ไข่มุกท้าทราย

เช้าวันอาทิตย์อันแสนสบาย ณ ห้องพักคอนโดฯของหิน

"ฮ้าวววว  ยังง่วงอยู่เลย" หญิงสาวในชุดเดรสสีขาวลายลูกไม้แสนสบายบิดขี้เกียจ  เธอไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทั้งที่แปรงฟัน ล้างหน้าให้สดชื่นแล้ว ความเครียดหรือไรถึงทำให้เธอง่วงอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่ๆหินให้ความสนใจกับตาทิพย์ของ'วายุรินทร์'เมื่อสองสามวันก่อน

ก๊อกๆๆ   เสียงเคาะประตูดังขึ้น  หญิงสาวหันไปมองสักพักก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้ผู้มาเยือน

"อรุณสวัสดิ์ครับไข่มุก" หินยิ้มกว้างเมื่อหญิงสาวเจ้าของชื่อ 'ไข่มุก' มาเปิดประตูให้ตนเข้าไป  "นั่งก่อนสิหิน" ไข่มุกพูดขึ้นลอยๆ  "อะ...อืม" หินพยักหน้ารับอย่างงงๆและค่อยๆนั่งบนโซฟานุ่มๆที่ตั้งอยู่ในห้องช้าๆ  ในขณะที่ไข่มุกยิ้มพอใจและรวบกระโปรงนั่งตามอย่างเรียบร้อยอ่อนหวาน

"กินข้าวหรือยัง" หินถาม  "กินแล้วจ้ะ"ไข่มุกตอบอย่างรวดเร็วทันใจ

ตอนนี้ไข่มุกก็มาอยู่กับหิน ชายหนุ่มน้ำใจงามเป็นเดือนแล้วล่ะนะ ถึงแม้ตอนนี้เธอจะสนุกกับชีวิตใหม่อันน่าตื่นตาตื่นใจแต่เธอก็ยังไม่รู้ว่าความลับซ่อนเร้นในตัวเธอคืออะไร และเธอเป็นใครมาจากไหนกันแน่  เธอได้แต่จินตนาการไปวันๆว่าเธออาจเป็นลูกสาวมหาเศรษฐี หรือคนจนๆที่หางานทำ หรือว่าจะเป็น...  'สิ่งมีชีวิตเหนือจินตนาการอย่างนางเงือก!!??'

ถึงจะฟังดูน่าตกใจแต่แม้เธอจะเป็นอะไร เธอยอมรับได้หมดเลยมันคือโชคชะตาที่ถูกกำหนดไว้แล้ว

"ไข่มุก ไข่มุก เป็นอะไร เหม่ออะไร" หินพยายามเรียกสติที่หลุดลอยดำดิ่งไปไกลสู่ก้นทะเลลึกของหญิงสาวตรงหน้าให้จงได้  "อะ...เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกหิน ฉันอยากรู้ว่าฉันเป็นใคร..." ไข่มุกเผยความในใจอันอัดอั้นออกมาให้คู่สนทนาได้รับรู้

หินพยักหน้ารับอย่างเห็นใจไม่น้อย  "ก็เราสืบอยู่นี่ไงล่ะไข่มุก  คงอีกไม่นานเกินรอล่ะนะ" หินปลอบโยนหญิงสาวให้ไม่ท้อแท้ไปเสียก่อนเพราะเขาเชื่อว่า อีกไม่นานเดี๋ยวก็ได้คำตอบเอง  แต่หญิงสาวต้นเรื่องกลับคิดแตกต่างจากเขาไปอย่างสิ้นเชิง เธอคิดว่า สืบไปก็ไม่ได้อะไร โลกนี้มีปริศนาที่แก้ไม่ได้อยู่เยอะ คงไม่แปลกถ้าเรื่องราวลึกลับของเธอจะไม่สามารถหาคำตอบได้

"สืบไปก็เท่านั้น...เรื่องราวลึกลับของฉันน่ะหาคำตอบง่ายๆไม่ได้หรอกนะ  ขนาดฉันยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเองเลยด้วยซ้ำ" หญิงสาวก้มหน้าน้ำตาซึมๆอย่างสิ้นหวัง

"โธ่...ถ้าแค่เรื่องนั้นไม่เห็นต้องร้องไห้เลยหนิ  ถึงจะนานแค่ไหนผมก็จะพยายามให้จงได้ครับ!!!  ผมเชื่อมั่นว่ายังไงสักวันต้องได้คำตอบแน่นอน เข้มแข็งนะครับ" หินเปลี่ยนไม้ตายมาให้กำลังใจไข่มุกแทนการปลอบใจ

"จริงเหรอ...ถ้าเป็นงั้นฉันจะลองสืบต่อไปนะ" ไข่มุกหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำตาก่อนจะตีสีหน้ามุ่งมั่นให้หินสบายใจ

กริ๊งๆๆ เสียงโทรศัพท์รุ่นเก่าสีดำของหินดังขึ้นเป็นสัญญาณว่ามีคนโทรมาหาเขา  "ใคร!" หินกดรับโทรศัพท์อย่างว่องไว

"โด่...ไอหิน  แค่โทรมานิดเดียวทำเสียงดุ" เสียงบ่นของ 'เสฉวน'เพื่อนสนิทตัวแสบของหินดังก้องจนหินผงะ

"อ่าวนายนี่เอง  โทรมาทำไมแต่เช้า  รู้มั้ยคนยุ่ง" หินต่อว่าเพื่อนสนิทเสียงดัง

"ฉันทำอะไรก็ไม่ถูกรึไงเนี่ย  คืองี้นะ วายุรินทร์กับอันดามันจะชวนไข่มุกเพื่อนนายไปทะเลอ่ะดิ" เสฉวนประกาศก้อง

"ขอสายไข่มุกได้ม้าาาา" เมื่อประกาศเสร็จเสฉวนก็ลากเสียงยาวววว

"ก็ได้  ไข่มุกมานี่เร็ววววว" หินเรียกหาตามความต้องการของเพื่อนสนิท

"คะหิน  มาแล้วค่า~~~" ไข่มุกเดินเข้ามารับโทรศัพท์จากมือหิน

"สวัสดีครับไข่มุก" เสฉวนทักทายอย่างอารมณ์ดี

"หวัดดีค่ะพี่เสฉวน  มีอะไรกับฉันรึเปล่าคะ" ไข่มุกถามเสียงใส

"คืองี้นะ  ซุบซิบๆๆๆๆๆๆๆ" เสฉวนบอก

"อ๋อ  เข้าใจแล้วค่ะ เดี๋ยวฉันจะ..." ไข่มุกลังเลว่าจะตอบดีไม่ตอบดีแต่เธอก็ตัดสินใจหันไปทำปากขมุบขมิบถามหิน

หินยิ้มพอใจกับการที่ไข่มุกถามตัวเองก่อนเพื่อความปลอดภัยของเธอ  "เอาสิ  อยากไปก็ได้ไม่ไปก็ได้ ตามสบายเลย  ผมไม่ห้ามคุณหรอกนะ" หินผายมือเชื้อเชิญอย่างใจดี

ส่วนไข่มุกเมื่อได้รับอนุญาตก็ยิ้มแป้นดีใจรีบตอบตกลงอย่างไม่รีรอ

ณ ชายทะเล

"มาแล้วเหรอๆๆๆๆๆๆ" เสียงหวานใสของ'อันดามัน' เพื่อนร่วมงานสาวของหินชะเง้อมองดูไข่มุก

"เก็บอาการหน่อยอันดา  ไข่มุกน่ะมาแน่นอนแต่เธอเดินช้า" 'วายุรินทร์' หรือ 'ริน' สาวตาทิพย์ประจำกลุ่มยื่นมือมาจับไหล่เพื่อนร่วมงานอย่างใจเย็น

"มาแล้วค่ะ" ไข่มุกเดินตุบๆมาบนพื้นทรายสีขาวนวล

"ไข่มุกมาแล้ว เย่ๆ" อันดามันโผเข้ากอดไข่มุกอย่างไปรีรอ  "ฮะๆๆๆ"ไข่มุกหัวเราะชอบใจที่ได้เล่นกับเพื่อนๆผู้หญิงที่เพิ่งสนิทด้วย

"ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้" วายุรินทร์เอามือกุมหน้าผากอยากเอือมระอาพลางบ่นๆๆแล้วก็บ่น

"งั้นเราเล่นน้ำกันดีกว่านะไข่มุก" อันดามันเดินมาแตะเบาๆที่หลังของเพื่อนสาว

"ม...ไม่ได้นะ!!!!"