Resident Evil:Dawn Of Justice

          "แอ๊ด แอ๊ดแอ๊ด แอ๊ดๆๆ...!!!"
เสียงเตือนภัยดังไปทั่วตึกทั่วทุกชั้น 
           "ตูมมมมมม!!!!!"
มีเสียงระเบิดจากข้างนอก พอวิ่งดูที่ระเบียง เห็นรถที่ป้องกันทุกคันระเบิดหมด
ทหารทุกคนตรงนั้นตายเรียบ 
          "จิลไปกันเถอะ!"
ฉันกับจิลรับวิ่งมาที่ทางเดินกลางชั้นแล้วแบรี่กับทีมเขา ก็มาเจอฉันพอดี
          "คริส โอไบรอัน  ล่ะ?
          "เขาไปเตรียมกองอยู่ล่ะซิ ตอนนี้เราไม่มีทางเลือกมากแล้ว"
          "นายมีแผนยังไง?"
          "ติ้งหน่อง"มีเมลล์ลึกลับถูกส่งมาที่คอมใกล้ๆ 
          "อะไรกัน เดี๋ยวฉันไปดูเอง"
ทุกคนเดินมาพร้อมกับฉัน ฉันเปิดเมลล์ดู ฉันรู้สึกตัวแข็งทื่อไปเลย เพราะเมลล์ที่ถูกส่งมามันมีใจความว่า"Doomsday "มันทำให้ฉันหวนนึกไปถึงชายคนเดียว ที่เป็นคนเริ่มโครงการหายนะนี่
และเขาคนนั้นคือผู้ก่อการร้ายระดับพระกาฬ  ซึ่งก็คือ อัลเบริ์ต เวสเกอร์ 
           "เวสเกอร์?"
           "กริ๊งๆๆๆ!!!"
มีเสียงโทรศัพท์ตั้งโต๊ะดังขึ้น จิลรับสาย
          "ฮัลโหล?"
          "ไฮ้ ทุกคน พวกคุณคิดว่าแนวป้องกันนั่นจะรักษาชีวิตพวกคุณได้หรอ ฮะ?
ผมอยู่ใต้จมูกคุณนี่เอง คุณคิดว่าพวกคุณทำอะไรผมจะไม่รู้หรอ? ขอผมคุยกับคุณเจ้าหน้าที่เรดฟิลด์จะได้ไหม? ขอบคุณ"
จิลยื่นโทรศัพท์ให้ฉัน ฉันมองหน้าทุกคนๆอยู่แป๊บนึง และโอไบรอันก็วิ่งมาข้างหลัง เจอกันพอดี
          "แฮะแฮ่ม อยู่ไหมคุณเจ้าหน้าที่?"
         "เออ แกมีอะไร?"
         "ฮ่าๆๆ ผมไม่ได้ฟังเสียงคุณนานแล้วนะคริส"
         "เราเคยเจอกันหรอ?"
         "คาดว่าคุณคงจะคุ้นๆชื่อผมมั้งแหล่ะน่า ผมเอเดรี่ยน ฟรานซิส"
         "เอเดรียน?!"
         "ฮ่าๆๆๆ นายน่าจะได้เห็นหน้านายเมื่อกี้นะคริส โคตรจะตลกฮ่าๆ"
ฉันมองไปที่กล้องวงจรปิด เห็นกล้องยังคงทำงานอยู่ แต่กลับไม่เคลื่อนที่ แสดงว่ากล้องจับภาพพวกเราอยู่  และไอ้สารเลวจะต้องอยู่หลังกล้อง
         "ฉันนึกออกแล้ว แกเป็นคนที่หนีออกจากคฤหาสน์ทดลองที่อาร์คเลย์ได้ และปล่อยให้ทุกคนตาย อยู่ในนั้น แกก็คงจะเอาเงินฟาดหัวพวกยามให้ฆ่าคนที่จะพยายามหนีล่ะสิ หึ"
         "หัวไวดีนิคริส แต่นายพลาดอย่าง"
         "อะไร?"
         "ฉันเป็นมือขวา ของไอ้เออร์วิงด้วย"
         "เออร์วิง?"
         "ใช่ ก็ที่แกกับคู่หูเก่าที่แอฟริกาฆ่ามันไปตอนที่มันกลายร่างเป็น เจ้าตัวคล้ายๆคราเค่นจอมอัปลักณษ์ ไอ้ปัญญาอ่อนนั่นมันปล่อย พลากาออกอาละวาดที่ คิจูจู เพื่อเป็นการทดสอบ ฉันมีส่วนด้วย ทุกการก่อการร้ายถ้าฉันไม่มีเอี่ยว ฉันก็ต้องรู้ อย่าง ที่อีโดเนีย ทอลล์โอค และที่จีน
และไอวี่ริงน่ะ ฉันล้วนๆ"
          "แกทำอย่างงี้ทำไม?"
          "ฉันอยากจะสารต่อ โครงการDoomsday ของเวสเกอร์ โดยใช้Tไวรัสไง เอากลับมาใช้ให้เป็นประโยชน์  อ้อ และอีกข้อฉันแค้นไง ฉันน่ะเป็นคนชอบร้องเพลง ฉันไปแข่งAmerican got talent แต่พวกกรรมการสเหร่อๆทั้งหลายกลับให้ฉันตกรอบซะรอบแรก เนี่ยแหล่ะปมส่วนตัว ฉันเลยอยากจะถล่มอเมริกา เริ่มโดยการแพร่เชื้อไวรัสที่ไอวี่ริงและฆ่าประธานธิปดี จากนั้นปล่อยไวรัส ไปทั่วทุกรัฐ มันคือเป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู เพื่อที่ทั้งโลกจะไม่แข็งข้อกับฉัน  ที่ฉันทำลายประเทศมหาอำนาจและผู้นำโลก ทั่วโลกจะต้องคุกเข่าให้ฉัน"
           "แกอย่าหวัง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกBSAA "
           "เพราะพวกนายไง เกือบทำให้งานฉันที่ไอวี่ริงไม่สำเร็จ และยิ่งไปกว่านั้นมีแค่พวกนายที่จะหยุดฉันเพราะฉะนั้นฉันเลยต้องฆ่าพวกนายก่อนไง ฮ่าๆๆๆๆ!!!"
แล้วมันก็ตัดสายไป ฉันขว้างโทรศัพท์ทิ้งใส่คอมเต็มๆแรง และก็ทรุดตัวลง
            "หึ๋ย อ๊าาาาาาาาาาา!!!!!"
ฉันตะโกนด้วยความโมโห 
            "คริสเราต้องใจเย็นๆ "
จิลเกลี้ยกล่อมฉัน ฉันมองทุกคนแล้วก็ลุกยืนมองออกไปที่ แสงตะวันที่กำลังจะลับขอบฟ้า 
            "ตราบที่แสงตะวันยังเคียงคู่ฟ้า เราจะสู้ไม่ถอย..."(รำพึงในใจ)
โอไบรอันเดินเข้ามา ตบบ่าฉันเบาแล้วพูดเหมือนจะมอบอะไรให้ฉัน
            "คริส"
            "ครับท่าน"
            รับนี่ไป..."
เขาให้เข็มโล่ในมือ ของเขาให้ฉัน
            "นับว่าเป็นเกียรติครับท่าน"
           "ตอนนี้ข้าศึกมาถึงประตูบ้าน นายต้องรับช่วงฉัน ไปว่าจะยังไง"
ทุกคนก็ยิ้มให้ และจิลก็ถามฉันขึ้นมา
          "และจะเอายังไงต่อล่ะคริส"
คำถามนี้ช่างเป็นคำถามที่น่าตอบเหลือเกิน ฉันตะโกนก้องให้ทุกคนได้ยินทั่วกัน
          "ล่ามัน จับมัน ฆ่ามัน!!!"
 
พวกเขาจะต้องเจออะไรอีกติดตามตอนหน้าครับ
และขอโทษทีครับที่หายไปนาน