สัญญาแห่งรักจากอดีต

               ณ ที่ทำงาน
               "เอาหล่ะทุกคน  ผมลองเอางานของทุกคนไปดูแล้ว  ผมคิดว่างานที่คุณทิพย์ทำมา ดูจะเข้าท่าที่สุด  แต่ยังติดขัดอยู่นิดหน่อย  แก้ไขนิดเดียวก็เรียบร้อย  แล้วผมจะเอาไปเสนอให้หัวหน้าดู  ถ้าผ่านก็เป็นอันว่าจบงานหล่ะนะ"  เอสพูดพร้อมกับหันไปยิ้มให้ทิพย์อย่างชื่นชมออกหน้าออกตา
               "ขอบคุณค่ะ  ที่เห็นว่างานของทิพย์มีประโยชน์  ทิพย์รู้สึกดีใจจริงๆค่ะ"  ทิพย์ยิ้มให้เอสพร้อมกับหลบตาด้วยความเขินอาย
               "โห  นี่น้องทิพย์ของผมเก่งขนาดนี้เลยหรือนี่  ทั้งเก่งทั้งสวยเลยนะจ๊ะ" ยุทธพูดหยอก
               "โธ่..พี่ยุทธก้อ  พี่เอสอาจจะเมตตาสงสารอยากให้ทิพย์มีผลงานมั้งคะ"
               "ไม่หรอกนะ  ทิพย์หน่ะทำงานออกมาได้ดีจริงๆ  ผมเองยังทึ่งในความสวย  เอ้ย!!..ผลงานของทิพย์เลย  ผลงานนะผลงานหน่ะ"  เอสพูดพร้อมกับหลบสายตาของทุกคนที่จ้องมองเหมือนจะจับผิดเขา
               "แกเป็นอะไรวะ  ไอ้เอส  เอาสติมาด้วยรึเปล่า  พูดจาแปลกๆนะแก  ฟังแล้วชักเคืองๆ" ยุทธพูดพร้อมเขม็งตาใส่เอส
               "ไม่มีอะไรน่าเพื่อน  แค่นอนไม่พอหน่ะ  มันเลยเบลอๆ" เอสรีบแก้ตัว
               "เอาหล่ะแยกย้ายกันไปทำงานอื่นกันก่อนนะ  เดี๋ยวผมจะแก้ไขงานของทิพย์ให้เสร็จก่อนเที่ยง  จะได้เอาไปเสนอหัวหน้าเขาเร็วๆ"
 
               เมื่อสนทนากันจบแล้ว ต่างก็แยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง  จนเวลาล่วงเลยไปใกล้จะเที่ยงแล้ว  เอสก็ตะโกนออกมาว่า
               "เย้!!!...เสร็จแล้วเว้ย  หวังว่าคงจะผ่านนะ"
               ทุกคนหันมามองที่โต๊ะทำงานของเอส
               "โอ้..ดีมากเพื่อน  เสร็จโปรเจคนี้ต้องไปเลี้ยงฉลองกันหน่อย" ยุทธร้องบอก
               "ขอให้ผลงานของทิพย์ผ่านเถอะ  สาธุ"  ทิพย์พูดพร้อมกับพนมมือขึ้นเหนือหัว
               "นี่ๆ มันก็เกินไป  ทำอย่างกะส่งประกวดชิงแชมป์โลก  ถึงจะผ่านหัวหน้าไปได้ ก็ต้องไปเจอกับลูกค้าอีก  ต้องผ่านที่ลูกค้าโน่น งานถึงจะเสร็จสมบูรณ์" เอสพูด
               "ว้า..เซ็งเลย"  ยุทธบ่น
               "ขอให้ผ่านเถอะ สาธุ" ทิพย์พูดพร้อมกับพนมมือไหว้อีกครั้ง
               "ตึ๊งตึ่ง"  เสียงข้อความไลน์เข้าจากโทรศัพท์ของเอส
               "เออ  เดี๋ยวผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"  เอสพูดหลังจากที่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู  แล้วก็รีบเดินออกมาจากแผนก  เมื่อถึงห้องน้ำ เอสก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
               ญา : "ว่าไงวันนี้ ไปกินข้าวเที่ยงกันมั้ย"
               เอส : "ไปครับพี่ พอดีวันนี้งานเสร็จผมจะเอาไปให้ดูสักหน่อย"
               ญา : "งานเสร็จแล้วเหรอ  เร็วจัง จะออกมาดีไหมน๊า"
               เอส : "เดี๋ยวพี่เห็นก็รู้เองครับ ว่าแต่วันนี้พี่ไปไหน  ไม่เห็นเข้าแผนกเลย"
               ญา : "วันนี้พี่มีประชุมแต่เช้าหน่ะ  แล้วตอนนี้เป็นช่วงคอฟฟี่เบรคหน่ะ เลยว่างนิดนึง  แต่ต้องพอแล้วหล่ะ  เจอกันที่เดิมนะ  อารมณ์ดีแล้วหล่ะ  บายจ๊ะ"
               เอส : "ครับ"
               ญา : "นี่เธอ พี่พิมพ์ตั้งยาว  แต่เธอตอบแค่เนี้ย!!"
               เอส : "แน๊  ยังไม่ปิดอีก"
               ญา : "เช๊อะ"
               เอสเก็บโทรศัพท์พร้อมกับเปิดน้ำล้างหน้าแล้วเดินกลับแผนก
 
                พักเที่ยง เวลา 12.00 น.
               ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ย่านทองหล่อ
               บรรยากาศภายในร้านดูหรูหราแบบอบอุ่น  จัดร้านแบบสไตล์ยุโรป  มีสวนรอบบริเวณร้าน  มีลูกค้าอยู่บางตา  เอสกับญาเลือกนั่งตรงบริเวณที่ไม่มีคนอื่นนั่งอยู่ใกล้ๆ  ในมุมหนึ่งของร้าน
               "พี่นี่ พาผมมากินหรูอีกแล้วนะครับ  ดูท่าคงจะแพงเอาการ" เอสมองสำรวจรอบๆร้าน
               "เพื่อเธอซะอย่าง  ขอแค่ให้อาหารอร่อยถูกปากเธอก็พอใจพี่แล้วหล่ะ" ญาพูดยิ้มๆ
               "อาหารจะอร่อยถูกปาก  ไม่ใช่แค่ต้องแพงหรือหรูอย่างเดียวนะครับ  ของถูกที่หาได้ตามท้องตลาดก็อร่อยถูกปากได้นะครับ"
               "น่า  เธออย่ามีคำพูดเยอะนักสิ  เดี๋ยวจะถูกตบนะจ๊ะ" ญาพูดด้วยความหมั่นไส้
               "นับวันชักจะดุขึ้นแฮะ  เธอคนนี้"  เอสบ่นอุบอิบ
               "อะไรยะ" ญาตวาดใส่พลางหยิกที่แขนของเอส
               "อู๊ยยยยย..เปล่าๆครับ เปล่า ไม่มีอะไรครับ"
               ระหว่างนั้นเอง อาหารที่ทั้งสองสั่งไว้ก็ถูกยกมาเสริฟวางไว้บนโต๊ะ  ควันพร้อมกับกลิ่นหอมของอาหารโชยขึ้นมาแตะจมูก  เมื่อพนักงานเสริฟยกอาหารมาจนครบแล้วจึงเดินกลับไปประจำที่ของตัวเอง  ทั้งเอสและญาเริ่มจัดแจงสำรับของตัวเอง
               "เอ้อ..ไหนเธอว่างานเสร็จแล้ว เป็นยังไงเอามาให้พี่ดูหน่อยสิ"
               "เอ้อ..จะดูตอนที่กำลังกินอยู่เนี่ยเหรอครับพี่"  
               "ไม่เป็นไรหรอก  กินไปดูงานไปเนี่ยแหละ  เวลามีน้อย"
               เอสหยิบโน๊ตบุ๊คออกมาจากกระเป๋าสะพาย แล้วเปิดเครื่องพร้อมกับหันไปให้ญาดู
               "นี่ครับพี่"
               ญาจ้องมองดูที่หน้าจออย่างพิจารณา
               "อืม...ดีนี่นา  ใช้ได้เลยแหละ  เธอนี่ไม่เคยทำให้พี่ผิดหวังเลยจริงๆ" ญาเงยหน้าขึ้นมามองเอสแล้วพูดอย่างชื่นชม
               "นี่มันไม่ใช่ผลงานของผมหรอกครับ" เอสอมยิ้ม
               "อ้าว  แล้วของใครหล่ะ" ญาทำหน้าแปลกใจ
               "ของทิพย์ครับพี่  ผมว่าฝีมือเธอดีมากเลยนะครับ  เธอออกแบบเองเกือบหมด ผมแค่แก้ไขบางจุดให้เท่านั้นเอง"  เอสพูดชื่นชมทิพย์ด้วยท่าทางตื่นเต้น
               "นี่ทิพย์ทำได้ขนาดนี้เชียว  อืม น่าสนใจๆ  เดี๋ยวเธอรีบจัดการต่อให้เสร็จแล้วพี่จะได้เอางานไปเสนอให้ลูกค้าดู" ญาพับหน้าจอโน๊ตบุ๊คแล้วยื่นให้เอส
               "ผลงานของทิพย์ดีก็จริงนะ  แต่ดูเธอจะดีใจออกนอกหน้าเกินไปหน่อยมั้ย  หือ?"  ญาถามพร้อมกับทำสีหน้าสงสัย
               "เอ๋  ก็ไม่นี่ครับ  ผมออกอาการอะไรเหรอครับ" เอสรีบปฏิเสธ
               "พี่ว่า พี่ชักจะไม่ไว้ใจเรื่องเธอกับทิพย์ซะแล้วสิ  มันมีลางสังหรณ์แปลกๆ" ญาจ้องตาเขม็งใส่เอส
               "ไม่ไว้ใจอะไรกันครับพี่  ทิพย์เพิ่งจะเข้ามาทำงานได้ไม่กี่วันเอง  พี่ระแวงเกินไปรึเปล่าครับ" เอสละล่ำละลักตอบ
               "เอาเป็นว่าพี่จะคอยจับตาดูเธอกับทิพย์เอาไว้นะ" ญาพูดเสียงเข้ม
               "ครับพี่  ผมกับทิพย์ไม่มีอะไรอยู่แล้วหล่ะครับ  ว่าแต่ เรารีบกินกันก่อนดีกว่าครับ  เดี๋ยวจะไม่ทัน"
               "ฮึ่มมมม..."  ทิพย์คำรามในลำคอ  แล้วก็เริ่มจัดการอาหารของตัวเองต่อ
ทั้งคู่ต่างคนต่างก็กินอาหารของตนจนอิ่มเรียบร้อย  ก็สั่งเช็คบิลล์  แล้วก็พากันเดินทางกลับที่ทำงาน
 
                เวลา 17.00 น.

               เอสขับรถออกจากที่ทำงาน  วันนี้เขาเลิกงานเร็ว  เพราะไม่มีงานที่คั่งค้างเหลืออยู่ ถึงปากซอยเข้าบ้านแล้ว เอสแวะจอดรถแถวปากซอยบ้าน เพื่อที่จะหาซื้ออาหารกลับไปกินที่บ้านเหมือนเช่นทุกวัน (ทำอะไรซ้ำซากจำเจทุกวันน่าเบื่อเนอะ)

               "กริ๊งงงงงงง...กริ๊งงงงงง"  เสียงโทรศัพท์มือถือของเอสดังขึ้นมา  เอสหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูชื่อ และกดรับสาย
               "ว่าไงพี่จอย  มีธุระอะไรถึงได้โทรมาหล่ะ"
               "นี่เอส  แม่ให้โทรมาถามว่า  สงกรานต์ปีนี้จะกลับบ้านหรือเปล่า"
               "อืม...เดี๋ยวดูก่อนพี่  ใกล้ๆแล้วจะโทรบอกนะ  ฝากสวัสดีแม่ด้วยนะ"
               "เออๆ  ยังไงพี่ก็อยากให้เอสกลับนะ  ปีที่แล้วก็ไม่ได้กลับ  แม่เขาคิดถึงแกมากนะ"
               "ครับพี่  ผมจะพยายามเคลียร์งานให้หมด  แค่นี้ก่อนนะพี่ ผมทำธุระอยู่" พูดจบเขาก็กดวางสาย แล้วเดินเลือกซื้ออาหารต่อ  พลางในใจก็คิดถึงเรื่องที่เพิ่งคุยกับพี่สาว  อืม..อีก 3 เดือนสินะวันสงกรานต์  ปีที่แล้วงานเขาเยอะจนเคลียร์งานไม่ทัน  ทำให้ไม่ได้กลับบ้าน  ยังไงปีนี้คงต้องกลับไปรดน้ำแม่ให้ได้
 
               เมื่อได้อาหารตามต้องการแล้ว  เขาก็ขึ้นรถขับกลับบ้าน  แล้วจัดแจงทำธุระส่วนตัวจนเรียบร้อย  เสร็จประมาณ 3 ทุ่ม วันนี้เขาทำธุระเสร็จเร็วกว่าทุกวันเพราะไม่มีงานคั่งค้าง  เขานั่งดูโทรทัศน์อยู่ที่โซฟาในห้องรับแขก  แต่สติเขาไม่ได้อยู่ที่รายการโทรทัศน์ ใดๆเลย  เขามัวแต่คิดถึงเรื่องระหว่างเขากับญาและทิพย์  เขาไม่เข้าใจว่ารู้สึกชอบใครกันแน่  ทั้งๆที่เขาคบกับญามาก่อนและเธอก็น่ารัก  แต่ทำไมทิพย์ถึงมามีอิทธิพลต่อหัวใจของเขาได้มากกว่าญา  ทำไมกัน  เพราะความฝันนั้นหรือ  เธอมีความเกี่ยวข้องกับเขายังไงกันแน่?
 
               เขานั่งคิดจนเวลาล่วงเลยไปถึง 00.00 น.  เขาก็ผลอยหลับไปบนโซฟานั้นเอง.