นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!

 ตุบ! ฉันเดินออกจากห้องน้ำและก็ต้องสะดุ้งเมื่อชนเข้ากับผู้ชายร่างสูง วะเวคิน! ฉันคิดแบบนั้น แต่พอเงยหน้าขึ้นกลับไม่ใช่เขา แต่คือใครก็ไม่รู้ไม่เคยเห็นหน้า ผมสีควันบุหรี่ ดวงตาสีเหล็ก หน้าตาหล่อ หุ่นสมส่วนสง่า เขาคือใครกัน!ระหรือว่า หัวหน้าแก๊งใดแก๊งหนึ่งที่จะมาลักพาตัวฉันไป โอ้ไม่น่ะ!!!!! “”ฉันไม่ยอมไปกับนายหรอกปล่อยฉันนะ!!” ” ฉันโวยวายสุดเสียง เมื่อโดนจับมือไว้ “”เบาๆสิ ฉันกลัวเธอนะ!” ” เขากล่าวและเอามือปิดปากฉัน “”ฉันไม่ได้จะจับเธอ ฉันเพียงแค่อยากจะถามเธอ” ” ฉันสงบ และขมวดคิ้วอย่างุนงง “”ขอโทษนะที่ทำให้เธอตกใจ เพียงแต่ว่าฉันเพิ่งย้ายเข้ามาใหม่นะ ฉันเลยอยากจะถามว่าห้องเรียน3-bอยู่ไหน”” ที่แท้ก็นักเรียนใหม่ ฉันนี่ประสาทไปจริงๆ “”ห้อง3-b อ้า!!!นั่นมันห้องเรียนฉันนี่ นายจะมาเป็นเพื่อนใหม่ฉันเหรอ”” ฉันยิ้มแก้มปริอย่างดีใจ “”อะเหรอ เธอก็อยู่ห้องนั้นเหรอ”” “”ใช่ๆ!” ” ฉันรู้สึกถูกชะตากับหมอนี่ชะมัด จากนั้นฉันก็อาสาพาเขาไปทัวร์โรงเรียน และได้รู้จักชื่อกับประวัติของเขาเล็กน้อย แต่จะว่าไป เขาก็เป็นคนน่ารักดี นี่เป็นแค่วันแรกนะที่เขาเข้ามาแต่ว่าสาวๆต่างพากกันมารุมดูเขาราวกับว่าเขาเป็นตัวประหลาดจากดาวเคราะห์งั้นนะ ยอมรับเลยว่าเขาคุยสนุกจนฉันลืมคิดเรื่องของเวคินไปพักหนึ่ง