นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!

”ฮึๆ”” ผมแค่นหัวเราะ ไม่อาจที่จะคาดเดาได้จริงๆ ยังมีอะไรมากกว่านี้อีกใช่ไหมที่ผมยังต้องเรียนรู้ ทั้งๆที่ผมเคยคิดว่าผมเก่งขนาดที่สามารถมองดูคนอื่นแป๊บเดียวก็รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่พอมาเจอเธอผมยอมแพ้เลยจริงๆ

“”เอาละขอบใจนายมากนะที่พาฉันมาเข้าใจความเป็นจริงของวงการนี้... นี่ๆถ้าไม่มีอะไรทำ ฉันจะพาไปหาผู้หญิงสวยๆสักคนสองคนเอาไหม”” เธอเข้ามากระซิบข้างหูผมอย่างนึกสนุก อะไรกัน ฉันไม่ได้พาเธอมาเพื่อให้เธอเข้าใจเวคินมากขึ้นนะ แต่นี่กลับกลายเป็นว่าฉันทำให้เธอเข้าใจหมอนั่นมากขึ้นงั้นเหรอ ตลกจริงๆ

“”สงสัยฉันคงต้องรบกวนเธอแล้วละ”” ผมตอบ ไปกับเธอก็คงจะสนุก คิดๆดูแล้วเธอนี่ไม่ระวังตัวเอาสะเลยนะ ยังไงฉันก็เป็นผู้ชาย อีกอย่างรู้จักกันก็ยังไม่ดีพอ ชวนฉันไปเที่ยวสะแล้ว



“”จะไปไหนนะเวคิน”” ไอเอ่ยขึ้นถามเมื่อจู่ๆเวคินก็ลุกขึ้นพรวด

“”อย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉันให้มากจนเกินไป”” เวคินตอบเสียงเรียบแววตาสีชาจ้องมองไอแบบไม่ใช่สายตาที่ผู้ชายมองผู้หญิง

“”อะอืม”” ไอลอบกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่และเบนสายตาดุๆของเวคิน เวคินเดินหายไปท่ามกลางฝูงคน

“”เขาก็เป็นคนแบบนี้ละ”” โซดาแก้ต่างแทนเพื่อน ไอพยักหน้าเบาๆก่อนจะจุดไฟที่บุหรี่ ทั้งๆที่เธอไม่เคยกลัวใคร แม้แต่คนที่แก่กว่าเธอเกือบ10เธอยังไม่กลัว แต่ทำไมกลับเด็กที่อายุน้อยกว่า2ปี ท่าทางน่าเกรงขามของเขาทำให้เธอใจสั่น

“”เธอกำลังจะทำให้ฉันเป็นบ้านะคริสตัล”” เวคินทอดมองออกไปยังด้านนอก แววตาที่แสดงความอ่อนแอของเขาทำให้เขานึกสมเพชตัวเอง



“”เอา”” ฉันส่งกุญแจรถให้พาสเตอร์

“”จะยกรถให้ฉันเหรอ”” พาสเตอร์กระเซ้า

“”จะให้นายเป็นคนขับ เพราะฉันไม่ชอบขับ”” ฉันตอบบ่ายเบี่ยง จริงๆแล้วฉันกลัวว่าฉันจะขับไปชนอะไรเข้าอีกนั่นแหละ

“”แล้วไปโรงเรียนยังไงละ”” พาสเตอร์เอ่ยถาม

“”รถเมล์สิ”” ฉันตอบอย่างขอไปที

“”รถเมล์เนี่ยนะ?เธอเป็นถึงลูกสาวคนสำคัญของแก๊งมังกรแต่กลับขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนเนี่ยนะ”” พาสเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงเหลือเชื่อ อ้าว ทำไมละ ทำไมฉันจะต้องนั่งลีมูซีนไปโรงเรียนรึไง

“”อืม... สนุกดีออก เวลารถเบรกก็โยกไปมา นายไม่เคยขึ้นรึไง”” ฉันพูดอย่างสนุกปาก ฉันชอบไปโรงเรียนพร้อมกับเวคิน ตอนเช้าๆเราจะขึ้นรถเมล์ไปด้วยกัน และตอนกลับบ้านเราก็จะเดินกลับกัน แต่ ไม่มีอีกแล้วสินะ ... อย่าแสดงความเศร้าต่อหน้าคนอื่น ... ยิ้มเข้าไว้สิ..

“”มะไม่เคย”” พาสเตอร์ส่ายหน้าเบาๆ

“”เอางี้ไหม วันหลังฉันจะพานายขึ้นรถเมล์... เพื่อว่านายจะติดใจ”” ฉันตบบ่าเขาเบาๆและยิ้มจนตาหยี ไม่อยากให้ใครเห็นแววตาจริงๆของฉันตอนนี้เลย

“”ไม่กลัวฉันทำร้ายเธอรึไง ฉันไม่ได้ใจดีอย่างที่คิดหรอกนะ”” คำพูดของพาสเตอร์ทำให้ฉันหัวเราะจนตัวโก่ง

“”ฮาๆๆๆ ถ้านายทำให้ฉันเป็นอันตรายบ้านนายก็จะหายไปจากแผนที่ประเทศไทยเลยละ””

“”เธอก็พูดสะเว่อร์เชียว”” พาสเตอร์พึมพำและยิ้มบางๆ น่าแปลกนะ ทั้งๆที่ฉันก็รู้ว่าเขามาตีสนิทฉันเพราะอะไร แต่ทำไมฉันถึงไว้ใจเขาขนาดนี้ละ ทำไมฉันอยู่กับเขาแล้อย่างน้อยก็ทำให้ฉันหายกังวลได้

“”ไปกันเถอะฉันจะพานายไปรู้จักกับสาวสวยๆเอง”” ฉันกล่าวและวิ่งไปอีกด้านเข้าไปในรถของฉัน

“”ว่าแต่นี่นายมายังไงละเนี่ย”” ฉันถามขึ้นเมื่อพาสเตอร์กำลังขับรถอย่างชาญ ดูจากลักษณะแล้วก็คือพวกลูกคนมีเงินดีๆนี่เองตาคนนี้

“”อาละดินมาส่ง”” พูดติดตลกแต่หน้าตากับนิ่ง

“”ตลกสิ”” ฉันกล่าวและทำหน้าย่นใส่นายพาสเตอร์ทำให้เขาหัวเราะ จะว่านิสัยดีก็ไม่เชิง ไม่อยากจะไว้ใจนายคนนี้เลยนะ แต่ทำไมใจมันถึงเป็นแบบนี้ละ