[Markbam]Bad Baby เด็กเกเร
7.6
เขียนโดย JB_BZ01
วันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 18.54 น.
5 chapter
20 วิจารณ์
10.06K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 23.09 น. โดย เจ้าของนิยาย
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ18:30
"แกจะไปไหน"เสียงทุ้มต่ำเรียบๆน่าเกรงขามนี่คงไม่ใช่เสียงใครที่ไหนหรอกครับ พ่อผมเอง พ่อจริงๆซะด้วย...แต่ทำไมให้ความรู้สึกเหมือนไม่ใช่กันนะนั่นสิครับ:)
"สนใจด้วยหรอ?"ถึงผมจะพูดเหมือนจะใจกล้าแต่ผมกลับกำลังกระชับเสื้อที่ผมพาดบ่าอยู่เอาไว้แน่น...ใช่บางทีผมก็กลัว...
ปัง!!
"ไอ้แบม!!!ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ!!"จู่ๆพ่อก็ลุกขึ้นตบโต๊ะจนผมเองยังแอบสะดุ้งเลย
"คุณใจเย็นๆคุยกับลูกดีๆหน่อยสิคะ แบมมานั่งกินข้าวเย็นด้วยกันมั้ยจ๊ะ"เสแสร้ง...น่ารังเกียจผมคงอยากนั่งด้วยอยู่หรอก ผมเลือกที่จะหันหน้ากลับเดินออกจากบ้านไปยังโรงรถ ความจริงผมก็ไม่ได้มีที่จะไปหรอกผมไม่ได้นัดกับพวกไอ้ยูคไว้ด้วยซ้ำ...แต่เพราะผมอยู่ที่บ้านหลังนี้นานๆแล้วให้ความรู้สึกแปลกๆมันอึดอัดที่ต้องมาหายใจในบ้านหลังเดียวกับคนพวกนี้ อ่า...ผมจะไปไหนดี
"อ้าวป๊า ม๊า แล้วน้องแบมแบมล่ะครับไม่มาทานกับเราหรอครับ"มาร์คเดินมาตรงห้องทานข้าวก็เห็นแค่แม่ที่ยิ้มแห้งๆมาและพ่อที่ทำหน้าเครียดๆมาร์คพอเดาสถานการณ์ได้ก็เดินออกจากบ้านและตรงไปยังโรงรถก็เห็นเด็กตัวดีกำลังนั่งพิงรถคันหรูแหงนหน้ามองฟ้าอยู่..แต่เพราะอะไรบางอย่างทำให้มาร์คเลือกที่จะอยุดมองดูอยู่ห่างๆ แววตาเศร้าๆของแบมแบมที่เหมือนกำลังจะร้องไห้เต็มที
"นั่นหรอเด็กที่ดูเกเรคนนั้น...ดูอ่อนแอกว่าที่คิดแฮะ..."
นี่ผมมัวมานั่งทำอะไรอยู่ตั้งนานกัน...นี่ผมหวังให้คนพรรณนั้นมาตามผมกลับไปกินข้าวอยู่หรอ ไม่มีทางฮ่าๆนี่ผมทำอะไรอยู่กันแน่เนี่ย ถ้าตามมาก็คงตามมาด่ามากกว่า..คิดออกล่ะว่าผมควรไปที่ไหน ไปผับไอ้ยูคดีกว่า..หืม ไอ้หมอนั่น มาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
"เห้ย!เป็นโรคจิตไงวะถึงตามมาแอบดูคนอื่นเนี่ย!"
"ไม่ใช่คนอื่นแต่เป็นคู่หมั้นต่างหาก"ไอ้หมอนี่มัน!กวนส้นจริงๆ
"ใครเค้าตกลงจะหมั้นกับมึง อย่ามาหลงตัวเองนะสัส!"ผมเปิดประตูรถและรีบสตาร์ทรถทันที"ถอยไป!!ขวางทาง อยากตายไงวะ!"
"ชนสิ.."มันพูดแบบนั้นไม่พอยังเดินเข้ามาทางรถผมอีกครับ...ไอ้หมอนี่..มันกวนจริงๆ
บรืนนน!!!บรืนนน!!
"...."
พรึบ!
Mark'part
เกินคำบรรยายจริงๆเด็กนั่น ตอนแรกก็ทำผมใจหายไม่น้อยเลยแฮะตอนขับพุ่งมาไม่คิดว่าจะเซียนรถขนาดหักหลบและขับออกไปทันที...แต่คิดว่าผมจะไม่ตามหรอครับ คนอย่างต้วนอิเอิ้นไม่พลาดอยู่แล้วครับน้องแบมแบมพลาดเองที่ใช้รถเปิดประทุนขับออกไป ระหว่างที่เฉียดตัวผมไป ผมก็โยนมือถือเครื่องโปรดของผมไว้แล้วครับแต่ไม่รู้ว่าน้องแบมจะรู้ตัวมั้ยแต่ที่แน่ๆ ผมเป็นห่วงมือถือผมจังT Tโอ้!ไม่สิผมต้องเช็กว่าน้องแบมไปไหนต่างหาก....เหมือนจะยังไม่รู้แฮะ...
เด็กอันตรายแบบนี้ปล่อยไปไหนคนเดียวเดี่ยวก็ได้ก่อเรื่องแน่ๆต้องมีผู้ปกครองสุดหล่อคอยไปกันอยู่ห่างๆมันจะดีกว่า:)
(*แอร้ยยยหายไปนานเลยหัวไม่ค่อยแล่นเลยไม่ค่อยได้อัพเลยอิอิ-//-ขอบคุณสำหรับคำคอมเม้นกับคนที่มากดติดตามนะคะ>3<*)
"แกจะไปไหน"เสียงทุ้มต่ำเรียบๆน่าเกรงขามนี่คงไม่ใช่เสียงใครที่ไหนหรอกครับ พ่อผมเอง พ่อจริงๆซะด้วย...แต่ทำไมให้ความรู้สึกเหมือนไม่ใช่กันนะนั่นสิครับ:)
"สนใจด้วยหรอ?"ถึงผมจะพูดเหมือนจะใจกล้าแต่ผมกลับกำลังกระชับเสื้อที่ผมพาดบ่าอยู่เอาไว้แน่น...ใช่บางทีผมก็กลัว...
ปัง!!
"ไอ้แบม!!!ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ!!"จู่ๆพ่อก็ลุกขึ้นตบโต๊ะจนผมเองยังแอบสะดุ้งเลย
"คุณใจเย็นๆคุยกับลูกดีๆหน่อยสิคะ แบมมานั่งกินข้าวเย็นด้วยกันมั้ยจ๊ะ"เสแสร้ง...น่ารังเกียจผมคงอยากนั่งด้วยอยู่หรอก ผมเลือกที่จะหันหน้ากลับเดินออกจากบ้านไปยังโรงรถ ความจริงผมก็ไม่ได้มีที่จะไปหรอกผมไม่ได้นัดกับพวกไอ้ยูคไว้ด้วยซ้ำ...แต่เพราะผมอยู่ที่บ้านหลังนี้นานๆแล้วให้ความรู้สึกแปลกๆมันอึดอัดที่ต้องมาหายใจในบ้านหลังเดียวกับคนพวกนี้ อ่า...ผมจะไปไหนดี
"อ้าวป๊า ม๊า แล้วน้องแบมแบมล่ะครับไม่มาทานกับเราหรอครับ"มาร์คเดินมาตรงห้องทานข้าวก็เห็นแค่แม่ที่ยิ้มแห้งๆมาและพ่อที่ทำหน้าเครียดๆมาร์คพอเดาสถานการณ์ได้ก็เดินออกจากบ้านและตรงไปยังโรงรถก็เห็นเด็กตัวดีกำลังนั่งพิงรถคันหรูแหงนหน้ามองฟ้าอยู่..แต่เพราะอะไรบางอย่างทำให้มาร์คเลือกที่จะอยุดมองดูอยู่ห่างๆ แววตาเศร้าๆของแบมแบมที่เหมือนกำลังจะร้องไห้เต็มที
"นั่นหรอเด็กที่ดูเกเรคนนั้น...ดูอ่อนแอกว่าที่คิดแฮะ..."
นี่ผมมัวมานั่งทำอะไรอยู่ตั้งนานกัน...นี่ผมหวังให้คนพรรณนั้นมาตามผมกลับไปกินข้าวอยู่หรอ ไม่มีทางฮ่าๆนี่ผมทำอะไรอยู่กันแน่เนี่ย ถ้าตามมาก็คงตามมาด่ามากกว่า..คิดออกล่ะว่าผมควรไปที่ไหน ไปผับไอ้ยูคดีกว่า..หืม ไอ้หมอนั่น มาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
"เห้ย!เป็นโรคจิตไงวะถึงตามมาแอบดูคนอื่นเนี่ย!"
"ไม่ใช่คนอื่นแต่เป็นคู่หมั้นต่างหาก"ไอ้หมอนี่มัน!กวนส้นจริงๆ
"ใครเค้าตกลงจะหมั้นกับมึง อย่ามาหลงตัวเองนะสัส!"ผมเปิดประตูรถและรีบสตาร์ทรถทันที"ถอยไป!!ขวางทาง อยากตายไงวะ!"
"ชนสิ.."มันพูดแบบนั้นไม่พอยังเดินเข้ามาทางรถผมอีกครับ...ไอ้หมอนี่..มันกวนจริงๆ
บรืนนน!!!บรืนนน!!
"...."
พรึบ!
Mark'part
เกินคำบรรยายจริงๆเด็กนั่น ตอนแรกก็ทำผมใจหายไม่น้อยเลยแฮะตอนขับพุ่งมาไม่คิดว่าจะเซียนรถขนาดหักหลบและขับออกไปทันที...แต่คิดว่าผมจะไม่ตามหรอครับ คนอย่างต้วนอิเอิ้นไม่พลาดอยู่แล้วครับน้องแบมแบมพลาดเองที่ใช้รถเปิดประทุนขับออกไป ระหว่างที่เฉียดตัวผมไป ผมก็โยนมือถือเครื่องโปรดของผมไว้แล้วครับแต่ไม่รู้ว่าน้องแบมจะรู้ตัวมั้ยแต่ที่แน่ๆ ผมเป็นห่วงมือถือผมจังT Tโอ้!ไม่สิผมต้องเช็กว่าน้องแบมไปไหนต่างหาก....เหมือนจะยังไม่รู้แฮะ...
เด็กอันตรายแบบนี้ปล่อยไปไหนคนเดียวเดี่ยวก็ได้ก่อเรื่องแน่ๆต้องมีผู้ปกครองสุดหล่อคอยไปกันอยู่ห่างๆมันจะดีกว่า:)
(*แอร้ยยยหายไปนานเลยหัวไม่ค่อยแล่นเลยไม่ค่อยได้อัพเลยอิอิ-//-ขอบคุณสำหรับคำคอมเม้นกับคนที่มากดติดตามนะคะ>3<*)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ