Ghost World!!

โครม!!!วี้ว่อ~วี้ว่อ

.

.

.

.

.

นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน

"อูย~เจ็บ...หืม..สภาพห้องโรงบาลฯนี่เก่าชะมัดหรือว่าเราจะถึงชนบทแล้ว!"ผมรีบเด้งตัวลุกออกจากเตียงจนลืมไปว่าพึ่งเอารถไปชนมา...เพราะงั้น

กึก!

"อ๊ากกกกกก!!"

แอด~

"แย่แล้วคุณคะห้ามลุกออกจากเตียงสิคะคุณพยาบาลมาดูแลเค้าที"แหม...พยาบาลในชนบทนี่ดูแลดีจัง พยาบาลสาวร่างท้วมคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องของผมและมาพยุงผมขึ้นบนเตียง...จะว่าไปใครเปิดห้องพิเศษให้ผมกันล่ะเนี่ยระดับvipอีก

"ตาเคย์โอ~ลูกแม่กลับมาบ้านทั้งทีก็เกิดอุบัติเหตุเลยหรอลูก"แม่ผมที่รีบเดินเข้าห้องมาก็รีบมากอดผม...และผมเองก็พึ่งได้ข่าวว่าซี่โครงผมหักด้วยเพราะงั้นพอแม่มากอดแรงๆเข้าก็...

กรอบ...

ดังเลยครับ...กระดูกกูนี่แหละดังโอ้ยยยย!!เจ็บคูณ2พยาบาลๆช่วยผมด้วยเฮ้ย!!พอเห็นหน้าพยาบาลร่างท้วมนั่นผมก็ถึงกับร้องไม่ออก เจ๊แกไม่ได้อึมากี่วันแล้วฟะ

"ม...แม่ครับผมขอนอนพักหน่อยนะ"

"แม่ว่าไปนอนพักที่บ้านเราเถอะ"แม่ของผมเดินไปคุยกับพยาบาลสักพักก่อนที่คุณพยาบาลสาว(หน้าโหด)คนนั้นจะพยักหน้า

"ผมกลับได้หรอแม่...สาหัสขนาดนี้"

"ได้สิ...แม่บอกพยาบาลไปว่าพ่อเราเป็นหมอไว้ให้พ่อมาดูแลเราที่บ้านเองก็ได้"หืม...ได้ข่าวว่าพ่อผมเป็นหมอผี แม่จะให้พ่อผมเอาผีมารักษาหรอเหอะๆ=___=

                                                          GHOSTWORLD!!

.

.

.

.

.

.

"ลูก...ลูก...อ๊ะ!คุณลูกตื่นแล้ว!"

"อ..อ้าวแม่มีอะไรรึเปล่า"

"ก็แกหลับไม่รู้เรื่องไปตั้ง8วันแหน่ะ"หะ?ผมหลับไปนานขนาดนั้นเชียวถึงว่า..พอตื่นมารู้สึกร่างกายเบาๆแทบไม่เจ็บอะไรเลยผมลองลุกขึ้นบิดขี้เกียจปรากฏว่า..ผมหายแล้ว!!

"แม่ผมหิวอ่ะขอออกไปซื้อก๋วยเตี๋ยวกินหน่อยนะ"

"ขับดีๆล่ะอ้อ...บิ๊กไบค์ของแกแม่ให้ช่างฝีมือดีสุดๆเค้าซ่อมให้พึ่งมาส่งมาตอนเมื่อเช้าเค้าบอกรถไม่เสียหายอะไรมาก"

"ออครับขอบคุณแม่นะครับผมไปล่ะ"

ระหว่างที่ผมขับออกมาได้สักครึ่งทางผมรู้สึกเหมือน...ทางมันเปลี่ยวๆไงไม่รู้เหมือนไม่มีคนอยู่ทั้งๆที่ถนนเส้นนี้เป็นถนนหลักทางก็ราดดีไม่ขรุขระแต่แปลกที่ไม่มีคนแต่ละบ้านก็แทบไม่มีเสียงของใครเสียงทีวีก็ไม่มีอ๊ะ...น้าคนนั้นที่ชอบพาลูกมาอุ้มเดินเล่นนี่ผมไม่ได้กลับมา2ปีเด็กคนนี้เดินได้แล้วแฮะ ผมขับจอดเรียบทางแล้ววิ่งไปหาน้าคนนั้นทันที

"สวัสดีครับคุณน้าสายไหม"

"อ้าวเคย์กลับมาเมื่อไหร่กันไอติมไหว้พี่เคย์หน่อยสิลูก"

"...."แล้วเด็กคนนั้นก็ยิ้มพร้อมกับยกมือไหว้ผมน่ารักจริงๆเลย

"สวัสดีครับไอติมคนสวย คุณน้าครับทำไมแถวนี้ถึงเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่แบบนี้ล่ะครับ"

"เคย์จะกลับเมื่อไหร่หรอจ๊ะ"คุณหน้าถามผมพร้อมกับยิ้มหวานนิดๆตามฉบับของเธอ

"เอ่อ...อีก2-3เดือนครับแล้วตกลงที่ผมถาม.."

"กินอะไรรึยังจ๊ะ"โว๊ะ!ตกลงเธอจะตอบคำถามผมมั้ยเนี่ยหรือเธอไม่อยากตอบทำไมล่ะเออ!ช่างเถอะขี้เกียจคิด

"กำลังจะไปกินก๋วยเตี๋ยวครับ"

"งั้นก็รีบไปเถอะเดี่ยวจะหิวแย่^^"ผมพยักหน้าและกำลังจะสวมหมวกกันน๊อกแต่จู่ๆไอติมก็มาดึงกาวเกงของผมเอาไว้

"อะไออ้วยอะไออ้วย"อะไรไอติมพูดอะไรผมอ่านปากไม่ออกไม่ได้ยินอะไรด้วย

"ไม่เอาหน่าไอติมพี่เค้ารีบไปแล้ว"แล้วคุณน้าก็อุ้มไอติมออก

     ผมก็ขับตามทางมาเรื่อยๆเอ๊ะ..ในกระจกผมเหมือนจะเห็นอะไรวิ่งตามมา..เด็กหรอ..บ้าน่าเด็กน่ะหรอจะวิ่งตามบิ๊กไบค์ได้ผมคงตาฝาดไป แต่พอผมมองไปที่กระจกอีกทีเฮ้ยยย!!เด็กจริงๆด้วยแต่ว่าชุดแบบนั้นมันไอติมนี่เอ๊ะทำไมรู้สึกชุดมันเปื้อนๆคราบ..ผมชะลอนิดๆเพื่อที่กระจกรถจะไม่สสั่นมากผมได้มีโอกาสมองชัดๆจนรู้ว่า...เด็กที่ตามมามันไม่ใช่คน!!เด็กนั่นแสยะยิ้มด้วยปากฉีกๆฟันแหลมเหมือนปลาฉลามนั่นเหมือนจะพึมพำอะไรตลอดทั้งตัวมีแต่คราบเลือดติด นี่มันบ้าอะไรฟะผมไม่มีเวลามามองแล้ว!!ผมรีบบิดหนีเด็กผีนั่นทันทีเอ๊ะมีคนออกจากบ้านแล้ว!หือ...เย้ยยย!ท่าเดินนั่นมันอะไรฟะมันไม่ใช่คนอีกแล้ววหมู่บ้านนี้มันยังไงวะ!รีบกลับบ้านพาพ่อแม่หนีดีกว่า

เอี๊ยดดด~บรืนนนน!!!

ผมรีบหมุนรถบิดกลับทางเดิมที่มาพร้อมกับที่จะไม่ลืม...

ตึง!!

...ชนไอ้เด็กผีนั่น...ผมไม่สนอะไรแล้วจะเด็กหรือผู้ใหญ่มันไม่ใช่คนผมไม่จำเป็นต้องปราณี!พอผมถึงบ้านก็รียถอดหมวกกันน็อกออกและวิ่งเข้าบ้าน

"แม่ๆรีบหนีกันเถอะทั้งหมู่บ้านนี้เป็นอะไรแล้ว...ก็...ไม่..รู้...แม่!!!!!!"และภาพที่ผมเห็นผมเองก็ไม่อยากจะเชื่อ...มันคือภาพที่แม่กับพ่อกำลังนั่งหัวเราะด้วยปากที่ฉีกและฟันที่แหลมคมเหมือนคนที่พากันเดินออกมาตามบ้านแม่ผมค่อยๆหันหน้ามาทางผม

"ว่าไงจ๊ะเคย์...มานั่งเล่นกับแม่มั้ย"แม่ผมเดินมาพร้อมกับยื่นทือมาทางผมแขนของแม่มีแต่แผลที่โดนหนอนแซะไปทั่ว..แค่เห็นก็อยากอ้วกผมไม่อยู่รอให้แม่มาถึงหรอกผมรีบวิ่งออกจากบ้านพร้อมกับรีบสวมหมวกและรีบขับออกจากบ้านนั้นทันที..ใช่ผมต้องรีบออกจากตัวชนบทนี้และเข้าไปที่เมืองหลวงและแจ้งข่าวต่างๆให้มารับมือกับที่ๆนี่...แต่ก่อนอื่น..ผมต้องรอด...ถ้าผมไม่รอดโลกอาจจะต้องกลายเป็นแบบนี้ทั้งใบแน่

เอี๊ยดดด!!

"โว้ยย!ไอ้เด็กนี่คนยิ่งรีบๆอยู่มาคลานขวางทำไมเดี่ยวก็ได้ตาย...หรอก"เออ..ไอ้ผมก็ลืมไปว่าทั้งหมู่บ้านนี้ไม่ใช่คนแล้วนี่พอคิดได้อย่างนั้นระหว่างที่เด็กนั่นหันมายิ้มผมก็ขับเหยียบหน้ามันทันทีจนเลือดมันกระฉูดติดรถบิ๊กไบค์คันสวยหรูของผม..อย่าให้กูรอดไปได้นะจะรีบไปล้างเลือดโสโครกนี้ออกให้หมดเลยคอยดู!!!

ถ้าผมรอดอ่านะ...

(ตอนแรกจบไปแล้วคอมเม้นติเตียนได้นะคะขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะตัวเธอฝากติดตามด้วยนะคะ)