hart color club ชมรมรัก หัวใจหลากสี (Nomal&yaoi)

          15 เมษายน

     เยลลี่

          สวัสดีค่ะเยลเองค่ะวันนี้ก็เป็นวันสงกรานวันสุดท้ายแล้ว ซึ่งทั้งสองวันที่ผ่านมาก็ไม่ได้เปียกน้ำเลยเพราะต้องปั่นรายงานส่งอาจารย์

       กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงง

       เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นรบกวนการทำรายงานที่ใกล้เสร็จของฉัน

        ''ฮัลโหล''

         ''เยลนี่กรีนนะ ว่างรึป่าวฉันกะว่าจะชวนไปเล่นน้ำที่ถนนxxxหน่อยน่ะ''

          ''ว่างสิ(แล้วรายงานล่ะ:ไรต์)แล้วเจอกันที่...นะ"

          ''โอเค เเล้วเจอกัน "กรีนวางสายแล้วตอนนี่เยลกำลังคิดว่าจะใส่อะไรไปดีและก็ตัดสินใจเลือกเสืี้อยืดคอวีสีเหลืองกับกางเกงยืนสั้นสีขาวแล้วออกจากบ้านไป โดยลืมรายงานที่ทำค้างอยู่- -

          ณ ที่นัด

     "มาแล้วกรีนรอนานไหม"

     "ไม่หรอก รอเรียวกับไอซ์อยู่สองคนนี่ไปหาไรกินเดี๊ยวก็มา"กรีนตอบตอนนี้กรีนอยู่ในชุดเสื้อเชิ๊ตสีเขียวมัดตรงปลายทับกับเสื้อยืดสีขาว

     "มาแล้วววววเจ๊รอนานไหม"เรียวในเสือยืดสีขาวทับด้วยเสื้อเชิ๊ตสีแดงมาพร้อมกับก้อนน้ำแข็งเดินได้ที่อยู่ในชุดเสื้อยืดสีน้ำเงินกับกางเกงยีนขาสามส่วน

     "กรีนไม่เห็นบอกเลยว่าก้อน...เอ๊ย ไอซ์มาด้วย"เยลหันไปกระซิบกับกรีนเบาที่สุดกลัวคนบางคนได้ยิน

      "ทำไมฉันจะมาด้วยไม่ได้"เยลสงสัยว่าเขารู้ได้อย่างไรพอมาสังเกตอีกที่เพิ่งรู้ว่าเขาไม่ได้ใส่แว่นตาทไให้พลังมันแรงขึ้นนั้นเอง

      "ป่าววววว"

     ................................................................................................................

                  ต่อ

          "พี่คะ ขอปะแป้งหน่อยนะคะ   หนูด้วยค่ะ   ฉันด้ว.."และก็อีกหลายต่อหลายคำขอที่สาวๆมารุมที่ เรียว และ ไอซ์ โดยเฉพาะไอก้อนน้ำแข็งที่มีสาวๆมาขอเยอะ ไม่รู้ทำไม เจ้าตัวก็ยอมให้เขาง่าย น่าหงุดหงิดชะมัด  ระหว่างที่คิดอยู่เพลินๆก็มีคนมาทัก

          "อ้าว เยลกับกรีนก็มาด้วหรอครับ"

          "อ้าว พีชแล้วบราวไม่มาด้วยหรอ"พีชชายหนุ่มที่สูงแค่มาตราฐานชายไทยผมสีม่วงและดวงตาสีอเมทิส ผิวขาวอมชมพูและหน้าตายังกะผู้หญิงจนมีบางคนทักผิดมีหูฟังประจำตัวคล้องคออยู่พีชอยู่ในชุดลายดอกสีม่วงทับเสื้อยืดสีขาว

     "ช่างเขาเหอะป่านนี้คงมีความสุขกับสาวๆแล้วล่ะ"

      "อ้าวพีช อยู่นี้เองหาตั้งนานเดินมาทำไมไม่บอก"บราวเดินมาจับมือพีชแล้วว่าด้วยเสียงดุนิดๆ  บราวหรือบราวนี่ชายหนุ่มสูงเฉียด180  ผมสีน้ำตาลและมีดวงตาสีน้ำตาลอมทอง จัดได้ว่าหล่อ และผิวออกแทน

       "ไม่อยากรบกวน"พีชตอบห้วนๆ

        "รบกวนอะไรคิดมากนา  อ้าวกรีน  เยลมาเมื่อไหร่น่ะ"(พึ่งรู้หรอ)กรีน&เยล     

      "อยู่ตั่งนานแล้วนายพึ่งเห็น"กรีนตอบ

แล้วก็มีคนทักฉันแล้วก็เห็นสิ่งที่ทำให้ฉันตะลึง

        "น้องครับน้องคนผมสีเหลืองน่ารักจังพี่ขอปะแป่งหน่อยนะครับ"ผู้ชายหน้าดีมากๆยังกะนายแบบพูดแต่ก็ไม่น่าตะลึงเท่าผู้หญิงผมยาวใส่ชุดขาวตัวเต็มไปด้วยเลือดที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาพอเขาปะแป้งฉัน กรีนรีบเอามือปิดจมูกเหมือนได้กลิ่นไม่พึงประสงค์  พีชรีบเอาหูฟังใส่หูแล้วเอามือกดทับอีกทีเหมือนไม่อยากได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง พอเข้าปะแป้งฉันเสร็จเขาก็เดินไปผีผู้หญิงคนนั้นส่งสายตาอาฆาตมาก่อนจะลอยตามไป ฉันหน้าซีดไอซ์กับเรียวเดินมาพอดี ไอซ์สบตาฉันแวบนึงก่อนจะเอ่ยขึ้น

        "เธอเห็นอีกแล้วใช่ไหม"ฉันพยักหน้า

         "ฉันว่ารีบกลับเถอะท่าอยู่ที่นี่ต่อเยลจะมีอันตรายนะ"บราวเอ่ยกับทุกคนก่อนจะจูงมือพีชไป  ฉันเชื่อบรางเพราะเรื่องแบบนี้เขาไม่เคยพลาด

       "กลับกันเถอะ"เรียวพูดจริงจัง

        ตอนนี้ภายในรถมีความเงียบเกิดขึ้น ตอนนี้ฉันเริ่มกังวลว่าผีตนนั้นจะตามมาไหม

ไอซ์เอื้อมมือมากุมมือฉันไว้ ฉันรู้สึกอุ่นใจขึ้น  พอถึงบ้านไอซ์ก็ลงมาส่งฉัน

        "เดี๋ยว"ไอซ์เอ่ยรั้งไว้ ฉันหันหลังกลับแล้วเอียงคอ เชิงถามว่ามีอะไร

        "ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นจำไว้ว่าฉันจะปกป้องเธอเอง"เขาพูดแล้วเดินออกไป ฉันรู้ว่าหน้าร้อนผ่าวทั้งๆที่เปียกน้ำ หัวใจเต้นแรง

ฉันส่ายหน้าเพื่อไล่อาการประหลาด   พอฉันจะเข้าบ้านฉันรู้สึกว่าลืมอะไรบางอย่าง

......

.

.

.

.บางอย่างที่สำคัญมากๆ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

จำได้แล้วมันคือ.

.

,

,

.

.

.

.

,

,

.

.

.

.

รายงานไงล่ะยังทำไมเสร็จเลยกรี๊ดดดดดดจะบ้าตาย    เรื่องสำคัญขนาดนี้ลืมไปได้ไง

                     จบ.พิเศษวันสงกราน