มาเป็น(เมีย)พี่เหอะ

 
    (21:00 น.)                                                                                                                                                                                                                                                                                     
 ตืดดดดดดดดดดดดดดด ตืด ตืด
>>เน็ค
 "มีไรว่ะ สัสโทมาทำห่าไรตอนนี้"
  "(สัสบีครับ ทำไมมึงนอนไวจังว่ะ ออกมาดื่มเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ"ทำไมเสียงไอ่เน็คสั่นๆว่ะเป็นเหี่ยไรนิ
 "เพื่อนเน็คครับ มึงเป็นเหี้ยไรว่ะทำไมมึงพูดเหมือนคนร้องไห้" ผมถามมันด้วยความเป็นตั้งแต่ผมเป็นเพื่อนมันมาไม่เคยเห็นมันร้องไห้เลยสักครั้งอ่ะ มันมาแปลกจริงไรจริง
 "เพื่อนบี กูเจ็บว่ะ น้องโบย่าบอกเลิกกูอ่ะ มึงก็รู้กูรัน้องเค้ามากอ่ะแต่แม่งเสือกบอกเลิกกูแล้วยังเสือกควงแฟนใหม่มาย้ามกูอีกสาสสส)" มันพูแล้วร้องไห้ไปด้วย ก็จริงที่มันพูดล่ะมันรักน้องเค้ามากๆๆ ไมางั้นคงไม่ร้องไห้หรอก
 "มึงอยู่ไหน เด่วกูไป"
 "ที่เดิม" พูดเสร็จผมก็รีบมาามัน  ผมคงลืมอะไรไปน่ะ ลืมแนะนำตัวเอง ฮ่าๆๆผมชื่อ บีไอ อายุ18
อยู่ม.6 มีเพื่อนสนิทหนึ่งคนคือไอ่ที่โทรมาเมื่อกี่นี้เอง ^^
 
 - ซันเซน คลับ -
ตอนนี้ผมอยู่น่าผับ ที่ไอ่เน็คบอก ผมเดินเข้ามาข้างในแล้วมองหามัน
 "เพื่อนบี ทางนี้เว้ย"ไอ่เน็คเรียกผม มเดินไปนั่งตรงข้างๆมัน
 "เชี่ยเน็คเป็นไงบ้างว่ะมึง" ผมถามมันด้วยความเป็นห่วง ดูสภาพมันดิครับยังกะหมาพูดแล้วปวดตับ
 "เพื่อนบีครับ กูเสียใจว่ะมึง กูอยากดื่มให้ลืมน้องเค้าอ่ะแม่งทำได้ไงว่ะ คบกันมาสองปี แล้วพอบอกเลิกแม่งแค่สองวิเอง สาสสสส" มันพูดไปร้องไห้ไป มันน่าสงสารจริงๆอ่ะ
 "มึงร้องไห้ออกมาให้หมดเลยน่ะ เด่วกูจะอยู่เป็นเพื่อนมึงเอง " ผมปลอบมันไปงั้นๆอ่ะ
 "จนร้านปิดน่ะมึง ห้ามทิ้งกูน่ะ ขอร้องล่ะสัส"
 "เออๆ เด่วกูไปเข้าห้องน้ำแปปน่ะ " ผมบอกมันแล้วรีบเดินไปเข้าห้องน้ำ พอผมจะเดินออกมาก็มีใครไม่รู้กระชากมเข้าหา จนตัวผมลอยเข้าประทะกับหน้าอกใหญ่  
 "หวัสดีแม่จ๋า ดีจังที่ได้เจอ ผัวกำลังคิดถึงเลยพอดี" พอผมได้ยินเสียที่คุ้นเคยก็เงิยน่าขึ้นมองคนตัวสูงด้วยความตกใจ
 "นี้นายมาอยู่ที่นี้ได้ไง แล้วใครเป็นเมียนายกัน พูดให้มันดีๆน่ะเว้ย" ผมโวยวายทันที่ที่ไอ่บ้านี้พูดไม่เข้าหู
 "ก็มึงไงล่ะไอ่น่าสวยทำเป็นจำไม่ได้" คำพูดของคนตรงน่าเปลี่ยนไปโดยชินเชิง ตอนเย็นหมอนี่ยังแทนตัวเองว่าพี่อยู่เลย พอถึงตอนนี่ทำไมพูเถื่อนๆว่ะ
 "นี้ทำไมพูด หมาไม่แดกแบบนี้ว่ะครับมึง " ไอ่บ้านั่นมองผมแบบโกรธแกมหื่นๆ น่ากลัวว่ะ
 "ปากดีนักน่ะมึง กล้าดียังไงมาปฎิเสธคนอย่างกูว่ะ มีมึงคนแรกเลยน่ะที่ปฎิเสธกู " มันคงโกรธที่ผมไม่เป็นเมียมันอะครับ 
 
 "ก็กูชอบผู้หญิงอ่ะ กูไม่ได้ชอบผู้ชายนิครับ" 
 "หึๆ " มันหัวเราะในลำคอ ผมโครตกลัวสายตามันเลยอ่ะ 
 "หัวเราะ อะไรว่ะ เป็นบ้าเหรอ" ผมถามมันแบบกล้าๆกลัวๆ มันจ้องน่าผมหื่นๆ
 "มานี้ ไปกับกู" มันพูดแล้วลากผมมาขึ้นรถแล้ว รีบขับออกไปทันที
 
 คอนโด บ็อบบี้
 
 "มึงพากูมาที่นี้ทำไม" ผมมองไปยังที่ๆผมเคยมา คือคอนโดของไอ่ห่าน่าหล่อนั้น มันมองน่าผมเจ้าเล่ห์ ผมโครตกลัวสายตามันเลย
 
 "แล้วคิดว่ามาทำไมอ่ะ" มันมองน่าผมแล้วยิ้มที่มุมปาก เดินมาลากผมลงจากรถและขึ้นมายังห้อง
 มันเหวี่ยงผมลงเตียงแล้วมันก็มาโคลมร่างผมไว้ แล้วมองผมอย่างหื่นๆ
 "ไอ่บ้า ปล่อยกูน่ะ ปล่อย!!!" ผแต่หมอนั้นไม่ขยับออกไปสักนิด
 "ไม่ปล่อย แล้วจะทำไม" หมอนั้นพูดน่ากวน
  "ปล่อยกูเดียวนี้น่ะ!! ไอ่เชี่ย อุ๊บบ ๐๐"ไอ่ห่านั้นประกบรีบฝีปากของมันมาบดขยี้ริมฝีปากของผม
มันสอดลิ้นเข้าไปในปากผม แล้วมือเรียวๆของมันก็ไล่ตามตัวของผม ทำให้ผมเสียวไปทั้งตัว มันกระชิบที่ข้างหูผมเบาๆ
 "เดียวกูจะทำให้มึงครางเรียกชื่อกูไม่หยุดเลย" ริมฝีปากของมันไต่แตะไปทั่วหน้าของผมมันถอนจูบมาไซร้ซอกคอผมจนเป็นรอยแดง มันเอามือมาลูบบีน้อยของผม มันทำให้บีน้อยของผมตื่นตัวแม่งโครตเสียวง่ะ ทำไมผมยอมมันง่ายๆว่ะ มันดูดเม้มยอดอกสีสวยของผม อย่างเสียวอ่ะมันไล่ไปตามหน้าท้องของผม มันเอาปากของมันเลียบีน้อยของผมแล้วเอามือรูดขึ้นลงตามจังหวะและเร็วขึ้นเรื่อยๆจนบีน้อยของผมปลดปล่อยยยยย ผมครางออกมาจนได้
 "อะ อ่าาาาาาา " แม่งโล่งเลยกู ไอ่น่าหล่อมันเดินมาหยุดตรงหน้าผม มันเอาบ็อบบี้น้อยของมันมาจ่อตรงหน้าผม ผมมองน่ามันอย่างสงสัย
 "อมให้กูหน่อย"
 "หะ!!!" ว่าแต่ทำไมของมันใหญ่จังว่ะ
  "อมให้หน่อยสิ" ผมจับบ็อบบี้น้อยของมันลูดขึ้นลูดลงก่อนจะเอาบ็อบบี้น้อยของมันเข้าปากตัวเองช้าๆทำไมของมันใหญ่จังฟ้ะ คับปากฝุดๆอะ ผมอนให้เร็วขึ้น 
 "พอแล้วละ มึง" ผมเอาบ็อบบี้น้อยออกจากปาก ไอ่บ็อบบี้มันจับขาผมแหวกออก มันหยิบเจอมาที่ก้นแล้วเอานิ้วสอดเข้ามาแท่งข้างหลังผมมันเพิ่มเป็นสอง และสามนิ้ว น้ำตาผมไหลเลยอะ มันถอดนิ้วออก แล้วเอาบ็อบบี้น้อยของมันมาเสือบแทน สัสเอ่ย ใหญ่ชิบ!!
 "ไอ่สัสกูเจ็บ เอาออกไป!!" ผมดันไอ่บ็อบบี้ออกแต่มันแรงเยอะกว่า ทำไมมัน จุกและเจ็บ
 แบบนี้ฟ้ะ
 "มึงก็อย่าเกร็งดิ สัส"มันเริ่มขยับสะโพกมันอย่างช้าๆเจ็บชิปเลยโว้ยยยยยย
 "อ๊ อ่าาา อ๊าาาา อืออ" ผมครางออกมาอย่างลืมตัวจากที่มันเจ็บ ตอนนี้กายเป็นเสียวแทน มันเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น
 "อ๊ะ อ่าา บ็อบบี้ อ่าา บ็อบบี้ เร็วอีก อ่ะ อ่า" ผมเผอลครางเป็นชื่อมัน เวรล่ะ ผมเห็นมันยิ้มที่มุมปาก
 "จะออกล่ะ เมียจ๋า อะ อ่าา" ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรอุ่นๆอยู่ในตัวผม ไอ่บ็อบบี้มันถอดบ็อบบี้น้อยออกจากตัวผมก่อนจะล้มตัวนอนลงข้างๆและจูบปากผมที่หนึ่ง แล้วกระชิบข้างหูผมเบาๆ
 "จำไว้น่ะ มึงเป็นเมียกู" มันยิ้มแบบเยาะเย้ยผมแล้วกอดเอวผม  เออเมียมึงก็เมียมึงว่ะ ผมเผอลหลับไปเพราะความเหนื่อยยยย