รักวุ่นวายของพี่เลี้ยงจำเป็น

หลังจากที่คุณน้า เล่าเรื่องในอดีตให้ฟังฉันก็เลยนึกออกแถม...เมื่อก่อน ฮิซาเมะบอกว่าถ้าโตขึ้นจะขอฉันเเต่งงานด้วย!! =[]=;! เเต่เค้าน่าจะลืมมันไปแล้วล่ะน่ะ รู้สึกเศร้านิดๆแฮะ =[]=
พอคุณน้าเล่าเสร็จฉันก็เดินกลับห้องเองของตัวเองไป
" มาช้าจังน่ะ ไหนบอกว่าจะให้ผมทำอะไรกับพี่สาวก็ได้ไง " ^[]^
" เอ่อ...คือว่า " == เราลืมไปสนิทเลย ไม่น่าพูดเเบบนั้นออกไปเลย>[]< 
" เอาล่ะพี่สาว~เรามาต่อจากก่อนหน้านี้กันเถอะน่ะ~ " ^^
" ดะ เดี๋ยวสิ " >////< ฉันพูดออกมาเมื่อเห็นว่าฮิซาเมะ เดินมาทางฉัน
" หืม~ มีอะไรหรอ~ " ^[]^
" นายยัง... จำเรื่องราวตอนเด็กๆได้อยู่มั๊ย " ฉันตอบออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
" ..... " เค้าไม่ได้พูดอะไร แต่กลับเดินมาทางฉัน
เค้าเอามือทั้งสองข้างนั้นมากอดฉันไว้แล้วพูดข้างหูฉันอย่างแผ่วเบา
" จำได้สิ ไม่มีวันลืมหรอก ก็ผมบอกเอาไว้เเล้วนี้ว่าผม...จะขอพี่สาวเเต่งงานน่ะ " คำพูดที่พูดออกมานั้นดูไม่สมเป็นฮิซาเมะเลย...
" ..... "
" พี่สาวรู้มั๊ย..? ผมน่ะพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะทำให้พี่สาวจำได้ " 
" ..... " 
" เเละ...ตอนนี้พี่สาวจำมันได้เเล้ว..คงจะไม่มีขัดขืนผมสิน่ะ?! " ^^ เค้าพูดพร้อมกับลากฉันมาบนเตียงอีกเเล้ว!! >////< ทำไมตอนเเรกมันซึ่ง แต่หลังๆนี้เเบบ -[]-;
" เอ๋~? " เค้าขังฉันไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง
" เอาล่ะ มาต่อจากเมื่อกี้กันดีกว่า~ " ^^
" อ่ะ..เอ๋~ " >///<
เค้าเริ่มจูบฉันไม่ใช่การจูบเหมือนตอนที่จูบก่อนหน้านี้เพราะ... มันดูนุ่มนวลมาก คงเป็นเพราะฉันจำได้รึป่าวน่ะ? เเต่อยากรู้จังเลยว่ทำไมคราวก่อนถึงจูบรุนเเรงอย่างนั้นแถมไม่พูดอะไรอีก
เค้าเริ่มเอาปากออกแล้วมาเลียที่ต้นคอฉัน กัดริมฝีปากฉันแต่มันกลับดูแผ่วเบาจนเคลิ้มเลย>///<
เค้าเอาปากออกแต่ยังคงไม่ปล่อยฉัน...>\\\< 
" นี้พี่สาวเพื่อฉลองที่พี่สาวจำได้ผมมีอะไรจะให้ "
" ....? " ฉันทำหน้างง
เค้าหยิบกล่องอะไรไม่รู้ออกมาจากกระเป๋ากางเกง 
เค้าปล่อยฉันออก ฉันจึงนั่งอยู่บนเตียงข้างๆเค้า
ฮิซาเมะยื่นกล่องนั้นมาให้ฉัน
" ลองเเกะดูสิ " ^^
" อื่ม " 
ฉันแกะกล่องใบนั่นอยู่นานมาก! - -; เมื่อแกะออกได้ สิ่งที่ฉันเห็นนั้นก็คือ...
" สร้อยงั้นหรอ? " -[]-?
" ใช้ ผมให้ เอามานี้หน่อยสิ " เค้าพูดพร้อมกับแบมือออก ฉันจึงเอาสร้อยนั้นไปให้เค้า
" หันหลังสิ " เค้าบอกเมื่อฉันหันหลังเค้าก็ใส่สร้อยนั้นให้ฉัน >\\\<
" นี้คือสิ่งที่หมายถึงว่าพี่เป็นของผมน่ะ " เค้าพูดพร้อมกับจูบที่ต้นคอฉัน>\\\\<
ด้วยเหตุนั้นเองมันถึงกับทำให้ฉันสลบไปเลย >////<