตะบอลไหม พี่รอที่สนามนะ '
 
 
ไอ่เราก็นึกว่าเรื่องอะไร แค่นี้ไม่ต้องไลน์มาบอกก็ได้แหม
 
ยังไงๆ ก่อนกลับบ้านก็ต้องเดินผ่านสนามอยู่แล้ว รู้ทั้งๆรู้ว่าไม่ได้รีบกลับเรียกชวนตอนจะกลับก็ได้ - - พี่เลียมนะพี่เลียมทำให้ไนล์ถูกด่า ชิ...งอน....
 
แต่..ไนล์มีสิทธิ์ไรไปงอนพี่รหัสตัวเองวะ ...
 
โว้ยยย นับวันยิ่งแปลกนะไนล์
 
ไนล์สบัดหัวเพื่อให้ความคิดบ้าๆออกจากสมองตัวเอง
 
เขาพยายามที่จะไม่คิดเกินเลยกับพี่รหัสตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า
 
แต่เขาก็ทำไม่เคยได้สักที
 
เขาพยายามหลบหน้าหลบตาพี่รหัสที่เขาแอบชอบก็แล้ว ก็ไม่เคยได้ผล
 
ถึงแม้ว่าพี่รหัสจะชอบชวนเข้าเตะบอลตามประสาผู้ชายด้วยกันก็เถอะ
 
ไนล์เดินลงบันไดไปเพื่อจะกลับบ้านไม่อยากจะเจอเลียม
 
อยากจะลืมว่าเลียมส่งข้อความมาชวนเตะบอล แ
 
แต่...แผนของไนล์ก็กำลังจะสำเร็จถ้า...
 
 
     " ไนล์ เตะบอลกับพี่เลียมพี่ลูไหม "
 
ไอ่แจ็ควิ่งมาชวนสะเสียงดังขณะไนล์กำลังจะย่องกลับบ้านแบบไม่ให้เลียมเห็น
แต่เลียมเห็นไนล์แน่ๆ
 
     " ไม่ดีกว่าวะ วันนี้ฉันต้องไปอ่านหนังสืออีกการบ้านก็มี เว้นไว้วันนึงนะ "
 
     " เฮ้ยได้ไงเนี่ย พี่เลียมเห็นแกเดินดุ่มๆออกมาเลยให้ฉันมาตามเลยนะเว้ย "
 
     " อ่อ..หรอ งั้นฝากขอโทษพี่เลียมด้วยแล้วกัน วันนี้ฉันไม่ว่างจริงๆวะ ไปละบาย "
 
     " เอ้า เห้ย เดี๋ยวดิวะ ไนล์ !! "
 
แจ็คตะโกนเรียกไนล์แต่ไนล์ก็รีบวิ่งออกไปโดยไม่รู้ว่า
 
เลียมจ้องจับตามองไนล์ตั้งแต่เลียมให้แจ็คไปชวนไนล์เตะบอลแล้ว
 
ทุกวันๆผ่านไปเรื่อยๆ เลียมก็จะพยายามชวนไนล์เตะบอลเสมอๆ เลียมพยายามจะเจอหน้าไนล์บ้าง
 
แต่ไนล์ก็พยายามหลบหน้าเลียมมาตลอด
 
 
ตลอด...
 
 
ตลอด...
 
 
และก็ตลอด
 
จนจะปิดเทอม1 เวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน
 
อยู่ๆก็จะปิดเทอม 1แล้ว
 
อาทิตย์หน้าก็เป็นการสอบ ไฟนอล ของม.ปลาย ม.ปลายจะสอบก่อนม.ต้น เพราะเนื้อหาม.ปลายจะยากแต่น้อยกว่าม.ต้น
 
ไนล์เตรียมพร้อมกับการสอบมาก
 
1 เดือนแรกเขาจะอ่านหนังสือตลอดมา
 
ไม่่ใช่สิ อ่านตั้งแต่เปิดเทอมเลยต่างหาก นี้เป็นเคล็ดลับนึงของไนล์ที่ทำให้ได้คะแนนสูงสุดและการได้เข้ามาเรียนให้ที่นี้
 
เขาเตรียมพร้อมเสมอกับการสอบไฟนอล ไม่ว่าจะสอบมิดเทอมไฟนอลหรือสอบอะไรเขาก็เตรียมพร้อมเสมอ
 
คะแนนสอบของเขาไม่เคยด้อยเลยสักครั้งเกรด 4.00 มาตั้งแต่ประถม
 
เขาได้เกรดน้อยสุดก็คงจะเป็น 3.85 นี้คือน้อยสุดของเขา
 
 
     " ไนล์ลูก.... นอนได้แล้ว พน.สอบนะ อย่านอนดึกนะลูก "
 
 
แม่ของไนล์มาเคาะประตูและบอกไนล์หน้าห้อง
 
เพราะนี้มันดึกแล้ว
 
ไม่ดึกแม่เขาคงไม่มาบอกให้ไนล์นอนหรอก
 
     " ครับแม่ "
 
เสียงไนล์บอกกับแม่จากในห้อง
 
 
ไนล์อยู่ในห้องทั้งวัน เค้าไม่ได้เล่นทวิตเตอร์หรืออินสตาแกรมอะไรหรอก
 
 
เขานั่งอ่านหนังสือในห้องทั้งวัน เพราะในห้องมันทำให้เขามีสมาธิมากว่ามาอ่านข้างนอก
 
 
นอกจากไนล์เป็นคนเรียนเก่งแล้ว กีฬายังเด่นแล้ว
 
 
ด้านดนตรีก็ไม่แพ้กัน
 
 
เขาสามารถเล่น กีต้าร์โปร่งกับกีต้าร์ไฟฟ้าได้อีกด้วย
 
 
เขาก็ยังเคยไปเปิดหมวกที่อนุสาวรีย์เลยครั้งหนึ่ง
 
 
ตอนนั้นฐานะบ้านแย่มากๆ ติดหนี้เป็นแสนใช้แทบไม่หมด ไนล์เลยอาสาไปเปิดหมวกที่อนุสารีย์ฯ แต่พ่อแม่ของเขาไม่รู้หรอก
 
 
แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าหนี้หมดเร็วได้ยังไง
 
 
พอไปถามเจ้าหนี้ว่าใครเอามาใช้หนี้ให้เจ้าหนี้ก็บอกว่า เขาคนนั้นไม่ให้บอกเหมือนกัน
 
 
จนป่านนี้พ่อกับแม่เขาก็ยังไม่รู้
 
 
จนหนี้หมดพ่อแม่เขาก็ยังไม่รู้เช่นเดิม
 
          ไลน์อิงง
 
เสียงดังเข้ามาขณะที่ไนล์กำลังจะปิดไฟนอน
 
 
ไนล์ดูว่าใครทักว่าอีกกันนะ
 
 
          ' DaddyLiam '
 
 
อะไรอีกนะพี่เลียมชอบทักมาเวลาเราจะนอนทุกทีเลย !!
 
 
ไนล์เลื่อนเปิดไลน์อ่านดูว่าพี่เลียมส่งอะไรมา
 
 
     ' นอนยัง '
 
 
     " ยังครับ มีอะไรหรือเปล่า "
 
 
     ' ช่วงนี้ไนล์เป็นอะไรทำไมหลบหน้าพี่ตลอดเลย บอกพี่ได้ไหม '
 
 
     " ไม่มีอะไรหรอกครับพี่เลียม ก็แค่งานที่บ้านยุ่งนิดๆหน่อยเอง ดึกแล้ว ไนล์นอนละนะครับ "
 
 
          ' อ่า..ครับไม่มีไรก็ดีแล้ว ฝันดีครับ '
 
 
 
ณ โรงเรียนเซนต์แปซิฟิกคอนเวนต์
 
 
 
วันนี้เป็นวันสอบปลายภาควันแรกของนักเรียนชั้นม.ปลาย
 
 
เราทุกคนคงเตรียมตัวที่จะสอบมากันพร้อมแล้ว
 
 
วันสอบสภานักเรียนปล่อยให้นักเรียนทุกคนขึ้นห้องเร็วกว่าปกติ เพราะจะได้ขึ้นไปอ่านหนังสือทบทวนบทเรียนที่จะสอบในคาบแรก
 
 
เราก็นั่งอ่านกันปกติ ไม่มีใครส่งเสียงดัง
 
 
จนกระทั่งอาจารย์บอกให้เข้าห้องสอบ
 
 
คาบแรกเป็นสังคมศึกษา วิชานี้พวกเราชิลๆกันอยู่แล้วไม่มีใครมีปัญหากับวิชานี้เท่าไหร่ เพราะถ้าสอบตก หรือไม่ผ่านก็ไม่ติด0 อยู่ดีเพราะคะแนนเก็บของพวกเราเยอะ
 
 
คาบสองก็เป็นคณิตศาสตร์อันนี้ก็จะยากมานิดนึง สแควรูทอะไรต่างๆ ซึ่งมันน่าเบื่อมากๆ
 
 
คาบสามก็เคมี อันนี้ยากพอควรแต่ไนล์ก็พยายามเต็มที่สำหรับวิชานี้ เพราะตัวเองก็เป็นเด็กวิทย์ด้วย
 
 
ผ่านไปสามคาบก็ได้เวลาพักเที่ยงแล้ว พักเที่ยงเรา4คนก็กินข้าวกันตามปกติ
 
 
แต่วันนี้มันไม่ปกติอ่ะสิ
 
 
เลียมกับลูอิสและเพื่อนๆของเขามานั่งร่วมโต๊ะด้วย มาเป็นแก๊งค์เลยละ
 
 
มาสองคนจะไม่ว่าอะไรเลยนะ - -
 
 
 
     " อ่าวว่าไงพี่ลู วันนี้มาแปลกนะครับ มานั่งกับพวกผม "
 
 
 
ไอ่แจ็คทักพี่ลูขึ้นก่อนคนแรก
 
 
     " ไม่ได้อยากนั่งหรอก โต๊ะก็ว่างเยอะแยะ เลียมแม่งบอกให้มานั่งตรงนี้ "
 
 
ลูอิสบอกความจริงกับแจ็คไปว่าตัวเองไม่ได้อยากมานั่งตรงนี้เลยทีเดียว แต่เพื่อนของเขาเป็นคนบอกให้มา เขาเลยต้องเอาใจเพื่อนนิดหน่อย
 
 
     " อ่อ ครับ งั้นตามสบายครับพี่ "
 
 
แจ็คบอก
 
 
ทุกคนเลยกินข้าวกันตามปกติ
 
 
แต่วันนี้ไนล์กินเสร็จเร็วแล้วรีบขึ้นห้องทันที
 
 
     " อ่าวไนล์อิ่มแล้วหรอวะ "
 
     " เออ อิ่มล้ว ฉันขึ้นห้องไปอ่านหนังสือก่อนนะ "
 
          " เออๆแล้วเจอกันเว้ย "
 
 
     " อื้ม "
 
 
ไนล์ตอบแล้วมองไปทางเลียม ไนล์รู้ว่าเลียมกำลังมองไนล์อยู่
 
 
แต่พอมองไปทางเลียม เลียมก็หลบหน้าหลบตาทำเหมือนไม่ได้ตั้งใจจะมองยังไงยังงั้น
 
 
ไนล์เดินไปเก็บจานแล้วรีบขึ้นมาบนห้องทันที
 
 
ไนล์ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังถูกเลียมเดินตามมาติดๆ
 
 
ไนล์ขึ้นมาถึงบนห้องแล้วกำลังจะเปิดประตูเข้าห้อง แต่เลียมก็คว้ามือไว้ทันที
 
 
          " เอ๊ะ....มีอะไรหรือเปล่าครับพี่เลียม ? แล้วกินข้าวเสร็จแล้วหรอ ขึ้นมาแบบพี่ลูไม่ว่าหรอครับ "
 
 
          " พี่สิต้องถามว่าเราอะมีอะไรกันแน่ ทำไมช่วงนี้ชอบหลบหน้าหลบตาพี่นัก งานที่บ้านเราไม่ได้มีเรื่องยุ่งอะไรใช่ไหม "
 
 
          " ......"
 
 
     ไนล์เงียบไม่ยอมตอบเลียมออกไป
 
 
     " ตอบพี่มา ตอบความจริง พี่ไม่ชอบคนโกหกนะไนล์ ! "
 
 
          " ใช่ครับ ที่บ้านไม่ได้มีอะไรยุ่ง "
 
 
 
     " แล้วไนล์หลบหน้าพี่ทำไม "
 
 
     " ช่วงนี้สอบครับ ผมต้องอ่านหนังสือ แล้วพี่รู้ได้ไงครับว่าที่บ้านผมไม่ยุ่ง "
 
 
          " พี่โทรไปถามพ่อแม่เรามา "
 
 
     " งั้นหรอครับ.... งั้นผมไปอ่านหนังสือก่อนนะครับ "
 
 
     " เดี๋ยว... "
 
 
ขณะที่ไนล์กำลังจะเดินเข้าห้องแต่เลียมก็เรียกห้ามเอาไว้ก่อน
 
 
     " มีอะไรอีกหรอครับ "
 
 
     " เย็นนี้ว่างไหม.. "
 
 
     " ว่างทำไมครับ "
 
 
 
     " ไปเดินเล่นกับพี่หน่อยได้ไหม พี่มีเรื่องอยากจะปรึกษา "
 
 
     " ครับ "
 
 
     " อย่าหนีอีกนะ ทีนี้พี่โกรธเราจริงๆด้วยถ้าหนีละก็ "
 
 
 
     " ครับ ผมไปละนะ "
 
 
     " ครับ โชคดีนะน้องรหัส ขอให้สอบผ่าน "
 
 
 
     " เช่นกันครับพี่รหัส ไฟท์ติ้งครับ "
 
 
 
          14.40 น.
 
 
 
ตอนนี้เป็นเวลาสอบเสร็จของนักเรียนชั้นม.ปลายกันหมดแล้ว พี่ม.6ก็เสร็จไปตั้งแต่ เที่ยงแล้ว นี้ก็ม.4กับ5เพิ่งเสร็จเท่านั้น
 
 
     " ผมรอที่หน้าประตูโรงเรียนนะครับ "
 
 
ไนล์ไลน์ไปบอกเลียมเพื่อให้รู้ว่าเขารออยู่หน้าประตูไม่ได้อยู่ในห้อง
 
 
ไนล์ไปรอเลียมที่หน้าประตูโรงเรียนตามที่บอกไว้
 
 
ไม่นานเลียมก็มาถึงหน้าประตูที่นัดกันไว้
 
สองคนเดินคุยกันไปเรื่อยๆ ที่สวนย่อมข้างๆโรงเรียน
 
 
          " ที่เลียมมีอะไรปรึกษาผมหรอครับ "
 
 
 
     " คือ...พี่อยากรู้ว่าถ้าไนล์โดนจับแต่งงานกับคนที่ไนล์ไม่รู้จัก ไม่เคยรู้นิสัย ไนล์จะแต่งไหม "
 
 
     " ก็ไม่สิครับ เพราะผมไม่ได้ชอบเค้าสักหน่อยจะแต่งทำไม "
 
 
     " แล้วถ้าโดนบังคับละ "
 
 
     " ก็จะหนีไปที่อื่น ไม่อยากอยู่ อยู่แล้วเจอแบบนั้นก็คงไม่ไหวหรอกครับ คนมันไม่ได้รักกันจะแต่งงานกันไปทำไม "
 
 
     " แล้วพี่ควรจะทำยังไง...พี่โดนจับแต่งงานกับอีกตระกูลที่พี่ก็เคยเห็นลูกสาวของตระกูลนั้นเป็นแค่น้องสาวเท่านั้น "
 
 
     " อันนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ แล้วทำไมพี่ไม่ลองไปปรึกษาพี่ลูดูละครับ "
 
 
     " พี่อยากสนิทกับน้องรหัสมากกว่านี้ไง ลูพี่สนิทกับมันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว พี่อยากลองสนิทรุ่นน้องบ้างเพราะรุ่นน้องที่พี่สนิทก็มีแต่ไนล์ "
 
 
     " แล้วน้องรหัสคนอื่นละครับ "
 
 
     " มันก็มีแต่ไม่เคยสนิทและอยากคุยกับไนล์มากเท่านี้ไง "
 
 
     " อ่อครับ... "
 
 
 
          ซู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 
 
 
     " เห้ย ไรเนี่ยเมื่อกี้แดดออกนี้ไรวะ ฝกตก "
 
 
     " ฮ่าๆ ฝนตกก็บ่นไปได้ "
 
 
     " พี่เลียมครับฝนตกก็เปียกไง มีหวังโดนแม่ว่าแน่ๆ "
 
 
     " บ้านไนล์ไกลจากที่นี้มากไหม "
 
 
     " ไม่ไกลมากครับนั่งรถแปปเดียวก็ถึง "
 
 
     " พี่อยากไปบ้านไนล์ พี่ไปได้ไหม "
 
 
     " จะดีหรอครับ "
 
 
     " ดีสิ นี้รู้ไหมทุกปีจะมีกิจกรรมพี่รหัสเยี่ยมบ้านน้องรหัสด้วยนะ และพี่รหัสทุกรหัสต้องไป เพราะฉะนั้นพี่จะได้สนิทกับพ่อแม่ของไนล์ไง "
 
 
     " หรอครับ ... งั้นก็ได้ครับ "
 
 
 
          ณ บ้าน ฮอแรน
 
 
 
 
     " พ่อค้าบ แม่ค้าบบ ไนล์กลับมาแล้วค้าบ "
 
 
     " กลับมาแล้วหรอลูก ว้ายยย !! ทำไมตัวเปียกแบบนี้ล่ะ แล้วนี้ใครละลูกใช่พี่รหัสหนูหรือเปล่า "
 
 
     " ฝนตกครับ ใช่ครับ พี่เขาชื่เลียม "
 
 
     " อ่อ... งั้นเลียมมีเสื้ผ้าเปลี่ยนหรืเปล่าลูก หรือจะเอาเสื้อไนล์ เปลี่ยนก่อนละเดี๋ยวเป็นหวัดนะ ไนล์น่าจะมีเสื้อตัวใหญ่ๆอยู่ "
 
 
     " ไม่มีครับ "
 
 
     " งั้นขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าเลยลูกเดี๋ยวไม่สบายเอา แล้วจะกลับเมื่อไหร่ลูก กินข้าวเย็นด้วยกันไหม "
 
 
     " พี่เขาจะกลับตอนฝนหยุดครับแม่ " ไนล์รีบแย้งก่อนที่เลียมจะพูดอยู่ แต่ก็คงไม่ทัน
 
 
     " ไนล์จะไม่ใจร้ายกับพี่ไปหน่อยหรอ ถ้าไม่รังเกียจผมจะอยู่ก็ได้ครับ เวลามาเยี่ยมบ้านน้องรหัสคราวหลังจะได้ชินๆ "
 
 
     " งั้นดีเลยลูก ไนล์รีบพาพี่เขาไปเปลี่ยนเสื้อผ้านะ "
 
 
     " ครับแม่..... ทางนี้ครับพี่เลียม "
 
 
เลียมกับไนล์เดินขึ้นบันไดไปชั้น2ของบ้าน เพื่อเข้าไปในห้องไนล์ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำแต่งตัว
 
 
     " พี่เลียมอาบห้องไนล์เลยนะครับ ไนล์จะไปอาบห้องคุณพ่อ ตามสบายเลยนะครับ...อ้อ..นี้ก็ชุดเปลี่ยนครับใส่ของไนล์ไปก่นก็ได้มีตัวใหญ่แค่ตัวเดียวเท่านั้นแหละ "
 
 
     " ดูก็รู้ไนล์ตัวเล็กกว่าพี่มากเลย "
 
 
     " ครับ ไปเปลี่ยนเถิดครับเดี๋ยวไม่สบายเอา "
 
 
ไนล์ปิดประตูห้องแล้วออกไปอาบน้ำที่ห้องคุณพ่ของเขาทันที
หวังว่าพี่เลียมคงไม่ซนทำห้องของเขาเละเสียละ
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
หวังว่าพี่เลียมคงจะอาบเสร็จแล้วนะ
 
 
พอไนล์เปิดประตูเข้าไปในห้องของเขาก็เจอพี่เลียมนนดูทีวี อยู่่ในห้องอย่างสบายใจเชิบ
 
 
     " สบายไหมครับ "
 
 
เขาถามคนตรงหน้าอย่างประชดที่นอนกดหาช่องดูอย่างไม่แคร์สื่อเลยสักนิด
 
 
 
 
     " สบายสิ ไนล์มาดูด้วยกันไหม นี้การ์ตูนสกูปบี้ดูเลยนะ เคยดูหรือเปล่า "
 
 
     " นี้พี่โตหรือยังครับ... ไม่รู้อะไรสะแล้วผมดูช่องนี้ประจำ "
 
 
     " แหม ก็ไม่ต่างกันหรอก "
 
 
 
     " เอ่อ...แล้วทำไมพี่ไม่ลงสนิทกับน้องรหัสขงพี่คนอื่นดูมั้งละครับ ? "
 
 
 
     " ไม่รู้ดิ พี่ไม่ค่อยถูกชะตาเท่าไหร่เลยวะ ฮ่าๆ "
 
 
     " อ่อ ครับ ผมว่าเราลงไปกินข้าวกันเถอะ คุณแม่คงรอนานแล้ว "
 
 
     " ครับ "
 
 
เลียมตอบรับคนตรงหน้าที่เป็นเจ้าของบ้านแล้วเดินลงไปทานข้าวเย็นกับครอบครัวของไนล์
 
 
     " บ้านไนล์นี้อบอุ่นดีนะ ไม่หรูหรา ไม่ฟุ่มเฟือยยู่แบบพเพียง "
 
 
     " ครับ พวกเราไม่เคยฟุ่มเฟือยอยู่แล้ว แม่ค้าบบบมาแล้วฮับบบป๋มม "
 
 
 
     " จ้าา เอ้าเลียม ลูกมานั่งนี้สิ นั่งข้างๆไนล์นี้ "
 
 
     " ครับ อาหารน่ากินดีนะครับ กลิ่นก็หอม "
 
 
     " ขอบใจจ้า ลองชิมก่อนว่าเป็นไง กินได้ไหม แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอยู่ที่บ้านหนูเขากินอาหารแบบไหน บ้านเราไม่ค่อยได้กินหรอกสเต็ก มีแต่ต้มยำกุ้งกับส้มตำนี้ละ เคยกินหรือเปล่า "
 
 
     " ส้มตำ? ต้มยำกุ้ง? "
 
 
เขาทวนอาหารที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน
 
 
     " ใช่จ้ะลูกเคยกินหรือเปล่า ไม่เคยบอกแม่ได้นะอยากกินอะไรเดี๋ยวแม่ทำให้ "
 
 
 
     " อ่อ ไม่เป็นไรครับ ผมเคยกินแค่ไม่รู้ว่ากินด้วยเหมือนกัน "
 
 
     " จ้า สองอย่างนี้เป็นของโปรดของไนล์มันเลยนะ "
 
 
     " จริงหรอครับ "
 
 
     " ใช่จ้ะ อ่ะ กินไปคุยไปเลยแล้วกัน จะได้รู้จักกันมากขึ้น พ่อ มากินข้าวได้แล้วจ้า "
 
 
แม่ของไนล์เรียกพ่อของเขากินข้าวร่วมโต๊ะด้วยกัน
 
 
     " เลียมเป็นประธานสารวัตรนักเรียนด้วยหรลูก "
 
 
     " ใช่ครับ แม่รู้ได้ไงครับเนี่ย "
 
 
     " ก็ไนล์มันมาเล่าให้แม่ฟังทุกวันๆนะสิ "
 
 
     " อ่อ หรอครับ "
 
 
     " ใช่จ้ะ "
 
 
     " เลียมได้เกรดเฉลยๆเท่าไหร่ละลูก "
 
 
พ่อไนล์ถามเลียม
 
 
     " ประมาณ 3.95 อ่ะครับ "
 
 
     " อ่องั้นติวให้ไนล์มันหน่อยสิ กลัวมันสอบตกหรืออะไร ว่างๆก็มาเล่นกับมันได้นะ หรือพามันออกไปเที่ยวที่ไหนบ้างก็ได้ไม่อยกให้มันอยู่บ้านเยอะ "
 
 
     " พ่อออ !! "
 
 
     ไนล์ท้วง
 
 
     " เออหน่าลูก ไปเปิดหูเปิดตาบ้างจะได้มีเพื่อน "
 
 
     " ก็ดีครับ เพราะอยู่บ้านผมก็ว่างประจำ "
 
 
     " พนหยุดใช่ไหม ก็พอมันอกไปติวเดินเล่นที่สยามเลย "
 
 
     " ครับผม "
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
 
 
     " พ่อแม่ครับ ผมกลับแล้วนะครับ สวัสดีครับ "
 
 
เลียมบอกลาพ่อแม่ของไนล์
 
 
     " จ้ะลูก กลับดีๆนะ ใครมารับละ "
 
 
     " อ่อ ทางบ้านส่งคนมารับครับ "
 
 
 
     " อ่องั้นดีแล้วลูก ไนล์ไปส่งพี่เขาหน่อยสิ "
 
 
     " ครับแม่ "
 
 
     " ไปครับ "
 
 
 
     " เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่มารับนะ "
 
 
เลียมบอกกับเขาที่ยืนอยู่หน้าประตู
 
 
     " ครับ "
 
 
     " ฝันดีนะครับน้องไนล์ "
 
 
     " ฝันดีครับพี่เลียม "