ฉันรักแกว่ะ.... ยัยยุ่น

//เช้าวันต่อมา

          เมื่อฉันลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่ามิจจิโกะกำลังนอนเกาะแขนฉันอยู่ ‘ท..... ทำไมถึงมานอนตรงนี้ละเมื่อคืนยังนอนอยู่ข้างบนอยู่เลย’ ฉันค่อยๆพยายามแกะมือมิจจิโกะออกจากตัวแล้วค่อยๆย่องไปอาบน้ำ พอฉันออกมาจากห้องน้ำก็เห็นมิจจิโกะกำลังบิดขี้เกียจยู่บนเตียงฉัน

“อรุณสวัสดิ์มิจจิโกะซัง”

“โอะฮาโย~ หาววว~~” มิจจิโกะเอามือขึ้นปิดปากแล้วค่อยหาว ฉันเดินออกมาหยิบชุดที่รีดไว้ก่อนพูดขึ้น

“ทำไมถึงลงมานอนกับเราหล่ะ ละเมอเหรอ”

“เราฝันร้าย พอเราลงมาปลุกแซนจังก็ไม่ตื่นเลยมานอนด้วยซะเลยย”

“ไม่ถงไม่ถามสุขภาพใจซักคำ”

“อะไรเหรอคะ?”

“ป.... ปล่าววว ไม่มีอะไรๆ มิจจิโกะซังก็ไปอาบน้ำเถอะคะ เดี๋ยวจะไปเรียนสาย” พอฉันพูดจบมิจจิโกะก็พยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปแล้วเราก็พากันทำธุระส่วนตัวให้เสร็จจัดตารางเรียนให้เรียบร้อยแล้วเดินไปเรียนด้วยกัน

          วันนี้ก็เป็นอีกวันนึงที่ฉันได้เห็นความสามารถใหม่ของมิจจิโกะ เธอวิ่งได้เร็วมากซึ่งไล่ๆเลี่ยกับฉันที่เป็นนักกีฬาอาจจะเป็นเพราะเธอเป็นคนรูปร่างเล็กกระทัดรัดซะจนน่าอุ้มขโมยกลับบ้านแต่กลับมีทักษะทางร่างกายสูงมากและร่างกายยืดหยุ่นอย่างไม่น่าเชื่อรวมถึง... หน้าอกที่ไม่ใหญ่เกินไปจนดูน่าเกลียดฉันมองเธออยู่หลายครั้งและพยายามสบัดหัวให้ความคิดลามกนั่นออกไปให้หมดแต่ก็ยังอดมองไม่ได้อยู่ดี

     ‘เธอมียาสเน่ห์รึไงกันนะ’ พอทดสอบสมรรถภาพทางร่างกายเสร็จเรียบร้อยก็มีคะแนนเทใจให้มิจจิโกะอย่างล้นหลาม เมื่อมิจจิโกะเดินมานั่งข้างๆฉันก็มีสายตาของพวกผู้ชายที่มารอดูมิจจิโกะทดสอบสมรรถภาพพากันมองฉันอย่างอิจฉาตาร้อน ฉันละไม่เข้าใจจริงๆถ้าชอบขนาดนั้นก็เข้ามาคุยก็ได้ไม่ใช่หรือไง คนนะไม่ใช่หมาถ้าเข้ามาหาจะได้กัด -..-

“แซน เป็นอะไรเหรอดูเหม่อๆ” มิจจิโกะเรียกฉันให้หลุดออกจากความคิดเมื่อกี๊

“ไม่มีอะไรหร่อกคะ อาจาร์ให้พักก่อนจะสอนต่อเราว่าจะไปซื้อขนมมิจจิโกะซังจะกินอะไรไหมเราจะไปซื้อให้”

“งั้นเราขอนมรสหวานนะคะ”

“ได้คะ” ฉันรับออเดอร์จากท่านหญิงมิจจิโกะแล้วก็เดินไปซื้อขนมมาไว้กิน พอฉันซื้อขนมเสร็จก็เดินกลับข้างสนามฉันเห็นมิจจิโกะยืนอยู่กับผู้หญิงอีก 2-3 คนเหมือนจะโดนแกล้ง ฉันเลยรีบเดินไปให้ไวที่สุด

“มิจจิโกะเราซื้อขนมมาให้แล้ว”

“อุ๊ย!! พี่แซน สวัสดีค่ะ วันนี้ก็ยังเท่เหมือนเดิมเลยนะคะ” พอนางนึงพูดจบอีก2คนที่เหลือก็หันมาทางฉันแล้วรีบเดินมาพยายามแอ๊บให้น่ารักๆไว้ แต่ในสายตาฉันมันไม่ใช่เลย

“เมื่อกี๊พวกเธอทำอะไรกันเหรอ” ฉันถามไปด้วยสีหน้ายิ้มเปื้อนเลือด

“อ.... เอ่อ.... พ... พวกเรามาทำความรู้จักกับมิจจิโกะหน่ะคะ แห่ะๆ... ไม่มีอะไรจริงๆค่ะ...” มีรุ่นน้องคนนึงพูดตอบฉันแต่ไม่สบตาฉันเลยหันไปถามมิจจิโกะ

“มิจจิโกะ เมื่อกี๊รุ่นน้องพวกนี้ได้ทำอะไรเธอไหม”

“ไม่มีอะไรคะ น้องเขาแค่เดินมาทำความรู้จักเฉยๆ” พอฉันได้ยินมิจจิโกะบอกอย่างนั้นค่อยโล่งใจก่อนที่จะบอกให้ทั้ง 3 คนนั้นไปเข้าเรียน

“มิจจิจังนี่ฮอตจังเลยนะ”

“ฮอตอะไรละ แซนมีแฟนคลับเยอะอยู่ไม่ใช่เหรอ”

“จะมีได้ยังไงเราไม่ใช่คนดังขนาดนั้นหร่อก”

“เหรอคะ”

“ค่าาา”

“นี่พวกเธอมาเรียนต่อได้แล้วหมดเวลาพักแล้วนะ” ฉันได้ยินอาจารย์ตะโกนเรียกแล้วฉันค่อยหันไปบอกมิจจิโกะ

“หมดเวลาพักแล้ว ไปกัน”

“เอ๋~ ยังไม่ได้กินขนมเลยนะ”

“ไว้กินทีหลังก็ได้คะ แต่ไม่ใช่ก่อนนอนนะ”

“บู่ววว -3-” ฉันขำกับการงอแงเป็นเด็กน้อยของมิจจิโกะแล้วค่อยพากันเดินไปเรียน

กริ๊งงงงง~~~

“งื้ออ~ เหนื่อยจังเลยแซน” มิจจิโกะฟุบหน้าลงกับโต๊ะแล้วพูดด้วยเสียงงึมงัมจนฉันเกือบฟังไม่ออก

“กลับห้องไปเดี๋ยวก็ได้อาบน้ำนอนแล้วน่า”

“อ่าาาา หมดแรงแล้ววววว อุ้มหน่อยยย” มิจจิโกะหันหน้ามาทางฉันแล้วบุ้ยแก้มนิ่มน่าสัมผัสนั่นให้พองออกมานิดๆพร้อมยื่นแขนมาหาฉันทั้งสองข้างแล้วขอร้องให้ฉันอุ้ม

     ‘น่ารัก! จะเอากลับบ้านนนน สาหกวดืเยนร้ำพเสหกดาเ’

“แซนจัง… QAQ”

“ม... ไม่เอาน่าเผื่อเราอุ้มมิจจิโกะไม่ไหวล้มไปทำยังไงละทีนี้”

“งะ โหดร้าย! ว่าเราอ้วนอะ!! (｀ε´)”

“ไม่ได้ตั้งใจจะว่าอย่างนั้นนะ” พอฉันกำลังจะพูดจบมิจจิโกะก็รีบเดินออกจากห้องไป

“มิจจิโกะ รอเราด้วยยย”

          หลังจากนั้นฉันก็ได้รู้ว่าถ้ามิจจิโกะได้งอนใครจะงอนไปอีกนานน กว่าจะง้อให้หายนี่ยากสุดๆฉันเลยง้อด้วยขนมสุดท้ายก็ลงเอยด้วยการมาซื้อของด้วยกันในห้าง ตั้งแต่เราสองคนเดินเข้ามาในห้างก็มีแต่คนมองมา แน่ละมิจจิโกะออกจะสวยนี่นาแถมเจ้าตัวยังไม่รู้เรื่องด้วยว่าโดนมองมาตลอดทางการเดินช็อปปิ้งพอลงมาชั้นล่างฉันแว๊บไปเห็นผ้าเช็ดตัวลายน่ารักๆพอดีเลยชวนมิจจิโกะไปเลือกซื้อก่อนกลับหอ

//ห้องพักในหอ

“ฟู่ววว มัวแต่ดินดูของจนลืมความเหนื่อยไปเลยอะ เมื่อยตัวไปหมดแล้วว”

“ฮ่าๆ งอแงเหมือนเด็กน้อยเลยนะมิจจิโกะซัง”

“นี่ๆ แซนจัง”

“หืม?”

“เรียกเรามิจจิก็ได้นะ”

“ได้เหรอ?”

“อื้ม!”

“งั้น.... มิจจิจัง”

“ดีใจจัง (*≧∇≦*)”

“มิจจิโกะ... เธอน่ารักเกินไปแล้วนะ....” ฉันพึมพำกับตัวเองพร้อมก้มหน้าที่แดงลามไปถึงหูเพื่อไม่ให้มิจจิจังเห็น

“หืม?? เมื่อกี๊พูดอะไรเหรอ?”

“ป.... ปล่าว เราอาบน้ำก่อนนะ”

“วันนี้อาบน้ำด้วยกันเถอะน๊าาาา”

“ไม่ได้หร่อก”

“ง๊าาา ไม่เอาๆๆ จะอาบน้ำด้วยอ่าาาา”

“เดี๋ยวนี้ชักงอแงขึ้นทุกวันแล้วนะคะ”

“ไม่ได้งอแงซักหน่อย (`o´)”

“งั้นเราไปอาบน้ำละนะ”

“ไปด้วยย” พอพูดจบมิจจิจังก็รีบถอดเสื้อนักเรียนของตัวเองทันที

“เฮ้อ.... งั้นใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นไปอาบน้ำด้วยกันไหมละ”

“เอางั้นก็ได้ -3-” ฉันละยอมแพ้กับความพยายามของมิจจิจังซะจริง

          พอเข้าห้องน้ำมาอาบด้วยกันฉันก็โดนมิจจิจังแกล้งจี้เอวมั่ง ลวนลามมั่งซะจนฉันต้องให้ค้อนอันใหญ่ๆลงกลางหัวถึงยอมเลิกเล่นพอเราออกจากห้องน้ำมาก็พลักกันเป่าผมให้

“แซนจัง วันนี้เรานอนด้วยได้ไหม”

“ก็ได้อยู่นะแต่เตียงมันเล็กอะไม่อึดอัดเหรอ”

“ไม่หร่อกน่านะๆ เรานอนด้วย”

“จ้าา มาสิ” ฉันตบข้างๆตัวเบาๆเพื่อเรียกให้มิจจิจังขึ้นมานอนด้วยแล้วค่อยปิดไฟนอน

“ราตรีสวัสดิ์คะ มิจจิจัง”

“ราตรีสวัสดิ์คะ แซนจัง”