This Love หนุ่มน้อยป่วนหัวใจรุ่นพี่สุดหล่อ

                                                                                บทที่2
                 
สัปดาห์ต่อมา
 
"รีบไปกันเถอะโรม"ผมพูดหลังจากโดนเพื่อนอีกสามคนหนีไปกินข้าวก่อน
 
 
 
"อืม"โรมตอบก่อนจะวิ่งตามมา
 
 
 
"เดี๋ยวก่อนซีล"เสียงใครบางคนเรียกผม ผมจึงหันไปมองตามเสียงเรียก
 
 
 
"มีไรจะคุยด้วยหน่อยน่ะ"พี่คิวบอกถึงจุดประสงค์ที่เรียกผมไว้
 
 
 
"โรมนายไปก่อนก็ได้เดียวฉันตามไป"ผมหันไปบอกกับโรม
 
 
 
"แต่..."
 
 
 
"ไม่เป็นไรโรม"ผมพูดตัดบทโรมเพราะรู้ว่าโรมจะพูดอะไร
 
 
 
"งั้นฉันไปก่อนนะ"โรมบอกแล้วเดินจากไป
 
 
 
"พี่มีไรจะพูดกับผม"ผมเลิกสนใจโรมแต่หันมาสนใจคนตรงหน้าแทน
 
 
 
"นายคิดว่าฉันจะยอมให้คนที่ต่อยหน้าฉันได้อยู่ในชมรมที่ฉันเป็นประธานได้อย่างสบายใจเหรอ"พี่คิวคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา ไม่น่าเชื่อว่าคนที่ดูเป็นคุณชายจะร้ายขนาดนี้
 
 
 
"แล้วพี่จะให้ผมทำยังไงล่ะ"ผมถามพี่เขาด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย
 
 
 
"นายต้องมาทำความสะอาดบ้านของฉันทุกวันอาทิตย์"
 
 
 
"อะไรนะ!"ผมทำสีหน้าตกตะลึงเล็กน้อยกับคำพูดของคนตรงหน้า
 
 
 
"นายได้ยินไม่ผิดหรอก แต่ถ้าไม่ตกลงก็จะไม่มีชื่อนายอยู่ในใบรายชื่อสมาชิกชมรมว่ายน้ำเด็ดขาด แล้วอย่าคิดว่าจะย้ายไปอยู่ชมรมอื่นได้ล่ะ เพราะตอนนี้ไม่มีใครรับสมัครแล้วทั้งนั้น"พี่คิวพูดแล้วทำหน้าเย็นชาใส่ผม
 
 
 
"ว่าไงล่ะ จะทำหรือไม่ทำ"เอาไงล่ะฉัน ก็ได้ว่ะเพื่อการเรียน
 
 
 
"ก็ได้ครับ"ผมตอบอย่างเซ็งๆ
 
 
 
"ดี งั้นเริ่มตั้งแต่อาทิตย์นี้เป็นต้นไป นี่ที่อยู่ฉัน"พี่คิวพูดแล้วยื่นแผ่นกระดาษมาให้ก่อนจะเดินไปทางอื่น
 
 
 
 
วันนี้ก็วันศุกร์แล้ว โอ้ยยย นี้มันเวรกรรมอะไรของช้านนนน
 
ผมมายืนมองบ้านหลังใหญ่ด้วยความลังเลว่าจะเข้าไปดีไหม แต่มาถึงขนาดนี้แล้วถ้าไม่เข้าไปก็จะเสียเวลาเปล่า ผมจึงตัดสินใจเดินไปกดกริ่ง
~ติ้งต่อง~
~ติ้งต่อง~
สักพักก็มีผู้หญิงวัยกลางคนแต่งตัวเหมือนแม่บ้านวิ่งออกมา
 
"มาหาใครจ้ะ"ป้าคนนั้นถามด้วยความอ่อนโยน
 
 
 
"อ๋อมาหาพี่คิวเทนครับ"ผมตอบด้วยวาจาสุภาพ
 
 
"เดี๋ยวรอตรงนี้ก่อนนะจะ ป้าจะไปตามคุณคิวให้"ป้าคนนั้นบอกหลังจากพาผมเดินเข้ามาจนถึงห้องโถง
 
 
"โฮ๋ ใหญ่จัง"ผมมองสำรวจรอบๆนี่มันบ้านเศรษฐีชัดๆ
 
 
"มาแล้วเหรอ นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว"ผมมองดูผู้ชายที่เดินลงมาด้วยความอึ้งทั้งๆที่พี่เขาใส่ชุดอยู่บ้านธรรมดาๆแต่ดูหล่อมาก
 
 
"แล้วทำไมผมจะไม่มาล่ะ"ผมตอบกลับ
 
 
"ดีงั้นตามมา ฉันจะให้นายไปทำความสะอาดในห้องนอนของฉัน"
 
 
"อะไรนะ ในห้องนอน"ผมตะลึงกับคำพูดของพี่คิว
 
 
"ใช่ นายได้ยินไม่ผิดหรอก"พี่คิวพูดย้ำให้เข้าใจ
 
 
"พี่อุ่นต่อไปนี้พี่อุ่นไม่ต้องทำความสะอาดห้องผมแล้วนะครับจะมีคนมาทำแทน แต่เรื่องเงินเดือนผมจะบอกคุณพ่อว่าให้เท่าเดิมคับ"พี่คิวหันไปบอกกับแม่บ้านอีกคน
 
 
"แต่คุณคิวค่ะ จะให้น้องเขาทำจริงๆเหรอค่ะ"พี่แม่บ้านดูเหมือนจะรู้ว่าพี่คิวคิดอะไรอยู่
 
 
"ใช่ครับแล้วเดี๋ยวเอาอุปกรณ์มาให้ที่ห้องคิวด้วยนะครับ"พี่คิวบอกก่อนจะเดินนำหน้าผมไป
 
 
"นี่ไงห้องฉัน ทำให้สะอาดล่ะ"พี่คิวพูดหลังจากเดินมาในห้องที่ใหญ่พอสมควร
 
 
"โฮ่ พี่คิวห้องตั้งใหญ่แถมมีห้องน้ำในตัวอีก ผมทำไม่ไหวหรอก"ผมบ่นหลังจากมองพิจารณาดูแล้ว
 
 
"ไม่ไหวก็ต้องไหว"พี่คิวพูดเสียงแข็ง
 
 
"ก็ได้ๆ"ผมตอบรับอย่างไม่มีทางเลือก
 
 
"นี่จ้ะอุปกรณ์"ป้าแม่บ้านพูดพร้อมยื่นอุปกรณ์ทำความสะอาดมาให้
 
 
"ขอบคุณครับป้า"ผมรับมาแล้วบอกขอบคุณป้า
 
 
"ไม่เป็นไรจ่ะ ว่าแต่ชื่ออะไรล่ะ"ป้าแม่บ้านตอบก่อนจะถามชื่อผม
 
 
"โอซีลครับ"ผมตอบก่อนจะเอาของวางลงที่พื้น
 
 
"แล้วป้าชื่ออะไรครับ"
 
 
"ป้าชื่ออิ่มจ้ะ งั้นป้าไปก่อนนะ"
 
 
"ครับป้า"หลังจากคุยกับป้าอิ่มเสร็จผมก็หันมามองผู้ชายที่ยื่นยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่ตรงหน้า
 
 
"เริ่มได้ล่ะ"พี่คิวออกคำสั่งก่อนจะเดินไปนอนบนเตียงพร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเกม
 
 
ผมเริ่มจากการล้างห้องน้ำก่อน ดูก็สะอาดดีนี่นา ดีล่ะจะได้ไม่ต้องเหนื่อยหลังจากทำความสะอาดห้องน้ำผมก็มาจัดภายในห้องต่อ โดยการปัดกวาดเช็ดถู
 
 
"เฮ้อออเสร็จสักที"ผมถอนหายใจหลังจากทำความสะอาดเสร็จแล้วผมก็ลุกขึ้นเดินไปทางประตูเพื่อจะออกจากห้อง
 
 
"เสร็จแล้วเหรอ"พี่คิวถามก่อนจะสำรวจรอบๆห้อง
 
 
"เก่งนิงั้นก็กลับบ้านได้ล่ะแล้ววันหลังมาใหม่นะ ฮ่าาาาๆๆๆๆ"พี่คิวพูดก่อนจะหัวเราะชอบใจ
 
 
"งั้นผมกลับก่อนนะ"ผมพูดก่อนจะเปิดประตูแล้วทำท่าจะเดินออกมาแต่พี่คิวพูดขึ้นมาก่อน
 
 
"เออกลับดีๆล่ะอย่าไปกวนตีนใครอีก"พี่คิวพูดเตือน
 
 
"แล้วมันเกี่ยวไรกับพี่อ่ะ"ผมถามกลับ
 
 
"พูดดีๆอย่ามากวนตีน"พี่คิวพูดแล้วทำหน้ายักษ์ใส่
 
 
"ก็บอกกี่ทีแล้วว่าไม่มีอุปกรณ์จะกวน"ผมสวนกลับ
 
 
"จะเอาใช่ไหม"พี่คิวถามพลางมองด้วยสายตาแปลกๆ
 
 
"เอาอะไรครับไม่เอาอ่ะ เก็บไว้ใช้ อุ๊บ"ไม่ทันพูดจบพี่คิวก็ดึงผมเข้าไปจูบผมพยายามดันตัวพี่คิวออกแต่แรงอันน้อยนิดไม่สามารถต้านทานได้ ริมฝีปากอุ่นๆประกบลงมาอย่างหนักหน่วงแล้วพี่คิวก็พยายามจะสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากผมผมจึงตัดสินใจใช้แรงเฮือกสุดท้ายดันตัวพี่คิวออกแล้วก็สำเร็จ ผมปล่อยตัวเองลงนั่งกับพื้นก่อนจะปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมาอาบแก้ม
 
 
"เฮ้ย ร้องทำไมแค่จูบเองนะ"พี่คิวพูดด้วยสีหน้าตกใจ
 
 
"ก็เพราะจูบไง พี่ไม่มีสิทธิ์มาจูบผม ผมเป็นผู้ชายนะ"ผมตะโกนใส่พี่คิวด้วยหมดความอดทน
 
 
"จูบแรกเหรอ"พี่คิวถาม
 
 
"ก็ใช่นะสิ"ผมตอบกลับ
 
 
"เป็นตุ๊ดก็นึกว่าชอบแบบนี้"พี่คิวว่าผมเป็นตุ๊ดอีกแล้ว
 
 
"บอกแล้วไงว่าไม่ใช่ ฮือๆๆๆๆ"ผมร้องไห้อย่างเสียใจสุดๆ
 
 
"เออๆฉันขอโทษ"พี่คิวพูดด้วยหน้าสำนึกผิด
 
 
"กองไว้ตรงนั้นแหละ"พูดจบผมก็เดินออกมาโดยไม่สนใจเสียงพูดของพี่คิวที่อยู่ด้านหลัง
 
 
 
 
 
"เป็นไรลูก ซีลดูเศร้าๆนะ"แม่เอ่ยถามหลังจากที่ผมกลับมาจากบ้านพี่คิว
 
 
"เปล่าครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ"ผมตอบแม่ก่อนจะเดินขึ้นห้องนอนตัวเอง
 
~ตึง~
ผมกระโดนขึ้นเตียงแล้วถอนหายใจหลายครั้งก่อนจะปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมาอีกรอบ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ คอยดูผมจะไม่มีวันให้อภัยพี่คิวเด็ดขาด