blood chain พันธนาการสีเลือด

"นี้ เธอคิดว่าฉันจะเชื่อเธอหรอ!!! ยัยจิตเถื่อน พูดบ้าอะไรก็ไม่รู้ตั้งแต่ตะกี้แล้วน่ะเฟ้ยยย!!!" ฉันแหกปากใส่ยัยวารีที่นั่งอยู่ข้างๆเตียงคนไข้ของฉัน

"ตามใจล่ะ งั้นฉันไปกะ...เห้ย! ทำบ้าอะไรอีกล่ะยัยโง่!"วารีหยุดพูดแล้วหันขวับมาที่อันทรที่กำลังจะเอาแจกันใส่ดอกไม้มาทุบหัวตัวเอง

"ฉันฟันไปแล้วแน่ๆเลยล่ะ ถ้าฉันเอาแจกันนี้ทุบหัวล่ะก็..."ไม่ทันที่ฉันจะพูดเสร็จก็ถูกยัยวารีหยิบแจกัน(กระชากเลยมากกว่า)ออกไปจากมือ

"เธอได้ไปขึ้นสวรรค์แน่!! ยัยโง่นี้!!"วารีบ่นแล้วเดินไปเก็บของอันตราย ของที่โยนแล้วแตก ของมีคม หรือง่ายๆของที่อันทรจะเอาทำร้ายร่างกายตัวเองออกไปจากห้องให้หมด

"แงๆๆๆ"ฉันแกล้งร้องไห้(เพื่ออัลไล)

"อะไรอีก!!ยัยโง่ งี่เง่า ไม่ได้เรื่อง!"

"ไม่เห็นต้องว่ากันเลย! กะ..ก็..ฉันอยากกลับบ้านอ่าาา!!"ฉันแกล้งทำเป้นสะอึกสะอื้นแล้วพยายามบีบน้ำตาออกมา

"หืม? บ้านหรอ"

"ใช่ๆๆ!!"ฉันยิ้มหวาน

\\ยัยนี้หลอกง่ายชะมัด//ฉันคิด

"แหมๆเสียใจด้วยน่ะคือว่าเรื่องนั้น..."วารียิ้ม (หายัยนี้ยิ้มแปลว่าลางร้าย)แล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง(เล่ายาวมากจนไม่อาจเขียนให้ได้)

"หา??!!! เธอส่งจดหมายไปที่บ้านฉันว่าจะฆ่าทิ้งถ้าไม่รีบออกไปจากที่นี้!แล้วก็บลาๆๆๆๆๆๆ!!"

"อ่าจ๊ะ^^ สรุปที่นี้ก็คือบ้านใหม่ของเธอน่ะจ๊ะ ส่วนบ้านเก่าของครอบครัวเธอน่ะตอนแรกเขาก็บอกว่าจะทิ้งไว้เฉยๆแบบนั้น ซื้อใหม่ก็ได้(รวยจริงน่ะ)ฉันเสียดายเลยซื้อมาให้เป็นที่พักเวลาเธออยากอยู่คนเดียวแล้วก็ซื้อเพื่อเอาไว้จัดปาร์ตี้น่ะ โหะๆๆ>0<"วารีบอกแล้วเดินออกจากห้องผู้ป่วยของฉันไป

"บ้าชัดๆ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"ฉันตะโกนลั่นห้องแล้วมุดตัวลงไปในผ้าหมฟูๆ