Second Love หยุดรักไม่ได้พี่ชายสุดหล่อ

          เนื้อเรื่อง
Second Love หยุดรักไม่ได้พี่ชายสุดหล่อ 3
ฉัน "( O_O; )"
ยัยปลา " ( @_@;;; )
พี่คาเรท " ( -.-;, )
ตอนนี้หน้าตา3แบบยังคงค้างอยู่เหมือนเดิมและตอนนี้เราอยู่ที่ไหนน่ะหรอ .. คำตอบคืออยู่บนรถของพี่คาเรทนั่นแหละ รู้สึกว่ายัยนั่นแทบเป็นลม (หรือสำออย) จนพี่คาเรทต้องประคองมาขึ้นรถ ส่วนพี่เค้ารู้เรื่องหรือยังน่ะหรอ เรียบร้อยแล้วแหละ หมดไส้หมดพุงกันเลยทีเดียว แต่เรื่องที่ยังค้างคาใจอยู่ก็คือยัยปลามันจะหายโกรธฉันม้ายย..!!! เพื่อนฉันยิ่งน้อยๆอยู่ ...และรถก็หยุดนิ่ง
"เด็กๆ คือ..." หลังจากที่เงียบกันอยู่ตั้งนานพี่คาเรทก็ยอมพูดขึ้นมาสักที
"..." แต่เราสองคนก็ยังไม่ได้พูดอะไร ปล่อยให้พี่คาเรทพูดให้จบประโยค
"คือ...." แต่เหมือนจะติดอ่างนะ(รึเปล่า)
"พี่คาเรทมีอะไรรึเปล่าคะ" ฉันทนเห็นใครอ้ำๆอือๆไม่เป็นหรอกมีอะไรก็พูดสิ เก็บไว้ในใจทำไม -.-;
"พี่คิดว่า...น้องๆควรไปเรียนได้แล้ว..เพราะนี่ก็ถึงโรงเรียนแล้ว..ไม่ใช่หรอ" จริงด้วยพวกเรามัวแต่เหม่อลอยกันจนไม่ทันได้รู้เลยว่าถึงโรงเรียนแล้ว 'กึก' เสียงยัยปลาเปิดประตูรถและเดินลงอย่าวเงียบก้มหน้าหน่อยๆ ไม่บอกลาใครสักคนเลย เห้อนี่มันจะโกรธฉันจริงๆใช่ป้ะ -.-; แต่ฉันจะไม่ยอมให้มันเป็นแบบนี้หรอกนะ ฉันรีบเปิดประตูอีกฝั้งตามยัยปลาไป ไม่ได้สนใจคนขับเลย ตอนนี้น่ะสิ่งที่ฉันต้องการคือเพื่อน ฉันจะไม่ยอมให้จบแบบนี้หรอก
"ปลา เดี๋ยว!" ฉันตะโกนเรียกมันไว้
"จะมาเยาะเย้ยอะไรฉันอีก แค่นี้ฉันยังหน้าแตกไม่พอใช่ป้ะ" ปลาที่ดูนิ่งเงียบไปสักพักหันไปตะคอกใส่ฉันจนฉันตกใจ "นี่เราจะกลับมาเป็นเพื่อนเหมือนกันไม่ได้เลยหรอ" คำพูดของฉันทำเอายัยปลามองหน้าและ...
"ไม่รู้..." และมันก็เดินจากฉันไป ! เห้ยนี่มันเป็นวันอะไรของพราววะ "การบ้านที่ครูสั่งวันนี้ พวกเธอก็โตๆกันแล้วทำมาด้วยล่ะถ้ายังอยากมีมหา'ลัยดีๆเรียนอยู่" จบคาบวิชาสังคมศึกษาแสนน่าเบื่อ นี่ฉันแอบหลับไป3ครั้งอาจารย์แกยังจับไม่ได้เลยนะ อ่อไม่สิ ดูเหมือนว่าทั้งห้องที่ทำเป็นก้มดูหนังสือก็คงจะแอบงีบหลับเหมือนฉันนั่นแหละ ฉันกระทุ้งหนังสือให้มันเรียบร้อยแล้วเก็บเข้ากระเป๋าพรางได้ยินเสียงบางอย่าง
"เห้ย แกดูนี่ดิ" เพื่อนของฉันที่นั่งไม่ไกลนักแอบซุบซิบนินทาอะไรกันก็ไม่รู้ "สงสารเจลเนาะยัยพราวก็ไม่น่าทำถึงขนาดนั้นเลย" ใช่..มันคงจะเป็นเรื่องของฉัน
"พราวแกดูนี่ดิ แกดูนี่" ยัยอลิซที่นั่งอยู่หลังฉันยื่นหนังสือพิมพ์โรงเรียน (ชมรมหนังสือพิมพ์ทำขึ้นมา) มาให้ฉัน "นี่มันอะไรกัน สาวสวยน่ารักอย่าง 'พราว' จับได้เมื่อรู้ว่าเพื่อนสาวคนสนิทของตนแอบคบผู้ชายคนเดียวกับตัวเอง.." ใคร! ใครปล่อยข่าว ฉันก็ว่าหมู่นี้ทำไมทุกคนมองฉันแปลกๆ แหม!! ไอ้ชมรมบ้าเอาข่าวฉันขึ้นหน้าหนึ่งเชียวนะ อยากเตะหัวหน้าบมรมจริงจริ๊ง หน็อยยยยย!! O,O
"พะ..พราว หนังสือพิมพ์ฉันO_O" ฉันตกใจเสียงของอลิซที่กระตุกฉันและจะยื่นหนังสือพิมพ์ให้มันเพื่อคืนแต่ทว่า เอ่อ...เป็นเศษกระดาษไปแล้วค่ะ-.-; ก็แหม มือมันไวไปหน่อยนี่นา
"ไม่เป็นไรใช่มั้ยจ๊ะอลิซที่รัก" ..คนตรงหน้าเป็นลมไปแล้วO.O;


วันนี้เป็นวันที่ฉันต้องเดินกลับบ้านคนเดียว~อย่างเดียวดายยยย~ ToT เพื่อนอีกคนก็ไม่น่าคบอีกคนก็เข้าใจผิด โว้ย! ช่วงนี้มันมีแต่เรื่องซวยๆ ให้ตายเถอะ! ปกตินะถ้าเราเดินกลับกัน 3 คน คงไม่เป็นงี้และคงจะไม่กลับบ้านง่ายๆคงจะไปนั่งกินราเม็งต่อหรือไม่ก็ไปช็อปปิ้งตากแอร์ที่ห้างเย็นสบาย แต่นี่อะไร...เดินคนเดียว(อย่างเดียวดาย) หิวก็หิว ร้อนก็ร้อน หรือฉันควรไปง้อยัยเจลและขอโทษมัน...แล้วฉันจะขอโทษมันทำไมในเมื่อมันเป็นฝ่ายแย่งแฟนฉัน ที่สำคัญนะฉันง้อยัยปลาแล้วง้ออีกมันก็ยังโกรธอยู่อย่างนั้น หรือฉันควรจะย้ายโรงเรียน! เอาเป็นโรงเรียนธรรมดาๆ โรงเรียนไหนก็ได้ที่มีเพื่อนต้อนรับฉัน หรือจะไปเรียนที่ชนบท หรือฉันจะไปบวชชีดี โว้ยยยย!-.-;; เหนื่อยใจ!!! หิว~ จัง~ ฉันเดินเข้ามาในบ้านอันเงียบสงบ นี่ยัยปลายังไม่มาอีกหรอเนี่ย อ๊ะ! ฉันมีความคิดดีๆและรับรองว่าครั้งนี่มันจะต้องหายโกรธฉันแน่ ทำสปาเก็ตตี้ของโปรดมันดีกว่า โฮะๆๆๆ อย่างแรกก็ต้องต้มน้ำให้เดือดแล้วเอาเส้นแช่ลงไป...จากนั้นก็เอามาแช่น้ำเย็น..และ..,,อืม. เสร็จละ //ตึง// เสียงเปิดประตูเดาว่าน่าจะเป็นยัยปลาเพราะวันนี้รู้สึกว่าพี่คาเรทจะกลับดึกนิดๆ
"ว้าว สปาเกตตีของโปรดฉัน นี่แกทำให้ฉันหรอ..." ยัยปลาลืมตัวเผลอพูดออกมาและพอมันรู้ตัวก็ทำเป็นไม่สนใจ
"ใช่และฉันรู้ว่าแกไม่ชอบมะเขือเทศฉันเลยเปลี่ยนเป็นผัดขี้เมาแทน" เอาล่ะน้ำลายยัยนั่นไหลจนเหมือนหมาบ้าแล้ว(ความจริงคือมันแค่กลืน) อาศัยโอกาสนี่หว่านล้อมซะเลยละกัน
"หรอ แต่ฉันไม่สนใจหรอก"
"งั้นฉันจะช่วยให้พี่คาเรทชอบแกเอามั้ยล่ะ ฉันจะทำทุกวิถีทางเลยฉันสัญญา"
"กะ...แก" น้ำตาปริ่มๆของยัยนั่นออกมานิดๆพร้อมความอึ้ง(สุดๆ)
"สนใจข้อเสนอนี้มั้ยล่ะ ให้ความเป็นมิตรกับมาเหมือนเดิมแลกกะเรื่องพี่คาเรท..." หมับ ยัยปลาเข้ามากอดฉันแน่นมากจนหายใจแทบไม่ออก มันคงจะหายโกรธแล้วสินะ "แกนี่คือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเลยนะ" :)
"จริงๆแล้วน่ะฉันงี่เง่าเองแหละไม่งั้นเราคงไม่ต้องมาโกรธกันแบบนี้"
"ไม่หรอกนี่แกอย่าคิดมากเลย กินนี่ก่อนดีกว่าเดี๋ยวเย็นหมด :)"

Khalate Talk
ผมเดินเข้ามาในบ้านแต่วันนี้แปลกที่บรรยากาศดูเงียบเป็นพิเศษ เอ...หรือว่าเด็กๆจะนอนกันแล้ว "เด็กๆพี่กลับมาแล้ว" ...ใช่มันไม่มีเสียงตอบรับของใครกับมาสักคน ไม่สิอันที่จริงแล้วไม่มีแม้กระทั่งเสียงของเครื่องแอร์หรือแมลงบินไปบินมาเลย อาา...บรรยากาศนี้มันช่างน่ากลัวชะมัด
"เด็กๆทำอะไรกันอยู่เอ่ย" ผมพูดอีกรอบภาวนาให้ครั้งที่แล้วเราพูดเบาไปเด็กๆคงไม่ได้ยิน ครั้งนี้เลยพูด (คล้ายตะโกน) ดังไปอีก (ไม่) นิดนึง ผมลองสำรวจดูรอบๆบ้านเผื่อเด็กๆอาจจะกำลังทำกิจกรรมอะไรบางอย่างกันอยู่ แต่ไม่สิ...ดูจากปฏิกิริยาท่าทางของเมื่อเช้าแล้ว รู้สึกว่าทั้งพราวและปลาจะโกรธกันนะ สาเหตุผมคงจะไม่ต้องพูดถึงมันหรอกนะ แต่ยังไงซะผมก็มองเด็กๆสองคนนั้นเป็นแค่ "น้อง" อยู่แล้ว ผมเดินตรงดิ่งไปที่ห้องครัวเพราะชั้นแรกของบ้านหลังโตหลังนี้ก็มีแค่ห้องรับแขกตรงไปอีกนิดก็ห้องนั่งเล่นเดินไปอีกหน่อยก็ถึงห้องครัวแล้ว (แน่นอนว่าห้องน้ำอยู่ในห้องส่วนตัวของทุกคน) "(-.-;;;)" หากแต่ว่าสิ่งที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้านั่นคือคนที่ผมกำลังตามหาทั้งสอง ทั้งพราวและปลากำลังเอ่อ...หลับ และหน้าของพวกเธอทั้งสองนั้นก็...ฟุบลงในจานข้าว เอ๊ะ! หรือไม่ใช่เพิ่มแอบเห็นเส้นสปาเกตตี้โผล่เยิ้มๆมานิดนึงแต่ดูเหมือนจะเป็นสปาเกตตี้ขี้เมาด้วย ...กลิ่นแรงมาก ผมคิดว่านี่ไม่ใช่ที่นอนที่ดีเท่าไรสำหรับพวกเธอทั้งสองเพราะฉนั้นผมควรจะปลุกพวกเธอให้ไปอาบน้ำแล้วเข้านอนในที่ที่ 'ดี' กว่านี้
"น้องพราวครับตื่นได้แล้วพี่ว่าน้องควรไปอาบน้ำแล้วนอนดีกว่านะ" ผมเลือกที่จะปลุกพราวก่อนเพราะดูเหมือนเธอหลับได้ฟินมาก(น้ำลายเยิ้มเป็นแอ่ง)
"ปลาฉันขอโทษนะแต่ฉันไม่ได้คิดอะไรกับพี่คาเรทจริงๆนะ" อยู่ๆพราวก็ละเมอพูดออกมาและก็เงียบไป...แต่สิ่งที่เธอพูดนี่สิ ...มัน..มัน
"น้องพราวครับ พี่ว่าเราควรไปอาบน้ำนอนนะครับ" ผมพูดย้ำเพื่อให้สาวน้อยคนตรงหน้าพอที่จะได้ยินบ้าง
"แต่ไม่รู้ทำไม..ทำไมพี่คาเรทต้องมาทำดีกับฉันด้วย ฉันสับสนตัวเองมากเหลือเกินว่าที่จริงแล้วน่ะฉันแอบ..." O.O อะไรกัน มันหมายความว่ายังไงกันนะ
"อ้าวพี่คาเรทมาตั้งแต่เมื่อไรคะ" เสียงของเด็กผู้หญิงข้างๆคนที่ผมกำลังสงสัยกับการละเมอนั่นเรียกให้ผมต้องหันไป "ตื่นแล้วเหรอครับพี่ว่าเราควรไปอาบน้ำนอนได้แล้วนะนี่ก็ปานจะสี่ทุ่มแล้ว" ผมบอกกับปลาที่ยิ้มกับมาให้ผม แต่ท่าทางยังงัวเงียๆอยู่
"ค่ะพี่คาเรท เดี๋ยวฉันปลุกยัยพราวเอง" ผมทำตามที่ปลาเสนอ...แต่ที่ยังค้างคาใจนี่สิน้องพราวเค้าหมายถึงอะไรกัน"
...ตกดึก
กึกๆๆๆ
กึกๆๆๆ
ผมลืมตาอย่างค่อนข้างที่จะสะลึมสะลือเมื่อได้ยินเสียง 'กึกๆๆๆ' อะไรนั่น อาให้ตายเถอะดึกแล้วนะเนี่ยใครยังจะทำอะไรอีก
กึกๆๆๆ
กึกๆๆๆ
หะ...เห ทะ..ทำไมเสียงมันเข้ามาใกล้หูขึ้นเรื่อยๆล่ะ หรือว่าคงจะมีใครลงไปดื่มน้ำข้างล่างมั้ง ห้องเรามันเป็นห้องที่ใกล้บันไดที่สุดนี่นา แต่...ห้องของทุกคนมันก็มีตู้เย็นเล็กๆอยู่ไม่ใช่หรอ
กึกๆๆๆ
กึกๆๆๆ
อะไรกันเนี่ย...มะ...มันเหมือนเสียงอยู่หน้าประตูแล้วยังไงอย่างงั้น กึก ... เสียงลูกบิดประตูห้องถูกเปิดออก...เห้ยยยย! ปะ...เปิดออกงั้นเหรอ จะ...จะบ้าเหรอดึกดื่นป่านนี้ใครจะมาห้องอีกฟระ ผมตัดสินกระโดดลงจากเตียงด้วยศักดิ์ศรี (?) ของลูกผู้ชายซะอย่าง พร้อมไม่ลืมที่จะถือ...เอ่อขวดน้ำ (แน่นอนว่าต้องมีน้ำ) ที่อยู่ข้างหัวเตียง (ถึงจะมีน้ำแค่ครึ่งเดียวก็เหอะ) ผมตัดสินใจเดินออกไปตรงประตูโดยแอบเงื้อมดูนิดๆ-.-:; แต่ว่ามันไม่ใช่ใครที่ไหนเลย .... คนๆนั้นคือ 'พราว' เจ้าของบ้านหลังนี้นั่นเอง "ดึกดื่นป่านนี้มาทำอะไรที่ห้องพี่เหรอครับ" ผมเป็นฝ่ายเอ่ยทักก่อนแต่คำตอบที่ได้กลับมาคือ...
"พี่คาเรท ปลาแอบชอบพี่มากๆเลยนะคะ และหนูเองก็อยากให้พี่..." อ่ะ...เอ่อ อะไรกันวะเนี่ย
"เอ่อ พี่ว่านี่ก็ดึกแล้วนะน้องพราวควรกับไปนอน หมับ" คำพูดของผมจบที่การที่ผู้หญิงคนตรงหน้าผมเป็นฝ่ายเข้าจูบผมและเมื่อดูใกล้ๆ สรุปได้ง่ายๆเลยก็คือ 'ละเมอ' เธอดันละเมอมาที่ห้องผมซะงั้น และก็ดันละเมอจูบผมซะด้วย
"ไอ้จิมไอ้ชั่วไอ้เลว ฉันเกลียดแก นี่แกดูสิฉันรักกับพี่คาเรทอยู่เห็นมั้ย ฉันจูบเขาๆ" เธอพูดอะไรออกมาหลังจากที่ผละจูบของเธอออกจากปากของผม
"น้องพราวครับ...พี่ว่าน้องควร .." ผมถึงกับต้องหยุดพูดอีกครั้งเพราะผู้หญิงคนตรงหน้าเดินไปนอน ...ใช่เดินไปนอนที่เตียงของผม -.-; เห้อสงสัยนี่ผงคงต้องอุ้มเธอกลับห้องเลยใช่มั้ยเนี่ย
"หรือบางทีฉันอาจจะแอบชอบพี่จริงๆก็ได้นะ...พี่คาเรท" O_O ผมชะงักกึกกับคำพูดของพราวเมื่อกี้ เมื่อกี้มันอะไรกันน่ะ ผมหูฝาดหรือเพราะฤทธิ์การละเมอของเธอ ตะ...แต่ ทำไมมันละเมอเหมือนกับตอนที่นอนในห้องครัวเลยอ่า ... อา นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ เห้อ สงสัยคืนนี้ผมคงนอนไม่หลับแล้วสินะ


จบไปอีกตอนแล้วน้าค้า สำหรับเรื่อง Second Love หยุดรักไม่ได้พี่ชายสุดหล่อ ขอโทษน้าค้าที่ไม่ได้อัพนานพอดีตอนนี้ค่อนข้างยุ่งกับโรงเรียนใหม่ ยังไงก็ฝากติดตามตอนต่อไปของเรื่องนี้ด้วยนะคะ เกิดเป็นคนหล่อต้องทำใจนะคาเรทที่รัก :) IG : Berrygint_book , meme_chantaras