รักวุ่นวายของพี่เลี้ยงจำเป็น

หลังจากที่ฉันตบหน้าอีตาโรคจิตนั้น ก็เดินออกมายังประตูบ้านเพราะอยากออกไปเดินเล่นข้างนอก

แต่เมื่อเปิดออกไป ก็เจออากิระ!

'' เอ่อ...มาทำไรหรอ? '' เมื่อฉันเห็นหน้าอากิระก็นึกถึงตอนที่อากิระจูบฉัน >////<

'' พอดีจะมาชวนออกไปเดินเล่นน่ะ '' อากิระพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น

'' ก็..ได้ '' ฉันพูดพร้อมกับเดินตามอากิระไป

'' อาการดีขึ้นรึยัง '' อากิระหันมาถามฉัน

'' อื่ม! ดีขึ้นเเล้วล่ะ '' เเต่ดีในบางเวลาน่ะ เพราะโดนไอ้โรคจิตนั้นปั่นหัวอยู่ตลอดเวลาเลย - -;

'' ผมขอโทษน่ะ ที่ยูกินะจังเป็นแบบนั้นเพราะผมแท้ๆเลย ''

'' ...... '' 

'' แต่..ผมอยากปกป้องยูกินะจังจริงๆ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม '' อากิระเริ่มพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

" ....... '' ฉันไม่ได้พูดอะไรตอบไป เพราะกลัว แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ากลัวอะไร

'' ให้โอกาสผมอีกครั้งเถอะน่ะ '' อากิระหยุดเดินเเล้วหันหน้ามาหาฉันด้วยสีหน้าจริงจังมากๆ

'' โอกาส? '' ตอนนี้ฉันงงกับคำว่าโอกาส โอกาสที่จะกลับมาเป็นเพื่อนสมัยเด็กที่ดีเหมือนเดิม?

หรือ...โอกาสที่จะปกป้องฉัน..

'' ใช่ ผมขอร้องล่ะ '' เค้าทำหน้าจริงจังมากจนฉันไม่รู้ว่าจะตอบอะไรออกไปดี เเละยังไม่รู้ด้วยว่า

โอกาส? ที่ว่านั้นมันหมายถึงอะไร

'' ก็...ได้.. '' ฉันอยากจะลองให้โอกาสเค้า เพราะ...เค้าคือเพื่อน...เพียงคนเดียวของฉันตั้งเเต่เด็ก

'' ....... '' อากิระไม่ได้พูดอะไรเเต่เค้ายิ้มออกมาอย่างไร้เดียงสา เเละโผเข้ากอดฉัน

'' อะ...อากิระ! '' ฉันตกใจมากเมื่อเค้าโผเข้ากอดฉันฉันดิ้นไม่ยอมหยุด

'' ขอบคุณน่ะ ยูกินะจัง.. ''

'' ....... '' ฉันไม่ได้พูดอะไรตอบไป เพราะดูเค้าคงจะดีใจมาก

'' อื่ม '' ^^

แต่เเล้วก็มีเสียงใครบางคนพูดขึ้น

'' พี่สาว? '' - - เสียงนั้นคืดเสียงของฮิซาเมะ!

'' ฮิซาเมะ? '' ฉันพูดด้วยอาการตกใจ