นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!

 บ้าเอ๊ย!ทำไมผมพูดอะไรบ้าๆแบบนั้นออกไปนะ ทำไมผมถึงเลือกพูดคำแรงๆแบบนั้นไปนะ แล้วตอนนี้ยัยนั่นจะเป็นยังไงบ้าง เฮ้อ อยากจะวิ่งตามไปจริงๆ แต่ถ้าจะแสดงละครให้สมบทบาทเพียงแค่นี้มันยังไม่พอ มันต้องมีมากกว่านี้อีก ผมเชื่อว่าคริสตัลยังไม่เชื่อหรอก เธอนะถ้าไม่เห็นกับตาจะไม่เชื่อเด็ดขาด ผมต้องทำให้เธอปักใจเชื่อว่าผมไม่ได้รักเธอแล้ว และเธอจะปลอดภัยจริงๆ ขอโทษนะคริสตัล

เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
ฉันกลับเข้ามาในห้องเรียนหลังจากไปร้องไห้มาสมใจและล้างหน้าล้างตา

“”ไม่ต้องกดดันก็ได้นั่งข้างฉันนะ”” ฉันยิ้มให้มินิที่นั่งเกร็งอยู่ข้างๆ

“”จะจ๊ะ”” มินิตอบ ฉันยิ้มให้เธอ และสายตาดันเผลอไปมองเวคินที่นั่งทำหน้าเฉย หันมามองฉันบ้างสิ เดี๋ยวฉันก็เชื่อจริงๆหรอกว่านายหมดรักฉันแล้ว จะไม่ทิ้งความหวังให้กันบ้างเลยรึไง

ตอนกลางวันฉันก็ไปกินข้าวกับมินิ และก็ขอแยกตัวกลับเธอมาเข้าห้องน้ำ

(เวคินพูดแบบนั้นเลยเหรอ) เมษากล่าวด้วยน้ำเสียงอึ่ง

“”อืม””

(ฉันว่าแบบนี้... แกคงต้องเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งแล้วแหละ)

“”ทำไมแกพูดแบบนี้!” ”

(ฉันเองก็รู้จักเวคินพอๆกับแกแกละ...เวลาหมอนั่นจริงจังก็จริงจับจนน่ากลัวเลยนะแกก็น่าจะรู้ดี... แล้วเวคินพูดว่าเลิกกับแกแบบนี้...)

“”เขาแค่อยากปกป้องฉัน” ฉันพยายามจะหาข้อแก้ต่างให้เวคิน ยังไม่พร้อมนะ ยังไม่พร้อมที่จะเชื่อว่าเวคินคิดแบบนั้น”

(มันก็อาจจะใช่นะ แต่แกก็รู้ว่าเวคินไม่ยอมให้ใครจูงจมูกง่ายๆหรอก ถ้าหมอนั่นไม่เลิกสะอย่างใครก็บังคับไม่ได้)

“”แต่ว่า... แต่ว่าเวคินอยากจะเป็นหัวหน้าแก๊งที่ยิ่งใหญ่นะ เขาจริงจังกับเรื่องนี้มากแกก็รู้” ” ฉันชักเริ่มใจไม่ดีแล้วสิ กลัวว่าเวคินจะเลิกรักฉันจริงๆแล้ว

(ฉันรู้... และฉันก็รู้ด้วยว่าเวคินปกป้องแกได้)

“”แกกำลังจะบอกว่า เขาพูดความจริงงั้นเหรอ ที่อยากเลิกกับฉันนะ”” ขอบตาเริ่มร้อนพราว

(ฉันยังให้คำตอบไม่ได้นะ... แกคอยสังเกตพฤติกรรมหมอนั่นให้ดี ถ้าเขายังรักแก เขาน่าจะคอยตามดูแกไม่ห่างไม่ว่าแกจะอยู่ไหน แต่ถ้าไม่ ไม่ว่าแกจะตอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายแค่ไหนเขาก็ไม่อาจจะช่วยแกได้ แต่ช่วงนี้ระวังตัวด้วยละ แกตกอยู่ในอันตรายเสมอ ยังไงสะจะไปไหนก็เอาบอดีการ์ดไปด้วยดีกว่าหรือไม่ก็อยู่ใกล้ๆพี่เพชร)

“”เข้าใจแล้ว ฉันวางก่อนนะ”” ฉันกล่าวก่อนจะกดวางสาย ใจไม่ดีเลย ฉันกลัวจริงๆนะ ฉันกลัวว่าถ้าฉันเกิดเป็นอะไรขึ้นมา เวคินจะไม่ได้เป็นคน ที่ช่วยฉัน