Crows Honey รักนี้ต้องจับกด YAOI

ลมหายใจอุ่นๆที่รดต้นคอ สายลมตอนเย็นที่ทำให้หนาวจับขั้วหัวใจมันทำให้ผมตื่นเต้นเป็นบ้า
"ยะ อย่ากัดนะ"้
"มันก็ขึ้นกับวิธีการขอร้องของนายแล้ว"
เมื่อไอ้เวรนี่เห็นผมไร้ทางขัดขืนมันก็แยกเขี้ยวแล้วก้มลงมาใกล้คอผม
"เหอะ!คิดว่าฉันจะปล่อยให้แกกัดง่ายๆหรอไงวะ"
ผมสแยะยิ้มก่อนที่จะต่อยเข้าไปที่ท้องของไอ้เวรนี่อย่างแรงจนมันปล่อยตัวผม คิดว่าง่ายหรอไงวะ
คนที่จะมากัดฉันได้ต้องเป็นผู้หญิงเท่านั้นเว้ย!!ผู้ชายด้วยกันน่าขนลุกเป็นบ้า
"อยากกัดฉันขนาดนั้นเลยหรอ^^"
ผมลงไปนั่งข้างๆไอ้เวรนี่ที่นอนจุกอยู่บนพื้นก่อนที่จะแยกเขี้ยวยาวๆออกมาและกัดลงไปบนแขนของไอ้เวรนี่จนเลือดอาบ
"ถุด!"ผมถุยเลือดไอ้เวรนี่ลงพื้นแล้วยิ้มบางๆ"เลือดแกก็หวานดีนี่"
"อึ้ก!!นายมันร้ายชะมัด"
"หึ!แน่นอน คราวหลังถ้ายังมาเสนอหน้าให้ฉันเห็นอีก...ฆ่าไม่เลี้ยงแน่"
เพราะฮอร์โมนที่พุ่งพล่านทำให้ผมเป็นนักเลงตั้งแต่เด็กใครมาหาเรื่องก็ตัวต่อตัวถึงจะเป็นรุ่นพี่ที่อายุมากกว่าแต่ถ้ามันมาหาเรื่องก่อน ก็ต่อยไม่ยั้ง และคนส่วนใหญ่ที่โดนผมอัดไปก็บาดเจ็บสาหัสกันส่วนใหญ่เพราะพลังปีศาจมันไหลเวียนอยู่ทั่วร่างกายไงละ
"ทำไมแม่งมืดเร็วจังวะ = ="ผมบ่นแล้วเดินตามทางไปเรื่อยๆ
ผมจะหาทางออกจากมหาลัยนี่แล้วกลับไปยังโลกมนุษย์ให้ได้!!นี่ก็เดินมาลึกแล้วนะแต่ทำไมไม่เห็นประตูทางอกสักที
แซ่ก!!
อยู่ดีๆก็มีบางอย่างกระโดดออกมาจากพุ่มไม้ตรงหน้าผม ตัวเชี่ยอะไรวะ ผมมองอย่างพิจารณาแล้วก็ต้องขนลุกยิ่งกว่าปวดขี้!!
"ใครเป็นเด็กไม่ดี เป็นเด็กเกเร...ต้องโดนจับกิน ก็าซ!!"
วิ่งสิเอ๋วิ่ง!แม่งเอ้ย!!!แม่งมุมยักษ์วะสัส!!ผมมีจุดอ่อนคือกลัวแมงมุมขึ้นสมอง เชี่ยเหอะ!ตัวดำมีแปดขาขนยาวเขี้ยวใหญ่ ว้ากกกกกกกกกกกกกกก!!!
ผมกลายร่างเป็นหมาป่าแล้ววิ่งเต็มสปีดแต่แม่งก็วิ่งตามมาติดๆว้ากกกกกกกกก!!หยะแหยงงงง!!
"แฮ่ก แฮ่ก!!"
เเละเมื่อผมวิ่งออกมาจากป่าหลังมหาลัยไอ้ตัวน่าขยะแขยงนี่ก็ยังไล่กวดมาติดๆว้ากกกก!!จะบ้าตายแล้ว ใครก็ได้ช่วยด้วย! TT^TT  ทำไมเข้าเขตตึกเรียนแล้วแต่ไม่มีคนเลยวะ
"ใครก็ได้ช่วยด้วย!กูจะยอมกราบตีนเลย!"
"หยุด!กลับไปที่ป่าของแกซะ!"
อึ้ก!เหมือนสวรรค์จะเข้าข้างอยู่ดีๆไอ้เวรโครวก็บินลงมายืนอยู่ข้างหน้าผมแล้วไล่แมงมุมยักษ์กลับไปแล้วแมงมุมก็กลับไปดีๆซะด้วย
"ปอง!"
"เฮือก!"ผมถึงกับสะดุ้งตัวโยนพร้อมกับคืนร่างเดิม"อะ อะไร"
"ฉันบอกให้แกรออยู่ที่ห้องสมุดไม่ใช่หรอ"เขาทำหน้าหงุดหงิด"รู้มั้ยว่าคนอื่นตามหาตัวแกกันให้วุ่นแค่ไหน!"
"อึ้ก!"ผมไม่กล้าสบตาไอ้บ้านี่เลยหันหน้าไปทางอื่นแทน
"แกจะหนีออกจากมหาลัยแต่ดันเจอแมงมุมยักษ์ที่เฝ้าเขตทางออกสินะ"
เชี่ย!ทางออกหรอ ไอ้ตัวน่าหยะแหยงนั่นเฝ้าประตูจริงๆสินะ ถึงจะอยากหนีมากแค่ไหนแต่ก็ไม่เสี่ยงวะ
"ตรงทางออกเต็มไปด้วยครอบครัวของแมงมุมทาลันทูล่าที่ทำหน้าที่เฝ้าประตูทางออกรุ่นต่อรุ่นมาหลายร้อยปีแล้ว "เขายิ้มบางๆ"ตรงเขตนั้นเต็มไปด้วยแมงมุมยักษ์น่ารักๆหลายสิบตัว ไข่แมงมุมที่ห้อยอยู่บนต้นไม้ด้วยเช่นกัน ไม่แน่นะบางทีอาจมีแมงมุมอยู่ในเสื้อนายก็ได้"
"ว้ากกกกกกกกก! 0{}0"
ผมสติแตกก่อนที่จะถอดเสื้อผ้าของตัวเองหมดจนเหลือแต่บอกเซอร์ตัวเดียว...เชี่ย!ไม่มีอะไรเกาะใช่มั้ยวะ!
"ถ้าแกไม่อาบน้ำด้วยสมุนไพรสูตรพิเศษไข่แมงมุมก็จะไปฝักอยู่ในหูของแกและคลานออกมาจากปากแกจนแกตาย^^"
"ม่ายยยยยยยย!รีบพาฉันไปอาบน้ำเลย"
"แต่มีข้อแม้ว่าแกต้องให้ฉันอาบให้นะ"
"หะ ห้ะ??"ผมทำหน้าเหวอ"มึงจะบ้าหรอไงวะสัส"
"ไข่แมงมุม^^"
"เชี่ย!โอเคๆ"
และตอนนี้ผมก็โดนไอ้เวรนั่นยัดใส่อ่างอาบน้ำฟองสบู่นุ่มนิ่ม แล้วทำไมต้องพาผมไปที่หอมันอีกวะ ผมไปอยู่หอชายก็ได้ป้ะ = =
"เห้ย!ทำหน้ายังกะหมาขี้ไม่ออกอยู่นั่นแหละ"
"เชี่ย...เรื่องของกู"
ผมมองไอ้เวรนี่ที่ใส่กางเกงลำลองสีดำตัวเดียว เหอะ!เปลือยอกโชว์ซิกแพกแล้นึกว่ากูจะอิจฉามึงหรอไง ไม่มีทางว้อยยย!!
"ปากดี..."โครวถอนหายใจแล้วเอาอะไรบางอย่างมาใส่ที่ข้อมือผม
"โอ้ะ!เชี่ย คัน"
เมื่อผมจะเอามือไปเกาที่ขาแขนแม่งก็ขยับไม่ได้แถมยังมีเสียงก้อกแก้กที่ผนังอีก...เชี่ยแม่ง!ใส่กุญแจมือกูวววววว
"คันตรงขาใช่มั้ย"
ไอ้เวรนี่นั่งขอบอ่างแล้วเอาฟองน้ำในมือถูที่ขาผมวนไปมา...อึ้ก!จักจี้โว้ย
เพราะเป็นหมาป่าเลยมีจุดรับสัมผัสที่ดีกว่าปีศาจชนิดอื่นผมจึงรู้สึกร้อนๆหนาวทุกครั้งเมื่อไอ้เวรนี่เอาฟองน้ำถูที่ตัวผม
"ตรงนี้มันสีชมพูนิดๆวะต้องติดพิษแน่ๆ"
เขายิ้มแล้วเอาฟองน้ำมาถูวนไปวนมาของหน้าอกคนร่างเล็กจนคนร่างเล็กบอกให้หยุดเพราะรู้สึกดีเกินไปแต่คนร่างสูงเหมือนจะสะใจเลยเอานิ้วตัวเองมาดึงที่อกของคนร่างเล็กจนคนร่างเล็กเผลอครางออกมา
                          ---------------รออัพ-------------นะจ้ะ