นาฬิกาผู้เปลี่ยนโลก

คำเตือน
โปรดอย่าทำตัวเป็นนักอ่านเงานะค่ะ ใครไม่ยอมเม้นเชิญออกไปเลยค่ะ
รู้จักไหมการให้กำลังใจผู้เขียนคือคอมเม้นต์!!! เงียบเสียตำลึงทองแบบเนี้ยคนเขียน
เค้าจะไม่มีอารมณ์แต่ง ดองเป็นสิบๆชาติก็ไม่มีอารมณ์ เรื่องนี้ไม่รับขยะไซเบอร์*ค่ะ
____________________________________________________
ขยะไซเบอร์=จดหมายลูกโซ่,คอมเม้นต์ด่า
____________________________________________________
อาเบรียนด้าพูดกับคาริด้าเรียบร้อยแล้ว ก็เดินออกมาจากบ้าน ก่อนจะขับรถมอเตอร์ไซค์คู่ใจไปยัง
สถานที่ๆหนึ่ง
 
ณ ห้องประมูลสินค้า
 
ตึกๆๆ
เสียงฝีเท้าของอาเบรียนด้าดังขึ้นภายในห้องประมูล ทำให้ผู้ที่สนใจกับการประมูลหันมามองอา
เบรียนด้าเป็นจุดเดียว อาเบรียนด้าเดินต่ออย่างไม่สนใจใคร พลางหาที่นั้งไปด้วย ก่อนจะมาหยุดที่
นั้งที่ว่างตรงหนึ่ง แล้วเลื่อนเก้าอี้ด้านหน้ามาใกล้ๆและยกเท้าขึ้นไปวางอย่างสบายใจเฉิบ
'ขณะนี้อยู่ที่24ล้านครับ มีใครจะให้มากกว่านี้ไหมครับ???'
เสียงไมค์ประกาศขึ้นภายในห้องประมูล
อาเบรียนด้ายกมือขึ้นซึ่งหมายความว่าจะขอต่อราคาแต่ละครั้งจะเพิ่มขึ้น1ล้านบาท
'ขณะนี้ปาเข้าใจ25ล้านแล้วครับ มีใครจะให้มากกว่านี้ไหมครับ?? มีไหมครับ??'
หญิงสาวคนที่นั้งข้างๆอาเบรียนด้ายกมือขึ้นเพื่อจะเอาชนะ25ล้านบาทของเธอให้ได้
'โอ้!!คุณผู้หญิงตรงนั้นยกมือขึ้นครับ ขณะนี้26ล้านแล้วครับ มีคนจะให้มากกว่านี้ไหมครับ??'
อาเบรียนด้าเองก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆเพราะเธอเป็นคนไม่ยอมใครเลยชู4นิ้วขึ้นมาหมายความว่าเธอ
ขอเพิ่มไปอีก4ล้านบาท
'ขณะนี้30ล้านแล้วครับ!! มีคนจะต่อราคาต่อไหมครับ?? ผมนับ1-3นะครับ'
'1'
ยังคงเงียบ
'2'
เงียบกว่าเดิมอีก
'3!!! หมดเวลาครับ คุณอาเบรียนด้าชนะไปนะครับ'ในเมื่อไม่มีใครยอมต่อราคาของประมูลชิ้นนั้น
อาเบรียนด้าก็เลยชนะไป ทำให้คนที่นั้งข้างๆอาเบรียนด้าถลึงตาใส่อาเบรียนด้าอย่างไม่พอใจเป็น
อย่างมากเพราะแพ้การประมูล อาเบรียนด้าก็เลยทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยิ้มอย่างผู้ชนะไปให้
อาเบรียนด้าเดินออกมาจากห้องประมูลที่เธอมาวันนี้ไม่ได้มาแค่ประมูลแต่จะมาหาลุงของเธอด้วย
"ไง อาเบรียนด้าไม่เจอกันนานเลยนะ"มีชายผู้หนึ่งเอ่ยทักอาเบรียนด้าทำให้เธออดหันไปมองไม่
ได้
"อืม ไม่เจอกันซัก6ปีได้แล้วมั้ง เบอติน"อาเบรียนด้ายิ้มอย่างพอใจเพราะคนที่เธอเจอคือ เพื่อน
สมัยเด็กของเธอเอง
"เออ..คือ"
"ถ้าเกิดจะชวนไปไหนล่ะก็ ขอโทษนะตอนนี้ฉันไม่ว่างหรอก"
"เบอติน!! มาทางนี้หน่อย!"
"นั้นไง มีคนเรียกนายแล้ว ไปสิ..."เบอตินทำท่าเหมือนจะพูดต่อแต่ก็ต้องไปอย่างช่วยไม่ได้
"ไว้เจอกันคราวหน้านะ"
"อืม ไว้เจอกันคราวหน้า"อาเบรียนด้าเดินออกไปจากตรงนั้นแล้วมายังห้องที่ลุงของอาเบรียนด้าอยู่
ตึกๆๆ
"สวัสดีค่ะ มีคนอยู่ไหมค่ะ"
ก๊อกๆๆ
'เข้ามาสิ'เสียงดังจากภายในดังขึ้น
"ว่าแต่ที่นัดเนี้ยมีอะไรงั้นเรอะ..."เสียงแหบเอ่ยถามอาเบรียนด้าหลังจากที่เธอนั้งเรียบร้อยแล้ว
"คือ...หนูจะให้ลุงดูเจ้าสิ่งนี้ให้หน่อยน่ะค่ะ"
ยังไม่จบเดี๋ยวมาต่อให้ค่ะ เอาไปอ่านแค่นี้ก่อนน้าาา