[Fic FNAF] Five Night At Freddy's

ตอนที่ : 4 คืนที่สามใกล้อันตราย
ในห้องยามเวลาตีหนึ่งเป๊ะ ไมค์ยังสงสัยอยู่เรื่องเดิม เรื่องของเฟรดดี้
‘เมื่อพูดถึงเฟรดดี้บอนนี่ก็ทำหน้าเศร้า…ส่วนชิกก้าก็เอาแต่ร้องไห้…’
ภาพทั้งสองที่เศร้าและร้องไห้ได้ผุดมาในหัวเขา
‘ทุกคนเป็นอะไรไปหมด เพราะเฟรดดี้จริงหรอ...หรือว่าอย่างอื่น’
ไมค์เหม่อมองไพ่ในมือตัวเองอย่าไม่ใส่ใจเท่าไหร่
“เปลี่ยนสีอุโน้สีแดง ฟินิชผมชนะ!!” บอนนี่เริงร่าพลางเผยไพ่ในมือตัวเอง
ชิกก้าที่นั่งเล่นอยู่ด้วยส่งเสียงไม่พอใจ “อ้าววว!!”
“พี่บอนนี่โกงแน่ๆ เล่นมา20ตาพี่บอนนี่ชนะคนเดียวเลย มันต้องมีอะไรแน่ๆ” เด็กสาวหงุดหงิด
“คิดมากน่าชิกก้า มันเพราะดวงต่างหาก ชิกก้าไม่มีดวงต่างหาก” บอนนี่ทำหน้ากึ่งปลอบกึ่งแกล้ง
“มันต้องมากกว่านั้นสิ!! ไม่ยอมเล่นกันใหม่เลย ครั้งต่อไปหนูต้องชนะ!!”
ชิกก้าพูดประโยคทำนองนี้มาหลายรอบแล้วแต่ก็ยังแพ้อยู่ดี
“ชิกก้าอย่าตะโกนสิ เห็นไหมว่ามันกวนคุณไมค์ อย่างนี้คุณไมค์ก็ทำงานไม่ได้กันพอดี...”
ไมค์ที่เงียบอยู่นานก็เอ่ยขึ้นมา “พวกนาย‘ทั้งสองคน’นั้นแหล่ะที่กวนการทำงานของชั้น...”
เด็กหนุ่มสะบัดมือไล่ทั้งคู่และพูด “ไปไหนก็ไปไป๋!!” หน้าตาเฉย
“ใจร้าย!!” บอนนี่และชิกก้าเบ้หน้าคล้ายเด็กงอแง ยอมไปง่ายๆทีเถอะ
บอนนี่ยิ้ม “งั้นพวกเราไม่รบกวนงานคุณไมค์แล้ว...ไปเถอะชิกก้า” เด็กสาวยิ้มเช่นกัน “ค่า”
“อืม..” ไวชะมัด ง่ายกว่าที่คิดแฮะ
บอนนี่ลูบหัวเด็กสาวและหันมาเตือนไมค์ “แล้วอีกอย่างคุณไมค์...ระวังโดน‘กัด’นะครับ♡”
“ระวังด้วยนะค่ะ” ชิกก้าโบกมือลา
เด็กหนุ่มยืนมองงงๆ ‘ระวัง“กัด”อะไรของเขากันนะ?’
กิ๊ด!!    เสียงตัวอะไรฟะ แมลงนี่หว่า
แมลงตัวน้อยส่งเสียงรำคาญใส่ไมค์ กิ๊ด!!
โครม!!! รองเท้าไมค์บดทับแมลงนั่นจนได้ยินเสียงร้องดัง แอ๊ป!! ก่อนจะตายคาที่
ไมค์ยิ้มดูถูกพร้อมกับชูนิ้วกลางใส่ ‘กระจอก!!’
หากยามผู้นี้ไม่ได้ทันสังเกตว่ามีคนคนกำลังมองเขาอยู่จากนอกประตู
‘หน้าไมค์น่ากลัวชะมัดเลย...’ ฟ๊อกซี่ จิ้งจอกโจรสลัดหวาดกลัวภาพที่เห็นจึงเปลี่ยนใจ
“ไม่เอาแล้ว...ไว้ค่อยมาหาคืนหน้าดีกว่า ทำใจแปป...”
แผละ แต่พี่แกก็ดันไปเหยียบเปลือกกล้วยเข้าอย่างจัง “เฮ้ย!!”
ไมค์กำลังกินกล้วยแล้วนึกขึ้นได้ “จะว่าไปเราทิ้งเปลือกกล้วยไว้หน้าประตูนี่หว่า...ลืมได้ไงเนี่ย”
โครม!! เสียงเหมือนใครบางคนจะลื่นเจ้าเปลือกกล้วยต้นเหตุนั้นเข้าแล้ว
“เสียงไร” เด็กหนุ่มหันควับก่อนยื่นตัวไปเช็คข้างนอกห้อง ‘ครั้งนี้ใครมาล่ะ?’
ทางเดินนอกห้องสุดแสนจะมืดแทบมองไม่เห็นอะไรเลย
‘ก็ไม่มีอะไรนิ...’ ไมค์ยังคงหน้านิ่งเช่นเดิม
ส่วนฟ๊อกซี่ทีเกร็งเกาะมุมกำแพงก็เริ่มจะทนไม่ไหวเต็มที ‘อย่าร่วงเด็ดขาดนะ!!’
ฟ๊อกซี่ภาวนาขณะที่ตัวเองจะตก สุดท้ายก็ทนต่อไปไม่ได้
“ไม่ไหวแล้ว!!” เสียงฟ๊อกซี่ทำให้ไมค์หันมาพอดีด้วยอาการตกใจ
โครม!!ฟ๊อกซี่หล่นลงใส่ไมค์
ชายหนุ่มมีเลือดเปื้อนปากเล็กน้อยแต่ไม่ใช่ของเขาเอง ฟ๊อกซี่เอ่ยถามอีกฝ่ายแบบกังวล
“ขอโทษทีไมค์ ฉันไม่ได้ต้องตั้งใจ...โอเคมั้ย?”
ไมค์นอนหายใจหอบแฮ่กสติเลือนลางแถมมีแผลที่ศีรษะอีกด้วย “ไมค์...”
ชิบหายล่ะ ฟ๊อกซี่ลุกออกเพราะรู้สึกถึงพลังงานบางอย่างจากด้านหลัง
“ทำเกินไปนะครับ” บอนนี่ยืนบีบนิ้วเป็นสัญญาณว่าจะต่อยใครบางคน
“หึ”ชิกก้ากอดอกพลางยิ้มตรงข้ามกับในใจ
จากนั้นไมค์ก็สลบไป
 
หืม? บอนนี่กับชิกก้านี่นา เด็กหนุ่มลืมตาตื่นทั้งสองยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ
“โชคดีจังเลยที่คุณไมค์ไม่เป็นอะไรมาก...” บอนนี่ถอนหายใจทิ้งเบาๆ
“ดีใจจังเลย เขาได้สติแล้ว!” เด็กสาวยิ้ม
“นี่ฉันเป็นอะไรไปล่ะ?” ไมค์ลูบหัวชิกก้า
บอนนี่อธิบายให้ “ฟ๊อกซี่ตกลงมาทับคุณ แล้วฟันก็ดันไปโดนหัวคุณ แต่ตอนนี้ปฐมพยาบาลให้แล้ว...”
ตอนนี้เด็กหนุ่มมีผ้าก๊อกพันไว้รอบหัวและแปะปลาสเตอร์ตรงที่แก้มมีแผล
ไมค์เหลือบมองไปเห็นคนคนนั้นหันหน้าให้กำแพงอยู่ “ฟ๊อกซี่...”
“...” ชายหนุ่มนิ่งเงียบแล้วพูดออกมาเบาๆ “ขอโทษ...เพราะฉันแท้ๆ”
“นายไม่ผิดหรอกฟ๊อกซี่” ไมค์ยิ้มให้ ชายหนุ่มสะดุ้งแม้จะยังหันหลังให้ไมค์อยู่
“มันเป็นแค่อุบัติเหตุชั้นไม่ถือสาหรอก อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด”
ฟ๊อกซี่ดีใจและห้ามอารมณ์ไว้จนตัวสั่น สุดท้ายก็กระโจนเข้าหาไมค์พร้อมน้ำตา
“ไมค์!!นายมันเป็นคนดี~!! แฮ่~!!”
คิโม่ย...   ชิบหาย!!
 

 
ฟ๊อกซี่จะกอดไมค์ให้แต่บอนนี่กับชิกก้าต่างก็ช่วยกันดึงตัวไว้
ทั้งสามไม่รู้สึกตัวเลยว่ามีคนคนหนึ่งยืนจ้องมองพวกเขาอยู่จนมีสียงเพลงดังขึ้น
‘อ๊ะ...เสียงเพลงmusic box’ เป็นเพลงที่ดังทุกครั้งที่เฟรดดี้มานี่นา
 เหล่าหุ่นทั้งสามต่างมีสีหน้าวิตก บอนนี่และฟ๊อกซี่พึมพำออกมา “เอาแล้วไง...”
บอนนี่รีบผลักไมค์เข้าห้องแล้วตะโกนสั่งราวขอร้อง “อย่าออกจากห้องนี้เด็ดขาดนะครับ!!”
ครืน!!  ประตูห้องยามปิดลง ไมค์คิดในใจ ‘เกิดอะไรขึ้นกันแน่?’
 
แต่ไม่ทันไรก็ถึง 6:00 AM.
 
“เลิกงานซะแล้วสิ...” ไมค์พึมพำออกมาเบาๆเหมือนกับกำลังอำลาค่ำคืนที่สามนี้ไป