สัญญาแห่งรักจากอดีต

เหตุการณ์ภายในแผนก

               ต่างคนต่างง่วนอยู่กับงานของตนที่โต๊ะ  บ้างก็หันมาคุยปรึกษางานกัน  บ้างก็จับกลุ่มคุยเรื่องสัพเพเหระทั่วไป  บ้างก็จ้องอยู่แต่หน้าจอคอมพิวเตอร์โดยไม่ได้สนใจใคร  บ้างก็คุยโทรศัพท์  บ้างก็แอบกินขนม  ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่ปกติมากๆของ ณ.สถานที่ทำงานแห่งนี้

                "เฮ้ย..โชคดีว่ะแก  ได้สาวสวยมาอยู่ในความดูแลซะด้วย"

                "สวัสดีค่ะ พี่ เอ่อ...." ทิพย์เอ่ยพร้อมกับยกมือไหว้

                "สวัสดีครับ  ผมชื่อยุทธครับ  ยุทธรูปหล่อและใจดีที่สุดในบริษัท  ที่สำคัญคือยังโสดครับ" ยุทธพูดเสียงเก๊กหล่อ  พร้อมกับทำตาหวานใส่ทิพย์

                "ค่ะ  สวัสดีค่ะคุณ ยุทธ"

                "โธ่...ไอ้เพื่อนบ้ากาม  ทิพย์อย่าไปเชื่อมันนะครับ  ไอ้นี่มันเจ้าชู้ เห็นผู้หญิงสวยไม่ได้  ประกาศสรรพคุณทันที"  เอสรีบพูดดักเพื่อน

                "โธ่..ไอ้หวงก้าง  เล่นพูดซะปิดโอกาสข้าหมดเลย  เลเวลตกฮวบเลยตรู" 

               ทิพย์เอามือปิดปากแล้วหัวเราะเบาๆ กับกิริยาของคนทั้งสองที่แสดงออกมา

                "เออ  ว่าแต่ เธอถนัดอะไรบ้างหล่ะครับ"

                "อืม..ทิพย์ ถนัดพวกงาน 2D ทั้งออกแบบ ทั้งอนิเมชั่น ค่ะ แต่งาน 3D ยังไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ค่ะ  คงต้องฝึกเพิ่มเติมอีกค่ะ"

                "ไม่เป็นไรครับ  ค่อยๆทำ ค่อยๆฝึกไป  เดี๋ยวผมสอนให้  ใจเย็นๆนะ  อย่าเครียดเกินไปหล่ะ  เดี๋ยวชีวิตในการทำงานจะไม่มีความสุข"

                "ค่ะ"  ทิพย์ตอบพร้อมกับยิ้มให้เอส

               "ตึ๊งตึ่ง"  ในขณะที่ทั้งสามกำลังคุยกันเรื่องงานอยู่นั้นเอง  ที่โทรศัพท์ของเอสก็มีเสียงข้อความเข้าในไลน์ดังขึ้นมา  ทั้งสามคนหันมามองที่โทรศัพท์ของเอสที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน  แล้วเอสก็เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาดู  และเปิดอ่านข้อความที่ถูกส่งเข้ามา

               "พักเที่ยงไปกินข้าวกับพี่มั้ย  มีร้านอร่อยที่พี่อยากพาไปกิน  พอดีเมื่อวานเพื่อนพาไปกิน เลยติดใจหน่ะ  โอเคมั้ย"  เป็นข้อความของ ญา หัวหน้าสาวที่ส่งเข้ามาในไลน์ของเขา

               "เดี๋ยวขอตัวไปคุยธุระแป๊ปนึงนะ  ปรึกษางานกันไปก่อนนะ" 

                พอเอสเห็นว่าใครส่งข้อความมา เขาก็หันไปบอกกับเพื่อนร่วมงานพร้อมกับรีบเดินออกจากแผนกไปที่ห้องน้ำโดยทันที  เมื่อเดินมาถึงห้องน้ำแล้วเขาก็รีบพิมพ์ตอบกลับไปว่า

               เอส : "วันนี้คงไปด้วยไม่ได้ครับพี่"

               ญา : "ทำไมหล่ะ  อร่อยจริงๆนะ  บรรยากาศก็ดี๊ดี"

               เอส : "พอดีผมว่า จะไปกินข้าวกับเพื่อนในแผนก  แล้วก็จะปรึกษากันเรื่องโปรเจคใหม่นี้ด้วยครับ  ขอโทษด้วยนะครับพี่"

               ญา : "ตามใจ เค้าไปกินคนเดียวก็ได้....เช๊อะ"

               เอส : "ขอโทษจริงๆครับ"

               ญา : "เช๊อะ!!"

               เอส อมยิ้มพร้อมกับเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกง แล้วเดินกลับไปที่แผนก  และแล้วการพูดคุยปรึกษากันเรื่องงานก็เริ่มต้นขึ้น

               กล่าวต่อในเรื่องของเอสกับญา  เอสเพิ่งจะคุยทางไลน์กับหัวหน้าตัวเอง ที่ชื่อญา  ใช่แล้ว  เอสเหมือนคล้ายๆจะคบกับญาอยู่กลายๆ  แต่ก็ไม่ใช่ซะทีเดียว  เขาไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่มต้นก่อน  มีแต่เธอเท่านั้นที่มักจะเป็นฝ่ายชวนคุยชวนเที่ยวอยู่เสมอ  แต่เขาก็ไม่ได้ไปกับเธอทุกครั้งที่ชวน  และการคบกันนี้ยังเป็นความลับที่ยังไม่มีคนอื่นรู้แม้แต่เพื่อนสนิทของเขา  แรกๆเขาก็ไม่ได้คิดอะไรกับเธอเลยสักนิด  แม้ว่าเธอจะไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร แถมยังรูปร่างหน้าตาก็ดี  แต่เป็นเพราะเธอเป็นถึงหัวหน้า และมีอายุมากกว่าถึง 8 ปี  ซึ่งไม่ใช่สเป็กของเขา  เขาจึงไม่สนใจ  แต่จากกาลเวลาที่ผ่านมาถึง 6 เดือน ที่เธอเริ่มต้นกับเขา  เขาเองก็ชักจะไม่แน่ใจตัวเอง ว่าชอบเธอหรือไม่  เพราะถึงแม้ว่าเธอจะมีอายุที่มากกว่าแต่ก็มักจะทำตัวเป็นเด็กที่ดูน่ารักเมื่ออยู่กับเขา  และดูแลเอาใจใส่เขาอย่างดี  เขาก็เลยเริ่มจะอ่อนไหวไปกับเธอเสียแล้ว  หรือว่าเขาจะชอบเธอเสียแล้วสิ

              เวลา 17.00 น. หรือ 5 โมงเย็น ได้เวลาเลิกงานแล้ว  พนักงานเริ่มทยอยกันกลับบ้าน  แต่เอสทำโอทีต่อจนถึง 1 ทุ่มจึงกลับ  เขาขับรถออกมาจากบริษัทเพื่อที่จะกลับบ้าน  ญาได้ส่งข้อความมาชวนเขาไปกินข้าวเย็นอีก  แต่เขาปฏิเสธไป เพราะต้องรีบกลับไปคิดโปรเจคงานที่ยังค้างอยู่

               เมื่อกลับมาถึงบ้าน 2 ทุ่มกว่าแล้ว  เขาก็จัดแจงกินข้าวที่แวะซื้อมาจากตลาดจนอิ่ม  แล้วก็อาบน้ำ  กว่าจะเสร็จกิจส่วนตัวเวลาก็ล่วงเลยไปจนเกือบจะ 4 ทุ่มแล้ว  เขาจึงเดินมาที่โต๊ะทำงานเพื่อเริ่มคิดโปรเจคงานต่อ

               เวลาล่วงเลยมาจนถึง 00.00 น.  เอสเริ่มจะงัวเงีย  เผลอสัปหงกบ้างแล้ว  สติของเขาเริ่มจะเบลอๆ  ความง่วงก่อตัวมากขึ้น มากขึ้น  สุดท้ายเขาก็ฟุบหลับคาโต๊ะที่ทำงานนั้นเอง............

               "แฮ่ก แฮ่ก ๆๆ..." (เสียงหายใจหอบเหนื่อย)  แล้วเอสก็ได้สติขึ้นมา

               "เฮ้ย!!...นี่เรามาวิ่งอยู่ที่ไหนเนี่ย"  เอสร้องด้วยความตกใจ  พร้อมกับหยุดวิ่ง แล้วหันไปมองสำรวจสภาพแวดล้อมรอบๆตัวที่มีแต่ทุ่งนา ที่เต็มไปด้วยต้นข้าวสีเขียวขจีเต็มท้องทุ่งไปหมด  แสงแดดอ่อนๆยามสายช่วยทำให้บรรยากาศดูสดชื่นยิ่งขึ้น

               "นี่มันคันนานี่หว่า  รอบๆตัวนี่ก็มีแต่ทุ่งนา  แล้วเรามาวิ่งอยู่บนคันนาได้ยังไงกันฟะ  เท่าที่จำได้เรานั่งทำงานอยู่ที่บ้านไม่ใช่เหรอ  ยังไงกันล่ะเนี่ย"

เขายังคงมองสำรวจรอบๆตัวอยู่ด้วยความประหลาดใจอย่างที่สุด  ความรู้สึกหอบเหนื่อย บวกกับอุณหภูมิในร่างกายและอากาศที่เริ่มจะร้อนขึ้น  ทำให้เขารู้สึกร้อนและอึดอัดขึ้นมา  เขายกมือขึ้นมาเพื่อจะปลดกระดุมเม็ดบนออกเพื่อคลายความร้อน (ตามความเคยชิน)

               "เฮ้ยยยยย!!!......มือไปโดนนมใครวะ  อ้อ..นมเราเอง" เขาพูดพร้อมกับคลำสำรวจ

               "เฮ้ยย..แล้วเรามีนมได้ยังไงเนี่ย  แล้วเรามีนมตั้งแต่เมื่อไหร่กันวะเนี่ย"

แล้วเขาก็เริ่มสำรวจดูตัวเอง  เขาจึงเริ่มรู้ว่า นี่เป็นร่างกายของผู้หญิง  ที่มีรูปร่างดีและผิวพรรณที่ขาวสะอาดเนียนนุ่มดีเลยทีเดียว

               "เอ..แล้วไอ้ชุดแต่งงานของผู้หญิงแบบไทยๆนี่มันอะไรกันหว่า  ทำไมเราถึงมาใส่ชุดแต่งงานได้หล่ะ"  พูดพลางสำรวจดูตัวเองพลาง

แล้วดูเหมือนว่าเขาจะนึกอะไรได้ขึ้นมาบางอย่าง  จึงรีบนั่งลงไปที่ข้างคันนา แล้วแหวกต้นข้าวออก  ส่องดูหน้าตัวเองในน้ำที่อยู่ในนาข้าว

               "นั่นไง  ว่าแล้วเชียว  ผู้หญิงที่เราฝันเห็นอยู่บ่อยๆนี่เอง  แล้วทำไมเราถึงมาอยู่ในตัวเธอได้หล่ะ"

แล้วเขาก็เริ่มสังเกตได้ว่า  มีเสียงดนตรีไทย  ที่เขาเคยได้ยินเล่นในงานมงคลต่างๆ  ดังแว่วๆ อยู่ไกลๆจากทางด้านหลังของเขา

               "เอ..หรือว่า เธอกำลังหนีงานแต่งงานของตัวเอง อย่างงั้นหรือ"  เขาอุทานขึ้นมาเบาๆ

               ในขณะที่เขากำลังไล่เรียงลำดับเหตุการณ์ต่างๆอยู่นั้นเอง  เขาก็ได้ยินเสียงตะโกนเอะอะโวยวายของคนจำนวนหนึ่ง ดังขึ้นมาจากข้างหลังเขาเช่นกัน  เขาหันไปมองตามเสียงนั้น  เขาเห็นคนมากมายกำลังออกตัววิ่งไล่ตามเขามา  จู่ๆเขาก็มีอาการตกใจขึ้นมาโดยทันที  แล้วขาก็จะก้าววิ่งหนีกลุ่มคนเหล่านั้นที่กำลังวิ่งไล่ตามมา

               เขารู้สึกแปลกใจว่า เขาจะวิ่งหนีทำไม  เขาไม่รู้จักคนกลุ่มนั้นนี่นา  แต่เอ..ไม่ใช่สิ  คนที่หนีไม่ใช่เขา  แต่เป็นผู้หญิงคนนี้ต่างหากที่กำลังวิ่งหนี  วิ่งหนีด้วยความกลัว

               เขายังไม่ทันได้คิดอะไรต่อ  ขาก็ไปสะดุดก้อนหินล้มลงไป  หัวฟาดกับพื้นเต็มแรง  สติของเขาเริ่มจะรางเลือน  ท้องฟ้าและแสงแดดที่สว่างสดใส เริ่มจะจางแสงลงเรื่อยๆ เรื่อยๆ  จนกระทั่งภาพทั้งหมดหายไป  มีแต่ความมืดมิด ณ ตอนนี้  ในขณะที่เขาเห็นแต่ความมืดนั้นเอง  ก็มีภาพของ ยุทธ ญา และทิพย์ ปรากฏขึ้นมา  ล่องลอยอยู่ในความมืดนั้น  ลอยไปมาอยู่สักพัก แล้วภาพของ ยุทธและญาก็หายไป คงเหลือแต่ภาพของทิพย์ที่ยังคงลอยเด่นอยู่อย่างนั้น  แล้วหัวใจของเขาก็เต้นรัว เร็วขึ้น แรงขึ้น  และเร็วขึ้น แรงขึ้น  จนกระทั่งเขาตกใจตื่นขึ้นมา

               ความฝันครั้งนี้เป็นเหตุการณ์ใหม่ ที่เขาไม่เคยฝันเห็นมาก่อน  แต่ตัวละครยังคงเป็นผู้หญิงคนเดิมที่เขาฝันเห็นอยู่เป็นประจำ  และที่สำคัญคือ บุคคลทั้งสามที่ปรากฏออกมาในตอนท้าย  คือ บุคคลที่เกี่ยวข้องอยู่ในชีวิตปัจจุบันของเขา

               “ความฝันของเขาในครั้งนี้  ต้องการจะบอกอะไรกับเขากันแน่"

โปรดติดตามตอนต่อไป  วิจารณ์หรือติชมได้คับ