Angel Half Devil : เวทมนต์ที่ไม่มีวันลืม

  "แปลว่า เจ้าก็โดน เวทมนต์ของปีศาจด้วยสินะ ถึงว่าเจ้าถึงชอบตัวเจ็บอยู่เสมอ" คอสพูดพร้อมสรุปคำตอบของเขา

  "ใช่แล้วว่าฉัน......"

ปึ๊ง!

เสียประตูบานไม้เปิดออกอย่างเร็ว จากที่มีผู้ชายหน้าตาโทรมๆ และทำหน้าตกใจที่เขาได้เจอมาในเมื่อเร็วๆนี่

 " นายท่าน! เกิดเรื่องใหญ่ใน โพคเท็คเตอร์แล้ว!!! "

 " เกิดอะไรขึ้น! เมืองโพเท็คเตอร์เป็นอะไร?! " สายตาเริ่มมองผู้ชายที่เข้ามาในห้อง เสียงเริ่มเข้มขึ้น ฉันว่าต้องเกิดอะไรแน่ๆ

 " ปะ....ปีศาจ!!!! "

" หะ! ปีศาจ!!!! " เสียงเข้มเริ่มโกธรจัดพลังของเขาเริ่มเพิ่มขึ้น

" โซล! เจ้ามากับข้า!!! " เขาจับมือขึ้นฉันแล้วเดิน ไปที่ห้องโถงใหญ่ๆ ที่มีความวางเปล่า

     ทั้งสองเดินเข้าไปในห้องนี้ ทันใดนั้นประตูห้องดันปิดเอง ห้องสีน้ำตาลกว้างๆ นั้นกลายเป็นอาวุธ ทั้งสามอย่าง อาวุธอย่างแรก "ฟอล์เลอร์" เป็นอาวุธของผู้เป็นบิดาของชายหนุ่ม เป็นลักษณ์ขวานใหญ่ ประมาณ 3 เมตร รูปร่างสีดำ แต่มีแสงสีแดงออกมารูปร่างน่ากลัว พลังอำนาจนั้นมากกว่าหลายเท่า ดาบเล่มนี้บิดาของชายหนุ่มให้ในเมื่อชายหนุ่มนั้น ได้ไปบ้านหลังที่ชายหนุ่มอยู่ในสมัยเด็กๆ แล้วด้านล่างของภาพนั้น เป็นการถ่ายทดพลังและดาบให้ลูกชาย

   ดาบที่มีความไหวและความแรงนั้นต้องยกให้ "สปาด้า" สปาด้านั้นเป็นของ คอสอยู่แล้วเป็นอาวุธที่อยู่กับคอสตั้งแต่เด็ก ความสามารถนั้นแรงมากมาย แต่ความไหวนั้นอยู่ในตัวของคอสเอง แต่พลังของ สปาด้านั้นพอๆกับฟอลเลอร์ รูปร่างเป็นดาบ แสงสว่างเป็นสีแดง

  ดาบที่มีความไหวมากๆต้องยกให้ "รีบอลเลียน" เป็นดาบของมารดาของชายหนุ่ม ชายหนุ่มได้ อาวุธนี่ตอนยังเป็นเด็ก รูปร่างเป็นเคี้ยว ตัวของเคี้ยวสีฟ้าและความสว่างนั้นเป็นเสียงเหลือง ความไหวของมันต้องมีความไหวอยู่เสมอแต่ความแรงของมันจะน้อยมากๆ และใช่เฉพาะอสูร บางตัว เท่านั้น

............................................

"เจ้า! เอาสิ่งนี้ไปเพื่อปกป้องตัวเองซะ!" ร่างสูงให้บางสิ่งบ้างอย่างเป็นอาวุธนี่มัน!?

"ปืนเหรอ??? แต่ฉันยิงไม่เป็น"

"ข้าแค่เก็บเอาไวเวลาเกิดเหตุการณ์ที่ข้ามีปัญหา จะให้เจ้าช่วย เพราะข้าต้องสู้คนเดียว ตอนที่ข้าสู้เจ็บต้องไปอยู่ในขวดนี้ " เขาชูขวดใบเล็ก ให้ดูและ ลายคาถาให้ฉันเป็นตัวเล็ก แล้วหยิบใส่ฉันอยู่กับตุ๊กตา

     ร่างใหญ่ถอดเสื้อออกพร้อมเปลื่ยนเป็นเสื้อกรามสีเทา พร้อมเสื้อคลุมสีดำตัวใหญ่ยาว ผมปัดไปข้าง เห็นตุมหูสีดำ คิ้วหนาเริ่มเข้มขึ้นผมสีทอง กลายเป็นสีขาวผสมสีดำ กางเกงยีส์ตัวหนา และข้างหลังเป็นดาบทั้งสามเล่ม เขาเตรียมตัวพร้อมที่จะสู้ ร่างเล็กพร้อมทุกอย่างในสภาพตัวเล็กอยู่ในขวดใบใหญ่มากกว่าร่างเธอ เธอรู้สึกกลัวที่จะตายในขวด ร่างสูงยิ้มให้กำลังใจให้สาวน้อย พร้อมบอกกับสิ่งต่างๆ ที่อยู่ในห้องว่างๆ

 "ข้าต้องการไปที่ โพคเท็คเตอร์ ! "

    คลืนน~ แคร่ง!

ประตูหินปรากฎขึ้นในพื้นที่ข้างหน้าของชายหนุ่ม ชายหนุ่มส่งสายตาว่าพร้อมหรือยัง? ร่างที่ออยู่ในขวดได้แค่พยักหน้าให้ แล้วร่างสูงก็เดินเข้าไป ในประตูแห่งความลับ จากนั้นในห้องนี้กลายเป็นห้องธรรมดาที่ไม่มีอะไรอีกเลย

.........................................

 ณ โพคเท็คเตอร์

ร่างสูงกระโดดลงมาจาก ประตูที่ลงขึ้นมา เมืองนั้น กลายเป็นสิ่งปลูกสร้างต่างๆที่เห็นนั้นไม่มีแม้แต่นางฟ้า มีแต่พวกปีศาจที่ขึ้นมานั้นเอง ท้องฟ้าจากที่สดใสกลายเป็น ความมืดรอบเมือง แสงสว่างไม่มีอยู่ ชายหนุ่มผู้ว่องไหวอย่างสายลมมีอำนาจ จากบิดาและมารดาของเขา ทำให้มีความเร็วเกิดขึ้น ปีกสีขาวของนางฟ้าอยู่ด้านซ้ายมือของเขา ปีสีดำของซาตานอยู่ด้านขวาเขาเริ่ม เห็นปีศาจที่กำลังกินซากศพของเมืองนี้ (เมืองนี้มีมนุษย์ด้วย) ดาบฟอล์เลอร์อยู่ในมือของเขา เขาเริ่มเข้าไปตบที่หัวของ ปีศาจที่กำลังกินซากหมุษย์อย่างมีความสุขแต่ต้องมาตายด้วยคว้านซาตาน ชายหนุ่มเริ่มต่อสู้กับปีศาจต่างๆ ทั้งปีศาจที่ต้องใช้รีบอลเลียนด้วย ลักษณะต้องมีตัวสีฟ้านี้คือสัญลักษณ์ของอาวุธที่ต้องฆ่า ส่วนของดาบฟอล์เลอร์นั้น ต้องมีสัญลักษณ์สีแดงทั้งตัว ถ้าไม่มีสัญลักษณ์แปลว่าใช่สปาด้า ได้เสมอความสามารถของชายหนุ่มนั้นมีมากมายกว่าที่คิดซะอีก เลือดของชายหนุ่มนั้นมีสีดำออกเทา สามารถตายได้ยากนอกจากอาวุธของ "ซาตานโคส" เท่านั้น สายเลือกของนางฟ้าและปีศาจนั้น มีความหมายมากๆ แล้วฝ่ายทั้งสองฝ่ายนั้น ต้องการมันเป็นอย่างมาก แต่ชายหนุ่มไม่ต้องการอยู่ฝ่ายในฝ่ายหนึ่ง

   ชายหนุ่มสู้จนถึงหน้าประตูแห่ง สวรรค์หลังจากได้จัดการปีศาจที่มาขัดขวางไว ไม่ค่อยมากนัก แต่ยังไงมันยังไม่หมดหรอก

 "นายคอส! นายจะไปไหน? " สาวน้อยในขวดแก้วถามขึ้นเมื่อเห็นประตูสวรรค์

"เจ้าอยากไปหาเพื่อนเจ้าไมละ? " ชายหนุ่มเริ่มถามสาวน้อย สาวน้อยพยักหน้าแล้วหลังจากนั้น ชายหนุ่มจึกเปิดฝาขวดแล้ว ลายคาถาให้กลับสู่สภาพเดิมของสาวน้อย แล้วเดินออกมา

 "นายจะไปไหน! " สาวน้อยถามหลังจากชายหนุ่มเดินหันหลัง แล้วหันกลับมาบอกว่า

 "เดียวข้าต้องไปคนๆหนึ่ง :D เจ้าจงไปซะเข้าไปไหนประตูซะ! " หลังจากนั้นเขาเดินหันหลังออกด้วยความมั่นใจของของเขา แต่สิ่งที่เขานั้นกับไม่เป็นจริง!