Fic inazuma รักนะเด็กเ(ก)รียน

พ่อสื่อ(ไม่)เต็มใจ

     ร่างเล็กเอ่ยถามคาเซมารุด้วยความสงสัย หางตาคาเซมารุตวัดไปตามนิ้วเรียวพบกับร่างสูงที่นั่งมองฟุบุคิอยู่..

     "โกเอนจิน่ะ..." คาเซมารุตอบ แล้วมองฟุบุติอย่างรู้ทันว่า "ชอบหรอ?!"

     "อ..อืม! น่ารักดีนะ ^^///" ร่างเล็กตอบแล้วหน้าแดงเล็กน้อย "ช่วยติดต่อให้ฉันหน่ิยได้รึเปล่า?" คำถามตอกย้ำเสมือนเอามีดมากรีดที่อก ในใจอยากจะปฎิเสธแต่ก็...โกเอนจิน่ะ ไม่ใช่ของเราสักหน่อย จะหวงทำไม....

     "อืมได้สิ ^^" คาเซมารุตอบด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน

     "ขอบคุณนะคาเซมารุคุง.."

__________________________________________________________

     "โกเอนจิ...." คาเซมารุเรียกคนที่เดินอยู่ ทำให้ร่างสูงหันกลับมา

     "ว่า?!" เขาหยุดเดินแล้วขานรับ

     "คนที่ชื่อ ฟุบุคิ เด็กใหม่น่ะ...ฝากมาให้..." ว่าแล้วคาเซมารุก็ยื่นกล่องบางอย่างให้โกเอนจิ ใบหน้าอมยิ้มน้อยอย่างมีความสุขให้เหมือนฟุบุติที่หวังว่าจะได้รับความรักตอบกับมา

     "อืม..ขอบใจ.." ร่างสูงเปลี่ยนจากใบหน้าเรียบนิ่งเป็นยิ้มให้กล่องใบนั้น ใบหน้าอ่อนหวานโผล่ขึ้นมาในห้วงความคิดของเขา

     "ฉันไปละ..รักกันดีๆ ล่ะ พาอสื่ออย่างฉันจะได้ไม่ต้องลำบากกกก.." คาเซมารุเดินหันหลังขวับเอามือกุมท้ายทอยท่าชิลๆและกำลังจะเดิน ร่างสูงรีบคว้าชายเสื่อร่างเล็กไว้

     "อะไร?" ร่างเล็กหันกลับมาคุย

     "ถ้ามันเจ็บปวดมากก็ไม่ต้องทำก็ได้นะ..." และน้ำตาที่สะกัดกั้นมานานก็ค่อยๆ เอ่อล้นขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ(โม้-.-)

     "ห..เหอะน่า..เพื่อนกันๆ นายไม่ใช่ของฉันซะหน่อยใช่ป่ะ ฮะๆ นายก็มีคนรักของนาย เดี๋ยวฉันก็ต้องมีคนรักของฉันน่า...สักวันหนึ่งเราก็จะเจอคู่ที่แท้จริง อย่างนายกับฟุบุคิไง เหมาะกันดี" คาเซมารุว่สด้วยน้ำตาคลอเบ้า ร่างสูงเห็นดังนั้นจึงค่อยๆ เช็ดให้อย่างเบามือ

     "อย่าร้องไห้ละกันล่ะ..."

.

.

.

.

     "คิโด..ฉันเป็นพ่อสื่อให้ ฟุบุคิกับโกเอนจิแหละ.."

     "แล้ว..."

     "ไม่เป็นไรหรอก ฉัน..สบายดี"