นาฬิกาผู้เปลี่ยนโลก

คำเตือน

โปรดอย่าทำตัวเป็นนักอ่านเงานะค่ะ ใครไม่ยอมเม้นเชิญออกไปเลยค่ะ

รู้จักไหมการให้กำลังใจผู้เขียนคือคอมเม้นต์!!! เงียบเสียตำลึงทองแบบเนี้ยคนเขียน

เค้าจะไม่มีอารมณ์แต่ง ดองเป็นสิบๆชาติก็ไม่มีอารมณ์ เรื่องนี้ไม่รับขยะไซเบอร์*ค่ะ

____________________________________________________

ขยะไซเบอร์=จดหมายลูกโซ่,คอมเม้นต์ด่า

____________________________________________________

อาเบรียนด้าพูดกับคาริด้าเรียบร้อยแล้ว ก็เดินออกมาจากบ้าน ก่อนจะขับรถมอเตอร์ไซค์คู่ใจไปยัง

สถานที่ๆหนึ่ง

ณ ห้องประมูลสินค้า

ตึกๆๆ

เสียงฝีเท้าของอาเบรียนด้าดังขึ้นภายในห้องประมูล ทำให้ผู้ที่สนใจกับการประมูลหันมามองอา

เบรียนด้าเป็นจุดเดียว อาเบรียนด้าเดินต่ออย่างไม่สนใจใคร พลางหาที่นั้งไปด้วย ก่อนจะมาหยุดที่

นั้งที่ว่างตรงหนึ่ง แล้วเลื่อนเก้าอี้ด้านหน้ามาใกล้ๆและยกเท้าขึ้นไปวางอย่างสบายใจเฉิบ

'ขณะนี้อยู่ที่24ล้านครับ มีใครจะให้มากกว่านี้ไหมครับ???'

เสียงไมค์ประกาศขึ้นภายในห้องประมูล

อาเบรียนด้ายกมือขึ้นซึ่งหมายความว่าจะขอต่อราคาแต่ละครั้งจะเพิ่มขึ้น1ล้านบาท

'ขณะนี้ปาเข้าใจ25ล้านแล้วครับ มีใครจะให้มากกว่านี้ไหมครับ?? มีไหมครับ??'

หญิงสาวคนที่นั้งข้างๆอาเบรียนด้ายกมือขึ้นเพื่อจะเอาชนะ25ล้านบาทของเธอให้ได้

'โอ้!!คุณผู้หญิงตรงนั้นยกมือขึ้นครับ ขณะนี้26ล้านแล้วครับ มีคนจะให้มากกว่านี้ไหมครับ??'

อาเบรียนด้าเองก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆเพราะเธอเป็นคนไม่ยอมใครเลยชู4นิ้วขึ้นมาหมายความว่าเธอ

ขอเพิ่มไปอีก4ล้านบาท

'ขณะนี้30ล้านแล้วครับ!! มีคนจะต่อราคาต่อไหมครับ?? ผมนับ1-3นะครับ'

'1'

ยังคงเงียบ

'2'

เงียบกว่าเดิมอีก

'3!!! หมดเวลาครับ คุณอาเบรียนด้าชนะไปนะครับ'ในเมื่อไม่มีใครยอมต่อราคาของประมูลชิ้นนั้น

อาเบรียนด้าก็เลยชนะไป ทำให้คนที่นั้งข้างๆอาเบรียนด้าถลึงตาใส่อาเบรียนด้าอย่างไม่พอใจเป็น

อย่างมากเพราะแพ้การประมูล อาเบรียนด้าก็เลยทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยิ้มอย่างผู้ชนะไปให้

อาเบรียนด้าเดินออกมาจากห้องประมูลที่เธอมาวันนี้ไม่ได้มาแค่ประมูลแต่จะมาหาลุงของเธอด้วย

"ไง อาเบรียนด้าไม่เจอกันนานเลยนะ"มีชายผู้หนึ่งเอ่ยทักอาเบรียนด้าทำให้เธออดหันไปมองไม่

ได้

"อืม ไม่เจอกันซัก6ปีได้แล้วมั้ง เบอติน"อาเบรียนด้ายิ้มอย่างพอใจเพราะคนที่เธอเจอคือ เพื่อน

สมัยเด็กของเธอเอง

"เออ..คือ"

"ถ้าเกิดจะชวนไปไหนล่ะก็ ขอโทษนะตอนนี้ฉันไม่ว่างหรอก"

"เบอติน!! มาทางนี้หน่อย!"

"นั้นไง มีคนเรียกนายแล้ว ไปสิ..."เบอตินทำท่าเหมือนจะพูดต่อแต่ก็ต้องไปอย่างช่วยไม่ได้

"ไว้เจอกันคราวหน้านะ"

"อืม ไว้เจอกันคราวหน้า"อาเบรียนด้าเดินออกไปจากตรงนั้นแล้วมายังห้องที่ลุงของอาเบรียนด้าอยู่

ตึกๆๆ

"สวัสดีค่ะ มีคนอยู่ไหมค่ะ"

ก๊อกๆๆ

'เข้ามาสิ'เสียงดังจากภายในดังขึ้น

"ว่าแต่ที่นัดเนี้ยมีอะไรงั้นเรอะ..."เสียงแหบเอ่ยถามอาเบรียนด้าหลังจากที่เธอนั้งเรียบร้อยแล้ว

"คือ...หนูจะให้ลุงดูเจ้าสิ่งนี้ให้หน่อยน่ะค่ะ"

ยังไม่จบเดี๋ยวมาต่อให้ค่ะ เอาไปอ่านแค่นี้ก่อนน้าาา