รักวุ่นๆของนายรุ่นน้อง
10.0
เขียนโดย Rinrin
วันที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 13.43 น.
2 R-
1 วิจารณ์
4,895 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 19 เมษายน พ.ศ. 2558 19.54 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) บทนำ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ 'คุณเคยตื่นมาแล้วพบกับหนี้10,000,000 มั้ย?'
ตอนนี้ชั้นคิดว่าชั้นกำลังประสบกับปัญหานั้นแหละ-_- เบื้องหน้าคือคนใส่ชุดสูทมีระเบียบเรียงรายกันอยู่สามคนแถมหน้าตาแต่ละคนก็.. หล่อ!(คุณคงคิดว่าหน้าตาแต่ละคนนี่โหด เหี้ยม และอุบาทว์ใช่มั้ยล่ะ)แถมยังสุภาพ นอบน้อมอีก
แต่นี่ไม่ใช่เวลาพูดถึงคนพวกนั้น! หนี้สิบล้านที่ชั้น.. ไม่ได้ก่อขึ้นและต้นเหตุที่ทำให้ชั้นซวยแบบนี้ก็คือ.. น้าแรก! น้าแรกเป็นญาติคนเดียวที่ชั้นเหลืออยู่เพราะอุบัติเหตุเมื่อสิบปีก่อนตอนนั้นชั้นอายุประมาณเจ็ดขวบ และพ่อกับแม่ชั้นจะพาไปสวนสนุกเพื่อฉลองวันเกิดให้ชั้น แต่เพราะโดนมอเตอร์ไซค์ปาดหน้า...เลิกเล่าเหอะ พูดแล้วเศร้าT^T แต่เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้ชั้นไม่ได้เหยียบสวนสนุกอีกเลย และแน่นอนชั้นไม่แตะมอเตอร์ไซค์ด้วยเช่นกัน...
"..ครั้งนี้พวกผมแค่มาเตือนเท่านั้นนะครับ"
ชั้นสะดุ้งเพราะนายคนที่ชั้นคิดว่าเป็นหัวหน้าของสองคนที่เหลือพูดขัดความเงียบ และจากไปโดยให้ชั้นสับสนอยู่คนเดียว น้าแรกนะน้าแรกทิ้งให้ชั้นซวยคนเดียวแบบนี้ได้ยังไง! คอยดูนะถ้ากลับมาเมื่อไหร่น้าโดนแน่!! ฮึ่ม!
หลังจากที่เกิดเรื่องเสร็จชั้นก็เดินเข้าห้องเพื่อนอนต่อ แต่นอนไม่หลับสักทีเพราะในหัวคิดแต่เรื่องเมื่อกี้ ในที่สุดชั้นก็ตัดสินใจลุกจากที่นอนแล้วอาบน้ำแต่งตัวแล้วนั่งรอน้าแรกอยู่ตรงห้องนั่งเล่น (บ้านชั้นไม่ใหญ่มากหรอก แค่2ห้องนอน2ห้องน้ำ1ห้องครัว และห้องนั่งเล่นที่อยู่ใจกลางบ้านเท่านั้นเอง)แต่จนแล้วจนรอดน้าก็ไม่กลับบ้านสักทีทำให้ชั้นเริ่มหวั่นใจนี่มันจะ5โมงเย็นแล้วนะ ทำไมน้าถึงยังไม่กลับมา โทรไปก็ไม่รับสาย(ปกติน้าจะต้องกลับมาประมาณ4โมงครึ่งน่ะ)
"เอาวะ"ชั้นตัดสินใจออกไปตามหาน้าแรกในที่ที่คิดว่าเป็นไปได้ที่สุดที่น้าแรกจะไปแต่หาจนทั่วก็ไม่เจอแม้แต่เงาเลยทำให้ชั้นกังวลมาก โทรไปเป็นร้อยสายก็ไม่รับ ชั้นจึงวิ่ง วิ่งไปเรื่อยๆจนกระทั่งได้ยินเสียงแตรรถ เมื่อหันไปดูก็พบว่ามีรถสปอร์ตขับตรงมาที่ชั้น...!!!
ตอนนี้ชั้นคิดว่าชั้นกำลังประสบกับปัญหานั้นแหละ-_- เบื้องหน้าคือคนใส่ชุดสูทมีระเบียบเรียงรายกันอยู่สามคนแถมหน้าตาแต่ละคนก็.. หล่อ!(คุณคงคิดว่าหน้าตาแต่ละคนนี่โหด เหี้ยม และอุบาทว์ใช่มั้ยล่ะ)แถมยังสุภาพ นอบน้อมอีก
แต่นี่ไม่ใช่เวลาพูดถึงคนพวกนั้น! หนี้สิบล้านที่ชั้น.. ไม่ได้ก่อขึ้นและต้นเหตุที่ทำให้ชั้นซวยแบบนี้ก็คือ.. น้าแรก! น้าแรกเป็นญาติคนเดียวที่ชั้นเหลืออยู่เพราะอุบัติเหตุเมื่อสิบปีก่อนตอนนั้นชั้นอายุประมาณเจ็ดขวบ และพ่อกับแม่ชั้นจะพาไปสวนสนุกเพื่อฉลองวันเกิดให้ชั้น แต่เพราะโดนมอเตอร์ไซค์ปาดหน้า...เลิกเล่าเหอะ พูดแล้วเศร้าT^T แต่เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้ชั้นไม่ได้เหยียบสวนสนุกอีกเลย และแน่นอนชั้นไม่แตะมอเตอร์ไซค์ด้วยเช่นกัน...
"..ครั้งนี้พวกผมแค่มาเตือนเท่านั้นนะครับ"
ชั้นสะดุ้งเพราะนายคนที่ชั้นคิดว่าเป็นหัวหน้าของสองคนที่เหลือพูดขัดความเงียบ และจากไปโดยให้ชั้นสับสนอยู่คนเดียว น้าแรกนะน้าแรกทิ้งให้ชั้นซวยคนเดียวแบบนี้ได้ยังไง! คอยดูนะถ้ากลับมาเมื่อไหร่น้าโดนแน่!! ฮึ่ม!
หลังจากที่เกิดเรื่องเสร็จชั้นก็เดินเข้าห้องเพื่อนอนต่อ แต่นอนไม่หลับสักทีเพราะในหัวคิดแต่เรื่องเมื่อกี้ ในที่สุดชั้นก็ตัดสินใจลุกจากที่นอนแล้วอาบน้ำแต่งตัวแล้วนั่งรอน้าแรกอยู่ตรงห้องนั่งเล่น (บ้านชั้นไม่ใหญ่มากหรอก แค่2ห้องนอน2ห้องน้ำ1ห้องครัว และห้องนั่งเล่นที่อยู่ใจกลางบ้านเท่านั้นเอง)แต่จนแล้วจนรอดน้าก็ไม่กลับบ้านสักทีทำให้ชั้นเริ่มหวั่นใจนี่มันจะ5โมงเย็นแล้วนะ ทำไมน้าถึงยังไม่กลับมา โทรไปก็ไม่รับสาย(ปกติน้าจะต้องกลับมาประมาณ4โมงครึ่งน่ะ)
"เอาวะ"ชั้นตัดสินใจออกไปตามหาน้าแรกในที่ที่คิดว่าเป็นไปได้ที่สุดที่น้าแรกจะไปแต่หาจนทั่วก็ไม่เจอแม้แต่เงาเลยทำให้ชั้นกังวลมาก โทรไปเป็นร้อยสายก็ไม่รับ ชั้นจึงวิ่ง วิ่งไปเรื่อยๆจนกระทั่งได้ยินเสียงแตรรถ เมื่อหันไปดูก็พบว่ามีรถสปอร์ตขับตรงมาที่ชั้น...!!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ