Fic inazuma รักนะเด็กเ(ก)รียน

คำสารภาพ

หลังจากที่สิ้นคำของร่างเล็ก ร่างสูงรู้สึกหน้าชา หัวใจเต้นผิดจังหวะ ราวกับถูกมีดแทงที่หัวใจและถูกแทงซ้ำที่เดิม ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความทรมานแผ่ซ่านไปทั่วทั้งตัว
     "ไปแข่งเถอะคิโด ^^" ถึงจะรู้ว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับตัวเอง แต่ก็โชคยังเข้าข้างที่เราเป็นเพื่อนสนิทกัน
........ไม่ว่านายจะอยู่ที่ไหนฉันก็จะตามหาตัวนายให้จนเจอ....และอยู่ข้างนายตลอดไป......
การแข่งขันฟุตบอลฟรอนเทียร์รอบชิงชนะเลิศได้เริ่มขึ้น ไรมงไม่มีท่าทีว่าจะชนะแต่แล้วฟ้าก็เข้าข้างให้ไรมงชนะเทพ(จากสวรรค์)อย่างเซอุสึได้
     "เรียกฉันมามีอะไรหรอ?!" ร่างเล็กถามคนตัวสูงที่เดินเข้ามา
     "นายชอบฉันใช่มั้ย??!" คนผมขาวเซททรงซุปเปอร์ไซย่า(?) ถามทำให้ร่างเล็กตกใจเล็กน้อยเลยทีเดียว
     "อ่าา..อืม..นายคงเกลียดฉันสินะ..." ร่างเล็กพูดก้มหน้าลงต่ำเพราะไม่กล้ามองร่างสูงตรงหน้า
     "งั้นก็จบ..ขอโทษที่มาให้เสียเวลาตอนนี้ เพราะฉันคงรักนายไม่ได้.." โกเอนจิสารภาพความจริง เพราะถ้าเขายิ่งเยียวยาร่างเล็กมากเท่าไหร่ความเจ็บปวดของร่างเล็กก็จะทวีคูณมากเท่านั้น
     "ท..ทำ..อืม!!!...." ร่างเล็กจะอ้าปากถามแต่ถูกร่างสูงประกบริมฝีปากนี่ก็แค่ การจูบธรรมดา "นายทำแบบนี้ทำไม!! ///" ร่าเล็กเกิดอาการหน้าแดงมากๆ แต่ปากก็ไปว่าเขา
     "แค่เริ่มสนใจในตัวนายแต่ไม่ได้ชอบเพราะนายมันบ้า เราจะเป็นเพื่อนกันได้ไหม?" ร่างสูงเอ่ยถาม
     "นายขอฉันก็จะให้ก็ได้..." คาเซมารุพูด แต่ภายในใจเหมือนมันแตกเป็นเสี่ยงๆ แล้วนี่เขา อกหักหรอ....?
__________________________________________________________
     หลังจากวันนั้นคาเซมารุพยายามหลบหน้าโกเอนจิมาตลอดเพื่อให้ลืมเขาแต่เมื่อใกล้สำเร็จแล้วเรื่องเรื่องหนึ่งก็เกิดขึ้นทำให้เขาและโกเอนจิต้องมาคุยกันอีกครั้ง คือ...
.
.
.
.
ร่างเล็กของใครคนหนึ่งเดินเข้ามา ผมสีเทาปลิวเอื่อยๆตามแรงลม
    "สวัสดีครับ..ฟุบุคิ ชิโร่ครับ จากโรงเรียนฮาคุเรนครับ.."
    "จ้า..ฟุบุคิคุงไปนั่งข้างคาเซมารุคุงนะจ้ะ.."
    "ครับ! ^^"
    คนตัวเล็กเดินมาหาคาเซมารุที่มัวแต่เหม่อออกนอกหน้าต่าง ท่าทางเขาผ่อนคลายมาก เขาคลี่ยิ้มบางๆให้กับทิวทัศน์นอกโรงเรียน คนตัวเล็กเผลอมองออกไปและยิ้มบางๆเช่นเดียวกัน
    "ม..มองอะไรหรอ?!" คนตัวเล็กถามถามเมื่อเห็นว่ามันนานมากสำหรับเขา
    "...." เงียบสนิท
    "คาเซมารุ อิจิโรตะ!!!!!" เสียงแว้ดของอาจารย์ดังขึ้นทำให้เจ้าตัว..
    "ห..หวาาาาาา!!" โครมมมมมมมมมมมมม!! เขาก็ตกเก้าอี้เพราะว่าเมื่อครูเรียกเขาร่างกายมีการกระตุ้นเท้าเขาเลยบังโต๊ะแล้วเจ้ากรรมดันตัวเบาเลยลงไปพร้อมเก้าอี้ (เหอะๆ --;)
    "ค..ครับอาจารย์?!" คาเซมารุรีบยันตัวขึ้นแล้วขานรับอาจารย์
    "เพื่อนเรียกแล้วไม่คุยกับเพื่อนเลยนะ!...เธอกำลังคิดอะไรอยู่?"
    "วันที่ผมเล่นฟุตบอล...."
...เล่นฟุตบอลด้วยหรอ?.......
    "นึกถึงคนคนหนึ่ง.."
......ใครกันนะ?....
    "นั่งลงไปได้.."
.
.
.
.
"คาเซมารุคุง...คนนั้นใครอะ..น่ารักดีอะ"