Ghost World!!
9.7
1) started
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความโครม!!!วี้ว่อ~วี้ว่อ
.
.
.
.
.
นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน
"อูย~เจ็บ...หืม..สภาพห้องโรงบาลฯนี่เก่าชะมัดหรือว่าเราจะถึงชนบทแล้ว!"ผมรีบเด้งตัวลุกออกจากเตียงจนลืมไปว่าพึ่งเอารถไปชนมา...เพราะงั้น
กึก!
"อ๊ากกกกกก!!"
แอด~
"แย่แล้วคุณคะห้ามลุกออกจากเตียงสิคะคุณพยาบาลมาดูแลเค้าที"แหม...พยาบาลในชนบทนี่ดูแลดีจัง พยาบาลสาวร่างท้วมคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องของผมและมาพยุงผมขึ้นบนเตียง...จะว่าไปใครเปิดห้องพิเศษให้ผมกันล่ะเนี่ยระดับvipอีก
"ตาเคย์โอ~ลูกแม่กลับมาบ้านทั้งทีก็เกิดอุบัติเหตุเลยหรอลูก"แม่ผมที่รีบเดินเข้าห้องมาก็รีบมากอดผม...และผมเองก็พึ่งได้ข่าวว่าซี่โครงผมหักด้วยเพราะงั้นพอแม่มากอดแรงๆเข้าก็...
กรอบ...
ดังเลยครับ...กระดูกกูนี่แหละดังโอ้ยยยย!!เจ็บคูณ2พยาบาลๆช่วยผมด้วยเฮ้ย!!พอเห็นหน้าพยาบาลร่างท้วมนั่นผมก็ถึงกับร้องไม่ออก เจ๊แกไม่ได้อึมากี่วันแล้วฟะ
"ม...แม่ครับผมขอนอนพักหน่อยนะ"
"แม่ว่าไปนอนพักที่บ้านเราเถอะ"แม่ของผมเดินไปคุยกับพยาบาลสักพักก่อนที่คุณพยาบาลสาว(หน้าโหด)คนนั้นจะพยักหน้า
"ผมกลับได้หรอแม่...สาหัสขนาดนี้"
"ได้สิ...แม่บอกพยาบาลไปว่าพ่อเราเป็นหมอไว้ให้พ่อมาดูแลเราที่บ้านเองก็ได้"หืม...ได้ข่าวว่าพ่อผมเป็นหมอผี แม่จะให้พ่อผมเอาผีมารักษาหรอเหอะๆ=___=
GHOSTWORLD!!
.
.
.
.
.
.
"ลูก...ลูก...อ๊ะ!คุณลูกตื่นแล้ว!"
"อ..อ้าวแม่มีอะไรรึเปล่า"
"ก็แกหลับไม่รู้เรื่องไปตั้ง8วันแหน่ะ"หะ?ผมหลับไปนานขนาดนั้นเชียวถึงว่า..พอตื่นมารู้สึกร่างกายเบาๆแทบไม่เจ็บอะไรเลยผมลองลุกขึ้นบิดขี้เกียจปรากฏว่า..ผมหายแล้ว!!
"แม่ผมหิวอ่ะขอออกไปซื้อก๋วยเตี๋ยวกินหน่อยนะ"
"ขับดีๆล่ะอ้อ...บิ๊กไบค์ของแกแม่ให้ช่างฝีมือดีสุดๆเค้าซ่อมให้พึ่งมาส่งมาตอนเมื่อเช้าเค้าบอกรถไม่เสียหายอะไรมาก"
"ออครับขอบคุณแม่นะครับผมไปล่ะ"
ระหว่างที่ผมขับออกมาได้สักครึ่งทางผมรู้สึกเหมือน...ทางมันเปลี่ยวๆไงไม่รู้เหมือนไม่มีคนอยู่ทั้งๆที่ถนนเส้นนี้เป็นถนนหลักทางก็ราดดีไม่ขรุขระแต่แปลกที่ไม่มีคนแต่ละบ้านก็แทบไม่มีเสียงของใครเสียงทีวีก็ไม่มีอ๊ะ...น้าคนนั้นที่ชอบพาลูกมาอุ้มเดินเล่นนี่ผมไม่ได้กลับมา2ปีเด็กคนนี้เดินได้แล้วแฮะ ผมขับจอดเรียบทางแล้ววิ่งไปหาน้าคนนั้นทันที
"สวัสดีครับคุณน้าสายไหม"
"อ้าวเคย์กลับมาเมื่อไหร่กันไอติมไหว้พี่เคย์หน่อยสิลูก"
"...."แล้วเด็กคนนั้นก็ยิ้มพร้อมกับยกมือไหว้ผมน่ารักจริงๆเลย
"สวัสดีครับไอติมคนสวย คุณน้าครับทำไมแถวนี้ถึงเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่แบบนี้ล่ะครับ"
"เคย์จะกลับเมื่อไหร่หรอจ๊ะ"คุณหน้าถามผมพร้อมกับยิ้มหวานนิดๆตามฉบับของเธอ
"เอ่อ...อีก2-3เดือนครับแล้วตกลงที่ผมถาม.."
"กินอะไรรึยังจ๊ะ"โว๊ะ!ตกลงเธอจะตอบคำถามผมมั้ยเนี่ยหรือเธอไม่อยากตอบทำไมล่ะเออ!ช่างเถอะขี้เกียจคิด
"กำลังจะไปกินก๋วยเตี๋ยวครับ"
"งั้นก็รีบไปเถอะเดี่ยวจะหิวแย่^^"ผมพยักหน้าและกำลังจะสวมหมวกกันน๊อกแต่จู่ๆไอติมก็มาดึงกาวเกงของผมเอาไว้
"อะไออ้วยอะไออ้วย"อะไรไอติมพูดอะไรผมอ่านปากไม่ออกไม่ได้ยินอะไรด้วย
"ไม่เอาหน่าไอติมพี่เค้ารีบไปแล้ว"แล้วคุณน้าก็อุ้มไอติมออก
ผมก็ขับตามทางมาเรื่อยๆเอ๊ะ..ในกระจกผมเหมือนจะเห็นอะไรวิ่งตามมา..เด็กหรอ..บ้าน่าเด็กน่ะหรอจะวิ่งตามบิ๊กไบค์ได้ผมคงตาฝาดไป แต่พอผมมองไปที่กระจกอีกทีเฮ้ยยย!!เด็กจริงๆด้วยแต่ว่าชุดแบบนั้นมันไอติมนี่เอ๊ะทำไมรู้สึกชุดมันเปื้อนๆคราบ..ผมชะลอนิดๆเพื่อที่กระจกรถจะไม่สสั่นมากผมได้มีโอกาสมองชัดๆจนรู้ว่า...เด็กที่ตามมามันไม่ใช่คน!!เด็กนั่นแสยะยิ้มด้วยปากฉีกๆฟันแหลมเหมือนปลาฉลามนั่นเหมือนจะพึมพำอะไรตลอดทั้งตัวมีแต่คราบเลือดติด นี่มันบ้าอะไรฟะผมไม่มีเวลามามองแล้ว!!ผมรีบบิดหนีเด็กผีนั่นทันทีเอ๊ะมีคนออกจากบ้านแล้ว!หือ...เย้ยยย!ท่าเดินนั่นมันอะไรฟะมันไม่ใช่คนอีกแล้ววหมู่บ้านนี้มันยังไงวะ!รีบกลับบ้านพาพ่อแม่หนีดีกว่า
เอี๊ยดดด~บรืนนนน!!!
ผมรีบหมุนรถบิดกลับทางเดิมที่มาพร้อมกับที่จะไม่ลืม...
ตึง!!
...ชนไอ้เด็กผีนั่น...ผมไม่สนอะไรแล้วจะเด็กหรือผู้ใหญ่มันไม่ใช่คนผมไม่จำเป็นต้องปราณี!พอผมถึงบ้านก็รียถอดหมวกกันน็อกออกและวิ่งเข้าบ้าน
"แม่ๆรีบหนีกันเถอะทั้งหมู่บ้านนี้เป็นอะไรแล้ว...ก็...ไม่..รู้...แม่!!!!!!"และภาพที่ผมเห็นผมเองก็ไม่อยากจะเชื่อ...มันคือภาพที่แม่กับพ่อกำลังนั่งหัวเราะด้วยปากที่ฉีกและฟันที่แหลมคมเหมือนคนที่พากันเดินออกมาตามบ้านแม่ผมค่อยๆหันหน้ามาทางผม
"ว่าไงจ๊ะเคย์...มานั่งเล่นกับแม่มั้ย"แม่ผมเดินมาพร้อมกับยื่นทือมาทางผมแขนของแม่มีแต่แผลที่โดนหนอนแซะไปทั่ว..แค่เห็นก็อยากอ้วกผมไม่อยู่รอให้แม่มาถึงหรอกผมรีบวิ่งออกจากบ้านพร้อมกับรีบสวมหมวกและรีบขับออกจากบ้านนั้นทันที..ใช่ผมต้องรีบออกจากตัวชนบทนี้และเข้าไปที่เมืองหลวงและแจ้งข่าวต่างๆให้มารับมือกับที่ๆนี่...แต่ก่อนอื่น..ผมต้องรอด...ถ้าผมไม่รอดโลกอาจจะต้องกลายเป็นแบบนี้ทั้งใบแน่
เอี๊ยดดด!!
"โว้ยย!ไอ้เด็กนี่คนยิ่งรีบๆอยู่มาคลานขวางทำไมเดี่ยวก็ได้ตาย...หรอก"เออ..ไอ้ผมก็ลืมไปว่าทั้งหมู่บ้านนี้ไม่ใช่คนแล้วนี่พอคิดได้อย่างนั้นระหว่างที่เด็กนั่นหันมายิ้มผมก็ขับเหยียบหน้ามันทันทีจนเลือดมันกระฉูดติดรถบิ๊กไบค์คันสวยหรูของผม..อย่าให้กูรอดไปได้นะจะรีบไปล้างเลือดโสโครกนี้ออกให้หมดเลยคอยดู!!!
ถ้าผมรอดอ่านะ...
(ตอนแรกจบไปแล้วคอมเม้นติเตียนได้นะคะขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะตัวเธอฝากติดตามด้วยนะคะ)
.
.
.
.
.
นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน
"อูย~เจ็บ...หืม..สภาพห้องโรงบาลฯนี่เก่าชะมัดหรือว่าเราจะถึงชนบทแล้ว!"ผมรีบเด้งตัวลุกออกจากเตียงจนลืมไปว่าพึ่งเอารถไปชนมา...เพราะงั้น
กึก!
"อ๊ากกกกกก!!"
แอด~
"แย่แล้วคุณคะห้ามลุกออกจากเตียงสิคะคุณพยาบาลมาดูแลเค้าที"แหม...พยาบาลในชนบทนี่ดูแลดีจัง พยาบาลสาวร่างท้วมคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องของผมและมาพยุงผมขึ้นบนเตียง...จะว่าไปใครเปิดห้องพิเศษให้ผมกันล่ะเนี่ยระดับvipอีก
"ตาเคย์โอ~ลูกแม่กลับมาบ้านทั้งทีก็เกิดอุบัติเหตุเลยหรอลูก"แม่ผมที่รีบเดินเข้าห้องมาก็รีบมากอดผม...และผมเองก็พึ่งได้ข่าวว่าซี่โครงผมหักด้วยเพราะงั้นพอแม่มากอดแรงๆเข้าก็...
กรอบ...
ดังเลยครับ...กระดูกกูนี่แหละดังโอ้ยยยย!!เจ็บคูณ2พยาบาลๆช่วยผมด้วยเฮ้ย!!พอเห็นหน้าพยาบาลร่างท้วมนั่นผมก็ถึงกับร้องไม่ออก เจ๊แกไม่ได้อึมากี่วันแล้วฟะ
"ม...แม่ครับผมขอนอนพักหน่อยนะ"
"แม่ว่าไปนอนพักที่บ้านเราเถอะ"แม่ของผมเดินไปคุยกับพยาบาลสักพักก่อนที่คุณพยาบาลสาว(หน้าโหด)คนนั้นจะพยักหน้า
"ผมกลับได้หรอแม่...สาหัสขนาดนี้"
"ได้สิ...แม่บอกพยาบาลไปว่าพ่อเราเป็นหมอไว้ให้พ่อมาดูแลเราที่บ้านเองก็ได้"หืม...ได้ข่าวว่าพ่อผมเป็นหมอผี แม่จะให้พ่อผมเอาผีมารักษาหรอเหอะๆ=___=
GHOSTWORLD!!
.
.
.
.
.
.
"ลูก...ลูก...อ๊ะ!คุณลูกตื่นแล้ว!"
"อ..อ้าวแม่มีอะไรรึเปล่า"
"ก็แกหลับไม่รู้เรื่องไปตั้ง8วันแหน่ะ"หะ?ผมหลับไปนานขนาดนั้นเชียวถึงว่า..พอตื่นมารู้สึกร่างกายเบาๆแทบไม่เจ็บอะไรเลยผมลองลุกขึ้นบิดขี้เกียจปรากฏว่า..ผมหายแล้ว!!
"แม่ผมหิวอ่ะขอออกไปซื้อก๋วยเตี๋ยวกินหน่อยนะ"
"ขับดีๆล่ะอ้อ...บิ๊กไบค์ของแกแม่ให้ช่างฝีมือดีสุดๆเค้าซ่อมให้พึ่งมาส่งมาตอนเมื่อเช้าเค้าบอกรถไม่เสียหายอะไรมาก"
"ออครับขอบคุณแม่นะครับผมไปล่ะ"
ระหว่างที่ผมขับออกมาได้สักครึ่งทางผมรู้สึกเหมือน...ทางมันเปลี่ยวๆไงไม่รู้เหมือนไม่มีคนอยู่ทั้งๆที่ถนนเส้นนี้เป็นถนนหลักทางก็ราดดีไม่ขรุขระแต่แปลกที่ไม่มีคนแต่ละบ้านก็แทบไม่มีเสียงของใครเสียงทีวีก็ไม่มีอ๊ะ...น้าคนนั้นที่ชอบพาลูกมาอุ้มเดินเล่นนี่ผมไม่ได้กลับมา2ปีเด็กคนนี้เดินได้แล้วแฮะ ผมขับจอดเรียบทางแล้ววิ่งไปหาน้าคนนั้นทันที
"สวัสดีครับคุณน้าสายไหม"
"อ้าวเคย์กลับมาเมื่อไหร่กันไอติมไหว้พี่เคย์หน่อยสิลูก"
"...."แล้วเด็กคนนั้นก็ยิ้มพร้อมกับยกมือไหว้ผมน่ารักจริงๆเลย
"สวัสดีครับไอติมคนสวย คุณน้าครับทำไมแถวนี้ถึงเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่แบบนี้ล่ะครับ"
"เคย์จะกลับเมื่อไหร่หรอจ๊ะ"คุณหน้าถามผมพร้อมกับยิ้มหวานนิดๆตามฉบับของเธอ
"เอ่อ...อีก2-3เดือนครับแล้วตกลงที่ผมถาม.."
"กินอะไรรึยังจ๊ะ"โว๊ะ!ตกลงเธอจะตอบคำถามผมมั้ยเนี่ยหรือเธอไม่อยากตอบทำไมล่ะเออ!ช่างเถอะขี้เกียจคิด
"กำลังจะไปกินก๋วยเตี๋ยวครับ"
"งั้นก็รีบไปเถอะเดี่ยวจะหิวแย่^^"ผมพยักหน้าและกำลังจะสวมหมวกกันน๊อกแต่จู่ๆไอติมก็มาดึงกาวเกงของผมเอาไว้
"อะไออ้วยอะไออ้วย"อะไรไอติมพูดอะไรผมอ่านปากไม่ออกไม่ได้ยินอะไรด้วย
"ไม่เอาหน่าไอติมพี่เค้ารีบไปแล้ว"แล้วคุณน้าก็อุ้มไอติมออก
ผมก็ขับตามทางมาเรื่อยๆเอ๊ะ..ในกระจกผมเหมือนจะเห็นอะไรวิ่งตามมา..เด็กหรอ..บ้าน่าเด็กน่ะหรอจะวิ่งตามบิ๊กไบค์ได้ผมคงตาฝาดไป แต่พอผมมองไปที่กระจกอีกทีเฮ้ยยย!!เด็กจริงๆด้วยแต่ว่าชุดแบบนั้นมันไอติมนี่เอ๊ะทำไมรู้สึกชุดมันเปื้อนๆคราบ..ผมชะลอนิดๆเพื่อที่กระจกรถจะไม่สสั่นมากผมได้มีโอกาสมองชัดๆจนรู้ว่า...เด็กที่ตามมามันไม่ใช่คน!!เด็กนั่นแสยะยิ้มด้วยปากฉีกๆฟันแหลมเหมือนปลาฉลามนั่นเหมือนจะพึมพำอะไรตลอดทั้งตัวมีแต่คราบเลือดติด นี่มันบ้าอะไรฟะผมไม่มีเวลามามองแล้ว!!ผมรีบบิดหนีเด็กผีนั่นทันทีเอ๊ะมีคนออกจากบ้านแล้ว!หือ...เย้ยยย!ท่าเดินนั่นมันอะไรฟะมันไม่ใช่คนอีกแล้ววหมู่บ้านนี้มันยังไงวะ!รีบกลับบ้านพาพ่อแม่หนีดีกว่า
เอี๊ยดดด~บรืนนนน!!!
ผมรีบหมุนรถบิดกลับทางเดิมที่มาพร้อมกับที่จะไม่ลืม...
ตึง!!
...ชนไอ้เด็กผีนั่น...ผมไม่สนอะไรแล้วจะเด็กหรือผู้ใหญ่มันไม่ใช่คนผมไม่จำเป็นต้องปราณี!พอผมถึงบ้านก็รียถอดหมวกกันน็อกออกและวิ่งเข้าบ้าน
"แม่ๆรีบหนีกันเถอะทั้งหมู่บ้านนี้เป็นอะไรแล้ว...ก็...ไม่..รู้...แม่!!!!!!"และภาพที่ผมเห็นผมเองก็ไม่อยากจะเชื่อ...มันคือภาพที่แม่กับพ่อกำลังนั่งหัวเราะด้วยปากที่ฉีกและฟันที่แหลมคมเหมือนคนที่พากันเดินออกมาตามบ้านแม่ผมค่อยๆหันหน้ามาทางผม
"ว่าไงจ๊ะเคย์...มานั่งเล่นกับแม่มั้ย"แม่ผมเดินมาพร้อมกับยื่นทือมาทางผมแขนของแม่มีแต่แผลที่โดนหนอนแซะไปทั่ว..แค่เห็นก็อยากอ้วกผมไม่อยู่รอให้แม่มาถึงหรอกผมรีบวิ่งออกจากบ้านพร้อมกับรีบสวมหมวกและรีบขับออกจากบ้านนั้นทันที..ใช่ผมต้องรีบออกจากตัวชนบทนี้และเข้าไปที่เมืองหลวงและแจ้งข่าวต่างๆให้มารับมือกับที่ๆนี่...แต่ก่อนอื่น..ผมต้องรอด...ถ้าผมไม่รอดโลกอาจจะต้องกลายเป็นแบบนี้ทั้งใบแน่
เอี๊ยดดด!!
"โว้ยย!ไอ้เด็กนี่คนยิ่งรีบๆอยู่มาคลานขวางทำไมเดี่ยวก็ได้ตาย...หรอก"เออ..ไอ้ผมก็ลืมไปว่าทั้งหมู่บ้านนี้ไม่ใช่คนแล้วนี่พอคิดได้อย่างนั้นระหว่างที่เด็กนั่นหันมายิ้มผมก็ขับเหยียบหน้ามันทันทีจนเลือดมันกระฉูดติดรถบิ๊กไบค์คันสวยหรูของผม..อย่าให้กูรอดไปได้นะจะรีบไปล้างเลือดโสโครกนี้ออกให้หมดเลยคอยดู!!!
ถ้าผมรอดอ่านะ...
(ตอนแรกจบไปแล้วคอมเม้นติเตียนได้นะคะขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะตัวเธอฝากติดตามด้วยนะคะ)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ