ยัยผมแดงตัวร้าย กับ นายคลาสโนวาตัวแสบ

[ยัยผมแดงตัวร้ายกับนายคลาสโนวา]

[[RAD VEW VED]]

 [ep:6] maxus 

  RARA BELL

ตึกๆๆเอี๊ยดๆๆๆๆ. .  ปารีส ฝรั่งเศษ(9:30am.) เสียงลงจอดที่รันเวสนามบิน นั้นเป็นสัญญานว่าฉันถึงปาริส ฉันถึงบ้านแล้ว เครื่องบินจอดที่รันเวเครื่องบินส่วนบุคคล VIP รถรีมูซีนมารับฉันกับคุณชินถึงบรรไดลงเครื่อง ทันทีที่ฉันนั่งที่เบาะรถ ดวงตาที่สว่างตลอดการเดินทางก็ค่อยๆหลี่ลงเพราะความเหนื่อยล้าและมัวแต่คิดบ้าๆเรื่องที่นัดคริส 12ชั่วโมงบนเครื่องบินฉันถึงข่มตาหลับไม่ลงเลย

... พอเอนหลังฉันก็นอนหลับเป็นตาย มารู้สึกตัวอีกทีฉันก็มานอนบนห้องของตัวเองแล้ว ที่นอนใยนุ่นสีขาวนวลนุ่มๆคิดถึงมันจัง ตุ๊กหมีสีน้ำตาลตัวโตเท่าๆฉันมันยังคงมีรอยยิ้มให้ฉันเสมอตลอดหลายปี เพดานมีเชนเดอรเลียคริสตัลส่องแสงระยิบระยับส่องสว่างไปทั่วห้องนอน ความเหนื่อยล้าที่ผ่านๆมาหายไปหมดโดยสิ้นเชิง ถ้าได้อาบน้ำอุ่นๆก็คงจะดี

แอ๊ดๆๆๆๆๆ

"อ้าวตื่นแล้วหรอค่ะ นอนไปแป๊บเดียวเอง

"ตอนนี้กี่โมงแล้วค่ะ"

"เที่ยงค่ะ ทานอาหารเลยไหมค่ะเด๋วชินให้แม่บ้านเอามาให้"

"ยังไม่ต้องหรอกค่ะเบลอาบน้ำก่อนเด๋วลงไปทานเองค่ะ"

"ได้ค่ะ"

ทันทีที่คุณชินออกไปฉันก็ถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นจนหมด แล้วเดินไปห้องน้ำที่มีอ่างอาบน้ำพร้องน้ำอุ่นๆรออยู่ ขาทั้งสองข้างค่อยย่อนตัวเองลงอย่างช้าๆจนน้ำท่วมผิวทั้งตัว มือทั้งสองค่อยๆลูบไหล้ผิวอย่างแผ่วเบา "สบายจัง" ฉันพรึ่มพรัมก่อนจะย่อตัวเองลงให้ลึกกว่าเดิมจนน้ำท่วมศรีษะ

("พรุ่งนี้เราเจอกันได้ไหมฉันจะได้เอาเสื้อมาคืนเธอด้วยไง")

เสื้อ คริส!!!!

"อ๊าค!!!! เค๊กๆๆๆๆๆๆๆๆ"

ฉันสำลักน้ำจนแซบจมูก

"ว๊าย คุณเบลเป็นอะไรไหมค่ะ"

"ป่าวค่ะ"

"เสียงคุณเบลดังไปถึงข้างล่างชินตกใจหมดเลย "

"เบลแค่ดำน้ำเล่นแล้วสำลักน้ำเองไม่เป็นไรหรอกค่ะ"

"คุณเบลก็ไม่ใช่เด็กแล้วนะค่ะ ดูร่างกายตัวเองซิโตทุกส่วนเลย"

"ทุกส่วน หรอ...?ว๊าย!!!!"

ฉันโป๊อยู่นี้หน่า บ้าจริงเชียว

คุณชินรีบเอาน้ำขนหนูห่มตัวฉันอย่างรีบร้อน น่าอายจริงๆ ฉันรีบอาบน้ำอย่างรวดเร็วและ

เเต่งตัวเพื่อลงมาทานอาหารชั้นล่าง 

"คุณหนูค่ะ อาหารเช้าค่ะ"

"ขอบคุณค่ะ"

อาหารเช้าของฉันคือไข่ดาว ไส้กรอกและก็ผัก บอกตรงๆเลยนะฉันโคตรเบื่ออาหารแบบนี้จริงสู้อาหารไทยก็ไม่ได้อร่อยกว่าตั้งเยอะ ไทยหรอ?

พอพูดถึงประเทศไทยก็ทำให้ฉันนึกถึงคริส บ้าๆๆๆ ฉันบ้าไปแล้วมั่ง นี้ฉันอยู่ฝรั่งเศษเขาอยู่ไทยและจะไม่เจอกันอีกตลอดไป ลืมมันซะลาลาเบล พรุ่งนี้บ่ายเธอต้องสอบนะ จะมัวคิดเรื่องอื่นไม่ได้ 

"เอาล่ะ ฉันจะไม่คิดถึงคริส!!!"

สงสัยฉันจะคิดดังไปหน่อยเลยพูดมาซะเสียงดังจนแม่บ้านและคุณชินทำหน้างงกันเป็นแถว

"คริส คริสไหนค่ะ"

"ปะ ป่าวค่ะ เบลไปเดินเล่นที่ห้างนะค่ะ"

"ให้ชินไปด้วยไหมค่ะ"

"ไม่เป็นไรค่ะเบลไปคน้ดียวได้"

"หรอ งั้นเด๋วชินขอไปทำธุระข้างนอกนะค่ะ"

"ได้ค่ะ"

คุณชินยิ้มร่าก่อนที่จะวิ่งนำหน้าฉันไป แกล้งบอกว่าทุระแต่จริงๆแล้วคุณชินนัดแฟนไว้ต่างหาก ฉันเองก็ไม่รู้ว่าคุณชินไปคบใครตั้งแต่เมื่อไหร่ มารู้อีกทีคุณชินก็ถ่ายรูปกับผู้ชายคนนึงลงในแอคเค้าวร์โชว์หวานน่าอิจฉาเป็นที่สุด ถ้าถามว่าฉันมีแฟนไหม? ตอนนี้ไม่มี แต่เมื่อเดือนก่อนฉันเคยมีแฟนเป็น หนุ่มนักดนตรีมือกีต้าของวงค์ maxus ที่กำลังดังในฝรั่งเศษอยู่ตอนนี้ ชื่อ ราฟฟี่ เราคบกันตั้งแต่เกรดแปดจนถึงเดือนก่อนรักของเราก็ต้องจบลงเพราะฉันทำตัวห่างจากเค้าเพราะหน้าที่ และเค้าเองก็มีผู้หญิงรายล้อมมากมายฉันเลยจำใจที่จะต้องปล่อยเค้าไปเจอคนที่มีเวลาจะอยู่กับเค้ามากกว่าฉัน หัวใจฉันมันเจ็บยิ่งกว่าเอามีดกรีดเนื้อตัวเอง นับตั้งแต่ที่ฉันกับเค้าเลิกกันไม่มีวันไหนที่จะไม่ตื่นมาดึกๆเพื่อร้องไห้คนเดียว มันรับได้ยากแต่อีกไม่นานคงหายดี ไม่ว่าจะกี่วันกี่เดือนกี่ปีก็ตาม

.....ห้างสรรพสินค้าไฮเอ็น

ฉันเดินไปเลื่อยๆจนที่ถึงร้านเสื้อผ้าที่เป็นร้านประจำของฉัน kikumari เป็นร้านเสื้อผ้าสไตร์ญี่ปุ่นอาโนแนะหวานๆ อะๆๆๆ อย่าคิดว่าสาวพังค์อย่างฉันจะเข้าร้านผิดนะ ป่าวเลยฉันมาชื้อชุดที่ดูเรียบร้อยๆไปสอบพรุ่งนี้ เพราะชุดพังค์และผมสีแดงมันผิดกฏของทางมหาลัยเต็มๆ ฉันเลยต้องไส่กระโปร่งมีขาวไม่ก็สีชมพูอ่อนๆ ส่วนผมก็ต้องซื้อวิกไส่เพื่อปกผิดเส้นผมสีแดงเอาไว้ สุดท้ายเรื่องแต่งหน้าก็อย่างที่รู้ๆกันอยู่ฉันไม่สามารถเป็นขอบตาสีดำได้แหวนและกำไลก็ไส่ไม่ได้ กฎบ้าบออีกมากมายที่ฉันยังไม่พูดถึง มหาลัยนี้ทำให้ฉันอึดอัดอยู่นานหลายปี แต่อีกไม่นานฉันก็จะเรียนจบแล้วออกไปทำงานซักที

ฉันใช้เวลาเลือกเสื้อผ้าอยู่นานพอสมควร ก็เป็นเวลาเกือบ 6โมงเย็นแล้ว

กริ๊ดๆๆๆๆ กราดๆๆๆๆ อ๊ายๆๆๆ

"วง maxus มาที่ชั้นล่วงนี้เธอ"

"ไหน ๆ ๆๆ ว๊ายมาจริงๆด้วย"

เสียงพนักงานและผู้คนแตกตื่นแห่ไปดูวงค์ maxus จนเกิดจราจนย่อยๆ ฉังเองก็วิ่งออกไปทางประตูหนีไปที่อยู่ใกล้ห้องน้ำ มันไม่ค่อยมีคนแล้วถึงลาดจอดรถได้เร็วกว่าลงบรรไดเลื่อน แต่อันที่จริงฉันไม่อยากจะเห็น ราฟฟี่ต่างหาก ยังไม่ทันจะก้าวเท้า เสียงรีสกีต้าของเค้าก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงกริ๊ดของสาวๆ เสียงนั้นมันทำให้ฉันขยับตัวไม่ได้และน้ำตามันก็ไหมลงมาทันที 

เจ็บเหลือเกิน ทำไมเจ็บแบบนี้ ฉันรวบรวมสติแล้ววิ่งลงบรรไดหนีไฟทั้งน้ำตา เสียงกีต้าร์ของเขาฉันยังได้ยินอยู่ ฉันรีบวิ่งถึงลานจอดรถ กดรีโหมดสตาร์ทเครื่องยนต์รอ ฉันวิ่งเข้าไปในรถที่สตาร์ทค้างไว้

ฉันกระหน่ำร้องไห้อย่างนัก น้ำตาเปียกหน้าจนเครื่องสำอางลบเลื่อนไปหมด ทำไมความเจ็บนี้มันไม่ลบง่ายจากใจแบบนี้บ้างนะ ฉันเงิยหน้าขึ้นพร้อมยีบขันเร่งจนสุด เสียงล้อที่ถูกับพื้นจนควันขึ้นดังหลั่นลาดจอด รถพลุ่งตัวด้วยความเร็วจนแทบจะคุมพวงมาลัยไม่อยู่ แต่ฉันก็สามารถประครองรถไว้ได้น้ำตาที่ไหลลงมามันเยอะจนสามารถทำให้เครื่องสำอางรอบดวงตาสีดำหนาๆไหมลงมาเลอะได้

ทำไมฉันต้องเจอเค้าวันนี้ด้วยนะ 

ไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมฉันยิ่งพยายามจะหนี้แค่ไหนจะพยายามจะไม่สนใจข่าวของเค้า เพลงของเค้า เสียงกีต้าร์เค้า ทุกครั้งที่ฉันพยายามแบบนั่นที่ไหนก็จะมีอะไรบางอย่างมันทำให้ฉันเจอเหตุการณ์แบบวันนี้ทุกที 

......มันเจ็บเหลือเกิน......