นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!

(ไงจ๊ะเพื่อนรัก!รู้สึกว่าวันนี้อารมณ์แกจะดีจังนะ) เสียงสดใสของปลายสายดังขึ้น ฉันอมยิ้มคล้ายคนบ้าขณะเดินเตร่อยู่ในห้างสรรพสินค้า และพ่วงด้วยเหล่าบอดีการ์ดหน้าตาดีที่ฉันเลือกสรรมาประจำตัวในวันนี้โดยเฉพาะ

“”อ้อเหรอ... ฉันก็คิดว่างั้นแหละ”” ฉันตอบเมษาไป จะใส่ชุดอะไรดีน้า... ไม่เคยได้ออกงานนานแล้วเหมือนกันแฮะ และออกงานนี้ฉันจะต้องเจอกับเวคินด้วย ถ้าฉันใส่ชุดเชยๆไปเขาจะว่าฉันขี้เหล่รึเปล่า ไม่หรอกๆ หมอนั่นจะสนใจฉันทำไมกัน อ๊ากกก สมองฉันมันตีกันไปหมดแล้วนะเนี่ย!! ฉันเป็นเพื่อนเวคินนะไม่ใช่คนรัก ตอนนี้เป็นได้แค่เพื่อนๆๆ ท่องจำใส่สมองหน่อยสิคริสตัล มันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ

(คืนดีกับเวคินแล้วเหรอ)

“”เปล่า”” ฉันตอบเสียงแข็ง

(อ้าว?แปลกใจจังนอกจากเรื่องนี้แล้วแกไม่น่าจะอารมณ์ดีได้ขนาดนี้นี่หน่า) สมแล้วที่เป็นเพื่อนสนิทฉันตั้งแต่เด็ก รู้มากไปสะทุกเรื่อง

“”ฉันกับเวคินเป็นเพื่อนกันแล้ว... คงจะต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่เหมือนเดิม”” ฉันตอบเสียงเบา และเดินเข้าไปในร้านเสื้อผ้าแบรด์ดังที่เป็นร้านประจำของฉันกับเมษา

“”สวัสดีค่ะคุณคริสตัล!ไม่ได้แวะมานานเลยนะค่ะ” ” พนักงานสาวเข้ามาทักทายฉันอย่างคุ้นเคย ฉันยิ้มบางๆเป็นเชิงตอบรับ

“”เออแกงั้นฉันวางก่อนนะ ไว้ค่อยคุยกันใหม่””

(เออๆๆก็ได้จ๊ะ ... บาย) และฉันก็วางสายจากเมษาไปก่อนจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าหนังจระเข้สุดแสนจะแพงและแสนจะรัก(เพราะพี่เพชรซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดครั้งแรกในรอบ10ปีนะสิ)

“”มีเสื้อผ้าเข้าใหม่เยอะเลยนะค่ะ... ไม่ทราบว่าคุณหนูสนใจแบบไหนค่ะ”” พนักงานคนเดิมเข้ามาถามอย่างรู้หน้าที่ ฉันเชิดหน้าเล็กน้อย(แหมๆๆออกนอกบ้านก็ต้องวางมาดลูกมาสาวมาเฟียกันสักหน่อย)ก่อนจะตอบ...

“”ขอดูแบบเข้างานสังคมหน่อยค่ะ””

“”เชิญทางนี้เลยค่ะ เพิ่งเข้ามาใหม่เมื่อวานนี้เลยนะค่ะ เรายังไม่ได้เอาออกไปโชว์หน้าร้านเลยค่ะ... และขอพวกนี้ก็มีอย่างละแบบด้วยค่ะ”” พนักงานสาวแนะนำ ฉันยิ้มเจือๆ พูดมากจริงยัยนี่ ก็เห็นอยู่ว่ามีแค่ไม่กี่ชุด

“”ค่ะ... ”” ฉันใช้เวลาเลือกเสื้อผ้าอยู่สักพักใหญ่จนบอดีการ์ดที่ยืนรออยู่หน้าร้านคงจะเบื่อ แต่ทนหน่อยนะ ฉันเองก็ไม่ค่อยจะได้ออกมาเที่ยวอย่างเต็มยศนานแล้ว

“”ขอบคุณที่ใช้บริการนะค่ะคุณหนู... ไว้คราวหน้าแวะมาอีกนะค่ะ”” พนักงานกล่าว ฉันพยักหน้าเบาๆก่อนจะเดินออกจากร้านโดยมีเหล่าบอดีการ์ดทั้ง4เดินถือของตามหลัง เออแฮะ จะว่าไป ฉันเที่ยวเพลินจนพวกบอดีการ์ดหน้าตาดีทั้งหลายของฉันถือของกันเต็มไปหมดแล้ว... แต่มันยังไม่พอสำหรับฉันเลยนี่น่า

“”ฉันจะเข้าร้านนี้สักหน่อย”” ฉันหันมาบอกบอดีการ์ดหน้าหล่อ

“”คุณหนูต้องการจะปิดร้านนี้แล้วเดินคนเดียวเลยไหมครับ”” เจ้าบอดีการ์ดหน้าตาดีแต่สมองทึ่มถาม

“”ไม่ต๊อง!!!ไม่ต้อง จะบ้ารึไงกัน ปิดร้านให้ฉันเดินคนเดียวเนี่ยนะ? ”” ฉันเอ็ดอย่างหงุดหงิด ตั้งแต่เมื่อตอนมาถึงแล้ว คนพวกนี้ฟังคำสั่งพี่ฉันจนจะบ้าไปกันหมด พี่ฉันสั่งมาว่าให้โทรไปบอกเจ้าของห้างว่าฉันจะไปเที่ยว แล้วจะสั่งให้เจ้าของห้างปิดห้างเพื่อให้ฉันเดิน นี่ถ้าฉันขัดไว้ไม่ทันนะต้องแย่แน่ๆ คนทั้งประเทศคงรุมประชาทัณฑ์ฉัน...เฮ้อ เกิดเป็นพวกลูกคนมีอำนาจน่าหนักใจจริงจัง

“”ไม่คิดว่าจะเจอคนสวยที่นี่แฮะ”” น้ำเสียงคุ้นหูดังขึ้น ฉันสะดุ้งอย่างตกใจขณะที่กำลังเดินดูเครื่องเพชรในร้าน ใบหน้าหล่อเนียนละเอียดยื่นเข้ามาใกล้พร้อมรอยยิ้มละมุน
หนีไม่พ้น
“”อะอะไรกัน!นายไม่ได้ไปโรงเรียนเหรอ”” ฉันแหวเมื่อพาสเตอร์ยืดตัวเต็มความสูงอย่างสง่าผ่าเผย แหม เห็นในชุดไปเวทแล้วเท่ห์ชะมัด... แต่ฉันไม่หวั่นไหวกับใครนอกจากเวคินหรอก(แต่บางทีอะไรก็ไม่แน่นะ... รู้สึกว่าตัวเองชักจะเลวตงิดๆ)

“”ตอนแรกไป แต่เธอสัญญากับฉันเองไม่ใช่เหรอว่าจะพาฉันขึ้นรถเมล์ไปเรียนนะ””

“”ใช่จริงด้วย แต่ว่าฉันไม่สบายคงต้องเลื่อนออกไป.. ยาวเลย ย๊าวยาว.....ว” ” ฉันลากเสียงเพื่อให้ได้อรรถรส

“”รู้แล้วยัยตัวแสบ... เมื่อวานเธอทำฉันแสบมากเลยรู้ไหม พยาบาลพวกนั้นน่ากลัวเป็นบ้า”” พาสเตอร์กล่าวพร้อมทำหน้าสยองขวัญ แฮะๆ ช่วยไม่ได้นี่...

”“ก็นายบอกเองไม่ใช่เหรอว่าหัวใจนายเต้นผิดปกติ”” ฉันตอบหน้าซื่อทั้งๆที่ก็เข้าใจความหมายดีอยู่หรอก

“”เออเฮ้อ ช่างเถอะ”” พาสเตอร์ถอนหายใจและมองหน้าฉันอยู่สักพัก ฉันก็สบตาเขาตรงๆ

“”มาเลือกเพชรเหรอ... ฉันไม่คิดว่าเธอจะสนใจของพวกนี้นะ”” พาสเตอร์มองทะลุตู้กระจกซางมีเครื่องเพชรหลากหลายแบบอยู่ ฉันยังยืนงงอยู่เลย เปลี่ยนสีหน้าเร็วจังหมอนี่

“”ฉันเป็นผู้หญิงนะ”” ฉันทำหน้าย่น ทำไมคนพวกนี้ชอบหาว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงนะ

“”จริงด้วยแฮะ”” ไม่ว่าเปล่ายังเอามือมาขยี้ผมฉันอีก เดี๋ยวผมฉันก็เสียทรงพอดีหรอกตาบ้านี่!

“.....”

“”ไปกันเถอะของพวกนี้ไม่เหมาะกับเธอหรอก” ไม่ว่าเปล่ายังฉุดฉันไปอีกด้วย” เจ้าบ้า!นายจะมายุ่งอะไรกับฉันเล่า แถมยังพูดตรงๆไม่สนใจหน้าเจ้าของร้านเลย

“”ปล่อยนะไอบ้า!ฉันจะซื้อของ”” ฉันพยายามจะสะบัดให้หลุดจากการลากของพาสเตอร์

“”ปล่อยคุณหนูเถอะครับ” ” 1ในบอดีการ์ดแสนหล่อของฉันเข้ามาพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพกับพาสเตอร์ ฮะ? สุภาพเหรอ จะสุภาพทำไมกันเจ้าหล่องี่เง่า!!!

“”ว้าว~นี่บอดีการ์ดของเธอเหรอ น่ากลัวจัง..แต่ก็รู้จักระวังทีท่าดีนะ”” พาสเตอร์แสยะยิ้ม บอดีการ์ดทั้ง4ยืนเรียงแถวเป็นหน้ากระดานกันการออกไปของพาสเตอร์ที่ลากฉันไปด้วย ถึงบอดีการ์ดไม่ให้พาสเตอร์ออกไปแต่ก็ไม่ใช้ความรุนแรงกับพาสเตอร์ จริงสิ จะว่าไปฉันก็ยังไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของพาสเตอร์เลยแฮะ บางทีเขาอาจจะเกี่ยวข้องอะไรกับวงการมาเฟียด้วยก็ได้ ไม่อย่างนั้นบอดีการ์ดพวกนี้ไม่ทำทีให้ความเคารพแบบนี้หรอก ต้องถามพี่เพชร!

“”ปล่อยคุณหนูเถอะครับคุณพาสเตอร์ ไม่อย่างนั้นผมคงต้องรายงานคุณล้อมเพชร”” บอดีการ์ดคนเดิมกล่าวต่ออย่างสำรวม

“”เธออยากรู้ไหมว่าเธอเหมาะกับเพชรแบบไหน”” พาสเตอร์หันมาถามฉันแล้วยิ้ม ทำไมหมอนี่ชอบทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับทุกๆเรื่องอยู่เรื่อยเลยนะ

“”จะไปรู้เรอะ!” ”

“”ไปบ้านฉันไหมละ ฉันว่าเธอจะต้องเหมาะกับ‘มัน’แน่ๆเลย” ”

“”...??????...”” คิดหนัก นอกจากบ้านพาสเตอร์กับเมษษแล้ว ชีวิตนี้ฉันไม่เคยไปบ้านคนอื่นเลย .. แล้วยิ่งเป็นผู้ชายด้วย….
“”ว่าไงละ ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะทำอะไรไม่ดีกับเธอหรอก จะให้บอดีการ์ดเธอไปด้วยก็ได้ถ้าไม่ไว้ใจนะ””

“”ก็น่าสนใจดีนี่” ”ฉันหยักไหล่เล็กน้อย บอดีการ์ดพวกนี้ฝึกมาดีคงจะดูแลฉันได้... อีกอย่าง ฉันก็อยากจะรู้อะไรต่างๆเกี่ยวกับพาสเตอร์ด้วย