นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!

ฉันกลับมาถึงบ้านอย่างอารมณ์ดีหนีการสอบปากคำจากพี่เพชร และขึ้นมาลองเสื้อผ้าต่างๆนานามากมายที่ซื้อมา แหม วันนี้เป็นวันดีๆจังเลยแฮะ ป่านนี้เวคินคงกำลังวุ่นกับการถูกแม่จับแต่งตัวให้เป็นเจ้าชายอยู่แน่ๆ แล้วเราจะเจอกันในคืนพรุ่งนี้นะเวคิน! ฉันทิ้งตัวลงที่นอนนุ่มแต่ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อเวคินปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า... “”เธอ!ไปไหนมา”” แววตาเกรี้ยวกราดของเวคินทำให้ฉันสั่นด้วยความกลัว “”นายเข้ามาห้องฉันได้ยังไง!” ” ฉันถามอย่างตกใจ “”ตอบฉันมานะ!ว่าเธอไปไหนมากับไอหมอนั่น”” เวคินตะคอกเสียงดัง ดีนะห้องฉันเป็นห้องเก็บเสียงไม่อย่างนั้นพี่เหชรพร้อมด้วย บอดีการ์ดได้แห่กันมาแน่ “”ฉะฉันไปเที่ยวมา”” ฉันตอบเสียงเบา กลัวเวลาที่เวคินโกรธ กลัวที่สุด... “”ทำไมฮะคริสตัล ทำไมต้องไปยุ่งกับมัน! เธอใจง่ายขนาดไปเที่ยวกับคนแปลกหน้าง่ายขนาดนั้นเชียวเหรอ” ” “”นายจะสนใจฉันทำไมกัน เราเป็นเพื่อนกันนะเวคิน”” ฉันพูดเสียงเรียบ ลองเอาเหตุผลนี้มาอ้าเผื่อบางทีเขาอาจจะบอกว่า ‘ฉันรักเธอก็ได้’ ฮาฮาฮา “”ก็เพราะเธอทั้งซื่อบื้อเซ่อซุ่มซ่ามงี่เง่าและบ้า ยังไงละฉันถึงเป็นห่วงเธอ...” ” แม้จะไม่ใช่อย่างที่คิด แต่ว่าก็เป็นประโยคที่ดีเหมือนกันนะ แม้ว่านั่นนายจะด่าฉันทางอ้อมก็เถอะ - -* “”อ๋อเหรอ”” ฉันเบ้ปากอย่างหมั่นไส้กับคนปากแข็ง “”รู้ไหมว่าไอนั่นมันอันตราย... มันคือหัวหน้าแก๊งของราชสีห์ เธอไม่ควรจะยุ่งกับมันถ้าเธอยังอยากจะอยู่ใกล้ๆฉัน” ” น้ำเสียงของเวคินดูอ่อนลงจนฉันอดที่จะสำนึกผิดไม่ได้ “”ฉันรู้ รู้ว่าเขาคือใคร...” ” “”รู้แล้วก็อย่าเข้าใกล้มันให้มาก แม้ว่าเธอจะเป็นแค่เพื่อนฉันแต่เธอก็เป็นเป้าหมายของคนอื่นๆที่คิดจะทำลายฉันเหมือนกัน...ถ้าอยากจะเป็นเพื่อนฉันก็อย่างสร้างเรื่องวุ่นวายให้ฉันตามเช็ดละ”” ว่าจบก็ปีนออกนอกหน้าต่าง ฉันปาหมอนตามไปอย่างโมโห “”ไอบ้า!นายมันบ้าที่สุดเลยเวคิน”” อุตส่าห์นึกดีใจที่ยังห่วงกันอยู่ แต่ที่ไหนได้กลัวว่าฉันจะทำให้วุ่นวายละสิ ฉันรักนายไปได้ยังไงกัน!