นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!

ฉันใช้จังหวะที่นางพยาบาลกำลังวุ่นวายกับการตรวจสภาพหัวใจของนายพาสเตอร์หนีออกจากโรงพยาบาลและขับรถกลับบ้านทันที คอยดูเถอะเวคิน ฉันจะทำตามที่ฉันบอกกับนายไว้!!!

หลังจากจัดการเก็บรถเรียบร้อยฉันก็ย่องออกจากบ้านพร้อมทั้งน้ำมัน1ถังและไฟแช๊ก ฮิฮิ ฉันจะเผาบ้านนาย นายไม่มีที่นอนแน่เวคิน!!!! ฉันเปิดฝาถังน้ำมันก่อนจะค่อยๆเทมันลงบนพื้น

“”ทำอะไรอยู่นะ”” เสียงเรียบเอ่ยขึ้น ฉันสะดุ้งโหยงสุดตัวโดนจับแล้วเหรอยังไม่ทันจะเผาเลยนะ เดี๋ยวเผาเสร็จก่อนไม่ได้เหรอค่อยมาจับ อย่างน้อยมันก็คุ้ม เอิ๊กๆ

“”เธอสนุกมากไหมที่เล่นอะไรแบบไม่รู้จักคิด”” ฉันโดนกระชากเต็มแรงทั้งๆที่ยังไม่เห็นบุคคลที่เข้ามาจับฉัน อ้อมกอดแข็งแกร่งนั่น ระหรือว่า...

“”น่าขยะแขยงที่สุดเลย!อย่ามาแตะต้องฉันนะ”” ฉันพยายามจะดิ้นออกจากอ้อมกอดของเวคินทั้งๆที่ใจจริงแล้วอยากจะให้เขากอดนานๆ แหมๆ เล่นตัวสักหน่อยให้สมกับบทนางเอกที่ได้รับ ฮิ้ว...ว

“”หลงตัวน่า” ” ไม่ว่าเปล่ายังสลัดฉันออกคล้ายกับว่าฉันเป็นหมามุ่ย ยังไงของนายกันแน่นะ จริงแล้วนายต้องบอกว่า ‘ฉันไม่ปล่อยเธอหรอก’ ไม่ใช่เหรอ - - ฉันคาดหวังในตัวหมอนี่มากไปรึเปล่า

“”อะอ้าว”” ฉันได้แต่ยืนเอ๋ยทำหน้าไม่ถูกเลย มาทำแบบนี้แล้วจะส่งบทพระนางกันได้ยังไงละค่ะเนี่ย

“”แค่นี้ยังทำตัวให้เป็นปัญหาไม่มากพออีกเหรอ”” คำพูดของเวคินทำให้ฉันหน้าชาทันที ปัญหา ปัญหาเหรอ? นายคิดว่าฉันเป็นตัวปัญหาสินะ เสียใจ...

“”ไม่รัก ฉันจริงๆแล้วใช่ไหม”” เมื่อพูดไปแล้วก็อยากจะเอาหัวละลายไปกับน้ำมันเลยจริงๆสิน่ะ! ทำไมฉันถึงพูดคำพูดบ้าๆนั่นออกจากปากไปกัน ทั้งๆที่รู้ว่าคำตอบจะเป็นยังไงแต่ก็ยังจะถามไป โอ๊ย...โอ๊ย ปวดใจจริงจัง

“”ใช่นะสิ”” คำตอบสั้นๆนั่นทำเอาฉันเกือบจะทรุดลงพื้น ตะแต่ว่า

“”ฮัดเช้ย!!! ”” หวัดถามหาอีกแล้ว อี๋ น้ำมูกจะไหลเข้าปากแล้วอ่ะ ฟิดๆๆ ซี๊ด!!! ทำไมจะต้องมาทำให้เสียบรรยากาศด้วยนะไอหวัดบ้านี่ อุตส่าห์จะทำตัวให้เป็นนางเอกน่าสงสารสักกะหน่อย

“”ฉันว่าเธอน่าจะกลับไปที่บ้าน ไปเช็ดน้ำมูก”” เวคินเอ่ยใบหน้าเรียบเฉยทำให้ฉันอยากจะกระโดดเตะฟรีคิก

”“รู้แล้ว!!” ” ฉันตวาดเสียงดัง อายก็อาย ชิช่ะ!

“”.......””

“”ยังไง ฉันก็ยังอยาก จะเป็น เพื่อนายเหมือนเมื่อก่อนนะ”” ฉันตัดสินใจพูดขึ้น ตอนแรกก็อยากจะร้องไห้หรอก แต่ตอนนี้บรรยากาศมันพลิกผันไปสะหมดเลย

“”จริงๆ ฉันก็ไม่เคยคิดอยากจะเป็นอะไรกับเธอมากกว่าเพื่อนคนหนึ่งหรอก”” เวคินตอบก่อนจะทิ้งฉันไว้ท่ามกลางความมืดยามค่ำคืน

“”ฮะอัดเช้ย!! ”” ฉันจามอีกรอบ รู้แล้วๆ จะเข้าบ้านแล้ว สงสัยได้ทีหาเรื่องหยุดเรียนแล้วสิ