ยมทูตกลายร่างกับสาวน้อยสุดโหด

   แอดดดดดดด

“แมนดี้ ตื่นได้แล้วเปิดเทอมวันแรกอย่าขี้เซาสิ”

ชายหนุ่มร่างกายเป็นโครงกระดูกสวมเสื้อคุมสีดำ มีอาวุธประจำตัวคือเคียว เขาคนนั้นมีนามว่า กริม เขาเป็นยมทูตที่สาวน้อยถูกบังคับให้มาเพื่อนรัก กิมเดินมาปลุกสาวน้อยผมสีทองที่กำลังหลับอยู่บนเตียง

“เออๆ รู้แล้วน่าเจ้ากริม” สาวน้อยที่นอนอยู่เตียงตอบกลับอย่างเย็นชาเธอมีนามว่า แมนดี้ สาวสุดสวยแถมยังโหด แมนดี้เดินออกจากเตียงแล้วตรงไปที่ประตู โดยไม่สนใจกิม

“ถ้ากลายเป็นคนได้คงดี” กริมพึมพำ จนแมนดี้หันมาด้วยสายตาเย็นชาซึ่งกริมชินอยู่แล้ว

“อะไรฮะ” กริมส่ายหน้าพร้อมกับถอนหายใจ แล้วเดินไปยังห้องของชายหนุ่มที่มีนามว่าบิลลี่ เขาเหนื่อยใจกับสองคนนี้ แต่เขาก็ทนได้

ปั้ง!!!

“กริมเห็นไหม ฉันตื่นเองได้แล้ว เย้” กริมต้องสะดุงเมื่อบิลลี่เปิดประตูแล้ววิ่งมาหาเขา เขาเป็นเพื่อนกับบิลลี่และแมนดี้มาตั้งแต่สองคนนั้นอยู่อนุบาลตอนนี้พวกเขาอยู่ม.ต้นกันแล้วกี่ปีแล้วนะที่เขาเป็นเพื่อนกับสองคนนี้

“ไปอาบน้ำเลย” กริมบอกบิลลี่ แล้วเดินลงมายังห้องครัวเพื่อจัดเตรียมอาหารเช้าให้สองคนนั้น

“กริม!!!” แล้วจู่ๆก็มีมือปริศนามากอดเขาจากด้านหลัง ทำให้เขาตกใจเล็กน้อย กริมหันไปมองคนที่กอดเขาด้านหลัง เขาตกใจอีกครั้งแมนดี้ที่ไม่เคยกอดใครไม่ชอบยุ่งกับใครมากอดเขา

“แมนดี้!!!” กริมพูดชื่อของเธอ

“ข้าวเสร็จยัง แค่นี้ทำเป็นตกใจไปได้เจ้ากริม-_-”

ผ่านไปสิบนาที

“ไปได้แล้ว ขึ้นรถ” กริมบอกสองคนนั้น โดยมีแมนดี้ที่ขึ้นคนแรกตามด้วยบิลลี่ พอขึ้นกันแล้วเขาก็ออกรถไป บิลลี่ก็ชวนกริมคุยไปตลอดทาง บิลลี่กับแมนดี้อยู่คนละโรงเรียนบิลลี่อยู่โรงเรียนชายล้วนส่วนแมนดี้อยู่โรงเรียนหญิงล้วน

“ถึงแล้วบิลลี่ ลงไปได้แล้ว” กริมพูดแล้ว บิลี่ก็ลงรถไปพร้อมกับโบยมือบ๊ายบาย ในรถก็เหลือแค่แมนดี้กับกริม กริมใจเต้นนิดหน่อยก็ได้อยู่กับคนที่ชอบนี่หว่าทำไมได้ล่ะ

“แมนดี้ พรุ่งนี้ว่างไหม” กริมพูดเพื่อทำลายความเงียบ แมนดี้ไม่ตอบพลางพยักหน้าเป็นคำตอบ กริมจอดรถ แล้วเดินออกไปซื้อขนมหวานให้แมนดี้เขารู้อย่างดีว่าแมนดี้ต้องสั่งเขา

“เฮ้เจ้าทึ่ม ซื้อให้มันเร็วๆหน่อยดิถ้าเพื่อนว่าฉันนายต้องรับผิดชอบ” แมนดี้ตะโกนออกมาจากรถทำให้กริมต้องหันหน้าไปหาแมนดี้ด้วยความรำคาญ

-_->>>หน้าแมนดี้ที่สิงสถิตในรถ

-*->>>หน้ากริมที่กำลังซื้อขนมให้

ตึ้ง

กริมปิดประตูรถแล้วออกเดินทางไปที่โรงเรียนของแมนดี้

“ถึงแล้ว”

“เออรู้อยู่แล้ว ค่าลูกอมเอาอะไรเมื่อวานนายบอกว่าซื้อน้ำให้วันนี้อะไร” กริมคิดอยู่ แต่เขาก็ไม่รู้จะขอแมนดี้อะไรดี เขาจึงส่ายหน้าเป็นคำตอบ

จุ๊บ

แมนดี้หอมแก้มกริม กริมอึ้งไปชั่วครู่ก่อนที่เขาจะดึงสติกลับมา เขาลูบแก้มของเขาแล้วหันไปมองแมนดี้ด้วยความสงสัย

“ฉันไม่เคยหอมก้มใครมาก่อน นายคือคนแรกจงรับมาอย่างนุ่มนวณซะ” แมนดี้ก็หันหลังแล้วก็เดินเข้าไปในโรงเรียนของเธอ

“จะไม่ล้างแก้มเลย^_^” กริมยิ้มก่อนที่จะขับรถออกไปอย่างมีความสุข