Curse moon คำสาปรัก มนต์จันทรา [Yaoi]

ตอนที่ 12 คนสำคัญ

“ฮึก ฮื้ออออออ ปล่อย!!!! ไม่นะ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย” ใครก็ได้ช่วยผมที่ ซัน ซัน ช่วยด้วยผมกลัว น้ำตาลหลั่งไหลมาเป็นสาย หัวใจของผมนึกได้แค่ชื่อเดียว ซัน ช่วยผมด้วย………………..

ปัง!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เสียงปืนดังก้องไปทั้งห้อง ผู้เข้ามาเยือนเป็นผู้ลั่นไกลอย่างแม่นยำเฉียดหน้าคนที่กำลังจะแตะต้องของของเค้า จนหน้าหงาย เห็นเลือดซึมออกมา แววตาเกรี้ยวกราดพร้อมที่จะทำลายทุกอย่างปรากฏขึ้น ยิ่งเมื่อเห็นร่างบางนอนสั่นสะท้านน้ำตาไหลอาบแก้มใสๆ ดวงตาบวมแดงอย่างน่าสงสาร ยิ่งทำให้ซันอยากจะฆ่าทุกคนที่กล้าทำกับเจ้าของหัวใจของเค้าแบบนี้

“ไอ้พวกสารเลว” ขายาวๆของซันฟาดลงกับหน้าผู้ชายคนที่จับขาของเคย์ลงไปกองกับพื้นสลบคาที่
“แกเข้ามาได้ไงวะ” ไอ้คนที่โดนปืนของซันยิงแสกหน้า พยายามลุกขึ้นมาหาทางสู้ ตอนนี้พวกมันเหลือกันอยู่แค่สองคน
“เข้ามาได้ไงไม่สำคัญหรอก เพราะฉันจะลากพวกแกลงนรกให้หมด” ซันสาวเท้าเข้าไปอัดไอ้สองตัวนั่น แม้ว่าพวกมันจะพยายามต่อสู้แต่ซันไม่ใช่คนที่จะต่อกรได้ง่ายๆ เรื่องความสามารถในการต่อสู้เค้าไม่เป็นรองใคร เพราะต้องเจอกับศัตรูทางธุรกิจมาไม่ใช่น้อย ศิลปะการต่อสู้จึงมีความจำเป็นกับชีวิตของเค้า

ตุบ !ตั้บ! อั๊ก!!!

เสียงหมัดกระทบหน้าของพวกนั่นไม่มียั้งมือ สลบไปอีกคน ส่วนอีกคนตอนนี้สภาพดูแทบไม่ได้รอยช้ำจนหน้าปูดบวมเลือดอาบเต็มหน้าแต่ซันก็ยังกระหนำหมัดรัวไม่ยั้ง นี้มันยังไม่สาสมกับสิ่งที่พวกมันทำกับเคย์เลยแม้แต่น้อย

“ซัน….” เสียงสั่นเครือได้เรียกสติของซันให้กลับคืนมา นาทีนี้ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าคนตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้า

“ฮึก…ฮื้อออออ ซัน…..” เมื่อซันก้าวเข้ามาใกล้ เคย์ก็โผเข้ากอดซันอย่างกับว่าเป็นที่พึ่งเพียงสิ่งเดียวที่มี น้ำตาน้ำไหลมาเป็นสายไม่หยุดหย่อน เสียงสะอื้นจนตัวโยน ซันที่โอบกอดคนตัวเล็กเอาไว้กับอกตัวเองยังรู้สึกใจหาย เค้าเองก็กลัวว่าจะเสียคนตัวเล็กไปเช่นกัน

“ไม่เป็นไรแล้วนะ ฉันอยู่นี่ อยู่ข้างๆนาย” น้ำเสียงที่แสนอ่อนโยนแฝงไปด้วยความหมายที่ลึกซึ้งจากใจของซัน ตอนนี้เค้ารู้ใจตัวเองแล้วว่าเคย์คือคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเค้า

“ซัน ผมกลัว ผมคิดว่าคุณจะไม่มาช่วยผม ” เคย์บอกกับซันทั้งๆที่น้ำตายังอาบแก้มอยู่ ความกลัวยังไม่หายไปจากห่วงความคิดของร่างบาง แขนน้อยๆกระชับอ้อมกอดแน่นราวกับกลัวว่าซันจะหลุดหายไปไหน

“ฉันจะปล่อยให้หัวใจตัวเองถูกคนอื่นแย่งไปได้ยังล่ะ” ซันเชยคางของเคย์ให้เงยขึ้นมาสบตากับเค้า สายตาของซันสื่อความหมายที่ลึกซึ้งจนเคย์เกิดความรู้สึกวาบหวามในใจ ซันมอบจูบลงที่หน้าผากเบาบางเป็นการปลอบขวัญ จูบเปลือกตาหวานเพื่อซับน้ำตาให้กับร่างบางอย่างอ่อนโยน ใจดวงน้อยๆของเคย์เต้นไม่เป็นจังหวะมันเต้นแรงจนไล่ความหวาดกลัวเมื่อซักครู่กลายเป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยายเข้ามาแทนที่
ซันประคองหน้าเคย์ให้รับกับจูบอันแสนหวานที่เค้ามอบให้ รสจูบละมุนละไมนุ่มนวลอ่อนโยนเหมือนกับต้องการจะสื่อความหมายว่าเค้าต้องการจะดูแลคนในอ้อมกอดนี้ไว้ตราบนานเท่านาน ริมฝีปากหนาบดเบียดลิ้มรสความหวานจากริมฝีปากบางอย่างแผ่วเบาเนินนานกว่าจะยอมถอนจูบออกจากริมฝีปากบางอวบอิ่มอมชมพูอันน่าหลงไหลนั่น
ซันไล้สันจมูกโด่งไปตามซอกคอขาวเนียน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อคนในอ้อมกอดทักท้วงขึ้น

“คุณซัน ผมอยากกลับบ้าน” คนตัวเล็กยังมีอาการหวาดกลัวกับสถานที่นี้อยู่ ซันจึงยอมพากลับแต่โดยดี

“เดี๋ยวฉันจะแต่งตัวให้” ซันเอื้อมมือไปติดกระดุมให้

“อ๊ะ! มะ ไม่เป็นไร ผมใส่เองได้” มือเรียวๆรีบติดกระดุมพัลวัน หน้าที่แดงอยู่แล้วยิ่งแดงเข้าไปใหญ่

“ นายเดินไหวไหม” ซันถามด้วยความเป็นห่วงเพราะเห็นเคย์ทำหน้าเจ็บปวดเวลาขยับตัว

“ไหวสิ แค่นี้เอง” คนตัวเล็กยังอวดเก่งไม่เลิก ทั้งๆที่สภาพยับเยินขนาดนี้

“เฮ๊ย!! คุณทำอะไรเนี่ย” ซันช้อนร่างเล็กเข้ามาไว้ในอ้อมกอด โดยไม่ฟังคำทักท้วงใดๆเลย เค้า

เพียงแต่ไม่อยากเห็นเคย์เจ็บตัวไปมากกกว่านี้ก็เท่านั้น

“ร่างกายนายบอบช้ำอยู่นะ อยู่นิ่งๆในอ้อมกอดของฉันก็พอ” คำพูดของซันทำให้เคย์รู้สึกดีไม่น้อย เป็นคำพูดธรรมดาแต่ให้ความรู้สึกอุ่นใจและปลอดภัย ไม่มีใครเคยทำให้เคย์รู้สึกแบบนี้
และเมื่อเดินมาถึงหน้าประตูก็เจอกับเดฟที่จับพอลลี่เอาไว้ เคย์ยังไม่ได้ถามรายละเอียดเลยว่าซันตามเค้ามาที่นี่ได้ยังไง เพราะเหตุการณ์มันชุนละมุนไปหมด

“เดฟ ฝากพวกนายจัดการที่เหลือด้วย ฉันจะพาเคย์กลับไปก่อน” ซันสั่งบอดี้การ์ดแล้วอุ้มเคย์ลงมาที่รถ โดยคราวนี้ซันเป็นคนขับเอง

“คุณซัน เมื่อกี้พี่เดฟก็อยู่ ทำไมถึงไม่ให้พี่เค้าเข้าไปช่วยด้วยล่ะครับ ทั้งๆที่มันอันตราย” เคย์สงสัยไม่น้อยที่เพราะบอดี้การ์ดต้องคอยรักษาความปลอดภัยให้เจ้านายแล้วทำไมถึงกล้าปล่อยให้ซันไปสู้กับไอ้พวกถึกตั้งสามคน

“ฉันสั่งให้เดฟไปตามจับยัยผู้หญิงที่ล่อนายไปให้พวกมาเลวนั่น จะได้ลากเข้าคุกพร้อมกันครั้งเดียว” ซันตอบพร้อมกับขับรถออกจากคอนโดแห่งนั้น ไม่นานก็มาถึงบ้านหลังใหญ่ พอหันไปมองคนข้างๆก็เห็นว่าหลับไปแล้ว ซันยิ้มน้อยๆก่อนจะเดินไปอีกฝั่งของประตูรถเพื่ออุ้มร่างเล็กเข้าไปในบ้าน วางคนตัวเล็กลงที่เตียงอย่างเบามือ แต่เคย์ยังสะดุงหน้าตาตื่นเหงื่อซึมออกมาตามไรผม

“นายเป็นยังไงบ้าง” หน้าเคย์ตอนนี้ซีดจนเห็นได้ชัด รอยช้ำบริเวณใบหน้าก็บวมช้ำทำให้ซันเป็นห่วง

คนตัวเล็กเข้าไปใหญ่

“ ผมอยากอาบน้ำ” ซันพยักหน้ารับ แล้วพยุงเคย์ไปที่ห้องน้ำ เตรียมผ้าเช็ดตัว พร้อมกับชุดนอนให้เรียบร้อย

“นายอาบน้ำไหวไหม หรือจะให้ฉันอาบให้” ซันส่งสายตากะล่อนมาให้ เรียกรอยยิ้มจากเคย์ขึ้นมาได้

“บ้า” เคย์ตอบกับไป ก่อนจะอายตัวม้วนเข้าไปในห้องน้ำ

เคย์ 

บ้าเอ๊ย ทำไมถึงมาหวั่นไหวเพราะคำพูดของซันได้นะเรา ตามจริงแล้วเราต้องโกรธเค้าสิ เค้าทำอะไรกับเราไว้ลืมแล้วรึไงไอ้เคย์ ไอ้สมองปลาทองเอ้ย แต่ซันก็มาช่วยเราไว้นะ โอ้ย !! น้ำถูกแผลที่โดนกัดทำให้แสบไปหมด ไอ้พวกบ้านั่นดูสิเนี่ยจะเป็นแผลเป็นรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่ก็ยังดีนะที่ได้แผลมาแค่นี้ ถ้าซันไปช่วยไม่ทันละก็ ไม่อยากจะคิดสภาพตัวเองเลย T^T

ไม่นานผมก็อาบน้ำเสร็จใส่ชุดนอนเรียบร้อย มือก็กำลังเช็ดผมที่เปียกเดินออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นซันถือกล่องอะไรซักอย่างเข้ามาในห้อง

“ถอดเสื้อออก” OoO อยู่ดีๆจะใหถอดเสื้อทำไมเล่า บ้าๆๆๆๆ

X