ยัยลึกลับกับนายเย็นชา

 
ฉันชื่อ"เดวินน่า"ฉันเกิดจากตระกูลชั้นสูงของปีศาจและเทพแต่ต้องถูกส่งมาโรงเรียนของคนตอนเด็กและต้องห้ามให้ใครรู้ว่าฉันไม่ใช่คนจึงต้องปิดบังแต่กระทั้งเพื่อนรัก"อิน"ที่พึ่งเจอกันตอนเด็กเวลาผ่านไปพอเราทั้งสองได้ขึ้นม.ต้น
 
ในโรงเรียนใหม่ชื่อดังได้เปิดวันแรกต้อนรับเหล่านักเรียนใหม่
อิน"เดวินน่าที่รักเราจะไปโรงเรียนกันแล้วน้า"อินพูดหยอกล้อเล่นฉัน
ฉัน"ใครคือที่รักของเธอกันอิน"ฉันตอบกับพร้อมขึ้นเสียง
 
อินเห็นแบบนั้นจึงตอบแบบลังเล"อ่อ..อย่าโกธรนะแกล้งเล่นน่า..แกล้งเล่น"คำพูดของอินทำเอาฉันขำเลย
 
อิน"ขำไรของเธอเนี่ย"อินทำหน้างง
ฉัน"ป่าวไม่มีไรหรอกเพื่อน"เดวินน่าเดินเร็วขึ้นเพื่อที่จะหลบหน้าอินที่กำลังสงสัย
พอพวกเราทั้งสองเเยกย้ายกันเข้าห้องของตนฉันซึ้งกำลังเดินแบบเรียบง่ายแต่พอนึกออกก็ดัน
 
"ลืมไปเลยว่าฉันไม่รู้ทาง!!"(โถ่เดวินน่าเธอนี้มันซื่อบื้อจริง)คณะที่เดวินน่าคิดในใจก็เห็นชายคนหนึ่ง
หล่อมาก ผมสีดำ ตาสีทะเลคราม ดูเหมือนเจ้าชายในเทพนิยาย
พอเดวินน่าจะเข้าไปถามทางก็เห็นว่าเขาจ้องเดวินน่าทำเอาเดวินน่าอายจนแทบพูดไม่ออกเดวินน่าทำใจแล้วถามว่า"คือ.ว่าฉันหลงทางคุณพอจะช่วยบอกทางได้ไหมคะ"เดวินน่าพูดจบชายคนนั้นไม่พูดอะไรแต่ชี้ทางไปทางซ้ายที่มีห้องอยู่(●-●)เดวินน่าเเทบจะงงพอจะไปก็ไม่เห็นชายคนนั้นอีก(ผีเหรอ)
เดวินน่าเดินไปยังทางเดินที่ชายหนุ่มชี้เเต่ต้องอึ้งเพราะนั้นคือห้องเรียนของเธอทั้งที่ไม่ได้บอกอะไร
พอพักเที่ยงเดวินน่ารออินอยู่มีกลุ่มชายกลุ่มหนึ่งเดินมาทางเดวินน่าแต่เดวินน่าไม่ได้กลัวอะไร
ชายคนหนึ่งพูด"สวัสดีจ้าน้องสาว สนใจไปกินข้าวกับพวกพี่ไหม"เดวินน่า"หึ ขอโทษนะคะแต่หนูมีเพื่อนเเล้ว"เดวินน่าพูดขึ้นพวกผู้ชายยังไม่พอพร้อมจับแขนเดวินน่า"เหรอจ้างั้นน้องก็พาเพื่อนมาด้วยสิจ้า"เดวินน่าขัดขืนไม่ได้แต่ใช้พลังทำให้เธอรอดได้โดยการใช้ความร้อนในตัวทำให้ผู้ชายที่จับแขนปล่อยเพราะมันร้อนมากเหมือนโดนอะไรลวกมือตัวเอง"โอยร้อนชะมัด"ชายที่จับแขนเดวินน่าพูด
เดวินน่าวิ่งหนีด้วยความไวสูงแต่ต้องหยุดเพราะลื่นล้มกับชายคนหนึ่งเข้าไม่ใช้ใครคนอื่นก็คนที่เจอกัน
ตอนที่เธอหลงทางนะสิเธอรีบขอโทษแต่ชายหนุ่มมองเธอแบบรังเกลียดทำเอาเดวินน่าช้อกมาก
แล้วจู่ๆก็มีหนุ่มอีกคนมา"เเกนนายเป็นไรป่าว"เดวินน่าคิดในใจ(เขาชื่อแกนเหรอ!)
แกน"เห็นแบบนี้ไม่เป็นไรที่ไหน"เดวินน่าได้ยินเสียง(เสียงหล่อมากค้า(?)ผู้ชายอีกคนมาถามเธอว่า
"ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ"เดวินน่าหันไปมองเสียงนั้นเป็นชายหนุ่มผมสีดำ ตาสีม่วงเข้ม แต่รู้สึกเหมือนเคยเจอกันแต่ต้องหยุดคิดเพราะจู่ๆก็ป่วนหัวมากจนสลบ
 
 
 
 
ขอบคุณที่อ่านนะคะท่าเนื้อเรืองไม่ค่อยได้เรื่องต้องขออภัยพอดีพึ่งเขียนนะคะยังไงท่าชอบก็เชิญติดตามตอนที่2 นะคะ