สัญญาแห่งรักจากอดีต
เขียนโดย 
Soman
วันที่ 17 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 21.43 น.
แก้ไขเมื่อ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2558 16.41 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) มิตรภาพระหว่างเพื่อน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบนถนนสายหนึ่งในกรุงเทพฯ
เอสกำลังขับรถไปทำงาน เขาขับรถได้ไม่เร็วนัก แถมยังต้องจอดรอรถติดอยู่บ่อยๆ เพราะสภาพการจราจรที่ติดขัดในช่วงเช้า เพราะมีรถมาก ต่างคนก็ต่างรีบเร่ง แข่งกับเวลาเพื่อไปให้ถึงที่หมายได้ทันเวลา แต่เขาไม่รีบร้อนเหมือนคนอื่น เพราะวันนี้เขาออกมาเร็วกว่าทุกวัน จึงไม่ห่วงเรื่องจะไปทำงานสาย ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์คาร์บอม หรือเกิดถนนทรุดเป็นหลุมลึก 10 เมตร หรือน้ำป่าไหลหลาก หรือ..ฯลฯ ยังไงก็ไม่สายล่ะน่า
ด้วยการขับรถอย่างสบายใจ จึงทำให้เขามีเวลาคิดถึงเรื่องราวในฝันและชีวิตจริงของเขา
"อืม...ที่ฝันเมื่อคืนนี้ หนุ่มน้อยสองคนนั้นเป็นใครหว่า จะเกี่ยวข้องอะไรกับสร้อยทองกันน๊าาา...เออใช่!่ ใช่แล้ว เราได้รู้เพิ่มขึ้นมาอีกอย่างแล้ว สร้อยทองเป็นคนนครปฐมนี่เอง....หึๆๆ จะว่าไปความฝันบ้าๆของเราก็สนุกดีนะ เหมือนมีหนังให้ดูทุกคืนอย่างนี้ แถมบางครั้งยังได้เข้าไปร่วมแสดงด้วยซะอีก ชักจะอินกับมันซะแล้วสิเรา เอ..หรือว่ามันจะเป็นการระลึกชาติของเราจริงๆนะ แล้วเราเป็นใครในนั้นหล่ะ อืม...." แล้วชายหนุ่มก็หยุดคิดถึงเรื่องความฝัน เพราะมีความคิดถึงเรื่องในปัจจุบันของเขาแวบเข้ามา เขาจึงไปวนคิดอยู่กับเรื่องราวในปัจจุบันของตัวเอง
"อืม..ตอนนี้พี่ญาก็ระแวงเรื่องของเรากับทิพย์อยู่ แต่เอ..แล้วทิพย์จะคิดกับเรายังไงนะ จะชอบเราบ้างหรือเปล่า ทิพย์เองก็สวยและมีเสน่ห์ แถมยังดูแล้วท่าทางน่าจะทำงานเก่งซะด้วยสิ ท่าทางคงจะจีบยาก คงจะมีคนสนใจเยอะน่าดู อีกอย่าง..ไอ้เจ้ายุทธก็จีบอยู่ คารมไอ้เจ้าเพื่อนคนนี้ก็ขั้นเทพเลยซะด้วย แต่ถ้าเจ้ายุทธมันชอบอยู่ ไอ้เราจะไปแย่งจีบก็คงจะเป็นเพื่อนที่เลวมากๆ เพราะเราเองก็ยังมีพี่ญาอยู่ แต่เจ้ายุทธมันยังไม่มีใครเลย อืมมมม...เฮ้อ!. ชีวิตของเราเจอกับความวุ่นวายเข้าให้แล้วสิ"
ในขณะที่เอสกำลังคิดอะไรเพลินๆนั้นเอง เขาก็ได้สติรู้สึกตัวจากความคิด แล้วสายตาของเขาก็มองเห็นว่ารถคันหน้าจอดกระทันหันในระยะกระชั้นชิด
"เฮ้ย!!!...เอี๊ยดดดดด!!.." เขาตกใจเหยียบเบรคเต็มแรง
"เฮ้อ..เกือบจะช...." ในขณะที่เอสยังคิดไม่ทันจบ
"โครมมมม!!!.."
ที่ทำงาน
"เอ...9 โมงแล้ว เอสยังไม่มาอีกเหรอเนี่ย ตื่นสายหรือไงหว่า" ยุทธบ่น
"พี่เอสเค้ามาสายบ่อยมั้ยล่ะคะพี่ยุทธ" ทิพย์เอ่ยถามยุทธ
"ก็แทบจะไม่เคยสายเลยนะ เจ้าเอสเนี่ย มันเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูง ไม่งั้นไม่ได้เป็นหัวหน้าทีมหรอก"
"เอ..ถ้าอย่างนั้น ก็น่าเป็นห่วงนะคะ เพราะนี่ก็สายมากแล้วด้วยสิคะ"
"ปกติถ้าจะสาย มันจะโทรมาบอกก่อนนี่นา แต่วันนี้ยังไม่เห็นโทรมาเลย ไม่รู้ว่ามันจะเป็นอะไรรึเปล่า"
"เฮ้ย..ยุทธ นี่เจ้าเอสมารึยังล่ะ ไม่เห็นหน้าเลย" เพื่อนร่วมแผนกคนหนึ่งชื่อบอมบ์เดินถือโน๊ตบุ๊คมาถามหาเอสกับยุทธ
"ยังเลย ว่าแต่ถามหาเอสทำไมล่ะ"
"ก้อ..ว่าจะมาแนะนำโปรแกรมตัวใหม่หน่ะ ข้าลองใช้ดูแล้ว รู้สึกว่าใช้ได้ดีกับงานบางอย่างของเราว่ะ แถมยังเป็นโอเพ่นซอร์ดซะด้วยนะ" บอมบ์ตอบ
"เห้ย..โปรแกรมอะไรวะ ให้ข้าดูมั่งดิ ไอ้เอสค่อยดูทีหลังก็ได้" ยุทธพูดพร้อมกับมายืนจ้องมองที่หน้าจอโน๊ตบุ๊คของบอมบ์
"เออๆ ข้าจะทำให้แกดูก่อนก็ได้ แต่ข้ายังใช้ไม่คล่องนะเว้ย งูๆปลาๆอยู่"
"ไหนคะพี่ ขอทิพย์ดูด้วยสิคะ" ทิพย์ตาวาวพร้อมกับเข้ามาดูที่โน๊ตบุ๊คของบอมบ์
"ด้วยความยินดีครับ น้องทิพย์คนสวย" บอมบ์พูดพร้อมรอยยิ้ม
"อะแฮ่มมม.." ยุทธทำท่ากระแอม
"เป็นไรวะไอ้ยุทธ"
"ป๊าว สงสัยก้างปลาที่กินเมื่อเช้ามันจะติดคอว่ะ" ยุทธตอบด้วยสีหน้ากวนๆ
"เออ..ไอ้คุณณณ..ยุทธ กินปลาเมื่อเช้าแต่เสือกมาติดคอเอาตอนนี้เนี่ยนะ"
"แกไม่รู้เหรอ อะไรๆมันก็เป็นไปได้ทั้งนั้นแหละ" ยุทธตอบและทำเป็นมองไปทางอื่น
"แหลเก่งนะแก หึๆ" บอมบ์หัวเราะเบาๆ
"ฮิๆ..พวกพี่นี่ เล่นตลกให้ทิพย์ดูอีกและ" ทิพย์อมยิ้มจนแก้มปริ
ในขณะที่ทั้งสามกำลังพูดคุยกันอยู่ ญาก็เดินมาที่แผนกพอดี
"เฮ้ย..หัวหน้ามา" ยุทธร้องบอก
"สวัสดีครับ/ค่ะ หัวหน้า" ทั้งสามกล่าวสวัสดีทักทาย
"จ้า สวัสดีทุกคน ว่าแต่กำลังคุยอะไรกันอยู่จ๊ะ ดูน่าสนุกนะยะ เอ..แล้วเอสหายไปไหนล่ะ" ญาพูดพร้อมกับมองหาเอส
"ยังไม่มาเลยครับ" ยุทธตอบ
"หา..ว่าไงนะ วันนี้มาสายเหรอ แต่ปกติถ้าจะสายเค้าก็จะโทรมาลาพี่แล้วหนิ" ญาทำสีหน้าครุ่นคิด
"ผมเองก็กังวลอยู่ครับ" ยุทธตอบ
และในขณะนั้นเอง
"ตื้ดตึด ตื้อดึด ตื๊อดึด ตื้ด.." เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ที่เป็นเสียงของเกมส์มาริโอเวอร์ชั่นแรก ดังมาจากโทรศัพท์ของยุทธ ยุทธหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
"ไอ้เอส..เอสโทรมาแล้วพี่ เดี๋ยวผมคุยก่อนนะครับ" ยุทธรีบกดรับสาย แล้วยกโทรศัพท์ขึ้นมาคุย
"เฮ้ย..ไอ้เอส แกเป็นไรวะ ทำไมป่านนี้ยังไม่มาอีก"
"ยุทธ รถข้าโดนชนท้ายว่ะ นี่ตัวแทนประกันกำลังเคลียร์ให้อยู่ คงจะอีกสักพักหน่ะ ฝากลาหัวหน้าให้ด้วย ข้าจะขอลาครึ่งวันไว้ก่อนนะ ถ้าเรียบร้อยแล้วจะรีบไป แต่ถ้ามีอะไรมากกว่านั้น ข้าอาจจะลาทั้งวันเลยก็ได้" เอสพูดแบบรีบๆ พร้อมกับมีเสียงรถที่วิ่งไปมาแทรกเข้ามาในโทรศัพท์เป็นระยะๆ
"เฮ้ย! แถวไหนวะ แล้วแกเป็นอะไรรึเปล่า"
ทันทีที่ญาและทิพย์ได้ยินเสียงคุยตอบโต้ของยุทธ ก็มีสีหน้าตระหนกตกใจ และทิพย์ก็เอ่ยถามยุทธในทันที
"เป็นอะไร พี่เอสเป็นอะไรคะ เกิดอะไรขึ้นหน่ะ"
"ไม่เป็นไร ไม่เป็นอะไรมากหรอก แค่เคล็ดขัดยอกนิดหน่อย แต่รถหน่ะ ท่าทางจะเป็นเยอะเลย คงต้องซ่อมเยอะเลยล่ะ อ้อ..แล้วก็ ชนอยู่แถวสี่แยก อสมท. หน่ะ" เอสตอบ
"เอสบอกว่าไม่เป็นอะไร แต่รถหน่ะเป็นเยอะ" ยุทธหันมาบอกทิพย์
"เออ ถ้างั้นแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวต้องรีบไปเคลียร์ต่อ อย่าลืมลากับหัวหน้าให้ด้วยล่ะ" เอสรีบวางโทรศัพท์พร้อมกับเดินไปดูรถของตัวเองต่อ
"พี่ครับ เอสเขารถถูกชนท้าย อยู่แถวสี่แยก อสมท. ตอนนี้กำลังเคลียร์กันอยู่กับคู่กรณี เลยจะขอลาครึ่งวันก่อนครับ ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมอีกเขาอาจจะโทรมาลาเต็มวันครับ" ยุทธบอกกับญา
"ฮึ่ม..ทำไมมีอะไรไม่โทรมาลากับพี่ด้วยตัวเองนะ แล้วยังจะมาลาครึ่งวัน เต็มวันอีก เห็นเราเป็นหัวหลักหัวตอหรือไง ฮึ!" ญามีสีหน้าฉุนเฉียว
"โธ่..พี่ครับ เค้าอาจจะยุ่งเหยิงกับการเคลียร์กับคู่กรณีอยู่และคงจะตกใจด้วย เลยไม่ได้นึกถึงมั้งครับ" ยุทธพูดแก้ตัวให้เอส
"ก็ได้ๆ พี่ให้ตามนั้น เดี๋ยวจะหาว่าพี่ใจร้าย ไร้ความเมตตา ถ้างั้นพี่ไปที่ห้องทำงานก่อนนะ พวกเธอมีอะไรอีกมั้ย"
"ไม่มีอะไรแล้วครับ เชิญพี่ได้เลยครับ แหะๆ" บอมบ์รีบพูดตอบ
"หึ นายคนนี้ มีอะไรไม่ยอมบอกชั้น เห็นชั้นเป็นคนสำคัญรึเปล่านี่" ญาหันหลังเดินออกมาพร้อมกับบ่นอุบอิบ
ทันทีที่ญาหันหลังเดินออกไปจากแผนก ทิพย์ก็ถามกับยุทธว่า
"พี่เอสเค้าไม่เป็นอะไรจริงๆแน่นะคะ พี่ยุทธคงไม่โกหกพวกเราใช่มั้ยคะ"
"ไม่เป็นไรจริงๆจ๊ะ น้องทิพย์เป็นห่วงเขาเหรอ คิดอะไรอยู่รึเปล่า"
"เอ่อ...ม.ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ ทิพย์ก็เป็นห่วง เอ่อ..ทุกคนที่ทิพย์รู้จักนั่นแหละค่ะ คือ ทิพย์ไม่อยากได้ยินเรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้นกับคนที่เรารู้จักสนิทสนมด้วยหน่ะค่ะ" ทิพย์ก้มหน้าตอบ
"แหมๆ แก้ตัวพัลวันเลยนะจ๊ะ ใจเย็นๆนะจ๊ะ ใจเย็นๆ" ยุทธพูดแซว
"พี่ยุทธก้อ หยอกทิพย์เล่นอีกแล้ว" ทิพย์มีทีท่าเขินอาย
ยุทธสังเกตสีหน้าและอาการของทิพย์ เขารู้สึกเจ็บลึกๆในใจ ที่เขาเริ่มสังเกตเห็นมาได้สักพักแล้วว่า ทิพย์คงจะมีใจให้กับเอสมากกว่าเขา ทั้งๆที่เขาเองก็รู้สึกว่าเขาน่าจะชอบทิพย์อย่างจริงจัง และมีความรู้สึกเหมือนว่าเขาเคยมีความผูกพันธ์กับทิพย์มานานแสนนาน อย่างที่เขาเองก็ไม่เข้าใจ เพราะไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่เขาก็เก็บความรู้สึกเหล่านั้นเอาไว้ได้อย่างดี โดยที่ไม่มีอาการใดๆแสดงออกมา มีเพียงดวงตาเท่านั้นที่แสดงความเศร้าในใจของเขาออกมา โดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็นเลยแม้แต่น้อย
- ที่อู่ซ่อมรถแห่งหนึ่ง
เอสนั่งอยู่บนม้านั่งบริเวณหน้าอู่ซ่อมรถ
"กริ๊งงงงงงง...กริ๊งงงงงง" เอสหยิบโทรศัพท์พร้อมกับกดรับ
"ครับพี่ญา ว่าไงครับพี่"
"เป็นยังไงมั่งหล่ะเราหน่ะ ไม่เห็นโทรมาบอกกล่าวอะไรพี่เลยนะ หืม?"
"ก็คือผมยังยุ่งวุ่นวายอยู่หน่ะครับ ก็เลยไม่ได้ติดต่อพี่ อีกอย่างผมไม่อยากรบกวนพี่ด้วยแหละ"
"อย่าพูดว่ารบกวนกับพี่อีกนะ เธอไม่ได้รบกวนอะไรพี่ซักหน่อย ทุกอย่างที่พี่ทำให้ก็เพราะพี่เต็มใจ เข้าใจนะ"
"ครับพี่"
"ว่าแต่ ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนหน่ะ"
"อยู่ที่อู่ครับ"
"อ้าว ยังไม่เรียบร้อยอีกเหรอ แล้วจะกลับยังไงหล่ะ เออ..แล้วเรื่องค่าซ่อมหน่ะ เท่าไหร่หล่ะ เยอะมั้ย"
"เสร็จเรียบร้อยแล้วครับ แต่นัดเจ้ายุทธไว้ที่นี่ เดี๋ยวมันจะมารับ ก็เลยนั่งรอมันอยู่ ส่วนเรื่องเงินผมก็พอมีเงินจ่ายอยู่หรอกครับพี่ ไม่ต้องลำบากพี่หรอกครับ"
"มีคนมารับก็แล้วไป ส่วนเรื่องเงินหน่ะ ชั้นถามว่าเท่าไหร่ ไม่ได้ถามว่าเธอจะมีจ่ายไหม" ญาทำเสียงดุ
"เอ่อ..ไม่เป็นไรจริงๆครับ ผมจัดการเองได้ครับ"
"เธอนี่ พูดยากชะมัด เอาหล่ะๆ ช่างมันเถอะ เดี๋ยวชั้นจัดการเอง แค่นี้ก่อนนะพี่ยุ่งอยู่"
"เดี๋ยวครับพี่ จะจัดการอะไรเองครับ พี่ค.."
"ตู๊ด..ตู๊ด..ตู๊ด.." เสียงวางสาย
"อ้าว..วางสายไปซะแล้ว ยังพูดกันไม่รู้เรื่องเลย ยัยสาวเจ้าอารมณ์เอ้ย" เอสบ่น
ในขณะนั้นเอง ยุทธก็มาถึงพอดี
"เฮ้ย..ว่าไงเอส รอนานป่าว แล้วรถแกเป็นไงมั่งวะ" ยุทธร้องทักเอส
"ช่างบอกคงจะนานหน่อยว่ะ เพราะรถข้า ต้องรอสั่งอะไหล่เข้ามาจากญี่ปุ่น แล้วกว่าเขาจะไปหาของก็เดือนหน้า อาจจะ2-3 เดือนว่ะ" เอสตอบแบบเซ็งๆ
"โอ้โห นานมาก แล้วทำไมแกไม่ไปหาอู่ซ่อมอื่นหล่ะวะ อู่รถในประเทศไทยมีออกเยอะแยะไป"
"แกก็รู้ว่ารถข้ามันรุ่นเก่ามากแล้ว หาอู่ซ่อมที่พอจะไว้ใจได้ แถมยังคิดราคาถูกกว่าที่นี่ ไม่มีอีกแล้วว่ะเพื่อน อีกอย่าง ข้าเองก็เข้าออกอู่เขาบ่อยๆ จนรู้จักสนิทสนมกันดี ข้าก็เลยไว้ใจเขา"
"เออ ตามใจแก ว่าแต่..ต่อไปนี้แกจะไปมายังไงวะ นั่งรถเมล์เหรอ"
"คงต้องอย่างงั้นแหละว่ะ ก็มันช่วยไม่ได้นี่หว่า คงต้องยอมทนลำบากไปสักพักหล่ะ"
"อืม....เอางี้ ข้าจะเป็นคนไปรับไปส่งแกเอง ไม่ต้องห่วง"
"เฮ้ย..อย่าเลยเพื่อน ลำบากแกเปล่าๆ ที่ต้องมารับมาส่งข้าทุกเช้าเย็น ข้าเดินทางเองได้ อย่าให้ข้าต้องเป็นภาระแกเลยว่ะ"
"แกจะมาเกรงใจข้าทำไม เพื่อนเห็นเพื่อนลำบาก เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนสิวะ อย่าไปคิดเยอะ แกเป็นเพื่อนข้านะเว้ย และเราก็เป็นเพื่อนซี้กันมาตั้งแต่เด็ก เรื่องแค่นี้มันจิ๊บจ๊อยว่ะ" ยุทธพูดพร้อมกับเอามือตบที่บ่าของเอสเบาๆ
"เอ่อ.....ข้าขอบใจแกมากเลยว่ะยุทธ แกเป็นเพื่อนที่ดีของข้าจริงๆ ขอบใจจริงๆว่ะ" เอสรู้สึกซาบซึ้งในความช่วยเหลือของยุทธอย่างจริงใจ
"ไป เราไปหาอะไรกินกันดีกว่า มื้อนี้ข้าเลี้ยงเอง เพิ่มดีกรีด้วยอีกซักนิดเพื่อย้อมใจ และถือเป็นการเลี้ยงปลอบขวัญให้แกหน่อยว่ะ"
"เอ้อ..อย่าดีกว่าเพื่อน แค่นี้ข้าก็รบกวนแกมากแล้ว ข้าเกรงใจแกจริงๆว่ะเพื่อน"
"ก็บอกแล้วไง ไม่จำเลยแกนี่ ข้าบอกว่าไม่ต้องเกรงใจ ข้ายินดีที่จะช่วยเหลือแก เข้าใจมั้ย ไป..รีบไป อย่ารอช้า เดี๋ยวจะกลับบ้านดึก"
"เออ แกว่าอย่างไรก็อย่างนั้นล่ะนะ ไปก็ไป"
แล้วเอสกับยุทธก็เดินทางไปที่ร้านอาหารด้วยกัน
เวลา 22.30 น. ที่บ้านของเอส
"ตุ๊บ.." เอสทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาที่ชั้นล่างของบ้านด้วยความมึนเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์จากเบียร์ที่เขาดื่ม
"เฮ้อออ...วันนี้มันเป็นวันซวยอะไรวะ ทั้งอุบัติเหตุ ทั้งซ่อมรถ ไหนจะค่าซ่อมอีก แล้วที่สำคัญ เรายังต้องมาเป็นภาระให้เพื่อนต้องเดือดร้อนอีก เฮ้ออออ"
เอสเอนตัวลงนอนบนโซฟา พร้อมกับครุ่นคิดถึงเรื่องราวของเขาในวันนี้
"โอ้ย..มึนเว้ย ไอ้เบียร์นี่ แค่นิดเดียวก็มึนได้เหมือนกันแฮะ"
"อืม..เรานี่ ถึงจะโชคร้ายจากอุบัติเหตุ แต่ก็ยังมีโชคดีแฮะ เราไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า เพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่เด็กจะมาเป็นเพื่อนแท้ของเราได้ แต่ตอนนี้ก็รู้อย่างชัดเจนแล้วว่า เรามีเพื่อนแท้อยู่ข้างกาย เรื่องของเพื่อนแท้ไม่ใช่จะมีกันทุกคน เรานี่ช่างโชคดีจริงๆ แต่จะว่าไปแล้ว เรากับเจ้ายุทธก็ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกันตั้งแต่เด็กแล้วนี่นา ถึงแม้ว่าเรามักจะเป็นฝ่ายถูกช่วยเหลือจากเจ้ายุทธมากกว่าก็เถอะนะ"
"เอ..ถ้าอย่างงั้น เรามาเป็นเพื่อนที่สนิทกันในชาตินี้ได้นี่ แสดงว่าเราต้องเคยรู้จักกันมาแล้วในอดีตชาติ แล้วเจ้ายุทธคือใครในความฝันของเรากันหนอ...."
เอสนอนครุ่นคิดปะติดปะต่อเรื่องราวระหว่างความฝันและความจริงอยู่บนโซฟานั้น จนกระทั่งเขาเผลอหลับไปในเวลา 00.00 น. นั่นเอง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
