นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!

”ฮึๆ”” ผมแค่นหัวเราะ ไม่อาจที่จะคาดเดาได้จริงๆ ยังมีอะไรมากกว่านี้อีกใช่ไหมที่ผมยังต้องเรียนรู้ ทั้งๆที่ผมเคยคิดว่าผมเก่งขนาดที่สามารถมองดูคนอื่นแป๊บเดียวก็รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่พอมาเจอเธอผมยอมแพ้เลยจริงๆ “”เอาละขอบใจนายมากนะที่พาฉันมาเข้าใจความเป็นจริงของวงการนี้... นี่ๆถ้าไม่มีอะไรทำ ฉันจะพาไปหาผู้หญิงสวยๆสักคนสองคนเอาไหม”” เธอเข้ามากระซิบข้างหูผมอย่างนึกสนุก อะไรกัน ฉันไม่ได้พาเธอมาเพื่อให้เธอเข้าใจเวคินมากขึ้นนะ แต่นี่กลับกลายเป็นว่าฉันทำให้เธอเข้าใจหมอนั่นมากขึ้นงั้นเหรอ ตลกจริงๆ “”สงสัยฉันคงต้องรบกวนเธอแล้วละ”” ผมตอบ ไปกับเธอก็คงจะสนุก คิดๆดูแล้วเธอนี่ไม่ระวังตัวเอาสะเลยนะ ยังไงฉันก็เป็นผู้ชาย อีกอย่างรู้จักกันก็ยังไม่ดีพอ ชวนฉันไปเที่ยวสะแล้ว “”จะไปไหนนะเวคิน”” ไอเอ่ยขึ้นถามเมื่อจู่ๆเวคินก็ลุกขึ้นพรวด “”อย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉันให้มากจนเกินไป”” เวคินตอบเสียงเรียบแววตาสีชาจ้องมองไอแบบไม่ใช่สายตาที่ผู้ชายมองผู้หญิง “”อะอืม”” ไอลอบกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่และเบนสายตาดุๆของเวคิน เวคินเดินหายไปท่ามกลางฝูงคน “”เขาก็เป็นคนแบบนี้ละ”” โซดาแก้ต่างแทนเพื่อน ไอพยักหน้าเบาๆก่อนจะจุดไฟที่บุหรี่ ทั้งๆที่เธอไม่เคยกลัวใคร แม้แต่คนที่แก่กว่าเธอเกือบ10เธอยังไม่กลัว แต่ทำไมกลับเด็กที่อายุน้อยกว่า2ปี ท่าทางน่าเกรงขามของเขาทำให้เธอใจสั่น “”เธอกำลังจะทำให้ฉันเป็นบ้านะคริสตัล”” เวคินทอดมองออกไปยังด้านนอก แววตาที่แสดงความอ่อนแอของเขาทำให้เขานึกสมเพชตัวเอง “”เอา”” ฉันส่งกุญแจรถให้พาสเตอร์ “”จะยกรถให้ฉันเหรอ”” พาสเตอร์กระเซ้า “”จะให้นายเป็นคนขับ เพราะฉันไม่ชอบขับ”” ฉันตอบบ่ายเบี่ยง จริงๆแล้วฉันกลัวว่าฉันจะขับไปชนอะไรเข้าอีกนั่นแหละ “”แล้วไปโรงเรียนยังไงละ”” พาสเตอร์เอ่ยถาม “”รถเมล์สิ”” ฉันตอบอย่างขอไปที “”รถเมล์เนี่ยนะ?เธอเป็นถึงลูกสาวคนสำคัญของแก๊งมังกรแต่กลับขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนเนี่ยนะ”” พาสเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงเหลือเชื่อ อ้าว ทำไมละ ทำไมฉันจะต้องนั่งลีมูซีนไปโรงเรียนรึไง “”อืม... สนุกดีออก เวลารถเบรกก็โยกไปมา นายไม่เคยขึ้นรึไง”” ฉันพูดอย่างสนุกปาก ฉันชอบไปโรงเรียนพร้อมกับเวคิน ตอนเช้าๆเราจะขึ้นรถเมล์ไปด้วยกัน และตอนกลับบ้านเราก็จะเดินกลับกัน แต่ ไม่มีอีกแล้วสินะ ... อย่าแสดงความเศร้าต่อหน้าคนอื่น ... ยิ้มเข้าไว้สิ.. “”มะไม่เคย”” พาสเตอร์ส่ายหน้าเบาๆ “”เอางี้ไหม วันหลังฉันจะพานายขึ้นรถเมล์... เพื่อว่านายจะติดใจ”” ฉันตบบ่าเขาเบาๆและยิ้มจนตาหยี ไม่อยากให้ใครเห็นแววตาจริงๆของฉันตอนนี้เลย “”ไม่กลัวฉันทำร้ายเธอรึไง ฉันไม่ได้ใจดีอย่างที่คิดหรอกนะ”” คำพูดของพาสเตอร์ทำให้ฉันหัวเราะจนตัวโก่ง “”ฮาๆๆๆ ถ้านายทำให้ฉันเป็นอันตรายบ้านนายก็จะหายไปจากแผนที่ประเทศไทยเลยละ”” “”เธอก็พูดสะเว่อร์เชียว”” พาสเตอร์พึมพำและยิ้มบางๆ น่าแปลกนะ ทั้งๆที่ฉันก็รู้ว่าเขามาตีสนิทฉันเพราะอะไร แต่ทำไมฉันถึงไว้ใจเขาขนาดนี้ละ ทำไมฉันอยู่กับเขาแล้อย่างน้อยก็ทำให้ฉันหายกังวลได้ “”ไปกันเถอะฉันจะพานายไปรู้จักกับสาวสวยๆเอง”” ฉันกล่าวและวิ่งไปอีกด้านเข้าไปในรถของฉัน “”ว่าแต่นี่นายมายังไงละเนี่ย”” ฉันถามขึ้นเมื่อพาสเตอร์กำลังขับรถอย่างชาญ ดูจากลักษณะแล้วก็คือพวกลูกคนมีเงินดีๆนี่เองตาคนนี้ “”อาละดินมาส่ง”” พูดติดตลกแต่หน้าตากับนิ่ง “”ตลกสิ”” ฉันกล่าวและทำหน้าย่นใส่นายพาสเตอร์ทำให้เขาหัวเราะ จะว่านิสัยดีก็ไม่เชิง ไม่อยากจะไว้ใจนายคนนี้เลยนะ แต่ทำไมใจมันถึงเป็นแบบนี้ละ