รักใสใส...แอบปันใจให้นายพี่ชาย

- Matthew Say -
  “ พี่แม็ททิว!! ใช่พี่หรือเปล่า ช่วยเนด้วย ปัง ๆๆๆ ”  เมื่อรู้ว่าเป็นเธอ ผมรู้สึกใจหาย ความร้อนรน
ทำให้ผมทำอะไรไม่ถูก อยากจะพังประตูเข้าไปเดี๋ยวนั้น ทำไมผมถึงรู้สึกเป็นห่วงเธอได้มากขนาด
นี้นะ ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป ภาพตรงหน้าทำให้ผมเกือบจะโผเข้าไปกอดเธอ ร่างเล็กกำลังสั่น
เบาๆ ด้วยความหวาดกลัว น้ำตาที่ไหลอาบแก้มของเธอ ทำให้ผมอยากเอื้อมมือไปเช็ดมัน เพราะ
ความตกใจทำให้เธอยืนนิ่งจนผมรู้สึกกลัว ผมพาเธอเดินออกมาจากตรงนั้น มือเล็กๆ ที่ผมจับอยู่
มันช่างอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ผมไม่อยากปล่อยให้มือนี้เป็นของใคร ผมเดินมาส่งเธอที่บ้าน ทำ
แผลให้เธอ นี่ผมกำลังชอบเธออยู่ใช่ไหม  มันเร็วเกินไปหรือเปล่าที่ผมจะรู้สึกแบบนี้ ผมแค่อยาก
ดูแลเธอ อยากอยู่ใกล้ๆ กลัวว่าจะมีใครมาทำอันตรายเธออีก ผมอยากปลอบเธอ อยากพูดให้กำลัง
ใจ แต่ไอ้ปากเจ้ากรรมมันดันหนักอึ้งไม่ยอมขยับ 
             
      ผมล้มตัวลงบนที่นอน คืนนั้นทั้งคืนผมนั่งค้นหาเฟสบุ๊คของเธอจนดึกดื่น ผมตัดสินใจแอด
เพื่อนเธอไป แค่อยากรู้ความเป็นไปของเธออยู่ห่างๆ ไม่นานเธอก็รับแอดผม มันเป็นการแจ้งเตือน
ที่ทำให้ผมตื่นเต้นและดีใจในเวลาเดียวกัน
 
       อ่าวพี่แม็ท เอาเฟสเนมายังไงเนี่ย
                                                                                           อ่อ มันขึ้นเพื่อนแนะนำอะ พี่เลยกดแอดไป 
   
       อ่อๆ ยังไงวันนี้ขอบคุณพี่มากๆ นะคะ
               ไม่ได้พี่คงไม่ได้กลับบ้านแน่ๆ
                                                                                           ไม่เป็นไรเลย แผลหายเจ็บหรือยังครับ 
     
      กับเนพี่ไม่ต้องพูดเพราะก็ได้นะ เอาแบบ
              กันเองๆ จะได้ไม่อึดอัด เนสายชิว ฮ่าา
                                                                                           อ่อๆ โทษทีพอดีติดเป็นนิสัย ปกติพี่พูดแบบนี้แหละ
                                                                                           ว่าแต่วันนี้ทำไมติดอยู่ในนั้นอะ ใครเป็นคนทำ
    
      ไม่มีอะไรหรอกพี่ ช่างมันเถอะ 
                                                                                            มีเรื่องอะไรเนบอกพี่ได้นะ เผื่อพี่ช่วยได้
 
      เนไม่อยากพูดถึงแล้วอะ^^    
                                                                                           งั้น ไม่เป็นไร ดึกแล้วด้วยไปนอนเถอะ พี่ไม่กวนละ
 
      ขอบคุณนะพี่ เนไปนอนละนะ
              ฝันดีค่ะ
                                                                                           โอเคครับ  ฝันดีๆ
 
 
    หลังจากนั้นผมก็นอนจ้องมือถือตัวเองด้วยความดีใจ มันอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีก็ได้ ผมอาจจะได้เข้าใกล้
เธอมากขึ้น ใครจะรู้ว่าผมต้องอดทน เก็บความรู้สึกตัวเองแค่ไหน ภายใต้ลุคนิ่งๆดิบๆนี้ ผมเองก็มีความรู้สึกนะ
หลับฝันดีแน่ๆคืนนี้
 
 
 
-Time  Home-
[ขอโทษครับ คือคุณผู้หญิงคนนี้เมาหลับอยู่ที่ร้านตอนนี้ร้านจะปิดแล้วครับ รบกวนคุณมารับเธอได้
ไหม ผมเห็นเบอร์คุณถูกตั้งไว้ที่เลข 1 ]  เสียงชายคนหนึ่งดังผ่านสายโทรศัพท์ทันทีที่ผมกดรับ
“ ร้านอยู่ที่ไหนครับ  ” ผมถามออกไปอย่างเบื่อหน่าย
[ผับ xxx รัชดาซอย14 ครับ]  
“ เดี๋ยวผมจะรีบไป ” หลังจากวางสาย ผมก็รีบบึ่งรถออกจากบ้านทันที
     
       - ผับ xxx -
“ ริน ริน ตื่นสิ ริน...” ร่างไร้สติของเธอนอนฟุบอยู่ที่โต้ะ
“ คุณผู้หญิงสั่งแต่เตกีล่า เธอดื่มหนักมากครับ ” บาร์เทนเดอร์ประจำร้านบอกผม ก่อนจะเดินไป
ทำความสะอาดโต๊ะ ผมรู้สึกแปลกใจหน่อยๆ ปกติไอรินเป็นคนไม่ดื่มของพวกนี้ ถึงเธอจะเป็นคน
แรงๆก็ตาม อาการเหมือนคนอกหัก แต่ใครละที่ทำให้เธอเป็นได้ถึงขนาดนี้ ผู้หญิงอย่างเธอใครๆ ก็
อยากคบหา
    ผมพยุงร่างของเธอไปที่รถ ใจนึงก็ไม่อยากจะสนใจแต่จะปล่อยไว้แบบนี้มันก็ดูจะใจดำเกินไป
หน่อย ตลอดทางที่กลับมาบ้านผม เธอเพ้อถึงแต่ชื่อของแม็ททิว ไอ้หมอนั้นมันมีอะไรดี ผู้หญิง
ทั้งโรงเรียนถึงได้คลั่งไคล้กันนัก ผมอุ้มเธอขึ้นมาบนห้อง ดีนะที่พ่อกับแม่ไม่อยู่บ้านไม่อยากมา
นั่งตอบคำถามของท่านทั้งสอง ผมจ้องมองใบหน้าที่กำลังพริ้มหลับ แก้มสีแดงระเรื่อที่เกิดจาก
ฤิทธิ์แอลกอฮอล์ มันทำใหเธอดูน่ารักมากขึ้นไปอีก ภาพวันวานแล่นเข้ามาในหัวของผม ตอนนั้น
ความสุขที่มันท่วมท้นทำให้ผมไม่คิดที่จะเริ่มต้นใหม่กับใครอีก แต่เหตุผลที่เธอทิ้งผมไป มันทำให้
ผมรู้สึกว่า การจะดูแลใครสักคนให้ดีมันไม่ได้ยากเย็นเท่าไหร่หรอก แต่มันขึ้นอยู่กับว่าคนที่เราดูแล
เค้าต้องการให้เราดูแลเค้าอยู่ข้างๆ เค้าหรือเปล่า 
   ผมเช็ดตัวให้เธอ ใกล้เกินไปแล้ว ตอนนี้ใจผมกำลังเต้นรัวยิ่งกว่ากลองสะอีก ถึงแม้เวลาจะล่วง
เลยไปแต่ลึกๆ แล้วผมก็ยังลืมเธอได้ไม่สนิทใจ ถึงมันจะไม่มากมายเท่าเมื่อก่อนแต่ผมก็ยังรู้สึก
“พี่แม็ททิวววววว ทำไมพี่ไม่สนใจรินเลยละ รินชอบพี่นะชอบมากๆด้วย ” เสียงอู้อี้ของเธอที่พอจะ
ฟังออกทำให้ผมรู้สึกตัว มือนุ่มของเธอกำลังจับอยู่ที่มือของผม อยู่ๆ รอยยิ้มของเนก็แว็บเข้ามาใน
หัว ผมนิ่งค้างก่อนจะห่มผ้าให้ไอรินแล้วเดินออกจากห้องไป
 
“ กรี๊ดดดดดดดดด “ กลางดึกผมสะดุ้งตื่นด้วยเสียงแสบหูของคนบนเตียง
“ รินมาอยู่บ้านพี่ได้ยังไง พี่ทามทำอะไรริน บอกมานะ กรี๊ดดดดดดดด ” ทันทีที่รู้สึกตัว เธอก็ลุก
ขึ้นมาโวยวายทันที
“ ลองสำรวจตัวเองก่อนไหม ถ้าพี่จะทำอะไรเธอ คงไม่มานอนบนโซฟาแข็งๆ นี่หรอก ” ผมตอบ
ไปแบบยียวน
“ กะ.. ก็แล้วทำไมรินถึงอยู่ที่นี่หละ ละ แล้วถ้าพี่ไม่ทำอะไรริน ทำไมถึงพามานี่หละ” เธอถามออก
มาแบบเขินๆ
“ ก็ถ้าพี่พาเธอไปส่งที่บ้าน คิดว่าพ่อกับแม่จะคิดยังไงที่เห็นสภาพลูกสาวตัวเองเป็นแบบนี้ นอนต่อ
เถอะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้ว แล้วก็ไม่ต้องห่วงนะถ้าพี่อยากทำอะไรเธอจริงๆพี่ทำไปนานและ ”
ผมล้มตัวลงนอนโดยไม่สนใจคนตรงหน้า
“ นี่ ! พี่หมายความว่าไง พี่ทาม ! ตื่นมาคุยกันให้รู้เรื่องนะ ”
 
 
 
 
 
อุ้ยยย  รินกับพี่ทามนี่  เค้ายังไงกันนะ >///<        
 
 
กลับมาแล้วนะคะ หลังจากห่างหายไปนานเลย ยังไงฝากติดตามด้วยน๊า เม้นกันเยอะๆ นะงับ 
เป็นกำลังใจให้ด้วยน๊าา     ขอบคุณค่ะ 
                                                      Vlinderz