Fic inazuma รักนะเด็กเ(ก)รียน

กาลเวลาไม่มีผลต่อความรู้สึก

     "ไม่เจอกันนานคาเซมารุ..." ชายผมน้ำตาลกล่าวกับร่างเล็ก

     "อ...อืมม.." คาเซมารุยิ้มบางๆ ไปให้ร่างสูงแล้วสนใจอย่างอื่นก่อน

"ต่อไปนี้คือการแข่งขัน.....เริ่มได้...ปี้ดดดดดดดดดดดดด!!!" กรรมการเป่านกหวีด ทุกๆอย่างก็เป็นไปตามอนิเมะตอนต้นเรื่อง

.

.

.

.

     การแข่งขันจบลงที่ 20-1 คิโดยืนรอคาเซมารุหลังโรงเรียนไรมงด้วยความปิติ ไม่กี่อึดใจร่างเล็กผมฟ้าก็เดินมาหาคิโดตามที่ส่งซิกส์กันไว้ตอนแข่งครึ่งหลัง(ตอนไหนฟร่ะ)

     "ไงคาเซมารุ..." ร่างสูงเดินเข้าไปหาร่างเล็กอย่างรวดเร็วและสวมกอดอย่างคิดถึง

.....นานเท่าไหร่นะที่ไม่ได้รับความอบอุ่นแบบนี้จากอ้อมกอดของเขา..อ้อมกอดของคิโด.......

     "คิดถึงนายจัง..." ร่างเล็กพูดพลางกอดตอบคิโด

     "มาอยู่ไรมงเป็นยังไงบ้าง?" คิโดถามด้วยความเป็นห่วงแต่สำหรับคาเซมารุนั้นคำถามนี้ใช้กับใครก็ได้แต่คิโดไม่

     "ก..ก็..ดีนะ...กัปตันก็ดี.. ถ้านายมาอยู่ไรมงก็ดีสินะ :)" ร่างเล็กเสนอเพราะต้องการให้ร่างสูงมีความสุขบ้างเหมืินเมื่อก่อนที่ทั้งคู่คอยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา

     "อืมมม..นั่นสินะ...แต่.." คิโดเว้นช่วงพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์สร้างความงุนงงให้ร่างเล็กได้ดี "ฉันตามหานายมาแรมปี..ฉะนั้น..เวลาที่ฉันเสียไปชดใช้มันซะ..." จบประโยคคาเซมารุถึงกับยืนเอ๋อเลยครับ

     "ค...ใครใช้ให้นายตามหาล่ะ??!! ห๊าาาา??!!" คาเซมารุเท้าสะเอวแว้ดใส่คิโด ทำให้ร่างสูงขำออกมาน้อยๆ

     "ไม่มีหรอก...แค่ทำตามคำสั่ง...ของหัวใจ..." ประโยคสุดท้ายมีลมมาประทะหน้าของทั้งสองฝ่ายทำให้คาเซมารุไม่ได้ยิน

     "คำสั่งใครนะ?" คาเซมารุถามย้ำ

     "..อ..ไม่มีหนิ! บอกว่าไม่ได้มีคนสั่ง :)" คิโดพูดแล้วยิ้มออกมาโดยที่คาเซมารุไม่ทันสังเกตุ ไม่เห็นความหมายภายใต้รอยยิ้มนั่น

..........กาลเวลาไม่เคยทำให้ความรู้สึกฉันหวั่นไหวเลยแม้แต่น้อย มันยิ่งทำให้ฉันแน่ใจกับความรู้สึกตัวเองมากขึ้นเสียอีก เพราะนับวันฉันยิ่งจะบ้าตายเพราะไม่เจอนายรู้มั้ย ฉันถึงดิ้นรนตามหาข้อมูลนายจนเจอเนี่ย รักนายนะถึงตามหา.......